Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025 η διαδικτυακή διάλεξη του Στυλιανού Τσομπανίδη με τίτλο «“Η Εκκλησία δεν ζει για τον εαυτό της”: η ένσαρκη λειτουργία της κοινότητας πριν και μετά τη Λειτουργία». Η διάλεξη ήταν ενταγμένη στον κύκλο «Καιρός του ποιήσαι» της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών και στη σειρά «λειτουργία μετά τη Λειτουργία» της Ιεράς Μητροπόλεως Γαλλίας και του Βικαριάτου των γαλλόφωνων ενοριών του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο συντονισμός της εκδήλωσης έγινε από τον π. Αμφιλόχιο Μήλτο, Δρ.Θ., αρχιμανδρίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και επιστημονικό συνεργάτη της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών.
Ο ομιλητής αναφέρθηκε στις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την προϋπάρχουσα διαπίστωση ότι η Εκκλησία θα πρέπει να μην λειτουργεί αυτοαναφορικά, αγνοώντας τον κόσμο ως κλήση και αποστολή, εκφυλιζόμενη σε μια «Εκκλησία της Κυριακής». Μίλησε για την καθιέρωση του όρου «λειτουργία μετά τη Λειτουργία», δηλαδή την δυναμική εμπλοκή της ευχαριστιακής κοινότητας στον κόσμο, τονίζοντας ότι η κοινωνική στράτευση και διακονία δεν είναι μια προαιρετική πράξη, αλλά μια αναγκαία έκφραση αυτής της κοινωνίας. Αναφέρθηκε στο ιστορικό των κατανοήσεων της κοινωνικής αποστολής της Εκκλησίας, και τόνισε το γεγονός ότι η πραγματική και ουσιαστική συμφιλίωση με τον συνάνθρωπο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την κοινή προσευχή, όπως τονίζεται στο Ευαγγέλιο αλλά και σε κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Η Εκκλησία οφείλει να βοηθά στην διατύπωση και την πραγματική επίλυση των προβλημάτων και των συγκρούσεων της κοινότητας. «Η είσοδος στη βασιλεία του Θεού δεν εξαρτάται μόνο από την ορθή πίστη, αλλά και από την υλοποίηση της πίστης και του ουσιαστικού μηνύματος του Ευαγγελίου σε συγκεκριμένες πραγματικότητες: “Στη βασιλεία του Θεού δεν θα μπει όποιος μου λέει ‘Κύριε, Κύριε’, αλλά όποιος κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου” (Ματθ 7:21-23)», κατέληξε ο ομιλητής.
Η καταγραφή της εκδήλωσης στα ελληνικά είναι διαθέσιμη στο κανάλι της Ακαδημίας στο YouTube, στη διεύθυνση https://youtu.be/y_sZRpcLia0 και στα γαλλικά, αντίστοιχα, στο κανάλι του Βικαριάτου, https://youtu.be/WplXKE3Oh_8 .
Ησ ΚΗʹ, 14 – 22
Τάδε λέγει Κύριος· Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄνδρες τεθλιμμένοι, καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ τούτου τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, ὅτι εἴπατε· Ἐποιήσαμεν διαθήκην μετὰ τοῦ ᾍδου, καὶ μετὰ τοῦ θανάτου συνθήκην, καταιγὶς φερομένη ἐὰν παρέλθῃ, οὐ μὴ ἔλθῃ ἐφʼ ἡμᾶς, ἐθήκαμεν ψεῦδος τὴν ἐλπίδα ἡμῶν, καὶ τῷ ψεύδει σκεπασθησόμεθα. Διὰ τοῦτο, τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλῶ εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον πολυτελῆ, ἐκλεκτόν, ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον εἰς τὰ θεμέλια αὐτῆς, καὶ ὁ πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ, οὐ μὴ καταισχυνθῇ, καὶ θήσω κρίσιν εἰς ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλεημοσύνη μου εἰς σταθμούς, καὶ οἱ πεποιθότες μάτην ψεύδει, ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ὑμᾶς καταιγίς. Μὴ καὶ ἀφέλῃ ὑμῶν τὴν διαθήκην τοῦ θανάτου, καὶ ἡ ἐλπὶς ὑμῶν ἡ πρὸς τὸν ᾍδην οὐ μὴ ἐμμείνῃ; Καταιγὶς φερομένη ἐὰν ἐπέλθῃ, ἔσεσθε αὐτὴ εἰς καταπάτημα, ὀταν παρέλθῃ, λήψεται ὑμᾶς, ὅτι πρωῒ πρωῒ, παρελεύσεται ἡμέρας, καὶ ἐν νυκτὶ ἔσται ἐλπὶς πονηρά. Μάθετε ἀκούειν, στενοχωρούμενοι, οὐ δυνάμεθα μάχεσθαι, αὐτοὶ δὲ ἀσθενοῦμεν τοῦ ἡμᾶς συναχθῆναι. Ὥσπερ ὄρος ἀσεβῶν, ἀναστήσεται Κύριος, καὶ ἔσται ἐν τῇ φάραγγι Γαβαών, μετὰ θυμοῦ ποιήσει τὰ ἔργα αὐτοῦ, πικρίας ἔργον, ὁ δὲ θυμὸς αὐτοῦ ἀλλοτρίως χρήσεται, καὶ ἡ πικρία αὐτοῦ ἀλλοτρία. Καὶ ὑμεῖς μὴ εὐφρανθείητε, μηδὲ ἰσχυσάτωσαν ὑμῶν οἱ δεσμοί, διότι συντετελεσμένα καὶ συντετμημένα πράγματα ἤκουσα παρὰ Κυρίου Σαβαώθ, ἃ ποιήσει ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.
