Με τον Φακό του Hellenic TV, ο Στέλιος Ράμφος από το Λονδίνο.

Στέλιος Ράμφος: …όταν υποτάσσεται το αίσθημα σε μια μυθική αντίληψη των πραγμάτων τότε το υποκείμενο παραμένει παιδί. Τότε το υποκείμενο μπορεί να παραμείνει βρέφος και ενώ οι ηλικίες περνάνε και μεγαλώνει, εκείνο παραμένει βρέφος, γιατί; Γιατί πρέπει να ζει τον κόσμο φαντασμαγορικά και όχι ιστορικά, με τις πρωτοβουλίες και την ενεργητικότητα του ανθρώπου που δημιουργεί χρόνο, και όχι, που είναι αντικείμενο ενός φαντασιώδους χρόνου, τέτοιου όπως διαπλάστηκε μέσα από τα ιστορικά δρώμενα. Επομένως κατοχυρώνεται πια τυπικά ένας τρόπος ζωής και λατρείας. Ο χρόνος, αντί να γεννάει, παραλύει και καθηλώνει, εάν δεν στρέφει και προς τα πίσω, στις κουλτούρες οι οποίες ας πούμε ζουν με αυτόν τον χρόνο, και δεν μιλάω πια μόνο για την Ελλάδα σας είπα πριν, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ρωσία, είναι κοινά χαρακτηριστικά. Αυτό λοιπόν το στοιχείο μιας παράξενης ανακυκλώσεως το βλέπουμε και το ζούμε κυριαρχικά στις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές των ανθρώπων γιατί ακριβώς αυτός ο μυθικός χρόνος είναι εκείνος που τις καθορίζει. Δεν είναι δηλαδή οι επιλογές πια της δημιουργικότητος, αλλά οι επιλογές μιας προσαρμογής, και μιας ας πούμε συμμορφώσεως, προς μια τυπική χρονικότητα, η οποία από εκεί και πέρα διαμορφώνει τους αντίστοιχους ψυχισμούς. Τα αποτελέσματα, είναι αποτελέσματα τα οποία μπορεί κανείς να εντοπίσει. Τα αποτελέσματα είναι λοιπόν, ότι ο άνθρωπος θέλει να γίνει δημόσιος υπάλληλος εύκολα, ο παθητικός, του αρέσει πολύ πια η δημοσιοϋπαλληλία, επομένως θα φτιάξει αχανές κράτος και θα χωθούν όλοι εκεί περιμένοντας, ας πούμε να επιβιώνουνε με όλα τα προνόμια ενός τέτοιου κράτους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες αυτές τις περιοχές οι γραφειοκρατίες με την μια η την άλλη μορφή ήταν κυρίαρχες, η υπαλληλία και η νοοτροπία η υπαλληλική, η απουσία συζητήσεων, ερεύνης επιστημονικής, κτλ, η άθλια παιδεία, ήταν χαρακτηριστικά σ όλες αυτές τις κουλτούρες. Έχουμε λοιπόν τέτοιου είδους χαρακτηριστικά, και βεβαίως έχουμε επίσης μια στενότητα η οποία συνδέει τους ανθρώπους και τη συμπεριφορά τους, με μορφές εντοπιότητος και συντεχνιακής ας πούμε αντιλήψεως, και βεβαίως έχουμε επίσης και μεγάλες παλινδρομήσεις. Όταν η χρονικότητα είναι κυκλική, τότε το πισωγύρισμα και η παλινδρόμηση είναι η πιο εύκολη κίνηση, η πιο κατανοητή χρονικότης. Τώρα ζούμε μια παλινδρόμηση τέτοια, ένα πισωγύρισμα το οποίο όμως καλούμεθα να πληρώσουμε. … Θα πρέπει να φτάσουμε μέσω της παιδείας στη δημιουργία ενός πολίτη, ο οποίος αγαπάει και νοιάζεται, αυτόν τον οποίο δεν γνωρίζει. Με τους όρους αυτούς και με αυτές τις συνθήκες μπορούμε να πούμε πλέον, ότι διεκδικούμε τη ζωή, και αν δεν αφήσουμε τη ζωή, είναι βέβαιο ότι και η ζωή δεν πρόκειται να μας αφήσει.



Πηγή: Στέλιος Ράμφος

ΣΧΟΛΙΟ : Ο Ράμφος χρησιμοποιεί μέ επιδεξιότητα τόν ορισμό τού διαφωτισμού τού Κάντ. Λέει ο Κάντ "Διαφωτισμός είναι η έξοδος τού ανθρώπου από τήν ανωριμότητά του γιά τήν οποία φταίει ο ίδιος. Ανωριμότητα είναι η αδυναμία τού ανθρώπου νά μεταχειρίζεται τή νόησή του χωρίς τήν καθοδήγηση ενός άλλου. Κάτι πού οφείλεται στήν έλλειψη απόφασης καί θάρρους. Η οκνηρία καί η δειλία είναι οι αιτίες πού οι άνθρωποι προτιμούν νά παραμένουν ανώριμοι. Είναι τόσο βολικό νά είναι κανείς ανώριμος. Διότι μπορώ νά έχω ένα βιβλίο πού έχει νού γιά λογαριασμό μου, ένα πνευματικό ποιμένα πού έχει συνείδηση γιά λογαριασμό μου, έναν γιατρό πού κρίνει αυτός τή δίαιτά μου. Τότε εγώ ο ίδιος δέν θά χρειάζεται νά καταβάλω καμιά προσπάθεια".
Αμέθυστος