Πολεμικές συμμαχίες

Η γερμανική UNIPER που ιδρύθηκε από την Ε.ΟΝ έχει συνάψει μία μακροπρόθεσμη ενεργειακή συμφωνία με τη SOCAR του Αζερμπαϊτζάν, για την εισαγωγή 1,5 δις κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως έως το 2045 – ενώ είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η Ελλάδα δεν θα εισπράττει καν χρήματα για τη διέλευση του.  Ο αγωγός πάντως διέρχεται από τη Μακεδονία – υπενθυμίζοντας πως σύμφωνα με ειδικούς, με τη συμφωνία των Πρεσπών παραδώσαμε Έθνος και μισό κράτος, εξυπηρετώντας τα γερμανικά συμφέροντα, με πιθανότερο αντάλλαγμα την επιμήκυνση των 95 δις € χρέους για μετά το 2032. Πρόκειται για ένα έγκλημα που δυστυχώς θα το πληρώσουν ακριβά τα παιδιά μας – έχοντας αναφερθεί με το κείμενο μας «Ο Δούρειος Ίππος των Σκοπίων». Πόσο μάλλον όταν τα επόμενα ανταλλάγματα που θα κληθεί σύντομα να δώσει η Ελλάδα έναντι των χρεών της, θα είναι εδαφικά και θαλάσσια – εκβιαζόμενη ξανά με τη χρεοκοπία της που είναι προ των πυλών. Εκτός τώρα από την ενεργειακή συνεργασία όμως, υπάρχουν επί πλέον δεσμοί μεταξύ της Γερμανίας και του Αζερμπαϊτζάν – γνωρίζοντας πως πριν από κάποια χρόνια είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο της δωροδοκίας πολλών Γερμανών πολιτικών της σημερινής κυβέρνησης από το Αζερμπαϊτζάν, με στόχο τη στήριξη του καθεστώτος του. Ειδικότερα, βρέθηκαν πολλά χρηματικά εμβάσματα με αποδέκτες Γερμανούς πολιτικούς – οι οποίοι, έναντι αμοιβής, έκαναν αξιοσημείωτες δημόσιες δηλώσεις προς το συμφέρον της αυταρχικής κυβέρνησης του Αζερμπαϊτζάν. Εύλογα λοιπόν υποψιάζεται κανείς πως η Γερμανία είναι αυτή που διεξάγει πόλεμο στην περιοχή «δι’ αντιπροσώπων» – εν προκειμένω της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν, οι οποίες έχουν επιτεθεί στην Αρμενία. Ο στόχος πίσω από όλα αυτά είναι ασφαλώς η Ρωσία – όπως επίσης με την υπόθεση του δήθεν δηλητηρίασης του Navalny από τους Ρώσους, με τη μεταφορά του σε γερμανικό νοσοκομείο. Άγνωστος μέχρι στιγμής είναι ο ρόλος των Η.Π.Α. και η στάση που θα κρατήσει η Κίνα – η οποία εξαγοράζει ότι βρει στην Τουρκία, στηρίζοντας την οικονομικά.

Ανάλυση

Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς είναι δυνατόν να περιμένει η ελληνική κυβέρνηση λύσεις στο θέμα της τουρκικής επιθετικότητας από τη Γερμανία – η οποία είναι σύμμαχος της Τουρκίας, έχοντας πολλά συμφέροντα στη χώρα. Εύλογα λοιπόν υποθέτει πως η «καγκελαρία Μαξίμου», η οποία οικοδομήθηκε από το Επιτελικό Κράτος που δρομολόγησε η ΝΔ αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, είναι υποκατάστημα της καγκελαρίας του Βερολίνου – η οποία είναι σε θέση να επιβάλει τις εντολές της, είτε διαθέτοντας «φακέλους διαφθοράς για μέλη της κυβέρνησης, είτε πιέζοντας με μοχλό το υπέρογκο δημόσιο χρέος της Ελλάδας που ελέγχει μετά τη χρεοκοπία του PSI (ανάλυση). Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να αμφιβάλει κανένας Έλληνας σχετικά με το ότι, στις κυβερνήσεις όλου του κόσμου υπάρχουν «πράκτορες» ξένων δυνάμεων – οι οποίοι εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτών που τους τοποθετούν ή που τους βοηθούν να ανέλθουν σε θέσεις επιρροής.

Η στενή συνεργασία της Γερμανίας με την Τουρκία φαίνεται καθαρά και στη σύγκρουση της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν – ξεκινώντας από το ότι, το ίδρυμα επιστήμης και πολιτικής του Βερολίνου (SWP) που χρηματοδοτείται από την καγκελαρία, χαρακτήρισε τις τρέχουσες μάχες ως «επείγουσα κλήση αφύπνισης», προειδοποίησε να μην υποτιμηθούν και απαίτησε να εμπλακεί η ΕΕ με μία πιο ενεργητική διπλωματία. Την ίδια άποψη εξέφρασε επίσης ο διευθυντής του ιδρύματος Heinrich Boll για το νότιο Καύκασο που ευρίσκεται στο υπογάστριο της Ρωσίας – επαινώντας τις τηλεφωνικές συνομιλίες της κυρίας Merkel με τους προέδρους της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν.

Περαιτέρω, η Τουρκία έχει επωφεληθεί μέχρι στιγμής γεωπολιτικά από τους πολέμους που διεξάγει – αν και με μεγάλο οικονομικό κόστος. Είναι μία από τις χώρες που έχουν αυξήσει σημαντικά το ΑΕΠ τους τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς επίσης το πολιτικό τους βάρος, έναντι των δυνάμεων της δυτικής Ευρώπης και της βορείου Αμερικής – σε περιφερειακό μεν μόνο επίπεδο, αλλά στην ουσία όχι διαφορετικά από ότι η Κίνα και η Ινδία, ενώ σε αντίθεση με τις δύο αυτές χώρες επεκτείνεται επί πλέον στρατιωτικά.

Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν καταλάβει αρκετά εδάφη στη Συρία, δραστηριοποιούνται στο βόρειο Ιράκ και στη Λιβύη, προκαλούν την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ χρησιμοποιούν μισθοφόρους πολεμιστές του φανατικού Ισλάμ – βασιζόμενες σε σημαντικό βαθμό στη στήριξη της Γερμανίας, επειδή η τελευταία δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αποτύχει η συνεργασία της με την Τουρκία. Οι αιτίες είναι οι εξής:

(α) Η Τουρκία θεωρείται από τη γερμανική εξωτερική πολιτική ως γέφυρα προς την Εγγύς και Μέση Ανατολή – σε περιοχές δηλαδή που έχει μεγάλα συμφέροντα και θέλει να επηρεάζει.

(β) Οι ενεργειακοί αγωγοί που διασχίζουν την τουρκική επικράτεια είναι οι μόνοι που μπορούν να προμηθεύσουν με πετρέλαιο και φυσικό αέριο την ΕΕ από τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία, παρακάμπτοντας τη Ρωσία – κάτι που εξυπηρετεί επί πλέον τα αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία λέγεται πως υπηρετεί η κ. Merkel ως «πράκτορας» με αποστολή την αποφυγή της συμμαχίας Ρωσίας-Γερμανίας.

(γ) Η συμφωνία της Γερμανίας με την Τουρκία θεωρείται αναντικατάστατη για την πρώτη, όσον αφορά την ανεπιθύμητη μετανάστευση – ενώ για την Τουρκία οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν αποτελούν πρόβλημα, αφού διαμένουν ήδη 70 φυλές στην επικράτεια της, στηρίζεται οικονομικά από την ΕΕ προς όφελος του ΑΕΠ της και τους χρησιμοποιεί ως όπλο εισβολής στην Ελλάδα, εκβιάζοντας ταυτόχρονα την ΕΕ.