Πρμ ΙΓʹ, 19 – ΙΔʹ, 6
Ἐπιθυμίαι εὐσεβῶν ἡδύνουσι ψυχήν, ἔργα δὲ ἀσεβῶν, μακρὰν ἀπὸ γνώσεως, ὁ συμπορευόμενος σοφοῖς, σοφὸς ἔσται. Ὁ δὲ συμπορευόμενος ἄφροσι, γνωσθήσεται. Ἁμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά, τοὺς δὲ δικαίους καταλήψεται ἀγαθά. Ἀγαθὸς ἀνήρ, κληρονομήσει υἱοὺς υἱῶν, θησαυρίζεται δὲ δικαίοις πλοῦτος ἀσεβῶν. Δίκαιοι ποιήσουσιν ἐν πλούτῳ ἔτη πολλά, ἄδικοι δὲ ἀπολοῦνται συντόμως· ὃς φείδεται τῆς ἑαυτοῦ βακτηρίας, μισεῖ τὸν ἑαυτοῦ υἱόν. Ὁ δὲ ἀγαπῶν παιδεύει ἐπιμελῶς. Δίκαιος ἐσθίων, ἐμπλήσει ψυχὴν αὐτοῦ, ψυχαὶ δὲ ἀσεβῶν ἐνδεεῖς. Σοφαὶ γυναῖκες ᾠκοδόμησαν οἴκους, ἡ δὲ ἄφρων κατέσκαψε ταῖς χερσὶν αὐτῆς, ὁ πορευόμενος ὀρθῶς, φοβεῖται τὸν Κύριον. Ὁ δὲ σκολιάζων ταῖς ὁδοὶς αὐτοῦ, ἀτιμασθήσεται. Ἐκ στόματος ἀφρόνων, βακτηρία ὕβρεως, χείλη δὲ σοφῶν, φυλάσσει αὐτούς. Οὗ μή εἰσι βόες, φάτναι καθαραί· οὗ δὲ πολλὰ γεννήματα, φανερὰ βοὸς ἰσχύς. Μάρτυς πιστὸς οὐ ψεύδεται, ἐκκαίει δὲ ψευδῆ μάρτυς ἄδικος. Ζητήσεις σοφίαν παρὰ κακοῖς, καὶ οὐχ εὑρήσεις, αἴσθησις δὲ παρὰ φρονίμοις, εὐχερής.
