Του Διονύση Μακρή
Τους τελευταίους μήνες στους κόλπους της Εκκλησίας μας έχει ξεσπάσει μια έντονη διαμάχη μεταξύ των ελαχίστων ευτυχώς υποστηρικτών εισόδου της ερμηνείας των κειμένων στις ιερές ακολουθίες και εκείνων που εμμένουν στη διατήρηση της Παράδοσης. Είναι αλήθεια πως οι γνώμες διχάζονται και εξ’ αυτού δημιουργούνται απαράδεκτες οξύνσεις και ανεπίτρεπτες για Χριστιανούς αντιπαραθέσεις.
Είναι αδιαμφισβήτητο ακόμη γεγονός ότι οι ιδιοτελείς κατά κόρον προσπάθειες επιβολής καινοτομιών τέτοιου είδους κατά το παρελθόν είχαν όλες την ίδια κατάληξη, την παταγώδη δηλαδή αποτυχία. Το χριστεπώνυμο πλήρωμα τις απέρριπτε γιατί δεν εμπεριείχαν τη μυστική αυτή έλξη που ασκεί στην ψυχή η υμνολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Ένας επιπλέον λόγος απόρριψής τους είχε να κάνει με τον μύχιο εγωισμό που κρυβόταν πίσω από την προσπάθεια εντυπωσιασμού που συνόδευε πάντα τέτοιου είδους δυτικοφερμένες καινοτομίες που δήθεν αποσκοπούσαν στην κατήχηση των πιστών!!!
Στην ουσία οι καινοτομίες τούτες αποτελούσαν μια φθηνή δικαιολογία των υποστηρικτών και εκφραστών τους στο υποτονικό έργο της κατήχησης. Αποδείκνυαν ακόμη μια έντονη ψυχική διαταραχή που εκφραζόταν ως εγωπάθεια και εμμονή πως ο εκφραστής τούτων ξεχωρίζει στο πλήρωμα και αξίζει περαιτέρω βραβεύσεως ή καταγραφής στην ιστορία. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις καταδείκνυε το μικρόβιο της Δύσης που ως σκόλωψ Σατάν απειλούσε να διαδοθεί και στην Ανατολή.
Ο Οίκος του Θεού, ο Ιερός Ναός μέσα στον οποίο τελείται το μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας δεν δύναται να καταστεί πειραματικό εργαστήρι, όπου θα τελούνται ανεπίτρεπτα πειράματα μιας αδόκιμης και απαράδεκτης και φθηνής προσέγγισης. Απαιτείται σεβασμός, φόβος Θεού, συντριβή και μυστηριακό δέος. Στον άγιο αυτό χώρο ο ουρανός μιλά κάθετα με τους πιστούς ενώ οι προσευχές-αιτήματα των χριστιανών μεταφέρονται από ουράνιους επισκέπτες που μυστικά λαμβάνουν μέρος στις ιερές τελετές.
Ας μην λοιπόν τους μολύνουμε με τις εγωκεντρικές συμπεριφορές και τις μύχιες επιδιώξεις μας να ξεχωρίζουμε στην ευχαριστηριακή χριστιανική κοινότητα. Ας μην λησμονούμε πως στον Ορθόδοξο ναό κυριαρχεί η συμπεριφορά του Τελώνη και όχι του Φαρισαίου. Ας κοιτάξουμε το παράδειγμα της παρακμάζουσας Δύσης που στην προσπάθειά της να κρατήσει τους πιστούς έντυσε ως κλόουν τους λειτουργούς της(!!!) και κατάντησε τους ναούς της χώρους συναυλιών και επιδείξεων.
Γιατί η καινοτομία απαιτεί το θαύμα της αγιότητας, το οποίο φαίνεται να απουσιάζει από τους σύγχρονους Φαρισαίους εκφραστές της. Ας ακούσουμε λοιπόν τη φωνή του ουρανού και του Κυρίου μας, που όπως μας μεταδίδει γνωστός γέροντας ασκητής του Παγγαίου Όρους διαλαλεί: Όχι στην αλλαγή των ψαλμών. Η Δημοτική δεν αρμόζει. Οι ιερές ακολουθίες είναι ένας ύμνος του ουρανού και κάθε πιστός τον καταλαβαίνει και νιώθει το πνεύμα του ουρανού κοντά Του. Όμως θα μπορούσε ο ιεροκήρυκας που ανεβαίνει στον άμβωνα μετά το ευαγγέλιο να τον ερμηνεύσει με απλά λόγια, ώστε να τον κατανοήσει ο πιστός. Τι λέτε θα άφηνε ο ουρανός την υπάρχουσα υμνολογία μας να επικρατεί εάν δεν τύχαινε της έγκρισης του; Ας μην μολύνουμε λοιπόν τον ναό και την πλούσια παράδοση με τις φαρισαϊκές συμπεριφορές μας που αποσκοπούν να δηλώσουν πως τάχα κάποιοι είμαστε...
«Στύλος Ορθοδοξίας» Ιανουάριος2011
Πηγή: Ακτίνες
Αμέθυστος
Είναι αδιαμφισβήτητο ακόμη γεγονός ότι οι ιδιοτελείς κατά κόρον προσπάθειες επιβολής καινοτομιών τέτοιου είδους κατά το παρελθόν είχαν όλες την ίδια κατάληξη, την παταγώδη δηλαδή αποτυχία. Το χριστεπώνυμο πλήρωμα τις απέρριπτε γιατί δεν εμπεριείχαν τη μυστική αυτή έλξη που ασκεί στην ψυχή η υμνολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Ένας επιπλέον λόγος απόρριψής τους είχε να κάνει με τον μύχιο εγωισμό που κρυβόταν πίσω από την προσπάθεια εντυπωσιασμού που συνόδευε πάντα τέτοιου είδους δυτικοφερμένες καινοτομίες που δήθεν αποσκοπούσαν στην κατήχηση των πιστών!!!
Στην ουσία οι καινοτομίες τούτες αποτελούσαν μια φθηνή δικαιολογία των υποστηρικτών και εκφραστών τους στο υποτονικό έργο της κατήχησης. Αποδείκνυαν ακόμη μια έντονη ψυχική διαταραχή που εκφραζόταν ως εγωπάθεια και εμμονή πως ο εκφραστής τούτων ξεχωρίζει στο πλήρωμα και αξίζει περαιτέρω βραβεύσεως ή καταγραφής στην ιστορία. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις καταδείκνυε το μικρόβιο της Δύσης που ως σκόλωψ Σατάν απειλούσε να διαδοθεί και στην Ανατολή.
Ο Οίκος του Θεού, ο Ιερός Ναός μέσα στον οποίο τελείται το μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας δεν δύναται να καταστεί πειραματικό εργαστήρι, όπου θα τελούνται ανεπίτρεπτα πειράματα μιας αδόκιμης και απαράδεκτης και φθηνής προσέγγισης. Απαιτείται σεβασμός, φόβος Θεού, συντριβή και μυστηριακό δέος. Στον άγιο αυτό χώρο ο ουρανός μιλά κάθετα με τους πιστούς ενώ οι προσευχές-αιτήματα των χριστιανών μεταφέρονται από ουράνιους επισκέπτες που μυστικά λαμβάνουν μέρος στις ιερές τελετές.
Ας μην λοιπόν τους μολύνουμε με τις εγωκεντρικές συμπεριφορές και τις μύχιες επιδιώξεις μας να ξεχωρίζουμε στην ευχαριστηριακή χριστιανική κοινότητα. Ας μην λησμονούμε πως στον Ορθόδοξο ναό κυριαρχεί η συμπεριφορά του Τελώνη και όχι του Φαρισαίου. Ας κοιτάξουμε το παράδειγμα της παρακμάζουσας Δύσης που στην προσπάθειά της να κρατήσει τους πιστούς έντυσε ως κλόουν τους λειτουργούς της(!!!) και κατάντησε τους ναούς της χώρους συναυλιών και επιδείξεων.
Γιατί η καινοτομία απαιτεί το θαύμα της αγιότητας, το οποίο φαίνεται να απουσιάζει από τους σύγχρονους Φαρισαίους εκφραστές της. Ας ακούσουμε λοιπόν τη φωνή του ουρανού και του Κυρίου μας, που όπως μας μεταδίδει γνωστός γέροντας ασκητής του Παγγαίου Όρους διαλαλεί: Όχι στην αλλαγή των ψαλμών. Η Δημοτική δεν αρμόζει. Οι ιερές ακολουθίες είναι ένας ύμνος του ουρανού και κάθε πιστός τον καταλαβαίνει και νιώθει το πνεύμα του ουρανού κοντά Του. Όμως θα μπορούσε ο ιεροκήρυκας που ανεβαίνει στον άμβωνα μετά το ευαγγέλιο να τον ερμηνεύσει με απλά λόγια, ώστε να τον κατανοήσει ο πιστός. Τι λέτε θα άφηνε ο ουρανός την υπάρχουσα υμνολογία μας να επικρατεί εάν δεν τύχαινε της έγκρισης του; Ας μην μολύνουμε λοιπόν τον ναό και την πλούσια παράδοση με τις φαρισαϊκές συμπεριφορές μας που αποσκοπούν να δηλώσουν πως τάχα κάποιοι είμαστε...
«Στύλος Ορθοδοξίας» Ιανουάριος2011
Πηγή: Ακτίνες
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου