π. Ν.Λουδοβίκος: Ποια Επιστήμη; Ποια Κοινωνία; Ποια Θρησκεία;

 

π. Ν.Λουδοβίκος: Ποια Επιστήμη; Ποια Κοινωνία; Ποια Θρησκεία;

https://www.youtube.com/watch?v=bTC15UTyHLY&t=2833s

Απομαγνητοφώνηση αποσπασμάτων

31:49
Ως καθηγητής που είμαι σήμερα, θα σας πω το εξής μυστικό: ότι οι θρησκείες χωρίζονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Οι πρώτες είναι οι θρησκείες της φυγής, της μεγάλης φυγής, και οι άλλες είναι οι θρησκείες οι οποίες μιλάνε εξ αποκαλύψεως, για τον κόσμο και μέσα στον κόσμο. Και οι υπάρχουν και άλλες που είναι στο μεταίχμιο, όπως είναι ο Κομφουκιανισμός, ή η θρησκεία του Θιβέτ πριν τον Βουδισμό. Ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός, η ορφική πλευρά της αρχαίας φιλοσοφίας, που είναι αρκετοί προσωκρατικοί και κορυφή ο Πλάτων, είναι θρησκείες και μεταφυσικές φυγής από τον κόσμο αυτό. Αυτό απ’ την Ανατολή κατέβηκε ως τις παρυφές του Χριστιανισμού ως γνωστικισμός, αλλά δεν μπήκε ποτέ μες στην Εκκλησία, του Χριστού. Αν διαβάσετε τα γνωστικά ευαγγέλια, το κατά Θωμάν, θα σας πουν ότι ο Χριστός είναι κάποιος που έρχεται από την ουράνια σφαίρα στον κόσμο ετούτου, για να δει πόσο παράλογος είναι και να μας διδάξει όλους να φέυγουμε. Γι’ αυτό ο αγαπημένος μαθητής είναι ο Ιούδας…Στον Ινδουισμό όλη η ουσία είναι η μάγια, η αυταπάτη του κόσμου…για να απεκδυθούμε το σώμα, για να πάμε προς το Εν, όπως έλεγε ο Πλάτων, προς το Βράχμαν…Υπάρχει συγγένεια μεγάλη μεταξύ Πλατωνισμού, ιδίως Νεοπλατωνισμού, και Ινδουισμού. Ο Βουδισμός είναι ριζικός ινδουισμός, … με καμιά σαρανταριά θεούς…[ΤΟ ΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ. ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ.ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΣΑΕΙ]

34:50
Και πάμε τώρα στις αποκαλυπτικές θρησκείες. Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για θρησκείες εδώ. Ο ιουδαιοχριστιανισμός βασικά. Το Ισλάμ δεν έχει καμιά πρωτοτυπία θρησκειολογική. Είναι μια αίρεση του Χριστιανισμού. Ο Μωάμεθ διαβάζει Παλαιά Διαθήκη βασικά…και φυσικά αρνείται το κεντρικό γεγονός, και τώρα ερχόμαστε στα δικά μας, που είναι η ενσάρκωση.

Η ενσάρκωση του Λόγου. Προσέξτε, ο Χριστιανισμός είναι κάτι το εντελώς αδιανόητο. Σας το λέω όπως περιγράφω τη δική μου έκπληξη. Όταν φτάνει ο Πλάτων να πει στο τέλος των αναβαθμών του Συμποσίου, των ερωτικών αναβαθμών: Θεός ανθρώπω ου μίγνειται. Γευτήκαμε το ένα σώμα, τα πολλά ….πάμε στο Ένα. Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει, αλλά αντιλαμβανόμαστε, ότι Θεός ανθρώπω ου μίγνειται. Δεν μπορεί να αναμιχθεί. Δεν ενδιαφέρεται για μας. Δεν μας επιθυμεί. ..(το Εν) είναι ανενδεές, δεν μας έχει ανάγκη. Και φυσικά δεν έχει κανένα λόγο να (δεν ακούγεται) στον κόσμο. Ιουδαίοις σκάνδαλον, Έλλησι μωρία. Μωρία. Γι’ αυτό και ο Πλάτων καταρρέει, και γίνεται ένα πολιτικός φιλόσοφος. Δεν μπορεί να είναι πια μεταφυσικός, αφού το Ένα δεν ανταποκρίνεται. Το βλέπω, το βλέπω, τι γίνεται. Ας κάνω μια ωραία πολιτεία, όσο γίνεται να μοιάζει με το Εν…Αυτή είναι η βαθιά απαισιοδοξία του ελληνικού πνεύματος. Πολύ βαθιά απαισιόδοξο πνεύμα. Το ίδιο και η τραγωδία, βαθιά απαισιόδοξη. Γιατί; Ανακάλυψε ότι οι κοσμικές δυνάμεις συντρίβουν τον άνθρωπο. Το μέτρο. Η νέμεσις, ο νόμος, η δίκη, ε; Αν τυχόν κάνεις παρακοή, θα συντριβείς. Επομένως ή χάος, ή κόσμος. Ο κόσμος όμως έχει απαίτηση. Σε κρατάει συνεχώς δεσμευμένο. [ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ]

