Στις βαρυσήμαντες νουθεσίες του [ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης] προσθέτουμε κι όσα αναφέρει για την χρήσι των χαρισμάτων:
«Ο καθένας από μας οφείλει να υπηρετή τον άλλο με τα τάλαντα του, με τις ικανότητες, με τις δυνάμεις, με την θέσι που κατέχει, με την περιουσία, με την μόρφωσή του.
Οι επιστήμονες, οι προϊστάμενοι των διαφόρων υπηρεσιών, οι διδάσκαλοι, οι συγγραφείς πρέπει να υπηρετούν την δόξα του Θεού και την ωφέλεια του λαού σύμφωνα με τις αρχές της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Να μη θεωρούν την ζωή σαν παιχνίδι ή σαν αλυσίδα παιχνιδιών και εγωιστικών ικανοποιήσεων.
Ιδιαίτερα οι κληρικοί δεν πρέπει να κρατούν το φως τους ή μάλλον το φως του Χριστού, άλλα πλούσια να το σκορπίζουν στις ψυχές των ανθρώπων».
Έχει εξαιρετική σημασία το επόμενο απόσπασμα, διότι πολλοί θεωρούν την Ορθοδοξία σαν σχήμα εκστατικού και παθητικού χριστιανισμού.
Ακόμη και μεταξύ των ζηλωτών ορθοδόξων υπάρχει τάσις να περιορίζουν τις προσπάθειές τους μόνο στην ατομική εσωτερική καλλιέργεια:
«Μην ερωτάς, συμβουλεύει ο π. Ιωάννης, πότε να γράψης για την δόξα του Θεού ή πότε να πης κάτι το ωφέλιμο ή πότε να κάνης μια αγαθοεργία.
Όλα αυτά είμεθα υποχρεωμένοι να τα κάνουμε σε κάθε ευκαιρία.
Είμεθα υποχρεωμένοι να αξιοποιούμε τα τάλαντα που μας δώρισε ο Κύριος.
Μην ακούτε τον διάβολο, που μας σφυρίζει στο αυτί να ασχολούμεθα μόνο με την προσωπική μας εσωτερική ζωή».
Από το βιβλίο, «Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης» έκδοση της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.
2 σχόλια:
Ένας παλιός Ινδικός μύθος, διηγείται πως κάποια εποχή όλοι οι άνθρωποι ήταν Θεοί.
Όμως καταχράστηκαν τόσο πολύ την θεότητά τους, ώστε ο Μπράχμαν, ο κύριος των Θεών, αποφάσισε να τους αφαιρέσει τη θεία εξουσία και να την κρύψει σ' ένα σημείο, όπου θα ήταν αδύνατο να την ξαναβρούν. Το μεγάλο πρόβλημα που ανέκυψε, λοιπόν, ήταν το να βρεθεί μία κρύπτη.
Όταν οι ελάσσονες Θεοί κλήθηκαν σε συμβούλιο για να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα, πρότειναν το εξής: ''Ας θάψουμε τη θεότητα του ανθρώπου μέσα στη Γη''.
Όμως ο Μπράχμα απάντησε: ''Όχι, δεν αρκεί, γιατί ο άνθρωπος θα σκάψει και θα τη βρει''.
Τότε οι Θεοί απάντησαν: ''Σ' αυτήν την περίπτωση, ας ρίξουμε την θεότητά του στα τρίσβαθα των ωκεανών''.
Όμως και πάλι απάντησε ο Μπράχμα: ''Όχι,γιατί, αργά ή γρήγορα, ο άνθρωπος θα εξερευνήσει τα βάθη όλων των ωκεανών, και είναι βέβαιο πως μιά μέρα θα την ξαναβρεί και θα την ξαναφέρει στην επιφάνεια''.
Τότε οι ελάσσονες Θεοί κατέληξαν: ''Δεν ξέρουμε που να την κρύψουμε, γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει πάνω στην Γη ή μέσα στη θάλασσα κάποιος τόπος, στον οποίο να μην φθάσει κάποια μέρα ο άνθρωπος''.
Τότε ο Μπράχμα είπε: ''Να τι θα κάνουμε με τη θεότητα του ανθρώπου.
Θα την κρύψουμε στα τρίσβαθα του ίδιου του, του εαυτού, γιατί εκεί είναι το μόνο μέρος που δεν θα σκεφτεί ποτέ να ψάξει''.
Από εκείνη την εποχή, καταλήγει ο μύθος, ο άνθρωπος έκανε το γύρο της Γης, εξερεύνησε, σκαρφάλωσε, βυθίστηκε και έσκαψε, αναζητώντας κάτι το οποίο βρίσκεται μέσα του!!!
Για τον μικρό θεό που κρύβουμε μέσα μας....
Πολύ χαριτωμένη ιστοριούλα!
Δημοσίευση σχολίου