Ο ομιλητής αναφέρθηκε στις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την προϋπάρχουσα διαπίστωση ότι η Εκκλησία θα πρέπει να μην λειτουργεί αυτοαναφορικά, αγνοώντας τον κόσμο ως κλήση και αποστολή, εκφυλιζόμενη σε μια «Εκκλησία της Κυριακής». Μίλησε για την καθιέρωση του όρου «λειτουργία μετά τη Λειτουργία», δηλαδή την δυναμική εμπλοκή της ευχαριστιακής κοινότητας στον κόσμο, τονίζοντας ότι η κοινωνική στράτευση και διακονία δεν είναι μια προαιρετική πράξη, αλλά μια αναγκαία έκφραση αυτής της κοινωνίας. Αναφέρθηκε στο ιστορικό των κατανοήσεων της κοινωνικής αποστολής της Εκκλησίας, και τόνισε το γεγονός ότι η πραγματική και ουσιαστική συμφιλίωση με τον συνάνθρωπο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την κοινή προσευχή, όπως τονίζεται στο Ευαγγέλιο αλλά και σε κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Η Εκκλησία οφείλει να βοηθά στην διατύπωση και την πραγματική επίλυση των προβλημάτων και των συγκρούσεων της κοινότητας. «Η είσοδος στη βασιλεία του Θεού δεν εξαρτάται μόνο από την ορθή πίστη, αλλά και από την υλοποίηση της πίστης και του ουσιαστικού μηνύματος του Ευαγγελίου σε συγκεκριμένες πραγματικότητες: “Στη βασιλεία του Θεού δεν θα μπει όποιος μου λέει ‘Κύριε, Κύριε’, αλλά όποιος κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου” (Ματθ 7:21-23)», κατέληξε ο ομιλητής.
Η καταγραφή της εκδήλωσης στα ελληνικά είναι διαθέσιμη στο κανάλι της Ακαδημίας στο YouTube, στη διεύθυνση https://youtu.be/y_sZRpcLia0 και στα γαλλικά, αντίστοιχα, στο κανάλι του Βικαριάτου, https://youtu.be/WplXKE3Oh_8 .
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΟΝΤΟΤΗΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ. ΕΧΑΣΕ ΗΔΗ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ.
Ανώνυμος είπε...Ησ ΚΗʹ, 14 – 22
Τάδε λέγει Κύριος· Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄνδρες τεθλιμμένοι, καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ τούτου τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, ὅτι εἴπατε· Ἐποιήσαμεν διαθήκην μετὰ τοῦ ᾍδου, καὶ μετὰ τοῦ θανάτου συνθήκην, καταιγὶς φερομένη ἐὰν παρέλθῃ, οὐ μὴ ἔλθῃ ἐφʼ ἡμᾶς, ἐθήκαμεν ψεῦδος τὴν ἐλπίδα ἡμῶν, καὶ τῷ ψεύδει σκεπασθησόμεθα. Διὰ τοῦτο, τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλῶ εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον πολυτελῆ, ἐκλεκτόν, ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον εἰς τὰ θεμέλια αὐτῆς, καὶ ὁ πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ, οὐ μὴ καταισχυνθῇ, καὶ θήσω κρίσιν εἰς ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλεημοσύνη μου εἰς σταθμούς, καὶ οἱ πεποιθότες μάτην ψεύδει, ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ὑμᾶς καταιγίς. Μὴ καὶ ἀφέλῃ ὑμῶν τὴν διαθήκην τοῦ θανάτου, καὶ ἡ ἐλπὶς ὑμῶν ἡ πρὸς τὸν ᾍδην οὐ μὴ ἐμμείνῃ; Καταιγὶς φερομένη ἐὰν ἐπέλθῃ, ἔσεσθε αὐτὴ εἰς καταπάτημα, ὀταν παρέλθῃ, λήψεται ὑμᾶς, ὅτι πρωῒ πρωῒ, παρελεύσεται ἡμέρας, καὶ ἐν νυκτὶ ἔσται ἐλπὶς πονηρά. Μάθετε ἀκούειν, στενοχωρούμενοι, οὐ δυνάμεθα μάχεσθαι, αὐτοὶ δὲ ἀσθενοῦμεν τοῦ ἡμᾶς συναχθῆναι. Ὥσπερ ὄρος ἀσεβῶν, ἀναστήσεται Κύριος, καὶ ἔσται ἐν τῇ φάραγγι Γαβαών, μετὰ θυμοῦ ποιήσει τὰ ἔργα αὐτοῦ, πικρίας ἔργον, ὁ δὲ θυμὸς αὐτοῦ ἀλλοτρίως χρήσεται, καὶ ἡ πικρία αὐτοῦ ἀλλοτρία. Καὶ ὑμεῖς μὴ εὐφρανθείητε, μηδὲ ἰσχυσάτωσαν ὑμῶν οἱ δεσμοί, διότι συντετελεσμένα καὶ συντετμημένα πράγματα ἤκουσα παρὰ Κυρίου Σαβαώθ, ἃ ποιήσει ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.
Πρμ ΙΓʹ, 19 – ΙΔʹ, 6
Ἐπιθυμίαι εὐσεβῶν ἡδύνουσι ψυχήν, ἔργα δὲ ἀσεβῶν, μακρὰν ἀπὸ γνώσεως, ὁ συμπορευόμενος σοφοῖς, σοφὸς ἔσται. Ὁ δὲ συμπορευόμενος ἄφροσι, γνωσθήσεται. Ἁμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά, τοὺς δὲ δικαίους καταλήψεται ἀγαθά. Ἀγαθὸς ἀνήρ, κληρονομήσει υἱοὺς υἱῶν, θησαυρίζεται δὲ δικαίοις πλοῦτος ἀσεβῶν. Δίκαιοι ποιήσουσιν ἐν πλούτῳ ἔτη πολλά, ἄδικοι δὲ ἀπολοῦνται συντόμως· ὃς φείδεται τῆς ἑαυτοῦ βακτηρίας, μισεῖ τὸν ἑαυτοῦ υἱόν. Ὁ δὲ ἀγαπῶν παιδεύει ἐπιμελῶς. Δίκαιος ἐσθίων, ἐμπλήσει ψυχὴν αὐτοῦ, ψυχαὶ δὲ ἀσεβῶν ἐνδεεῖς. Σοφαὶ γυναῖκες ᾠκοδόμησαν οἴκους, ἡ δὲ ἄφρων κατέσκαψε ταῖς χερσὶν αὐτῆς, ὁ πορευόμενος ὀρθῶς, φοβεῖται τὸν Κύριον. Ὁ δὲ σκολιάζων ταῖς ὁδοὶς αὐτοῦ, ἀτιμασθήσεται. Ἐκ στόματος ἀφρόνων, βακτηρία ὕβρεως, χείλη δὲ σοφῶν, φυλάσσει αὐτούς. Οὗ μή εἰσι βόες, φάτναι καθαραί· οὗ δὲ πολλὰ γεννήματα, φανερὰ βοὸς ἰσχύς. Μάρτυς πιστὸς οὐ ψεύδεται, ἐκκαίει δὲ ψευδῆ μάρτυς ἄδικος. Ζητήσεις σοφίαν παρὰ κακοῖς, καὶ οὐχ εὑρήσεις, αἴσθησις δὲ παρὰ φρονίμοις, εὐχερής.
3 σχόλια:
Ησ ΚΗʹ, 14 – 22
Τάδε λέγει Κύριος· Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄνδρες τεθλιμμένοι, καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ τούτου τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, ὅτι εἴπατε· Ἐποιήσαμεν διαθήκην μετὰ τοῦ ᾍδου, καὶ μετὰ τοῦ θανάτου συνθήκην, καταιγὶς φερομένη ἐὰν παρέλθῃ, οὐ μὴ ἔλθῃ ἐφʼ ἡμᾶς, ἐθήκαμεν ψεῦδος τὴν ἐλπίδα ἡμῶν, καὶ τῷ ψεύδει σκεπασθησόμεθα. Διὰ τοῦτο, τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλῶ εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον πολυτελῆ, ἐκλεκτόν, ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον εἰς τὰ θεμέλια αὐτῆς, καὶ ὁ πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ, οὐ μὴ καταισχυνθῇ, καὶ θήσω κρίσιν εἰς ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλεημοσύνη μου εἰς σταθμούς, καὶ οἱ πεποιθότες μάτην ψεύδει, ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ὑμᾶς καταιγίς. Μὴ καὶ ἀφέλῃ ὑμῶν τὴν διαθήκην τοῦ θανάτου, καὶ ἡ ἐλπὶς ὑμῶν ἡ πρὸς τὸν ᾍδην οὐ μὴ ἐμμείνῃ; Καταιγὶς φερομένη ἐὰν ἐπέλθῃ, ἔσεσθε αὐτὴ εἰς καταπάτημα, ὀταν παρέλθῃ, λήψεται ὑμᾶς, ὅτι πρωῒ πρωῒ, παρελεύσεται ἡμέρας, καὶ ἐν νυκτὶ ἔσται ἐλπὶς πονηρά. Μάθετε ἀκούειν, στενοχωρούμενοι, οὐ δυνάμεθα μάχεσθαι, αὐτοὶ δὲ ἀσθενοῦμεν τοῦ ἡμᾶς συναχθῆναι. Ὥσπερ ὄρος ἀσεβῶν, ἀναστήσεται Κύριος, καὶ ἔσται ἐν τῇ φάραγγι Γαβαών, μετὰ θυμοῦ ποιήσει τὰ ἔργα αὐτοῦ, πικρίας ἔργον, ὁ δὲ θυμὸς αὐτοῦ ἀλλοτρίως χρήσεται, καὶ ἡ πικρία αὐτοῦ ἀλλοτρία. Καὶ ὑμεῖς μὴ εὐφρανθείητε, μηδὲ ἰσχυσάτωσαν ὑμῶν οἱ δεσμοί, διότι συντετελεσμένα καὶ συντετμημένα πράγματα ἤκουσα παρὰ Κυρίου Σαβαώθ, ἃ ποιήσει ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.
Πρμ ΙΓʹ, 19 – ΙΔʹ, 6
Ἐπιθυμίαι εὐσεβῶν ἡδύνουσι ψυχήν, ἔργα δὲ ἀσεβῶν, μακρὰν ἀπὸ γνώσεως, ὁ συμπορευόμενος σοφοῖς, σοφὸς ἔσται. Ὁ δὲ συμπορευόμενος ἄφροσι, γνωσθήσεται. Ἁμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά, τοὺς δὲ δικαίους καταλήψεται ἀγαθά. Ἀγαθὸς ἀνήρ, κληρονομήσει υἱοὺς υἱῶν, θησαυρίζεται δὲ δικαίοις πλοῦτος ἀσεβῶν. Δίκαιοι ποιήσουσιν ἐν πλούτῳ ἔτη πολλά, ἄδικοι δὲ ἀπολοῦνται συντόμως· ὃς φείδεται τῆς ἑαυτοῦ βακτηρίας, μισεῖ τὸν ἑαυτοῦ υἱόν. Ὁ δὲ ἀγαπῶν παιδεύει ἐπιμελῶς. Δίκαιος ἐσθίων, ἐμπλήσει ψυχὴν αὐτοῦ, ψυχαὶ δὲ ἀσεβῶν ἐνδεεῖς. Σοφαὶ γυναῖκες ᾠκοδόμησαν οἴκους, ἡ δὲ ἄφρων κατέσκαψε ταῖς χερσὶν αὐτῆς, ὁ πορευόμενος ὀρθῶς, φοβεῖται τὸν Κύριον. Ὁ δὲ σκολιάζων ταῖς ὁδοὶς αὐτοῦ, ἀτιμασθήσεται. Ἐκ στόματος ἀφρόνων, βακτηρία ὕβρεως, χείλη δὲ σοφῶν, φυλάσσει αὐτούς. Οὗ μή εἰσι βόες, φάτναι καθαραί· οὗ δὲ πολλὰ γεννήματα, φανερὰ βοὸς ἰσχύς. Μάρτυς πιστὸς οὐ ψεύδεται, ἐκκαίει δὲ ψευδῆ μάρτυς ἄδικος. Ζητήσεις σοφίαν παρὰ κακοῖς, καὶ οὐχ εὑρήσεις, αἴσθησις δὲ παρὰ φρονίμοις, εὐχερής.
ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌΝΟΜΗ Ο ΚΆΘΕ ΠΙΣΤΟΣ ΕΝΕΡΓΕΊ ΑΥΤΌΝΟΜΑ ΤΥΠΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΤΥΠΟΙΣ ΜΕΤΈΧΕΙ ΔΕΝ ΑΙΣΘΆΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΆΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΆ ΒΓΑΖΕΙ ΤΟ ΜΆΤΙ ΤΟΥ ΆΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΊΔΙΟ ΒΙΟΛΊ ΣΥΝΑΙΧΕΙΑ ΠΟΙΑ ΜΕΤΆΝΟΙΑ, ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΑΝ ΚΆΝΩ ΛΑΘΟΣ. ΟΤΣΟΠΑΝΙΔΗΣ ΛΈΕΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΆ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΊ Ο ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΡΊΨΕΙ ΤΑ ΜΟΎΤΡΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΌΧΙ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΊΑ ΚΑΙ ΤΑ PHD ΝΑ ΝΟΙΏΣΕΙ ΤΟΝ ΠΌΝΟ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΤΟ ΧΑΛΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΝ ΑΓΏΝΑ ΓΙΑ ΑΝΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟ ΜΙΚΡΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΤΩΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΩΝ ΝΑΏΝ. ΗΜΑΡΤΩΝ ΕΊΝΑΙ ΦΟΡΤΏΜΑΤΑ ΧΡΌΝΩΝ.
Δημοσίευση σχολίου