37:39
Με τον Χριστιανισμό ο άνθρωπος δεν είναι πια κοσμολογικά προσδιορισμένος. Γιατί; Γιατί είναι εικόνα του Θεού, εικόνα του απολύτου. Προσέξτε τι σας λέω τώρα. Δεν έχουν κατανοηθεί αυτά τα πράγματα, έτσι όπως τα λέω τώρα. Στην πραγματικότητα, με τον Χριστιανισμό το άκτιστο εγκαθίσταται μέσα στο κτιστό, για να το κάνει κατά χάριν άκτιστο. Την απόλυτη αγάπη, την οποία δε θα βρεις πουθενά, την ψάχνεις, σου δίνει κατά μετοχήν. Την απόλυτη ελευθερία, κατά μετοχήν. Την απόλυτη γνώση, κατά μετοχήν. Και την απόλυτη ζωή, κατά μετοχήν. Εδώ προτείνεται μια ουσιαστική μεγάλη αναβάθμιση του ανθρώπου. Κρατείστε τη λέξη. Είναι η ίδια λέξη όπως στην τεχνητή νοημοσύνη. Αναβάθμιση, την οποία περιγράφει ο μέγας άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ως εξής: η σάρκωσις του Λόγου δυο πράγματα ενέχει. Το ένα είναι η κατάφασις της ανθρωπίνης φύσεως, την αποδέχεται ως δημιούργημα Του, και δεύτερον, τη δυνατότητα να ενεργεί η φύσις αυτή η ανθρώπινη, και να ενεργείται υπέρ των αυτής θεσμών. Πέρα από τα όρια της. Δηλαδή ο άνθρωπος να κάνει πράγματα κατά χάριν, που δεν μπορεί να τα κάνει από τη φύση του. Να περπατάει πάνω στα νερά,… να σε βλέπει και να ξέρει τα πάντα από τότε που γεννήθηκες, και να απαγγέλλει τα ποιήματα σου, αυτό έχει συμβεί σε μένα. Έτσι έγινα από άθεος κάποτε που ήμουνα, αυτό που είμαι σήμερα. …το σημαντικό δεν είναι ότι ήταν θαυματουργοί. Είναι σημαντική αυτού του είδους η θεολογία. Όχι να κάνουμε τους θαυματοποιούς. Το τελευταίο πράγμα που ήταν ο πατήρ Παΐσιος, ήταν θαυματοποιός. Τι ήταν; Ήταν μια μαρτυρία του ότι ο Λόγος κατοίκησε στον άνθρωπο [ΠΛΗΡΩΣΕ ΔΕ ΑΚΡΙΒΟ ΕΝΟΙΚΙΟ]. Το γεγονός του Χριστού. Αυτό είναι. Προσέξτε, αυτό έχει χαθεί από την κοινή μας συνείδηση τελείως. Στη Δύση χάθηκε διότι και ο Προτεσταντισμός, και ο Καθολικισμός, μετέβαλαν τη σχέση Θεού και κόσμου μέσω του Χριστού σε νομική εξαγόρευση. Ενοχή, και από την άλλη συγχώρεση, δικαίωση, forgiveness. Η βασική θέση της Δύσης, την οποία θα ακούσετε και εσείς τώρα από τους πολλούς θεολογικά αγραμμάτους ιερείς που έχουμε, συγχωρέστε με, θα την ακούσετε, τώρα που έρχεται το Πάσχα, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να πληρώσει για τις αμαρτίες μας. Ποιος το ‘ πε αυτό, που το είδατε αυτό; Ποιος εκ των πατέρων το λέει; Έλα, δείξτε μου. Το αντίθετο λένε, ακριβώς το αντίθετο. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει, δεν είναι αυτά σοβαρά, η θυσία του Αβραάμ, θα δεχθεί να θυσιάσει το παιδί του; Και τι Θεός θα ήταν τούτος, που θέλει να μας κάνει του αλατιού, αλλά επειδή δεν μπορεί, τα κάνει στον Υιό αυτά. Αυτά είναι τερατώδη πράγματα. Επικράτησαν γιατί είναι ένα νομικό σχήμα. Και έβλεπα προχθές τον Alice Cooper, που τον θαύμαζα στα νιάτα μου, και έλεγε, τον ροκά ε, τον μεγάλο, έλεγε, είμαι πολύ ευτυχισμένος διότι κάποιος πλήρωσε για τις αμαρτίες μου. Σταθείτε! Δε θα επιτρέψω σε κανένα να πληρώσει για τις αμαρτίες μου, πρώτον. Είναι ανήθικο αυτό. Δεύτερο, γίνεται η ενσάρκωση, η οικονομία αυτή, για να πληρώσει κάποιος για τις αμαρτίες μου; Δεν έγινε γι’ αυτό το λόγο. Έγινε δια το αγιασθείναι τω ανθρωπίνω του Θεού τον άνθρωπον. Για να αγιασθεί ο άνθρωπος με την ανθρώπινη έκφανση, παρουσία του Θεού. Γι’ αυτό έγινε η ενσάρκωση. Αυτή είναι η πατερική γραμμή πάντως, άλλη εγώ δεν έχω βρει στους πατέρες. Και υπάρχει απολύτρωση, με ποια έννοια; Με την έννοια ότι ο άνθρωπος λυτρώνεται από τις συνέπειες της κτιστότητας, και του κακού, που είναι η απομάκρυνση από το Θεό, και είναι η επιστροφή στο μηδέν. Είναι η των όντων απογένεσις, λέει ο Μάξιμος. Έγινε η γένεσις, και κατευθυνεται προς το μηδέν. Αν κόψεις τη σχέση προς το Θεό, πας προς το μηδέν από το οποίο αποτελείσαι, αυτομηδενίζεσαι. ηθικά, ερωτικά,… κάνεις τερατώδη πράγματα. Ο νους του Θεού αποστάς, ή κτηνώδης γίνεται, ή δαιμονιώδης. Ή και τα δυο, θα έλεγα εγώ.[Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤ'ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ]

