Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Ακόμα μια φορά ο Ταγίπ Ερντογάν γλύτωσε την Κυπριακή Δημοκρατία από τον αφανισμό της! Αυτό είναι το πιο σημαντικό, καίριας εθνικής σημασίας αποτέλεσμα από την επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας στην Ελλάδα.
Δυστυχώς όμως δεν είναι οριστικό. Η κυβέρνηση της Αθήνας θα συνεχίσει, όπως φαίνεται, την προσπάθεια να «κλείσει» το θέμα, δηλαδή να συμβάλλει στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετατροπή της, και τυπικά, σε μεταμοντέρνα αποικία των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Αυτό της ζητάνε οι «Νταβατζήδες», αυτό κάνει. (Και θα το είχε ήδη πετύχει προ πολλού, αν είχαν καταφέρει να ανατρέψουν τον Ερντογάν και να βάλουν στη θέση του ένα ανδρείκελο, με το περσινό πραξικόπημα, γιατί είναι η Τουρκία που εμποδίζει μέχρι τώρα αυτή την κατάληξη).
Αφού η κυβέρνηση ολοκλήρωσε την πλήρη παράδοση της Ελλάδας, στον οικονομικό τομέα, στους Γερμανούς, την ΕΕ και το ΔΝΤ, τώρα ήρθε η ώρα του «ψητού». Η παράδοση δηλαδή του ελληνικού και κυπριακού γεωπολιτικού χώρου, ακόμα και του σκληρού πυρήνα της κυριαρχίας του ελληνικού λαού, στις ΗΠΑ και τους άλλους «φίλους» του ναυτικού άξονα, όπως π.χ. η Βρετανία και το Ισραήλ. Είναι το «γεωπολιτικό Μνημόνιο» που έρχεται και θα προκαλέσει, αν δεν συναντήσει την αντίσταση του ελληνικού λαού, ακόμα μεγαλύτερες και πολύ πιο δραματικές στη μορφή τους καταστροφές από αυτές που ζήσαμε με τις Δανειακές και τα Μνημόνια, δίνοντας τη χαριστική βολή στην ίδια την ύπαρξη λειτουργικών ελληνικού και κυπριακού κράτους σε χέρια Ελλήνων.
Τα Μνημόνια και οι Δανειακές, η οικονομική και κοινωνική καταστροφή της Ελλάδας, η λεηλασία της και η επιβολή πρωτοφανών νεοαποικιακών όρων, δεν ήταν παρά η εισαγωγή στο κυρίως έργο, που αποβλέπει στο να πάρουν οι Ξένοι οριστικά την Ελλάδα και την Κύπρο από τα χέρια του ελληνικού λαού.
Δείχνει μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση διατεθειμένη ενδεχομένως, προκειμένου να πετύχει να κάμψει την «τουρκική αδιαλλαξία» στο κυπριακό, όπως της ζητάνε να κάνει, να διολισθήσει στην αποδοχή εφ’ όλης της ύλης διάλογου με την Τουρκία, για τις «διμερείς διαφορές», ακολουθώντας τις made in USA συνταγές για τα ελληνοτουρκικά, όπως τις διερευνητικές συνομιλίες και τα ΜΟΕ, που εισήγαγε πρώτος ο Γιώργος Παπανδρέου στην «ελληνική» εξωτερική πολιτική, όταν χρησιμοποιούσε ως σύμβουλο και «θεωρητικό» του, τον νυν Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά. Ήδη άρχισε τις παραχωρήσεις στη Θράκη.
Ευτυχώς η Τουρκία, που είναι το μόνο από τα κράτη στο τρίγωνο «Ελλάδα-Κύπρος-Τουρκία» με βαθμό κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και αυτοσεβασμού, εμποδίζει, τουλάχιστον μέχρι τώρα, τους ιθύνοντες Ελλάδας και Κύπρου να παραδώσουν πλήρως την εθνική τους κυριαρχία, υπερασπιζόμενη τις παράνομες βλέψεις της στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη!
‘Όσο πιο μεγάλο το έγκλημα, τόσο μεγαλύτερα και τα ψέματα
‘Όπως συμβαίνει και σε όλα τα άλλα θέματα, το όλο πακέτο συνοδεύεται από τη συνήθη ψευδολογία και προσπάθεια εξαπάτησης και παραπλάνησης του ελληνικού λαού, που χρησιμοποιεί με τόση δεξιοτεχνία αυτή η κυβέρνηση σε όλα τα θέματα, με κορυφαίο βέβαια το «σκίζουμε τα μνημόνια»
Υπενθύμισε αίφνης ο κ. Τσίπρας την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, προς ικανοποίηση του εθνικού αισθήματος του ελληνικού λαού. Στην επόμενη φράση του όμως ετάχθη υπέρ του εξωφρενικού πλαισίου Γκουτιέρες, που προβλέπει τη διάλυση του κυπριακού κράτους. Με την τουρκική εισβολή του 1974, χάθηκε η μισή Κύπρος, με το πλαίσιο Γκουτιέρες χάνεται ολόκληρη!
Το πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι όλος ο κόσμος ξέρει για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, σχεδόν κανείς όμως δεν ξέρει τι είναι το πλαίσιο Γκουτιέρες. Μεταξύ πολλών άλλων, που το ένα είναι πιο εξωφρενικό από το άλλο, το πλαίσιο αυτό προβλέπει την κατάργηση του κανόνα της πλειοψηφίας (που ο Περικλής όρισε ως δημοκρατία τον 5ο π.Χ. αιώνα) με την πλήρη εξίσωση πλειοψηφίας και μειοψηφίας, άρα και την εισαγωγή τρίτων ξένων για να διοικούν το νησί. Στο νέο «κράτος» που δημιουργείται στο νησί απαγορεύεται να έχει στρατό και τίθεται υπό την εξουσία «διεθνούς αστυνομικής δύναμης».
Πρόκειται για τη μετατροπή της Κύπρου σε (μη βιώσιμη, και λόγω του άδικου και εξωφρενικού χαρακτήρα της ρύθμισης) μεταμοντέρνα αποικία των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ. Για δικό τους λογαριασμό φωνάζει ο κ. Κοτζιάς να καταργηθούν οι εγγυήσεις και τα ξένα στρατεύματα. Γιατί αυτοί απαιτούν, όπως όλοι οι καταπατητές οικοπέδων που σέβονται τον εαυτό τους, να αρπάξουν την αποικία τους «καθαρή», χωρίς υποσημειώσεις και υποθήκες τρίτων. Κι εκεί έχει κολλήσει μέχρι στιγμής η υπόθεση και δεν μπορούν να καταλήξουν (ακόμα!) οι διαπραγματεύσεις, που δεν είναι παρά διαπραγματεύσεις για τους όρους παράδοσης του κυπριακού κράτους, αρπαγής του από τη νόμιμη κυριαρχία που σήμερα ασκούν ή πάντως δικαιούνται οι κάτοικοί του!
Λωζάννη και τουρκικές διεκδικήσεις
Εναντίον κάθε σκέψης για αναθεώρηση της Λωζάννης εμφανίζεται επίσης η Αθήνα. Στην πράξη όμως, κατέφερε η ίδια πλήγμα στο πνεύμα αυτής της συνθήκης, που δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα επί της Κύπρου στην Τουρκία, αποδεχόμενη και μονιμοποιώντας, με δική της πρωτοβουλία, την παράνομη, παράλογη και εγκληματική διάσκεψη της Γενεύης, μόνος σκοπός της οποίας είναι η κατάλυση του κυπριακού κράτους, αλλά και νεκρανασταίνοντας, δήθεν για να την καταργήσει, τη Συνθήκη Εγγυήσεως για την Κύπρο.
Την ικανοποίησή του εξέφρασε δημοσίως ο κ. Τσίπρας γιατί ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας. Πάλι απάτη ή, τουλάχιστον, άπειρη σύγχυση. Ποτέ η Τουρκία δεν είπε ότι έχει εδαφικές διεκδικήσεις. Είπε ότι τα σύνορα είναι αλλού από κει που λέει ότι είναι η Ελλάδα. Δεν λέει ότι θέλει να αλλάξει τα σύνορα, λέει ότι τα ‘Ιμια και το Φαρμακονήσι είναι τούρκικα, ότι η Γαύδος δεν ξέρουμε ποιανού είναι. Ο κ. Ερντογάν δεν αφήρεσε τίποτα από τις πάγιες διεκδικήσεις της χώρας του, που να δικαιολογούν τη δημόσια έκφραση ευαρέσκειας του Έλληνα Πρωθυπουργού!
Μόλις ξύσει κανείς λίγο το λούστρο της νέας «εθνικοφροσύνης» διαπιστώνει, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν και με την παλιά «εθνικοφροσύνη», ότι αυτοί οι νεόκοποι Λεωνίδες έχουν μια ανησυχητική ομοιότητα με τους Εφιάλτες. Ελπίζουμε να είναι μόνο παραίσθηση.
