π. Nικόλαος Λουδοβίκος: Ίνα ώσιν έν 2

 Συνέχεια από: Tετάρτη 4 Ιουνίου 2025

π. Nικόλαος Λουδοβίκος: Ίνα ώσιν έν 2

Ομιλία του π. Νικολάου την Κυριακή 1 Ιουνίου 2025.

https://www.youtube.com/watch?v=DoEFqDYNL1U&t=2286s

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΛΗ

Η ψυχολογία ξέρει γιατί. Ο ναρκισσισμός μας έτσι δεν είναι τόσο ισχυρός και φιλαυτία μας που δεν νικιέται με τίποτα. Δεν υπάρχει ανθρώπινη δύναμη να με καταφέρει να σας αγαπώ ανιδιοτελώς.
Δεν θα σας αγαπήσω ποτέ ανιδιοτελώς και δεν θα αγαπηθείτε ποτέ ανιδιοτελώς μεταξύ σας. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Και η μάνα που αγαπάει το παιδί δεν το αγαπάει
Κάποια στιγμή όταν το παιδί ξεπεράσει κάποια όρια μπορεί να το αρνηθεί το παιδί της. Δεν είναι δηλαδή στην ανθρώπινη δύναμη αυτό. Είναι όμως στο πνεύμα το Άγιο.

Που σας είπα όταν επισκέπτεται τον άνθρωπο δεν μπορεί ο άνθρωπος ούτε να σκεφτεί τη δυνατότητα να μισεί κάποιον. Και αν είναι μπροστά εκείνη τη στιγμή κάποιος με τον οποίο ήταν στα μαχαίρια εκείνη τη στιγμή θα του δώσει τα πάντα. Όχι συγνώμη.

Λατρεία. Πως γίνεται αυτό; Γίνεται γιατί είμαστε όντα που είμαστε εικόνες Θεού και με το βάπτισμα και το χρίσμα μας έχει καλέσει ο Θεός και μας έχει κάνει ικανούς να υποδεχόμαστε αυτή τη χάρη.
Καταλάβατε. Είναι σαν να σου έχει δώσει ο Θεός τη δυνατότητα να στέκεσαι πάνω σε μια εξέδρα και εκεί πάνω να βλέπεις μερικά πράγματα σε ένα βουνό σε ένα λόφο που δεν τα έβλεπες αλλιώς. Αυτό είναι όλο.

Αυτό είναι η χάρις αυτή που έχουμε λάβει. Γι' αυτό και τώρα που σας τα λέω αυτά τα καταλαβαίνετε. Είναι το βάθος από πίσω.
Αν μιλούσα σε αβάπτιστους σε βουδιστές για παράδειγμα θα μου λέγανε: πα-ρα-λο-γί-ζεσαι. η αγάπη αυτή την οποία μιλάς είναι δέσιμο με τον κόσμο και ο κόσμος αυτός είναι γεμάτος κακό και πόνο, και πρέπει να γλιτώσουμε από τον κόσμο αυτόν. Ας την αγάπη καημένε και κοίτα να κάνουμε λίγο άσκηση λίγο διαλογισμό για να περάσουμε στην άρνηση του εαυτού της θέλησής μας και του κόσμου των φαινομένων. Αυτό είναι ο βουδισμός.
Που κάνουν τώρα ή τι κάνουν οι μερικοί ανόητοι τι κάνουν, πώς το λένε αυτό, γιόγκα. Δεν ξέρουν τι είναι το γιόγκα. Κάνουν και ηρεμώ. ηρεμείς γιατί ο αυτός που το εφήυρε το γιόγκα είναι μια τεχνική εξάλειψης του εαυτού.
Δεν υπάρχω. Αφού δεν υπάρχω ποιος θα με ακουμπήσει. Τι φοβερό τι πόνο κρύβει μέσα του ο βουδισμός.
Εγώ τα διδάσκω αυτά στο πανεπιστήμιο, ε. Είμαι ο καθηγητής θρησκειολογίας και πολύ τα απολαμβάνω. Αυτά τα διδάσκω.
Γιατί; γιατί μα γιατί φαίνεται τι είναι τούτο τι είναι εκείνο. Και το άλλο σου λέει κοιτάξε ξέρω ότι δεν μπορείς ξέρω ότι δεν γίνεται από μόνο σου αλλά το κάνω εγώ αυτό το πράγμα. Και για να το κάνω εγώ αυτό το πράγμα θα πρέπει και εσύ να προχωρήσεις με ένα συγκεκριμένο τρόπο.