43:35
Ήρθε αυτό με τις διάφορες οργανώσεις στην Ελλάδα, και φτάσαμε να μιλούμε για σωτηρία με νομικούς όρους. Και αυτό το πράγμα εκδίωξε τον κόσμο από την Εκκλησία. Έφυγα και εγώ, δόξα τω Θεώ κάποτε, από τα δώδεκα. Και τώρα όταν το ακούω ακόμα, αν δεν είχα αυτούς τους Αγίους, δεν ξέρω τι θα σκεφτόμουνα. Δεν μπορείς να δουλέψεις με τις ενοχές. Δεν υπάρχει ενοχή πουθενά. Τίποτα. Και οι πατέρες ούτε καν εξηγούν. Το προπατορικό αμάρτημα το λεγόμενο, δεν έχει καμιά νομική ερμηνεία, και καμιά θεολογική θεμελίωση στους πατέρες. Τίποτα απολύτως. Και δεν υπάρχει προπατορικό αμάρτημα. Υπάρχει η πτώσις, είναι άλλο πράγμα αυτό. Είναι υπαρξιακή αστοχία, άλλο πράγμα. Προκρίνεται (;) το έλεος, και η φροντίδα, και η πρόνοια του Θεού, και όχι τη νομική του καταδίκη. Δεν υπάρχει αυτό. Αυτά έχουν μπει βαθύτατα μέσα στην κοινή μας συνείδηση, την ορθόδοξη, την οποία εγώ ονομάζω προτεστάντικη…(44:50) Στους προτεστάντες είναι sola fide. Πιστεύεις ότι πλήρωσε κάποιος; Πιστεύω. Σώθηκες. Λείπει η μετοχή. Η συγχώρηση έγινε κάποτε. Η σάρκωση ήρθε για μετοχή. Οι ανθρώπινες ενέργειες και οι θείες ενέργειες να μετάσχουν η μια στην άλλη. Ο Χριστός είναι ένα ον που κάνει τα θεία πράγματα ως άνθρωπος και τα ανθρώπινα ως Θεός. Αυτή η αλληλοδιείσδυση των ενεργειών δημιουργεί ένα Θεάνθρωπο. Αυτός είναι ο Χριστιανισμός. Αυτός ο Χριστιανισμός μιλά για αναβάθμιση οντολογική του ανθρώπινου όντος. Πλέον ο άνθρωπος μπορεί να βλέπει την αρκούδα, και να τις λέει, άντε πήγαινε σπίτι, ή έλα από δω, μπορεί να το κάνει. Είναι ένα ον το οποίο ζει από τώρα την πραγματικότητα του Θεού…και για τον λόγο αυτό δεν εντυπωσιάζεται με τις αναβαθμίσεις αυτές (της τεχνητής νοημοσύνης) οι οποίες δημιουργούν και πολλά προβλήματα… (46:46)…[ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ]

Ο ΦΛΩΡΟΦΣΚΙ Ο ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΜΦΙΣΗΜΟ ΕΠΙΘΕΤΟ. ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ.