Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Σχόλια στη “θεολογία του ‘60”

Κυκλοφόρησε ένα πολύ σημαντικό βιβλίο από την Ακαδημία θεολογικών σπουδών της Ι.Μ. Δημητριάδος. Θα προσπαθήσουμε σιγά-σιγά να προσθέσουμε σ’ αυτή την σημαντική προσπάθεια, την πραγματικότητα, η οποία απουσιάζει έτσι κι’ αλλιώς από την ζωή όλων μας, καθώς η ζωή έχει αντικατασταθεί από την σκέψη και να προσθέσουμε επίσης το “Εν ου έστιν χρεία”, την ένσαρκη αγάπη, η οποία δυστυχώς για όλους μας σήμερα ζει μόνον στις λέξεις μας.

Στο ξεκίνημα λοιπόν των κειμένων, ο Θεόφιλος Αμπατζίδης, ο οποίος είναι τρόπον τινά ο εμπνευστής αυτής της κριτικής σπουδής, γράφει: «Η ιστορία της θεολογίας τρέφει τη θεολογία»! Και έτσι προδιαγράφει την “αγωνία” των θεολόγων για το μέλλον! Ας αλλάξουμε όμως τον ορίζοντα! Η ιστορία της φιλοσοφίας τρέφει την φιλοσοφία! Αυτή η τροφή συνεχίζει να είναι φιλοσοφία;

Επισημαίνεται μια “έκρηξη” των θεολογικών σπουδών. Η αφομοίωση εκ μέρους των θεολόγων του συνόλου σχεδόν της παραδόσεως. Αποκαλύπτεται η ανάδυση και επικράτηση μιας ευχαριστιοκεντρικής κατανοήσεως του ορθόδοξου βιώματος!

Και όμως παρόλη την έκρηξη η πραγματικότης της Εκκλησίας δεν υπάρχει και κανείς δεν το αντιλαμβάνεται. Η ενορία, το φυτώριο της παραδοσιακής θεολογίας, δεν ακολουθεί την έκρηξη των θεολογικών σπουδών.

Η Ι.Μ. Δημητριάδος π.χ. τα δίνει όλα για τα περιοδικά της, για την επικοινωνία της, επαίρεται πως στην πόλη του Βόλου τελούνται κάθε Κυριακή 40 λειτουργίες, αλλά για το γεγονός πως δεν υπάρχει ούτε μία ενορία δείχνει απόλυτη αδιαφορία. Οι θεολόγοι και οι κληρικοί συνεχίζουν να πιστεύουν πως και χωρίς ενορία είναι δυνατόν να υπάρχη Εκκλησία!

Όλοι μιλούν για αγάπη, στην αγάπη βασίζουν ακόμη και τον ψευδοδιάλογο με τις υπόλοιπες ομολογίες, αλλά ζωντανή αγάπη δεν υφίσταται. Μιλάμε για βίωμα, δηλαδή για Ιδεολογία, όταν η Εκκλησία είναι μόνον εμπειρία. Ακούμε παντού για αγάπη και αγάπη δεν βλέπουμε. Όλη η αγωνία για το μέλλον θα μεταφραστεί ξανά σε χείμαρρο λέξεων, σε όλες αυτές τις εκατοντάδες σελίδες, όταν γνωρίζουμε πολύ καλά πως το πρόβλημα είναι ένα και μοναδικό: Το Χρήμα! Πιο συγκεκριμένα, ο μισθός! Ας πάψει ο μισθός του κλήρου, το κυβερνητικό χρήμα στη Διοίκηση της Εκκλησίας και θα δούμε τότε το βάρος των γόνιμων προβληματισμών.

Θα δούμε τότε αμέσως το υπαρκτικό γεγονός, το οποίο κατοικοεδρεύει στο κεφάλι μας, να μεταμορφώνεται σε ζωή, γυμνή, αδιαμεσολάβητη! Θα δούμε τότε και μόνον τότε τί ελπίδα επικρατήσεως έχει η κενολογία απέναντι στην ανάγκη, η ελευθερία απέναντι στην πραγματικότητα! Πόση αξία έχει η Μεταφυσική δίπλα στη Φυσική, η υπόσταση του προσώπου, δίπλα-δίπλα με την Φύση του ανθρώπου! Θα δούμε πόσο ελλιπής και άρρωστη είναι η αγάπη που κατοικεί στις λέξεις. Γι’ αυτό και εμείς, επειδή η αληθινή ζωή σήμερα είναι η μεγαλύτερη ουτοπία, θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε στις κενολογίες σπίθες ζωής, όπως οι ζητιάνοι ψάχνουν στα σκουπίδια τίποτε φαγώσιμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: