Tα "Τea Party" του Εκκλησιαστικού χώρου

Πηγή : Amen.gr

Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση

Όταν προ διετίας ο χαρισματικός Barack Obama, πήρε στα χέρια του τις τύχες των ΗΠΑ έπειτα από μια πρωτοφανή στα αμερικανικά χρονικά προεκλογική εκστρατεία, ένας άνεμος αισιοδοξίας άρχισε να πνέει όχι μόνο στην υπερατλαντική αυτή χώρα, αλλά και σε όλη την υφήλιο. Διότι με τον πειστικό (και όχι ξύλινο) λόγο του, την σαφή τοποθέτησή του σε θέματα που αφορούσαν πολλά χρονίζοντα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας του, την άνευ περιστροφών εκφρασθείσα πρόθεσή του να συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού ήθους στις διεθνείς σχέσεις, αλλά και την δηλωθείσα βούλησή του να βγάλει την Αμερική από τα αδιέξοδα που η ίδια είχε δημιουργήσει στην Μέση Ανατολή και την Ασία, ο Obama έδινε ελπίδες πως κάτι θα άλλαζε. Τόσο στην χώρα του, όσο και σ΄ολόκληρο τον κόσμο.

Δυσαρεστημένοι από την άνοδο του προοδευτικού Δημοκράτου Οbama στον Προεδρικό θώκο των ΗΠΑ, υπήρξαν οι Ρεπουμπλικάνοι. Mάλιστα δε η ακροδεξιά πτέρυγα του Κόμματος αυτού, η οποία αμέσως τον έβαλε στο στόχαστρο, με σκοπό να απαξιώσει τόσο τον ίδιο προσωπικά, όσο και την καινοτόμο πολιτική του εντός και εκτός Αμερικής. Ως μέσο δε για την διάβρωσή του, επινοήθηκαν τα γνωστά «Tea party», στα οποία πρωτοστατεί, δίκην ηγερίας, η αποτυχούσα στις Προεδρικές εκλογές υποψήφια Αντιπρόεδρος, η αστοιχείωτη και λιποβαρής τον νουν Sarah Palin, (που μέχρις εσχάτων νόμιζε πως η Αφρική είναι χώρα και όχι ήπειρος)!

Βασικός στόχος του ιδιότυπου αυτού «φόρουμ» είναι η διάσωση και προστασία, με κάθε τρόπο, των «παραδοσιακών αξιών» της αμερικανικής κοινωνίας, που, καθώς υποστηρίζεται, κινδυνεύουν να πληγούν ανεπανόρθωτα από τις πολιτικές επιλογές και τις κοινωνικές ρυθμίσεις τού «αφρικανικής προελεύσεως», «αριστεριζουσών τάσεων» και «μουσουλμανικών καταβολών» (και ας είναι βαπτισμένος Χριστιανός) νέου Αμερικανού Προέδρου και της Κυβερνήσεώς του.

Προσφιλής μέθοδος της Palin και των περί αυτήν οπαδών στην προσπάθεια διαβρώσεως του Obama και του Κόμματός του, είναι η στοχοποίηση των «αντιπάλων». Έτσι, από τη μια, με την κυκλοφορία ενός καταλόγου πολιτικών προσωπικοτήτων του Δημοκρατικού Κόμματος, και την δημοσίευση, από την άλλη, ενός γεωγραφικού χάρτου που εντόπιζε Αμερικανικές πόλεις και Πολιτείες στις οποίες υποτίθεται ότι πολιτεύονται «οι αντίπαλοι» που πρέπει να υπονομευθούν, στήθηκε ένα σενάριο προγραφών. Συνέπεια της επιθετικής αυτής πολιτικής επιλογής; Τα γνωστά αιματηρά επεισόδια πρό τριών εβδομάδων στην Αριζόνα, με εξι νεκρούς και μια βαρειά τραυματισμένη Δημοκρατική πολιτική αντίπαλο, την Gabrielle Giffords, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, το όνομα της οποίας περιλαμβανόταν, φυσικά, στον προαναφερθέντα κατάλογο.

