π.Νικόλαος Λουδοβίκος - Κατά Ιωάννην 17 (" ἵνα ὦσιν ἓν ")

 

π.Νικόλαος Λουδοβίκος - Κατά Ιωάννην 17 (" ἵνα ὦσιν ἓν ") α

https://www.youtube.com/watch?v=jhxl56M7rOo&t=3536s

Καταπληκτική ομιλία του π.Νικολάου με έναυσμα το Ευαγγελικό χωρίο που ξεκινά "Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς καὶ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπεν· πάτερ ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασον σου τὸν υἱὸν, ἵνα ὁ υἱὸς δοξάσῃ σε καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσει αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον..." Η τέλεια ενότητα των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος αποτελεί το πρότυπο για την ένωση και την σωτηρία όλου του κόσμου. Ο Χριστός φανέρωσε το αληθινό όνομα του Θεού σε όλους τους ανθρώπους. Πατήρ , Υιός και Άγιο Πνεύμα , κοινωνία τριών προσώπων και ταυτόχρονα Ένας κατά την ουσία. Και μας προτρέπει να γίνουμε ένα κι εμείς με τους άλλους συνανθρώπους μας , όπως είναι Εκείνος ένα με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα... Ο άγιος Πορφύριος δίδασκε πως το βαθύτερο νόημα της Ορθοδοξίας που δεν το έχει καμία άλλη θρησκεία, είναι αυτή η σωτήριος ενότητα που μας κάνει όλους ένα με κεφαλή τον Χριστό. «Ο απώτερος σκοπός της θρησκείας μας είναι το ‘‘ ίνα ώσιν εν ’’». Ο διακεκριμένος ιερέας σε αυτό που τον καθιστά πολύτιμο για τους χριστιανούς, στην ερμηνεία και εμβάθυνση του Ευαγγελικού και Αποστολικού λόγου.

Απομαγνητοφώνηση

Καλημέρα. Πολύ καιρό έχουμε να ιδωθούμε. Λοιπόν, θα κάνουμε μια προσπάθεια να κουβεντιάσουμε εδώ το κείμενο του Ευαγγελίου του σημερινού, θα κάνουμε μια προσπάθεια γιατί είναι ένα κείμενο ιδιαίτερα δύσκολο, ιδιαίτερα θεολογικό κείμενο. Είναι όμως τέτοια κείμενα ακριβώς, που μας βγάζουνε από την συνήθεια ας πούμε, εύκολη ηθικολογία των κηρυγμάτων ας πούμε που γίνονται, διότι σε πολλές περιπτώσεις το Ευαγγέλιο είναι εύκολο να γίνει ηθικολογία. Να μιλάμε δηλαδή και να λέμε διάφορα πρέπει. Πρέπει να’ μαστε έτσι, πρέπει αλλιώς, πρέπει να’ μαστε καλοί, να μη λέμε ψέματα, αυτά όλα. Εν πολλοίς δε σημαίνουν και τίποτα. Δε χρειάζεται το Ευαγγέλιο για να τα πούμε. Είναι σημαντικά, αλλά δεν είναι σημαντικά από μόνα τους, πως να το πούμε. Το σημαντικό είναι κυρίως, τι ήρθε να κάνει ο Χριστός στον κόσμο, τι χρειάζεται η ενσάρκωση του Θεού. Αυτό είναι η μεγάλη διαφορά του Χριστιανισμού από οποιαδήποτε διδασκαλία…Διαβάζει την περικοπή, μιλάει για την ηθική, όχι ως κανόνες αλλά ως απόρροια του βιώματος…