Κλάμα γοερό και στην Κύπρο, όπου ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης και του Προέδρου Αναστασιάδη, ενός Προέδρου πολύ ταιριαστού με την όζουσα διαφθορά της χώρας του, παραπονείται γιατί η τουρκική αδιαλλαξία δεν επιτρέπει στην ηγεσία του να πουλήσει το νησί και τους κατοίκους του, όπως ήδη έκανε με τις τράπεζες. Ο κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος επεσήμανε, ότι είναι κοινή η θέση Ελλάδας-Κύπρου, ότι «πρέπει να υπάρξει προεργασία Αθήνας- Άγκυρας για το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων για να διαφανεί, εάν υπάρχει η αναγκαία υποδομή για σύγκληση νέας διάσκεψης για την Κύπρο, η οποία να έχει πραγματικές πιθανότητες θετικής κατάληξης».
Τι προεργασία δηλαδή να γίνει; Ή η Κύπρος είναι ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, οπότε έχει τον δικό του στρατό, τη δική του αστυνομία, τη δική του κυριαρχία και κανείς τρίτος δεν έχει κανένα δικαίωμα, ή είναι ένα μπάχαλο προορισμένο να εκραγεί στην πρώτη κρίση. Αν η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι δεν το δέχονται αυτό, δεν μπορεί να συμφωνήσουμε σε λύση. Χάσαμε τη μισή Κύπρο το 1974. Θέλουμε να χάσουμε και την υπόλοιπη, καθιστώντας Ελληνοκύπριους και Ελλάδα ομήρους και προκαλώντας στο τέλος μια κρίση χειρότερη από αυτή του 1974;
Μούπε τις προάλλες κάποιος σε μια συζήτηση, μα ποια λύση προτείνεις εσύ. Ο τρόπος να τίθεται έτσι το θέμα είναι παραπλανητικός. Δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί λύση στο κυπριακό μετά από όσα έγιναν και δεν είναι δική μου δουλειά να σκεφτώ τη λύση, είναι δουλειά του κυπριακού λαού να σκεφτεί τι θέλει στο νησί του, αντί να εξουσιοδοτεί εν λευκώ διάφορους πολιτικούς απατεώνες να το κάνουν. Αυτό που εγώ ξέρω είναι άλλο. ‘Ότι δεν μπορεί εν ονόματι της ανάγκης να «λυθεί το κυπριακό» να γίνει αποδεκτή μια λύση που προβλέπει την κατάργηση της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας στην Κύπρο και παραβιάζει μαζικά όλες τις θεμελιώδεις και παγκοσμίως αποδεκτές πρόνοιες του ευρωπαϊκού, συνταγματικού και διεθνούς δικαίου!
Δυσκολεύεται πια κανείς να σχολιάσει αυτά που γίνονται. Αυτό το κρεσέντο αναξιοπρέπειας και ψευδολογίας που έχει πλημμυρίσει την πολιτική τάξη, τη «δημοσιογραφία» και την εν γένει δημόσια ζωή και της Ελλάδας και της Κύπρου, προειδοποιώντας για την επερχόμενη, ακόμα πιο μεγάλη εθνική καταστροφή των Ελλήνων, αν δεν μπορέσουν να ξεσηκωθούν και να τη σταματήσουν. Οι κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας δεν είναι παρά η κορφή του παγόβουνου, θα τους ήταν άλλωστε αδύνατο να κάνουν αυτά που κάνουν αν υπήρχε ίχνος υγείας στο ελλαδικό και το κυπριακό πολιτικό και «επικοινωνιακό» σύστημα.
Ακριβώς επειδή η παρούσα κυβέρνηση δεν διαθέτει κανένα δικό της «ιθαγενές» εθνικό σχέδιο και στη διεθνή πολιτική της, όπως δεν είχε και για την αντιμετώπιση του νεοαποικιακού μνημονιακού καθεστώτος, ακριβώς γιατί έχει παραδοθεί στις πιο αντιδραστικές και ολοκληρωτικές ακόμα παγκόσμιες δυνάμεις, όπως ο Τραμπ, και τους έχει παραδόσει τη χώρα σε όλους τους τομείς, η επίσκεψη Ερντογάν σχεδιάστηκε πολύ άσχημα και εξελίχθηκε σε σχεδόν φιάσκο.
Αν αποφεύχθηκε να εξελιχθεί σε πλήρη σκυλοκαυγά επί ελληνικού εδάφους είναι για δύο λόγους. Πρώτον ότι ο Ερντογάν έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από ειρήνη προς τα δυτικά, με δεδομένες τις απειλές που έχει να αντιμετωπίσει. Δεύτερο ότι η ελληνική κυβέρνηση παραμένει εξαιρετικά ανασφαλής και αβέβαιη. Ο Τσίπρας ενδιαφέρεται μόνο για τα επικοινωνιακά και την εικόνα του. Ο Κοτζιάς να κάνει τα χατίρια της Ουάσιγκτον και των φίλων της. Που, ακόμα, δεν έχουν αποφασίσει φαίνεται ότι χρειάζονται μια ελληνοτουρκική κρίση.
Ούτε η Τουρκία, ούτε η Ελλάδα έχουν σήμερα την πολυτέλεια μιας κρίσης, αλλά το θέμα εξαρτάται δυστυχώς και από τους επιτήδειους τρίτους που τόσοι και τόσοι προβοκάτορες θα σπεύσουν να τους εξυπηρετήσουν.
Αντικειμενικώς, υπάρχει στη σημερινή συγκυρία ισορροπία συμφερόντων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η Ελλάδα έχει συμφέρον να μην δει νέα μαζικά κύματα μεταναστών και προσφύγων να διασχίζουν το Αιγαίο. Ο Ερντογάν έχει συμφέρον να μην ανοίξει νέο μέτωπο.
Το ερώτημα είναι αν η Αθήνα το καταλαβαίνει αυτό, ή αν η υποτέλεια που έχει χτυπήσει κρεσέντο την οδηγήσει πάλι, με μια προβοκάτσια, πούναι τόσο εύκολο να στηθεί, σε μια μείζονα εθνική καταστροφή, που θα είναι η πρόκληση κρίσης με την Τουρκία για λογαριασμό τρίτων. (το σενάριο αυτό ισχύει αν πάμε σε σύγκρουση ΗΠΑ-Ισραήλ με την Τουρκία)
Εξίσου καταστροφική θα είναι και η «επίλυση» των ελληνοτουρκικών διαφορών, πάλι για λογαριασμό τρίτων και με τις καταστροφικές μεθόδους που εισήγαγε από τις ΗΠΑ ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών, πάλι με τον Κοτζιά σημαίνοντα σύμβουλό του και «θεωρητικό» του. (Το σενάριο αυτό ισχύει αν τα βρουν ΗΠΑ-Ισραήλ με την Τουρκία).
Δυστυχώς, αν κρίνουμε από τις επιδόσεις αυτής της κυβέρνησης στη διεθνή της πολιτική, αμφιβάλουμε αν ποτέ η χώρα ήταν σε τόσο επικίνδυνα χέρια. Εδώ ο κ. Τσίπρας δήλωσε προ ημερών στο Βελιγράδι ότι οι Σλαβομακεδόνες είναι, και αυτοί, απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εμφανιζόμενος δηλαδή να αγνοεί το ότι ο άνθρωπος πέθανε 900 χρόνια προτού εμφανιστούν τα σλαβικά φύλα στη Βαλκανική! Δηλαδή πως να το σχολιάσουμε τώρα αυτό εμείς;
Όσο για τις υπαγορευμένες από την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους τους επιδιώξεις να λυθεί το κυπριακό (όπως και το μακεδονικό, για να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ), δεν αφήνετε βρε παιδιά τα πειράματα στην εξωτερική πολιτική, την οποία άλλωστε παντελώς αγνοείτε. Θα προκαλέσετε μια εθνική καταστροφή μεγαλύτερη από τη Μικρασιατική όπως πάτε. Τόσο πολύ πια θέλετε να δώσετε την Ελλάδα και την Κύπρο στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Είπαμε να κάνουμε συμμαχίες, δεν είπαμε να τους δώσουμε τη χώρα μας.
«Δεν υπάρχει πιο σίγουρος θάνατος για ένα έθνος από το να παραδώσει την πολιτική του στους συμμάχους του», έγραψε ο μεγάλος λογοτέχνης μας Αλέξανδρος Κοτζιάς στην «Πολιορκία». Αλλά έκανε λάθος, υπάρχει! Να παραδόσεις όχι μόνο την πολιτική του έθνους, αλλά και το ίδιο το έθνος.
Σημείωση
Για τη μετατροπή της Κύπρου σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο δες http://www.konstantakopoulos.gr/2017/12/07
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου