πηγή : Ένα πείραμα σέ βάθος. Η ζωγραφική τού Γιώργου Κουρκούβελου

ΤΟ ΜΗΛΟ

Η Μόνα Λίζα , προσφέρεται, διεκδικεί την προσοχή μας έχει κάτι περισσότερο από προηγούμενα πορτραίτα της δύσης, δεν είναι φτιαγμένη ως μια ακόμα εικόνα αλλά μια "ζωντανή" εικόνα. Η ζωγραφική ανέκαθεν έδειχνε το πρωτότυπο δεν δύναται να ζήσει από μόνη της αυτόνομα ως μια άλλη φύση . O Λεονάρντο φιλοδοξεί να κατασκευάσει αυτή ακριβώς την αυτόνομη "ζωή". Αριστοτεχνικά συνθέτει ένα πρόσωπο- τόπο όπου θα ανακαλεί το δράμα του ανθρώπου δίνοντάς του υπόσχεση, για πρώτη φορά λαμβάνουμε υπόσχεση ζωής από μία κατασκευή.
Ο βυζαντινός ζωγράφος είναι ένας ανώνυμος μάστορας που προσεύχεται πριν ακουμπήσει το πινέλο.
Ο Λεονάρντο όμως ζει όταν το Βυζάντιο πεθαίνει και έτσι δεν ντρέπεται, θέλει να είναι ελεύθερη η διάνοια του για να φτιάξει τον νέο τόπο, τον τέλειο τόπο και που ο πόθος γι αυτόν θα φτιάξει τον νέο άνθρωπο.Ουσιαστικά το κόλπο του Λεονάρντο πατάει ακριβώς στο δράμα του ανθρώπου, στο πόνο του.
Όμως ο δυτικός ζει αυτόν το πόνο ιδιωτικά σαν ένα πληγωμένο δέντρο μέσα στο σκοτεινό δάσος,
Έτσι σε αυτό το ανώνυμο πλάσμα μέσα στο σκοτάδι, του προσφέρεται ένα πρόσωπο μάσκα ,κενό, το οποίο γεμίζει με την επιθυμία του δυστυχισμένου, και μεταμορφώνεται σε πρόσωπο του πόθου του.
Το μάτι γεμίζει επιθυμία, η όραση αποχωρεί, η πραγματικότητα χάνεται, και η φαντασίωση σε εισάγει στο κήπο των απολαύσεων.(ουσιαστικά ένσαρκα, γιατί εξοριζόμαστε και από τη ψυχή αποποιούμενοι το πένθος της) Ίσως γιαυτό η Μόνα Λίζα "ζητεί" μόνο το μάτι (το κενό , που αντιστρέφει το είδωλο) όχι την ιστορία, αλλά τη λήθη. Έτσι ο άνθρωπος χάνοντας τη μνήμη βυθίζεται στο νέο κόσμο ως πρωτόπλαστος.
Ας δούμε όλη την εικόνα.
Είναι στρογγυλή σαν το Μήλο, μέσα σε έναν κήπο. Αλλά εσύ έχεις μόνο αυτή μπροστά σου, δίπλα σου.
Η επιθυμία, (γιατί κι αυτή απομακρυνόμενη από το "κέντρο" του ανθρώπου χάνεται ), αιωρούμενη ως μπαλόνι, αυτόματα, αθέλητα κινούμενη, σκλαβώνεται, εγκλείεται σε κενό, αυτονομείται ,ο πρώτος μόνος. Το μάτι όλο επιθυμία, γεμίζει φαντασιακά, περιφερικά, σαν μάτι μύγας.
Το πρώτο μάτι φτιαγμένο για θέαμα.(πλανητάριο).
Στη συνέχειά, έχουμε την ένωση των αντιθέτων της Δύσεως,
Ως ζεύγος , (ως άσπρο, μαύρο πλέον) μένουν μαζί, για να γίνουν ένα, ίδια. Το πρώτο "Ένα" σκότους και φωτός, στον ίδιο τόπο, μόνα τους, παθητικά, αιωρούμενα, (σεξ). Η πρώτη ψευδαίσθηση αρμονίας.