24:00

Πάτερ Άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματι σου, ους δέδωκας μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Τώρα φθάσαμε στη μεγάλη φράση, την φράση την οποία είπε πεθαίνοντας ο πατήρ Πορφύριος. Ίνα ώσιν εν. εδώ είναι το μεγάλο μυστήριο, το μέγα μυστήριο της ζωής, αν θέλετε πέστε και της σωτήριας, δεν μ’ αρέσει η λέξη πολύ, γιατί μου θυμίζει νομική σωτηρία εμένα, και δεν ξέρω, αλλά πέστε και σωτηρία ή ζωή. Εδώ είναι η ζωή. Το μυστήριο της παρουσίας του Θεού, είναι ακριβώς το ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν...εδώ μπορούμε να αρχίσουμε ίσως να καταλαβαίνουμε τι είναι το μυστήριο της παρουσίας του Θεού στον κόσμο, και πως ακριβώς εκδηλώνεται. Πάλι θα μιλήσω λίγο προσωπικά. Όταν συνάντησα πρώτη φορά τον πατέρα Πορφύριο, ή τον πατέρα Παΐσιο, το βίωμα το οποίο είχα, ήτανε ότι αυτοί υπάρχουν στον κόσμο για μένα. Μόνο. Πολύ μυστήριο βίωμα. Δηλαδή σαν να ήρθανε στον κόσμο για να με συναντήσουνε. Μου δίναν την εντύπωση ότι είμαι μοναδικός, ανεπανάληπτος, δεν μου το είπαν ποτέ, αλλά όλη αυτή η κοινωνία, η προσωπική μετά του Θεού, την οποία βοηθούσαν να γίνει, αποκαλύπτοντας μου τη ζωή μου, αποκαλύπτοντας μου παρελθόντα γεγονότα, μετά μέλλοντα γεγονότα, θεραπεύοντας με από ασθένειες, μου έδιναν την εντύπωση ότι εγώ ήρθα στον κόσμο, ότι είμαι ένα γεγονός για τη ζωή του κόσμου τεράστιο. Ότι η ζωή μου έχει τρομακτική σημασία. Τρομακτική σημασία για τον κόσμο. Απόλυτη σημασία. Έχει σημασία ότι ο Θεός ο ίδιος κοντοστέκεται και με θαυμάζει. Και με κοιτάζει με έκπληξη. Εμένα ο Θεός. Όπως κοιτάζει με έκπληξη ένας πατέρας, ένας γονιός το παιδί του μόλις γεννηθεί, και λέει μπα, είναι δυνατόν, τι είναι τούτο εδώ τώρα. Με τέτοια έκπληξη, κοντοστέκεται λοιπόν ο Θεός και με κοιτάζει. Αυτό το βίωμα, αυτό το πράγμα, το ότι ο άλλος υπάρχει για μένα, και ότι ο Θεός ο ίδιος είναι για μένα, και το ότι αυτό το πράγμα συνδέεται με το γεγονός της ζωής, είναι το βίωμα της αγάπης αυτό. Αυτή είναι η πνευματική αγάπη. Είχα λοιπόν την αίσθηση ότι είναι Πάσχα. Όποτε τώρα έρχεται Πάσχα, και ξημερώνει εκείνη η μέρα η φωτεινή, μετά τη Θεία Λειτουργία του Πάσχα, έχω την ίδια αίσθηση κάθε φορά που ήμουνα μπροστά σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί ακριβώς το Πάσχα είναι η μέρα, όπου όλοι γινόμαστε ένα, ξέρετε. Έχει επέλθει ο σταυρός, έχει επέλθει η συμφιλίωση, κανένας δε φταίει, όλοι είναι ελεύθεροι, όλοι είναι ωραίοι, εκείνη την μέρα όλοι είναι υπέροχοι. Για κάποιο λόγο τα πάντα είναι δικά μας εκείνη την ημέρα. Και αν μπορούσαμε να μείνουμε στο φως της ημέρας εκείνης, θα καταλαβαίναμε ακριβώς, τι είναι η αιώνια ζωή. Διότι η αιώνια ζωή κινδυνεύει να είναι ένα αιώνιο μαρτύριο. Φανταστείτε τώρα έτσι όπως είμαστε ο καθένας, με τα βάσανα, με τη στεναχώρια, με τα αδιέξοδα του, να του πουν θα ζήσεις και αιώνια. Έλεος, θέλω να πεθάνω κάποτε. Τι σημαίνει αιώνια ζωή; Σημαίνει ένα αιώνιο ενδιαφέρον. Σημαίνει μια αιώνια σχέση, η οποία είναι συνεχώς καινούργια. Δηλαδή αιώνια ζωή είναι μια αιώνια αγάπη, προσέξτε. Και μάλιστα τέτοια αγάπη, ούτως ώστε να αποκαλύπτει συνεχώς καινούργια πράγματα. Κάποτε μου το’ πε αυτό ο πατήρ Πορφύριος. Δεν τελειώνει αυτή η γνώση ποτέ. Μετά το βρήκα στον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή. Όταν λέει ότι η αιώνια ζωή είναι αεικίνητος στάσις. Ή στάσιμος ταυτοκινησία. Αείκινητος στάσις σημαίνει έχεις αυτό που έχεις, στάσις, αλλά είναι αεικίνητο αυτό, δεν τελειώνει ποτέ. Είναι καινούργιο συνέχεια. Καινούργια συνεχώς είναι μόνο μια σχέση. Όσοι ποτέ αγαπήσανε από εδώ, στη ζωή τους, πραγματικά, ξέρουν ότι δεν χορταίνεται η αγάπη ποτέ. Ένα άνθρωπο που αγαπάς, δε λές άντε τώρα βαρέθηκα, να σκοτωθούμε λίγο τώρα, για να δούμε, πως είναι. Για κάποιο λόγο η αγάπη έγινε γνώση. Για κάποιο λόγο η αγάπη αποκαλύπτει συνέχεια καινούργια πράγματα. Δεν τον βαριέσαι αυτόν που αγαπάς. Αν αρχίσεις να τον βαριέσαι, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Σημαίνει ότι άρχισε κάποιο πρόβλημα να μπαίνει εκεί. Διότι έπαψε να λειτουργεί η αγάπη. Γιατί ο άνθρωπος είναι απέραντος…γι’αυτό και βλέπεις ανθρώπους, που έχουνε αίσθηση Θεού, να μένουν μαζί για δεκαετίες, και να μην χορταίνουν, να λένε, η αιωνιότητα δε μας φτάνει. Βλέπεις αγίους, στις ζωές συνασκητών, ανθρώπων που τους απεκαλύφθη αυτή η ζωή, και δεν χορταίνουν ο ένας τον άλλο… και σήμερα βαριόμαστε ο ένας τον άλλο. Εψήγει η αγάπη των πολλών. Δεν έχουμε αίσθηση αναστάσεως, μας έχει κυριεύσει ο θάνατος, και όλοι είμαστε κλεισμένοι στην φιλαυτία. Λοιπόν εδώ, αισθανόσουν με τον άγιο άνθρωπο, να υπάρχει για χάρη σου εκείνη την στιγμή. Και σας έχω ξαναπεί, αυτό που μας είπε ο πατήρ Πορφύριος, εγώ όταν προσεύχομαι για κάποιον, δε λέω, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον αυτόν, λέω ελέησον με. Πέρασαν πολλά χρόνια για να αρχίσω να καταλαβαίνω, ότι μόνο έτσι εισακουόταν η προσευχή του συνέχεια. Η προσευχή μας δεν εισακούεται, διότι δεν είμαστε στη θέση του άλλου. (30:57)

Συνεχίζεται

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΣΗ ΤΟΥ. ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΙ ΑΚΟΥΜΕ !!!