(δ)  Η πολιτική επιρροή της Τουρκίας στη Γερμανία, στην οποία διαμένουν επίσημα περίπου 3,5 εκ. Τούρκοι και λειτουργούν πάνω από 900 τζαμιά, είναι αρκετά μεγάλη – αποτελώντας ως εκ τούτου μοχλό πίεσης.

Συνεχίζοντας, μέσω των μαχών της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία κατάφερε να επεκτείνει ξανά τη στρατιωτική της σφαίρα επιρροής – θυμίζοντας πως οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις άρχισαν να εκπαιδεύουν στρατιώτες του Αζερμπαϊτζάν ήδη από τη δεκαετία του 1990. Εν προκειμένω, οι εθνικιστές και των δύο χωρών, οι γλώσσες των οποίων είναι στενά συνδεδεμένες, χρησιμοποιούν συχνά τη φράση «ένα έθνος, δύο κράτη» για να περιγράψουν τις σχέσεις των κρατών τους – ενώ το 2010 υπεγράφη συμφωνία για μία «στρατηγική εταιρική σχέση» μεταξύ της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν που προέβλεπε, μεταξύ άλλων, την αμοιβαία συνδρομή, στην περίπτωση που μία από τις δύο χώρες δεχόταν επίθεση από μία τρίτη.

Έκτοτε η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν διευρύνουν συνεχώς τα κοινά στρατιωτικά τους γυμνάσια – με αποκορύφωμα τους μεγαλύτερους κοινούς αεροπορικούς και χερσαίους ελιγμούς τους έως σήμερα στα εδάφη του Αζερμπαϊτζάν, από τα τέλη Ιουλίου έως το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου. Τυχαίο; Ασφαλώς όχι, κρίνοντας από τα γεγονότα στο Nagorno–Karabakh (χάρτης).

Πρόσφατα δε συζητήθηκε η κατασκευή μίας τουρκικής στρατιωτικής βάσης στο Αζερμπαϊτζάν – ενώ η Τουρκία το προμηθεύει με όπλα, με αποτέλεσμα να έχει εξελιχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους πελάτες της ταχύτατα αναπτυσσόμενης  τουρκικής βιομηχανίας όπλων. Στη σύγκρουση πάντως με την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν χρησιμοποιεί τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη – με τεκμηριωμένο το ότι, η Τουρκία έχει μεταφέρει μισθοφόρους από τη Συρία, για να στηρίξουν το Αζερμπαϊτζάν.

Η σχέση της Γερμανίας με το Αζερμπαϊτζάν  

Η συνεργασία τώρα με το Αζερμπαϊτζάν είναι προς όφελος της γερμανικής βιομηχανικής ελίτ – επειδή η χώρα διαθέτει μεγάλα αποθέματα πετρελαίου, καθώς επίσης φυσικού αερίου, προμηθεύοντας τη Γερμανία. Σε ορισμένες χρονικές περιόδους το Αζερμπαϊτζάν έφτασε να είναι ο 5ος μεγαλύτερος προμηθευτής της – ενώ μπορεί μεν το 2018 να εισήγαγε μόνο 3 εκ. τόνους πετρέλαιο από το Αζερμπαϊτζάν, το 10% δηλαδή συγκριτικά με αυτό που αγοράζει από τη Ρωσία, αλλά είναι περισσότερα από όσα προμηθεύεται από το Ιράκ ή από τη Σαουδική Αραβία.

Εκτός αυτού υπάρχει και το θέμα του φυσικού αερίου – όπου ναι μεν απέτυχε η κατασκευή του τεραστίου αγωγού Nabucco, από το Αζερμπαϊτζάν μέσω της Γεωργίας και της Τουρκίας προς τη Μεσόγειο, αλλά έχει καλυφθεί από διάφορους υποαγωγούς. Ο μεγαλύτερος από αυτούς είναι ο ΤΑΝΑΡ που λειτουργεί από τις εταιρίες φυσικού αερίου SOCAR του Αζερμπαϊτζάν και BOTAS της Τουρκίας, με μειοψηφικό μερίδιο της ΒΡ – με σχέδιο για την παράδοση φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν στην ΕΕ εντός του 2020 (χάρτης).

Για το σκοπό αυτό η γερμανική UNIPER που ιδρύθηκε από την Ε.ΟΝ έχει συνάψει μία μακροπρόθεσμη ενεργειακή συμφωνία με τη SOCAR, για την εισαγωγή 1,5 δις κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως έως το 2045 – ενώ είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η Ελλάδα δεν θα εισπράττει καν χρήματα για τη διέλευση του.  Ο αγωγός πάντως διέρχεται από τη Μακεδονία – υπενθυμίζοντας πως σύμφωνα με ειδικούς, με τη συμφωνία των Πρεσπών παραδώσαμε Έθνος και μισό κράτος, εξυπηρετώντας τα γερμανικά συμφέροντα, με πιθανότερο αντάλλαγμα την επιμήκυνση των 95 δις € χρέους για μετά το 2032. Πρόκειται για ένα έγκλημα που δυστυχώς θα το πληρώσουν ακριβά τα παιδιά μας – έχοντας αναφερθεί με το κείμενο μας «Ο Δούρειος Ίππος των Σκοπίων». Πόσο μάλλον όταν τα επόμενα ανταλλάγματα που θα κληθεί σύντομα να δώσει η Ελλάδα έναντι των χρεών της θα είναι εδαφικά και θαλάσσια – εκβιαζόμενη ξανά με τη χρεοκοπία της που είναι προ των πυλών.

Περαιτέρω, εκτός από την ενεργειακή συνεργασία υπάρχουν επί πλέον δεσμοί μεταξύ της Γερμανίας και του Αζερμπαϊτζάν – γνωρίζοντας πως πριν από κάποια χρόνια είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο της δωροδοκίας πολλών Γερμανών πολιτικών της σημερινής κυβέρνησης (CDU και CSU) από το Αζερμπαϊτζάν, με στόχο τη στήριξη του καθεστώτος του. Ειδικότερα, βρέθηκαν πολλά χρηματικά εμβάσματα με αποδέκτες Γερμανούς πολιτικούς – οι οποίοι έναντι αμοιβής έκαναν αξιοσημείωτες δημόσιες δηλώσεις προς το συμφέρον της αυταρχικής κυβέρνησης του Αζερμπαϊτζάν.

Εκτός αυτού, τον Ιούλιο του 2018 έγινε γνωστό πως η γερμανική βιομηχανία όπλων RHEINMETALL είχε υπογράψει επιστολή προθέσεων, με την οποία διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους της κυβέρνησης του Αζερμπαϊτζάν πως θα διερευνήσει τις δυνατότητες συνεργασίας – παρά το ότι υπάρχει εμπάργκο όπλων του οργανισμού ασφαλείας για τη συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) εναντίον του Αζερμπαϊτζάν, από το 1992.

