Βλαντιμίρ Σολόβιεφ - Η Ρωσία και η Παγκόσμια Εκκλησία (16)

Συνέχεια από: Σάββατο, 14 Ιανουαρίου 2017

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η Εκκλησία ως παγκόσμια κοινωνία. Η αρχή της αγάπης

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν το σταθερό υλικό πλαίσιο και το εκμαγείο του Βασιλείου του Θεού. Οι μεγάλες δυνάμεις του αρχαίου κόσμου ήταν απλώς περαστικά στοιχεία από το στάδιο της ιστορίας· η Ρώμη και μόνο ζει για πάντα. Η πέτρα του Καπιτωλίου ήταν καθαγιασμένη από την πέτρα της Βίβλου, και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε μετατραπεί σε μεγάλο βουνό το οποίο στο προφητικό όραμα ξεπήδησε από αυτή την πέτρα. Και τι μπορεί η ίδια η πέτρα να σημαίνει, εκτός από τη μοναρχική εξουσία εκείνου ο οποίος ονομαζόταν ουσιαστικά Πέτρα και πάνω στον οποίο η Παγκόσμια Εκκλησία, το βουνό του Θεού, ιδρύθηκε;

Η εικόνα αυτής της μυστηριώδους πέτρας στο βιβλίο του Δανιήλ αναφέρεται συνήθως στον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Είναι αξιοσημείωτο, ωστόσο, ότι αν και ο Ιησούς έκανε σημαντική χρήση του προφήτη Δανιήλ στο κήρυγμα Του, όμως μιλώντας για τον Εαυτό του, για Αυτόν τον ίδιο, δεν δανείζεται από τον προφήτη το σύμβολο της πέτρας, αλλά έναν άλλο τίτλο που συνήθιζε σχεδόν σαν το δικό Του όνομα: ο Υιός του ανθρώπου. Είναι αυτό το ίδιο το όνομα το οποίο Εκείνος χρησιμοποιεί στο κρίσιμο απόσπασμα του Αγίου Ματθαίου: Quem dicunt homines esse Filium hominis; (Ματθαίος 16, 13-18) Ο Ιησούς είναι ο Υιός του ανθρώπου όπως φαίνεται από τον προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ 7, 13), ενώ η πέτρα (Δανιήλ 2,  34-35, 45) δεν σημαίνει άμεσα τον Ιησού, αλλά μάλλον τη θεμελιώδη αρχή της Εκκλησίας, στον πρώτο εκπρόσωπο της οποίας το σύμβολο αυτό εφαρμόστηκε από τον Ίδιο τον Υιό του Ανθρώπου: Et ego dico Tibi quia tu es Petrus (Ματθαίος 16, 18-19) (ΣτΜ: εναρμονίζει με ήπιο τρόπο τα του Ευαγγελίου με τις παπικές στρεβλώσεις).

Το πλαίσιο της προφητείας του Δανιήλ επιβεβαιώνει άμεσα την άποψή μας, γιατί μιλάει για ένα Βασίλειο που προέρχεται από τον Θεό, αλλά παρόλα αυτά ορατό και γήινο, που έμελλε να κατακτήσει, να καταστρέψει και να αντικαταστήσει τις μεγάλες ειδωλολατρικές Αυτοκρατορίες. Η εμφάνιση και θρίαμβος αυτού του πέμπτου Βασιλείου, το οποίο σε ένα παράλληλο χωρίο ονομάζεται «ο λαός των αγίων του Υψίστου» (Δανιήλ 7, 18, 27) και το οποίο είναι προφανώς η Παγκόσμια Εκκλησία (ΣτΜ: υπενθυμίζουμε εννοεί την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία), συμβολικά εκπροσωπείται από αυτήν την πέτρα η οποία, μετά το σπάσιμο των ποδιών του κολοσσού, γίνεται ένα μεγάλο βουνό και γεμίζει όλη τη γη. Αν, λοιπόν, η πέτρα η οποία αναφέρεται από τον Δανιήλ συμβόλιζε άμεσα το Χριστό, αυτό θα σημαίνει ότι ήταν ο ίδιος ο Χριστός ο οποίος έγινε το "μεγάλο βουνό", ή, με άλλα λόγια, η παγκόσμια μοναρχία της Εκκλησίας, στην οποία οι ειδωλολατρικές Αυτοκρατορίες έδωσαν τη θέση τους. Αλλά γιατί θα έπρεπε να παρεκκλίνουμε του δρόμου μας να αποδώσουμε, στον πραγματικά εμπνευσμένο συγγραφέα αυτού του θαυμάσιου βιβλίου, σύγχυση και παράλογες εικόνες, όταν υπάρχει όλη την ώρα μια σαφής και αρμονική ερμηνεία όχι μόνο ανοιχτή σε εμάς αλλά και απολύτως μας έχει επιβληθεί από τη σύγκριση μεταξύ αυτών των προφητικών αποσπασμάτων και το αντίστοιχο χωρίο του Ευαγγελίου; Τόσο στο Δανιήλ όσο και στον Άγιο Ματθαίο βρίσκουμε τον Υιό του Ανθρώπου και την Πέτρα της Εκκλησίας. Τώρα, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Υιός του ανθρώπου, είτε στο προφητικό βιβλίο είτε στο Ευαγγέλιο, δηλώνει ένα και το αυτό πρόσωπο, τον Μεσσία· η αναλογία απαιτεί, ως εκ τούτου, ότι η Πέτρα της Εκκλησίας και στα δύο εδάφια φέρει την ίδια αίσθηση. Αλλά στο Ευαγγέλιο η Πέτρα είναι προφανώς ο πρίγκιπας των Αποστόλων - tu es Petrus· συνεπώς και η «πέτρα» του προφήτη Δανιήλ πρέπει επίσης να προδιαγράφει τον αρχικό διαχειριστή της μοναρχικής εξουσίας στην Παγκόσμια Εκκλησία, ο βράχος που λήφθηκε και δεν πετάχθηκε από ανθρώπινα χέρια, αλλά από τον Υιό του Θεού του ζώντος και από τον ουράνιο Πατέρα τον ίδιο, αποκαλύπτει στον ανώτατο άρχοντα της Εκκλησίας εκείνη τη θεανθρώπινη αλήθεια η οποία ήταν η πηγή της εξουσίας του.

Υπάρχει μια περαιτέρω αξιοσημείωτη σύμπτωση η οποία πρέπει να σημειωθεί. Ήταν ο μεγάλος βασιλιάς της Βαβυλώνας, ο τυπικός εκπρόσωπος της ψευδούς παγκόσμιας μοναρχίας, που είδε σε ένα μυστηριώδες όνειρο τον κύριο εκπρόσωπο της αληθινής παγκόσμιας μοναρχίας κάτω από τη σημαντική εικόνα μιας πέτρας που ήταν να γίνει το πραγματικό του όνομα. Επιπλέον, είδε την πλήρη αντίθεση μεταξύ των δύο μοναρχιών: το ένα αρχίζει από το χρυσό κεφάλι και τελειώνει στα πήλινα πόδια τα οποία καταρρέουν και καταλήγουν σε σκόνη, το άλλο αρχίζει με μια μικρή πέτρα και τελειώνει σε ένα τεράστιο βουνό το οποίο γεμίζει τον κόσμο (ΣτΜ: που να φανταζόταν ο Απόστολος Πέτρος με τι πέτρες θα τον λιθοβολούν στον αιώνα).

Μετάφραση: Γεώργιος Η. Μπόρας

Η Αγγλική έκδοση του βιβλίου Russia and the Universal Church βρίσκεται εδώ.