Με αφορμή όσα ελέχθησαν ανωτέρω, θα τεθεί ίσως τό ερώτημα περί του ποιά σχέση μπορεί να έχουν τα πολιτικής υφής Tea Party της Palin με τον δικό μας Εκκλησιαστικό χώρο; Απολύτως καμιά, ως πρός το «πολιτικώς ζητούμενο». Μεγάλη όμως, ως προς την μέθοδο καταρρακώσεως και εξαφανισμού του «άλλου». Μήπως αυτήν ακριβώς την μέθοδο δεν μετέρχονται, με πολλή μαεστρία μάλιστα, ημέτεροι κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι θεωρούντες εαυτούς μοναδικούς ταμιούχους και εκφραστές της Ορθοδόξου Πίστεως, στιγματίζουν και λοιδορούν όσους έχουν μια διαφορετική από αυτούς θεολογική αντίληψη; Που απαξιώνουν όσους έχουν μιαν άλλη άποψη περί του πώς και «με ποιά γλώσσα» η Ορθοδοξία θα μπορούσε σήμερα να παράσχει μαρτυρίαν Χριστού, μέσα στην ολονέν και περισσότερο εκκοσμικευόμενη σύγχρονη κοινωνία;                                                   Kαλέ, ένας χριστιανός!!!!

Διατρέχοντας κανείς άρθρα και μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά, ή σχόλια επώνυμων, ψευδώνυμων και ανώνυμων (άρα ψοφοδεών) «μπλογκομανιακών» στο διαδίκτυο, ακούοντας όμως και «φιλιππικούς» εναντίον Εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, οι οποίοι εκτοξεύονται με περισσή έπαρση σε ραδιοφωνικές εκπομπές, σε αίθουσες ή σε ενοριακά αρχονταρίκια, δεν έχει καμιά δυσκολία στο να διαπιστώσει ότι το σύνδρομο Palin λειτουργεί ως άριστα και στον δικό μας Εκκλησιαστικό χώρο! Είναι μήπως ψέμμα ότι, από καιρό ήδη, έχουν προγραφεί Πατριάρχαι, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίται, καθηγηταί, κληρικοί ή λαϊκοί θεολόγοι; Ή δεν είναι αλήθεια ότι ουκ ολίγες πόλεις και πολιτείες της καθ΄ημάς Ανατολής, μπήκαν στο στόχαστρο των αυτόκλητων αυτών «υπερμάχων» της πίστεώς μας (χωρίς καν να έχει δημοσιευθεί κάποιος γεωγραφικός χάρτης τύπου Palin!); Όπως π.χ. η Κωνσταντινούπολις, το Βελιγράδι, η Λευκωσία, τα Τίρανα, ο Βόλος, η Καλαμάτα, το Κουόπιο, η Γενεύη, ενίοτε η Αθήνα, που θεωρούνται ως οι πόλεις εκείνες όπου κατεργάζεται η νόθευση της Ορθοδοξίας;

Τοιουτοτρόπως, βάλλονται ο Οικουμενικός Πατριάρχης επειδή χωρίς φόβο και πάθος ανοίγεται στον κόσμο και προωθεί τον διαχριστιανικό, διαθρησκειακό και διαπολιτισμικό διάλογο˙ ο Κύπρου επειδή δέχθηκε τον Πάπα και φιλοξένησε την Θεολογική Ἐπιτροπή Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών˙ ο Αλβανίας επειδή συμμετέχει ενεργά σε διαχριστιανικά και διαθρησκειακά φόρα˙ οι Δημητριάδος και Μεσσηνίας επειδή καταβάλουν προσπάθειες για να βγεί η ορθόδοξη θεολογική σκέψη από την σημερινή της αποτελμάτωση˙ ο Περγάμου για όσα λέγει περί του Πρωτείου του Πάπα και της φύσεως του Ορθοδοξο-Ρωμαιοκαθολικού Διαλόγου˙ ο Σερβίας και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος λόγῳ του ότι καθήρεσαν, (διά λόγους που εκείνοι γνωρίζουν), ένα σέρβο Επίσκοπο, «επειδή είναι μπροστάρης στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα»! [ Ο οποίος, σημειωτέον, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο «αντι-οικουμενιστής», μιας και διαρκούσης της κρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ουδένα είχε συνειδησιακό πρόβλημα να δεχθεί την βοήθεια που του προσέφεραν φορείς της «Παναιρέσεως του Οικουμενισμού» για την συντήρηση Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της Επαρχίας του]!