Το πρώτο ψέμα, βγαλμένο από μία γλώσσα κενή, (απών),πάνω σε επίπεδο ,(καθρέπτης), άφωνη, γλοιώδεις, επιστρέφει. Η πρώτη στάμπα (μάσκα) προκύπτει από την Ηχώ. Έτσι έχουμε την πρώτη νέα εικόνα μας.
Έτσι μάτι , ψευδαίσθηση ,τύπωμα, είναι η αντικατάσταση της ψυχής, σε ψέμα, όπου μπορεί να αλλάζει, να μεταμορφώνεται, να μεταλλάσσεται, να πολλαπλασιάζεται. Το μάτι επιθυμία, η ψευδαίσθηση κενό-προβολή ως εσωτερικό,(πλακούντας), και το τύπωμα, προσωπείο πολλαπλών χρήσεων, ταυτότητα . Ο νέος άνθρωπος.
Η προοπτική του. Περπάτημα σε κενό χώρο, πάνω σε λεπίδες, πόνος σε κενό αέρος (το πάτημα στο όριο του σχήματος ,η ηδονή του "κουτιού", η ηδονή της διάνοιας να πατάει πάνω στα όρια μιας προδιαγεγραμμένης πορείας, ξανά και ξανά). η πρώτη ηδονή ,ανώδυνα. Η νέα αίσθηση, σαρκώδης χείλια, ψευδαίσθηση ως τριαντάφυλλο που "καταπίνει". H πέτσα.
Αυτός ο άνθρωπος που εντυπώθηκε παραπάνω, είναι ακριβώς αυτός που περπατάει στο κόκκινο χαλί της προοπτικής, με βάθος το σκοτεινό σπήλαιο της μαγείας, του μυστικού της μεταμόρφωσης, της "Υπόσχεσης".το σημείο Μηδέν του συστήματος της γραμμικής προοπτικής.
(Αυτά φαντάζουν σχεδόν αθώα μπρος στον "τεχνολογοπρωτογωνικό πολιτισμό" που ζούμε σήμερα.)
Η επικάθηση του εξωτερικού. Κάποιοι βλέπουν την βιτρίνα, προβάρουν αλλά δεν αγοράζουν, και άλλοι αγοράζουν και τα "φοράνε," και η εικόνα τους είναι οι "αναγεννημένοι" άνθρωποι της αναγεννησιακής τέχνης.
Όπως δείχνει ο νέος χάρτης όλα είναι ανάποδα ως προς τη Φύση μας, ο νέος ανθρωπάκος πρέπει να χωρέσει στη σφαίρα του κενού οπού είναι ένσαρκα, δηλαδή μας απομόνωσε και η σάρκα ως κύστη,
γιαυτό αναίσθητα, δίχως πένθος, αιωρούμαστε ως άγγελοι στην νέα κόλαση του μυαλού μας.
Όμως υπάρχει ένα ρήγμα στη επίπεδη κατασκευή ,και αυτό είναι η εικονικότητα η αλλιώς προβολή, από το μάτι επιθυμία . Σινεμά.

ΠΛΑΚΟΎΝΤΑΣ

Το συγκλονιστικό το οποίο μας αποκαλύπτεται είναι ότι, το μοντέλο για το νέο πρόσωπο το"αναγεννημένο" είναι παρμένο από το αγέννητο έμβρυο, η "ασπόνδυλη" φόρμα, η οποία σχηματίζεται από το γνωστό "σφουμάτο," είναι παρμένη από τις "ανατομικές μελέτες" του Λεονάρντο. Ο νέος κόσμος της Αναγέννησης είναι ουσιαστικά ένα κυκλικό σακούλι (το σημείο μηδέν της προοπτικής) στο οποίο θα μπαίνει το άτομο πλέον, μόνος του,και καθώς θα εμπλέει στο κενό θα λαμβάνει εικόνες , ήχους, θολά, από ένα μεγάλο αδελφό.Ένας τόπος μονίμου και ελεγχόμενης ψευδαισθήσεως.

Μία απόλυτα σύγχρονη εικόνα.

Aμέθυστος