Φυσικά η συμφωνία αυτή ήταν εν γνώσει της γερμανικής κυβέρνησης – αφού είχε ανακοινώσει πως η εξαγωγή όπλων στο Αζερμπαϊτζάν από τη RHEINMETALL θα ήταν δυνατή σε εξαιρετικές περιπτώσεις (!), χωρίς άλλη συζήτηση. Έτσι το Δεκέμβριο του 2019 μία αντιπροσωπεία της RHEINMETALL Electronics επισκέφθηκε το Μπακού για να συζητήσει τους διάφορους τομείς πιθανής συνεργασίας – μεταξύ άλλων με το Υπουργείο Άμυνας της χώρας. Το ταξίδι οργανώθηκε από το επίσημο εμπορικό επιμελητήριο Γερμανίας- Αζερμπαϊτζάν, σημειώνοντας πως οι ένοπλες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν χρησιμοποιούν από χρόνια τώρα στρατιωτικά φορτηγά της Mercedes.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, εύλογα υποψιάζεται κανείς πως η Γερμανία είναι αυτή που διεξάγει πόλεμο στην περιοχή «δι’ αντιπροσώπων» – εν προκειμένω της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν, οι οποίες έχουν επιτεθεί στην Αρμενία. Κάτι ανάλογο συμβαίνει ίσως και στη Μεσόγειο – οπότε είναι τουλάχιστον οξύμωρο να περιμένει βοήθεια από τη Γερμανία η Ελλάδα, κάνοντας το τεράστιο λάθος να μην υπογράψει αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, όπως η Κύπρος, καθώς επίσης να μην έχει σοβαρές διπλωματικές σχέσεις με τη Ρωσία.

Αν μη τι άλλο πάντως φαίνεται καθαρά η υποκρισία της Γερμανίας, η οποία ενώ στηρίζει τα αυταρχικά καθεστώτα της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν, επιβάλει κυρώσεις στη Λευκορωσία – κατηγορώντας τον πρόεδρο της για αυταρχισμό! Ο στόχος πίσω από όλα αυτά είναι ασφαλώς η Ρωσία – όπως επίσης με την υπόθεση του δήθεν δηλητηρίασης του Navalny από τους Ρώσους, με τη μεταφορά του σε γερμανικό νοσοκομείο. Άγνωστος μέχρι στιγμής είναι ο ρόλος των Η.Π.Α. και η στάση που θα κρατήσει η Κίνα – η οποία εξαγοράζει ότι βρει στην Τουρκία, στηρίζοντας την οικονομικά.

Ο κ. Σταϊκούρας ανήγγειλε μία σειρά επί πλέον μέτρων, απαριθμώντας τα με πομπώδη τόνο, όπως συνηθίζει – όπου όμως οφείλουμε να του θυμίσουμε πως ο κ. Σκυλακάκης, σε πρόσφατη συνέντευξη του στον Άλφα 989, τόνισε πως ότι ξοδεύουμε είναι μελλοντικοί φόροι λόγω του υψηλού χρέους και της ανάγκης να διατηρηθεί η πρόσβαση στις αγορές. Απαντώντας δε σε ερώτηση εάν προβλέπει σε βάθος χρόνου νέο μνημόνιο...

Δεν υπάρχει καμία λογική από την πλευρά της Δικαιοσύνης, όσον αφορά την τιμωρία του δικτάτορα της Λευκορωσίας και όχι του πολύ χειρότερου της Τουρκίας εκ μέρους της ΕΕ – η οποία αδιαφορεί εντελώς για τα δεινά της τουρκικής κοινωνίας, καθώς επίσης για τα κράτη, εναντίον των οποίων επιτίθεται, με τη στράτευση ακόμη και μισθοφόρων ισλαμιστών. Είναι δε το λιγότερο εξοργιστική η συμπεριφορά της...

Όταν τα κράτη υπερχρεώνονται ή πτωχεύουν, οι Πολίτες τους ενοχοποιούν συνήθως την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, εγκαλώντας την για ανεπάρκεια, για ανικανότητα και για διαφθορά – ενώ οι διαμαρτυρίες τους μετατρέπονται σε όπλο της αντιπολίτευσης, η οποία προσπαθεί με τη βοήθεια του να ανέλθει στην εξουσία: για να «ηρεμήσουν τα πλήθη» και να επαναληφθεί το έργο, με άλλους ηθοποιούς. Συχνά οι Πολίτες δεν...

από Βασίλης Βιλιάρδος3 Οκτωβρίου 2020

https://analyst.gr/2020/10/03/polemikes-simmaxies/