Γι' αυτό στην Εκκλησία εξομολογούμαστε για παράδειγμα. Τι λέμε στον πνευματικό; Όλα τα αμαρτήματα που έχουμε είναι αμαρτήματα ενάντια στον άλλο. Το ξέρετε αυτό; Στον πνευματικό σας όταν πάτε και ελπίζω να πηγαίνετε αυτά τα οποία λέτε στο βάθος τους, τι είναι; Έκλεψα. Ποιον έκλεψα. Έναν άλλον. Απάτησα. Ποιον απάτησα. Έναν άλλον. Σκότωσα. Ποιον σκότωσα. Έναν άλλον. Συκοφάντησα. Ποιον συκοφάντησα. Έναν άλλον. Κατέκρινα. Ποιον κατέκρινα. Έναν άλλον.
Ναι. Αυτό δεν είναι. εξομολογήσαι ότι δεν έχω αγάπη. Γιατί δεν έχεις αγάπη. Για τον εαυτό σου έχεις τέλεια αγάπη. Για τον άλλον δεν έχεις αγάπη.
Βλέπετε. Ότι όλα τα αμαρτήματά μας είναι αμαρτήματα ενάντια στο ίνα ώσιν εν. Και έχουμε δίκιο.
Γιατί έχουμε δίκιο. Γιατί έχουμε τελείως άδικο. Όλοι μας έχουμε τελείως άδικο και το λέμε αυτό το άδικο δίκιο.
Επειδή όλοι μας έχουμε άδικο, έχουμε συμφωνήσει, δεν το λέμε όμως έτσι, ότι έχουμε όλοι δίκιο να ζητάμε αυτά τα οποία οφείλουν να μας δώσουν οι άλλοι. Αυτή η σοφία ζωής. Εάν περάσει τον κόσμο σήμερα θα γίνουν όλοι οι χριστιανοί την άλλη μέρα.
Είναι λάθος δικό μας ότι δεν τα ζούμε αυτά και δεν τα φανερώνουμε έτσι όπως είναι. Γιατί είναι τεράστια σοφία ζωής. Εγώ για να την βρω σκοτώθηκα στα διαβάσματα και έδωσε ο Θεός να τα διαβάσω, να τα φτάσω, αφού πρώτα τα αρνήθηκα, τα αρνήθηκα εντελώς.
Αλλά τώρα λέω, θες να σπουδάσεις ψυχολογία, θες να σπουδάσεις φιλοσοφία, θες να κάνεις οτιδήποτε. Ο κολοφώνας είναι αυτός. Η κορυφή είναι αυτή.
Και επίσης, και επίσης, είναι κυρίως το περιεχόμενο αυτό που λέμε μετάνοια στα ελληνικά. Υπάρχει κάτι που είναι αντίθετο στην παράνοια. Και αυτό είναι η μετάνοια.

Μετάνοια σημαίνει ότι είμαι μετά τού νοός μου, είμαι μαζί με το μυαλό μου. Παράνοια σημαίνει ότι έχω φύγει από το μυαλό μου. Βλέπετε, η σοφία της γλώσσας.
Μετάνοια σημαίνει ότι είμαι μέσα στη λογικότητα των πραγμάτων του Θεού. Και εκεί μέσα κάνω τα του Θεού, τα του Αγίου Πνεύματος. Όταν κανείς κάνει τα του Αγίου Πνεύματος, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, κανέναν, και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στη ζωή του, ούτε πάνω, ούτε κάτω, ούτε θάνατος υπάρχει για αυτόν, ούτε κίνδυνος υπάρχει κανένας.
Δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα, τίποτα απολύτως. Και αποκτά την αγάπη και την ειρήνη των Αγίων του Θεού. Όταν πηγαίναμε κοντά στον πατέρα Παΐσιο, που εγώ αν δεν το γνώριζα, δεν ξέρω να θα ήμουν εδώ στην εκκλησία, πιθανολογώ ότι θα ήμουν απέναντι και θα ήμουν πολύ σκληρός πολέμιος της εκκλησίας.

Αυτό που λέει, της δημόσιας αυτής εκκλησίας, που είναι έτσι όπως είναι. Τέλος πάντων έγινε ένα θαύμα μεγάλο. Αλλά μας έκανε τρομερή εντύπωση. Η απόκοσμη γαλήνη που είχαν αυτοί οι άνθρωποι, είναι αυτή που λέει ο Χριστός. Η ειρήνη την εμήν δίδωσι υμήν. Όχι την ειρήνη του κόσμου λέει.
Την ειρήνη αυτή ουδείς αίρει εξ υμών. Δεν μπορεί να σας την πάρει κανένας. Πώς να στην πάρει την ειρήνη αυτή, αφού είσαι μέσα στον Θεό. Και δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος πια. Τελειώσαμε. Ούτε πρόβλημα θανάτου, ούτε ζωής, δεν τους ενδιέφερε.
Δεν υπήρχε. Αν του λέγες, τώρα θα πεθάνεις, θα λέει, α, ναι, ωραία, δόξα σε Κύριε. Τώρα θα πας στην Αφρική. Ωραία, τι ωραία, Θεέ μου, δόξα σοι. Τώρα, ξέρω εγώ, θα πάθεις στο άλλο, θα πάθεις στο άλλο. Α, ναι, δόξα στον Κύριο.
Θεέ μου, βοήθησέ με να σε ευαρεστήσω σε αυτό το οποίο θα συμβεί. Να σε ευαρεστήσω. Τίποτα άλλο.
Και εμείς είμαστε σα φοβισμένα ζωάκια, που τρέμουμε το παραμικρό και δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τίποτα και κανέναν. Γιατί μας παίρνουν και το λίγο που είναι το νερό που έχω τόσο, αν το πάρετε θα σας βάλω τις φωνές. Αν είμαι ιδιοκτήτης ενός πλανήτη με νερό θα πω πάρτε ρε παιδάκι μου και νερό, μπείτε και μέσα, βάλτε και πάρτε και θάλασσες, πάρτε και ποτάμια, πάρτε και δύο οργιές;;.
Αν το νερό που έχω είναι τόσο όμως, θα μαλώνω συνέχεια, μην το πάρει κανένας και αν του δώσω κανένας καμία γουλιά θα πρέπει να μου δώσει και αυτός μία, αν όχι δύο. Άντε με τέτοιες συνθήκες να ζήσει η ζωή κανείς. Γι' αυτό η ζωή μας είναι μαύρη, δεν έχει προϋποθέσεις, δεν έχει έκταση, δεν βλέπεις Θεό, δεν βλέπεις τίποτα.
Και μετά από λίγο γκρεμίζεσαι σε αυτό το τίποτα, αυτό και παλεύεις με όλους και με όλα, να κρατήσεις το αυτό και λοιπά, και αυτό και τώνα και τ' άλλο, δώσε αυτό και κοπανάς τον άλλο και κοπανάς τον άλλο και κάνεις και μια δικτατορία και φτιάχνεις και ένα γκουλάγκ, δεν είναι. Όσοι νομίζουν διαφωνούν αμέσως εκεί πέρα και αυτό το πράγμα το φοβερό, η ανθρωπότητα τα τράβηξε αυτά, τα έζησε. Και όμως ακόμα βλέπεις κάτι ηλίθιους, πανηλίθιους πολιτικούς και βγαίνουνε και σου λένε εμείς πιστεύουμε στη δημοκρατία.
Ποια δημοκρατία, που, ποια, την οποία υπονομεύει κάθε δεύτερο λεπτό της ζωής του. Να δεις δημοκρατία, ναι και εγώ με τη δημοκρατία είμαι απολύτως, 100% αλλά η δημοκρατία θέλει πνευματική καλλιέργεια καταλάβατε, τέτοια καλλιέργεια. Να έχει και πνευματικό βάθος και περιεχόμενο.
Δεν είναι απλώς ένας εξωτερικός δικαιωματισμός και εξαπάτηση, ο οποίος μπορεί να εξαπατά τον άλλον, ναι. Είμαστε κοντόφθαλμοι και μυωπικοί, αυτό θέλω να πω. Εμείς είμαστε έτσι, εγώ είμαι έτσι που τα λέω αυτά, όχι ο γείτονας.
Και μακάριοι όσοι εδώ πέρα το αποδώσουν όλο αυτό που λέω στον εαυτό τους και όχι στον άλλον, να δεις ότι εγώ είμαι έτσι. Και το άλλο που σου δείχνει η Χάρις όταν έρθει, είναι το πόσο στραβός ήσουν εσύ με τους άλλους, ένα περίεργο πράγμα. Μου έχει τύχει προσωπικά αυτό, θυμάμαι, νομίζω το έχω ξαναπεί, κάποιος είχε έρθει μια φορά και μου λέει η γυναίκα μου με εξάντλησε.
Με πέθανε με αυτά που μου κάνει, μου έκανε, μου έκανε, μου έκανε και αν θέλω κάτι λέει να πάρω μια φόρα και να ορμήξω πάνω της, με όλη μου τη δύναμη λέει για να την κάνω, του λέω εξομολογήθηκες, έκανες, έφτιαξες, μου λέει όχι. Τέλος πάντων προσπαθήσαμε να το βάλουμε σε μια σειρά και όταν μπήκε στη σειρά κάποια στιγμή άρχισε να εξομολογείται. Καταρχήν δεν ήξερε πως είναι εξομολόγηση και μετά άρχισε να κοινωνεί κιόλας και κάποια στιγμή έρχεται και μου λέει να σας πω λέει κάτι.

Δεν είμαι τρελός είναι αυτό που θα σας πω, μπορώ να σας το πω. Λέω ναι πες μου, η γυναίκα μου είναι ένας άγγελος μου λέει. Τι λέω είναι; η γυναίκα μου λέει είναι ένας άγγελος και όλα αυτά που σας είπα είμαι εγώ.
Αυτά μόνο το Πνεύμα το Άγιο τα κάνει ξέρετε. Δεν μπορεί ανθρώπινα να γίνει. Ανθρώπινα δεν γίνεται αυτό το πράγμα.
Αλλά έν Αγίω Πνεύματι γίνεται. Και στη συνέχεια η ζωή αυτού του ανθρώπου ήταν τελείως άλλη φυσικά. Ε, εντάξει αλλάζει η ζωή μετά.

Αλλάζει. Μπορεί κανείς να έχει υπαναχωρεί. Δεν τα μαθαίνουμε οι πιο πολλοί όμως αυτά.
Εί μη αφού πάθομε. Παθαίνουμε, παθαίνουμε, παθαίνουμε, παθαίνουμε, παθαίνουμε και κάποια στιγμή ταπεινωνόμαστε με αυτά που παθαίνουμε και βρίσκεται ο Θεός την ευκαιρία, σου πατάει ένα μικρό φωτισμό και λες α δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Ήταν αλλιώς.
Ίνα ώσιν εν. Αυτό είναι όλο το μυστήριο. Όχι δεμένοι, όχι αγαπημένοι, όχι φιλιωμένοι απλά αλλά ένα. Ένα. Το σημαίνει ότι δεν έχω τίποτα δικό μου. Εδώ έχω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου και το κινητό μου. Πάρτε τα. Είχαν άπαντα κοινά. Στην πρώτη εκκλησία αυτό δεν κάνανε.
Τα είχαν όλα κοινά. Πάρτε τα. Ορίστε. Και το πορτοφόλι μου το έχω ακόμα πιο μέσα. Και αυτό. Πάρτε το.

Οι Άγιοι όπως που γνωρίσαμε έτσι ακριβώς ζούσαν. Δεν είχαν την ατομική τους επικράτεια, τα ατομικά τους δικαιώματα, τα ατομικά τους αξιώματα. Δεν τα είχαν αυτά.

Δεν τα θέλανε αυτά. Αφού έτσι ήταν τα πράγματα. Καταλάβατε τι λέω.
Να πάρω και το κινητό μην τα αφήσω εδώ. Και τα κλειδιά μου δεν τα άφησα τα κλειδιά μου. Γιατί είναι βαθιά στη τσέπη και δεν τα άφησα.

Λοιπόν. Ότε ήμουν μεθ αυτών εν τω κόσμου, εγώ ετήρουν αυτούς εν τω όνοματί σου. Να το τελειώσουμε απλά το κείμενο.
Όταν ήμουν στον κόσμο, τους φύλαγα εγώ στο όνομά σου. Ούς δέδωκας μοι φύλαξα και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας.
Ίνα η Γραφή πληρωθή. Χάθηκε κανένας δεν χάθηκε. Ή μόνο ο Υιός της απωλείας είναι ο Ιούδας.
Ο οποίος, βλέποντας τα όλα αυτά, δεν καταλάβαινε τίποτα. Όπως λέμε τόση ώρα καλή ώρα. Νυν δε προς σε έρχομαι και ..εν τω κόσμου.

Ίνα έχωσι, εδώ είναι. Ίνα έχωσι την χαρά την εμήν. Πεπληρωμένην εν αυτοίς.
Να η χαρά. Χαρά δεν θέλουμε. Αυτή είναι η χαρά.
Η χαρά είναι όταν δεν έχει κανείς εχθρούς και όταν δεν φοβάται τίποτα. Για σκεφτείτε το για λίγο. Να μην έχεις κανέναν εχθρό.
Να μην φοβάσαι τίποτα. Και να είσαι ήδη στην αιωνιότητα. Έτσι μας έλεγε ο πατέρας Πορφύριος.
Με πιανε από το χέρι και μου έλεγε. Βρε είμαστε στην αιωνιότητα μου λέει, δεν το καταλαβαίνεις.
Τώρα. Είναι η αιωνιότητα. Μετά έρχεται η αιωνιότητα τώρα.
Εμείς μόνο ελλάμψεις έχουμε από τα πράγματα. Αυτοί τα ζούσαν συνεχώς. Σκέψου ο Θεός είναι μέσα σου, δίπλα σου.
Εσύ εν τω Θεώ. Κάνεις ό,τι θέλει αυτός και αυτός κάνει ότι θες εσύ. Κάνει ότι θες εσύ.
Κοιτάς τον άλλο και γίνεται καλά. Του ακουμπάς το χέρι στο κεφάλι και βλέπει. αυτά γίνανε όλα.
Και δεν υπάρχει τίποτα. Είσαι στην αιωνιότητα τώρα. Τίποτα δεν υπάρχει τίποτα.
Ακόμα και αν πέφτει μια νταλίκα πάνω σου εκείνη τη στιγμή. Τίποτα. Για εσένα δεν αλλάζει κάτι.

Μας έλεγε ο πατήρ Πορφύριος. Βρε πως να σας πω για το θάνατο. Μια πόρτα είναι εκεί.
Την ανοίγεις, πας στο άλλο δωμάτιο. Ένα επόμενο δωμάτιο της αγάπης του Θεού. Θάαανατος;
Και όσο φοβόμαστε το θάνατο, τόσο κυλιόμαστε μες το θάνατο. Στο φόβο του θανάτου. Και προσπαθούμε να απολαύσουμε τη ζωή. Ποια ζωή είναι να απολαύσεις. Ποια είναι η ζωή. Τι είναι εδώ η ζωή. Άλλη ιστορία με την απόλαυση. Έλεος πια απολαύση. Απολαύστε τώρα και είναι. Απολαύστε τώρα. Άσε με ρε άνθρωπε. Ποιος σας είπε ότι χαρά σημαίνει απόλαυση. Χαρά σημαίνει απόλαυση;
Ένας άνθρωπος που γράφει ένα βιβλίο. Σκοτώνεται στη δουλειά για να το φτιάξει. Αν είναι σοβαρό το βιβλίο.
Η χαρά του είναι αυτό το πράγμα που κάνει, δεν είναι. Μπορεί να μην έρθει ποτέ η αναγνώριση και η δόξα. Μπορεί κανένας να μην του πει μπράβο ποτέ.
Η χαρά λοιπόν όμως αυτή εδώ, είναι η χαρά της διαμονής του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Την οποία χάνεις μόλις αμαρτήσεις. Και το αισθάνεσαι αυτό.
Γι' αυτό έχεις εξομολόγηση αμέσως, αμέσως, αμέσως, αμέσως. Είναι τέτοια ρευστή η ανθρώπινη φύση μας. Τόσο ταλαίπωρη, τόσο μηδέν κουβαλάμε μέσα μας.
Που μπορεί να βλέπεις στη ζωή αυτή τη χάρη και να τη χάνεις κάθε μέρα. Κάθε μέρα. Κάθε μέρα.
Και μάλιστα αν δει ο διάβολος ότι έχεις χάρη, κοίτα να στην πάρει με τέτοιο τρόπο. Να σε βάλει να γλιστρήσεις κάπου. Και ο Θεός το επιτρέπει αυτό για ένα λόγο, για να μας ταπεινώσει λίγο.
Γιατί αλλιώς νομίζουμε ότι έχουμε τα πάντα μόνιμα και ότι είναι κάτι φοβερό. Είμαστε. Τακ λοιπόν, γλιστράς λίγο, πέφτεις και λες αμέσως.
Α, δικό του ήταν λοιπόν αυτό. Α, εκεί είναι η ζωή όμως. Εγώ, από μόνος μου, τι καταφέρνω;
Να βρίσκομαι, όπως λέει ο Παύλος, εις άπερ μισώ. Να είμαι μέσα αυτά τα οποία μισώ. Τα μισείς.
έτσι δεν είναι. Πάρτε κάποιον ο οποίος καπνίζει 80 τη σιγάρα τη μέρα. Ξέρετε τι θα σας πει.
Μισώ το κάπνισμα. Δεν μπορεί να βγει όμως. Όλα τα μεγάλα πάθη είναι πάθη που σε χαντακώνουν.
Γιατί ξέρετε. Ζεις για αυτά. Δεν κάνεις τίποτα άλλο. Τίποτα άλλο. Πάρτε ένα αλκοολικό. Τίποτα άλλο. Μισώ μισώ βαθιά το αλκοόλ. Αλλά αν δεν βοηθηθεί με τρόπο απ' έξω άλλο κλπ. Δεν μπορεί να γίνει τόσο.
Προσέξτε λοιπόν. Γιατί εδώ συνδέει. Τι συνδέει; Τη βασιλεία του Θεού. Την αίσθηση του Θεού. Τη συνδέει με τη χαρά.
Τη χαρά την εμήν, αυτή τη χαρά που έχω εγώ. Τη χαρά την δική μου. Έτσι. Όχι μια χαρά που έρχεται και φεύγει. Χαρές που έρχονται και μετά φεύγουν και δημιουργούν μεγαλύτερη λύπη με την απουσία τους. Είναι γεμάτος ο κόσμος αυτός. Εδώ μιλάει για μια χαρά η οποία είναι ούκ εκ του κόσμου τούτου. Δηλαδή είναι η χαρά του Θεού.

Ο Θεός είναι πολύ χαρούμενο ον να ξέρετε. Παπ! Και σου τη φέρνει και τρως και εσύ μια καραμέλα. Δύο-τρεις.
Άλλες. Ωραία είναι. Και κοιτάς να βρεις και καμιά ακόμα και άλλο περισσότερο. Έτσι μας έλεγε ο Άγιος Πορφύριος. Η πνευματική ζωή θέλει γλύκα έλεγε. Γλυκαίνεσαι από κάτι κάνεις ένα επόμενο βήμα.
Και ένα επόμενο βήμα. Αυτό είναι. Και από το επόμενο Ευαγγέλιο. Να έχουμε λίγη ώρα μόνο. Πολύ λίγη. Να το συμπληρώσω λίγο.

Γιατί είναι συνέχεια. Είναι το ίδιο κείμενο. Είναι βέβαια από την προηγούμενη.

Προσέξτε λίγο. Από το προηγούμενο. Ένα προηγούμενο παράγραφο.
Μείνατε εν εμοί και εγώ εν υμίν. Μείνατε σε μένα. Καθώς το κλήμα ου δύναται καρπόν φέρειν αφ’ εαυτού, εάν μη μείνει εν τη αμπέλω ούτως ουδέ ημείς. Εάν εν εμή μη μείνητε.
Όπως το κλήμα λέει. Το κλήμα δεν μπορεί να φέρει καρπό. Εάν δε μένει συνδεδεμένο με την υπόλοιπη αυτή.
Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένον εν εμή καγώ εν αυτώ. ούτος φέρει καρπόν πολύν. Όπως το κλήμα συνδεδεμένο με το φυτό. Έχει καρπό τότε.
Αν δεν είναι συνδεδεμένο δεν έχει καρπό. Και μια κουβέντα ακόμη. Την οποία είπαμε ήδη.

Ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Χωρίς εμένα τίποτα σημαντικό δεν μπορείτε να κάνετε. Γιατί;

Γιατί είστε εικόνες του Θεού. Θέλετε να τα κάνετε όλα θεοπρεπώς. Αλλά δεν έχετε τη δύναμη να τα κάνετε. Δεν είστε θεοί. Αυτή τη δύναμη τη δίνει όμως. Αφθονή ο Θεός.
Αυτό είναι. Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Ένα τσιγάρο.
Ένα αυτό. Ένα τίποτα. Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις.
Στην πραγματικότητα. Με… κάνεις τρομακτικό κόμπο κάτι πολύ σημαντικό. Και έρχεται ο Θεός και το παίρνει αυτό το πράγμα.
Χωρίς να καταλάβεις πως το παίρνει. Εάν μείνετε εν εμή. Και τα ρήματα μου εν υμίν μείνει.
Προσέξτε το τελειώνω. Ω εάν θέλετε αιτίσεσθε και γεννήσετε υμίν. Αν μείνετε σε μένα. Εάν μείνετε σε μένα. Και τα ρήματα μου αυτά που σας λέω μείνουν σε εσάς.

Οτιδήποτε ζητήσετε θα γίνει. Παντοδύναμοι κατά χάρη δηλαδή. Έτσι λέει εδώ.

Θα παρπατάτε πάνω στο νερό. Καταλάβατε αυτά. Θα μετακινείτε βουνά.

Θα γίνονται τα άσπρα μαύρα και τα μαύρα άσπρα αν χρειάζεται. Αυτό είναι ο χριστιανισμός. Όλα τα άλλα δεν είναι χριστιανισμός ή είναι πολύ κακός χριστιανισμός. Αυτό να προσέξετε. Και το ξαναλέω ότι όταν θα έρθει κάποτε ημέρα και παρά τη δική μας ανεπάρκεια φανερώσει ο Θεός αυτό το χριστιανισμό στον κόσμο θα έρθει τότε, θα ψάχνετε να βρείτε άπιστο και δεν θα βρίσκετε πάνω στη γη.
Αλλά θα γίνουν πολλά μέχρι τότε. Αυτό είναι το πρόβλημα ότι δεν αφήνουμε στην πραγματικότητα περιθώρια στο Θεό να μας τα μάθει αυτά. Γι' αυτό είναι ωραίο να τα μάθουμε έτσι όπως τα λέμε τώρα χωρίς να γίνει ο πειρασμός χωρίς να γίνει η δυσκολία προηγουμένως.
Γιατί παραπάνω τι λέει δεν το διάβασα Παν κλίμα εν εμή μη φέρον καρπόν έρη αυτό. Αν δεν έχετε κάνα καρπό τελειώσατε. Και παν το καρπόν φέρον καθαίρει αυτό ίνα πλείονα καρπόν φέρει.

Αν έχεις ένα καρπό αλλά δεν μπορείς για πολύ λίγο τι έρχεται, κλάδεμα. Πειρασμός. Γιατί για να καταλάβεις τι είναι αυτό που είναι σημαντικό και τι είναι ασήμαντο. Αυτό είναι όλο. Ο πειρασμός επιτρέπεται από τον Θεό όχι για να σε τιμωρήσει. Αλλά για να σου δείξει τι είναι σημαντικό και τι δεν είναι τόσο σημαντικό.
Για να στραφείς ξανά λοιπόν προς αυτό το οποίο είναι ουσιώδες και σημαντικό. Γιατί το ξεχνούμε αυτό που είναι ουσιώδες και σημαντικό και συνήθως και γι' αυτό λένε οι πατέρες ότι τα εκλεκτά παιδιά του Θεού κλαδεύει ο Θεός. Προσέξτε σε πειρασμούς.

Πειρασμούς δεν δίνει σε οποιονδήποτε. Πειρασμούς δίνει σε αυτούς από τους οποίους θέλει μια ιδιαίτερη σχέση να κάνει. Αυτό να θυμάστε.
Ίνα ώσιν έν. Τα τελευταία λόγια του πατρός Πορφυρίου που ψιθύρισε πριν πεθάνει πριν φύγει από τον κόσμο αυτόν κατά τη μαρτυρία αυτών που ήταν εκεί ήταν ίνα ώσιν έν. Αυτά.
Σημαίνει ότι είχε αγιαστεί ο άνθρωπος τελείως. Τώρα τα υπόλοιπα. Ένας τις χριστιανισμός που λέει ναι στο ένα λέει ναι στο άλλο.

Ξέρω εγώ βάλε μέσα πες και ναι και σε εκείνο πες και ναι και σε το άλλο. Έρχονται σε μας επιτρέπονται οι προγαμιαίες σχέσεις. Παντός και ρωτήσουν θα χτυπήσουν από κάτω (δεν ακούγεται καλά).

Δηλαδή να κάνω εκείνο να φτιάξω το άλλο. Χαράμι χαλάλ που λέει το Κοράνι. Μπορώ να το κάνω χότζα με αυτό.

Ή δεν μπορώ να το κάνω. Τι τα κάνουμε σε αυτά. Τι τα κάνουμε σε αυτά.

Το θέμα είναι να δικαιολογήσεις αυτό που είσαι. Εντάξει και τι έγινε. Το έκανες ξανά κάντο λοιπόν.

Μια φορά ήρθε ένας σε μένα και μου λέει θέλω τη γειτόνισσα αλλά δεν γίνεται μου λέει. Η γυναίκα μου τόσο καλή λέει τόσο αυτή αλλά εντάξει λέει τώρα δεν συγκρίνεται με τη γειτόνισσα. Μου λέει εσείς τι λέτε.
Λέω ρίξτε την αμέσως πήγαινε. Με κοίτα και με γουρλωμένα μάτια, τι είπατε μου λέει. Λέω πορεύου πήγαινε και κάντο.
Μου λέει τι μου λέτε πάτερ. Να πάω να το κάνω μου λέτε. Λέω εσύ τι περίμενες να σου πω ακριβώς.
Οτιδήποτε θα σου έλεγα άλλο διαφορετικό θα μου λέγεις όχι. Έτσι δεν είναι. Αυτό είναι αυτός θέλει να κάνει μοιχεία και ήθελε και ευλογία μαζί.
Δεν του φτάνε. Αυτό ήθελε να του δώσω και ευλογία εγώ. Και του λέω αυτό να κάνω καβγά μαζί σου. Λέω τώρα και να σου λέω ότι κοίταξε να δεις. Θα πας στην κόλαση. Που ξέρουμε αν θα πας στην κόλαση ή όχι. Μπορεί η κόλαση να είναι αυτή η γυναίκα απέναντι η ίδια. Ναι ή όχι. Συνήθως αυτό γίνεται μάλιστα.
Για ένα περίεργο λόγο. Αυτή η δεύτερη είναι πάντοτε η κόλαση. Λοιπόν.
Ναι δεν ξέρω αν κατάφερα να τον ξαφνιάσω. Πάντως έφυγε προβληματισμένος από αυτό. Επίσης δεν έμαθα ότι το έκανε. Οπότε δεν έχω τίποτα να πω. Οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουμε καταλάβει ότι ο Θεός δεν είναι τροχονόμος. Δεν τον ενδιαφέρει το Θεό να ασχολείται με σένα σε αυτό το επίπεδο.

Με τον τρόπο αυτό τυφλωνόμαστε και κάνουμε στο τέλος όλες τις ανοησίες τη μια πίσω απ' την άλλη. Δεν ζητάς Θεό. Πώς να το πω.
Ζητάς Θεό; Ζητάς Θεό. Είναι σαν εκείνο το αστείο που είχε πει ο προηγούμενος ο πάπας.

Ήταν αλήθεια αυτό. Το ρωτάει, όταν ήταν επίσκοπος. Τον ρωτάει ένας παπάς.
Πάτερ μπορώ να προσευχηθώ πριν καπνίσω. Λέει. Αυτός τι να σου πω.
Πονηρός ο παπάς λέει όταν καπνίζω μπορώ να προσεύχομαι; Όταν καπνίζω μπορώ να προσεύχομαι. Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση αν αυτό το πράγμα θες και μόνο καταλαβαίνετε. Θα το κάνει στο τέλος. Δεν είναι συζήτηση αυτή. Ήθελα να καπνίζω δυστυχώς. Αλλά ήθελα και ευλογία. Τι ευλογία. Δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Σας είπα το μεγάλο μας πρόβλημα και τελειώνω εδώ. Είναι ότι ζητούμε ασήμαντα πράγματα χαζά από τον Θεό. Ανόητα, ανύπαρκτα, μηδαμινά.
Αυτό είναι όλο το πρόβλημα. Ζητούμε πράγματα τα οποία στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που εμείς οι ίδιοι βαθύτερα επιθυμούμε. Και έτσι ακυρώνουμε το έργο της οικονομίας.
Ακυρώνουμε την πραγματικότητα της εκκλησίας. Και στη συνέχεια τα πετάμε και στην άκρη διότι είναι ασήμαντα. Ναι, γιατί εσύ τα έκανες ασήμαντα.
Γι' αυτό. Τα κάνεις ασήμαντα και μετά τα πετάς στην άκρη διότι είναι ασήμαντα. Όντως, είναι ασήμαντα.
Μόλις στην ψυχή τα έκαμε εσύ ασήμαντα. Νομίζω ότι αν δεν ανακαλύψουμε αυτή τη διάσταση σιγά σιγά μέσα μας θα μειώνεται η πραγματικότητα της εκκλησίας και του έργου του Θεού και στην πράξη θα εξαφανιστεί στο τέλος.

Τέλος