Από την κριτική όμως των «αμιάντων» αυτών ορθοδόξων δεν έμειναν άθικτοι και άλλοι Αρχιερείς. Όπως ο Σύρου, λ.χ., επειδή, καλώς ποιών, επέλεξε την ειρηνική συμβίωση με το Ρωμαιοκαθολικό στοιχείο της Επαρχίας του ή ο Αλεξανδρουπόλεως, λόγῳ μιας ανθρώπινης ποιμαντικής του χειρονομίας κατά την έναρξη των πρόσφατων παρα-Ολυμπιακών αγώνων. Καθώς δεν απέφυγε τους μύδρους των «καθαρών» και ο αείμνηστος Αθηνών Χριστόδουλος, όταν προ ετών δέχθηκε τον Πάπα και απήγγειλε μαζί του την Κυριακή Προσευχή στον Άρειο Πάγο˙ ή ακόμη προσφάτως, ο Μέγας Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επειδή είπε αλήθειες που δεν ήχησαν ευχάριστα σε κάποια ώτα.

Το πρόβλημα δεν έγκειται στο τι λέγουν οι διάφοροι εκφραστές του σημερινού ζηλωτικού Ορθόδοξου κινήματος. Εχουν κάθε δικαίωμα να εκφέρουν την γνώμη τους στα πλαίσια ενός ενδο-εκκλησιαστικού διαλόγου. Το πρόβλημα είναι πώς τα λένε και με ποιά πρόθεση τα λένε. Πρόβλημα είναι τα μέσα που μετέρχονται για να επιτύχουν τους στόχους τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι αυτοί ότι με τον τρόπο που εκφράζοναι «ρίχνουν λάδι στη φωτιά». Αν κάμουν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά στον ιστοχώρο, θα δουν τι είδους ανισόρροπους φανατικούς τροφοδοτούν με τα γραφόμενα και λεγόμενά τους. Θα πρέπει δε να είναι προσεκτικοί οσάκις αποστέλλουν οπαδούς, δίκην καταδρομέων, σε Ναούς, Πανεπιστήμια και Εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες της αλλοδαπής, προκειμένου να «προστατεύσουν» την Ορθοδοξία από τους πλήττοντας αυτήν! Διότι στις «αποστολές» τους αυτές δεν αποκλείεται μια μέρα να παρεισφρήσει κανένας ανεγκέφαλος «κομάντο» και προβεί σε κάποια ειδεχθή πράξη, όπως έγινε πρόσφατα στην Αριζόνα. Τότε, όμως, τους σήμερον κρίνοντας και κατακρίνοντας θα κρίνει ο Δικαιοκρίτης Θεός.

Ο χαρισματικός Obama, οι χαρισματικοί Φαναριώτες και οι «μπλογκομανιακοί αμίαντοι Ορθόδοξοι»

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο - απάντηση σε άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση που δημοσιεύτηκε στο amen.gr

Αγαπητό blog thriskeftika,

είμαι ένας ψοφοδεής (λόγω της ανωνυμίας μου) μπλογκομανιακός αλλά δεν έχω την τύχη να κατάγομαι από καμία από τις πόλεις που ο φαναριώτης μεγαλόσχημος κληρικός (ο π. Γεώργιος Τσέτσης) βλέπει στοχοποιημένες από τους «αυτόκλητους υπέρμαχους της πίστεως μας». Διάβασα το άρθρο του προαναφερθέντος κληρικού του Πατριαρχείου και θα ήθελα μερικές ερωτήσεις να κάνω κι αν θέλετε τις δημοσιεύετε στο blog σας.

1. Η υπεράσπιση της Συνόδου της Σερβίας και η σε βάρος του επισκόπου Αρτεμίου εκτοξευόμενη συκοφαντία του π. Γεωργίου είναι προσωπική δική του «γραμμή» ή κοινή πεποίθηση όλων των Φαναριωτών και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου;...Πιστεύει και ο Πατριάρχης όσα λέει ο Πρωτοπρεσβύτερος του ότι «ο Σερβίας και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος (βάλλονται από τους «αυτόκλητους υπέρμαχους της πίστεως μας») λόγῳ του ότι καθήρεσαν, (διά λόγους που εκείνοι γνωρίζουν), ένα σέρβο Επίσκοπο, «επειδή είναι μπροστάρης στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα»! [ Ο οποίος, σημειωτέον, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο «αντι-οικουμενιστής», μιας και διαρκούσης της κρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ουδένα είχε συνειδησιακό πρόβλημα να δεχθεί την βοήθεια που του προσέφεραν φορείς της «Παναιρέσεως του Οικουμενισμού» για την συντήρηση Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της Επαρχίας του]!». Τόσος λοιπόν χρόνος χρειάστηκε για να αποκαλυφθεί η αγαλλίαση των Φαναριωτών από το διωγμό και την άδικη, αντικανονική και παράνομη καταδίκη του αγωνιστή επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου;

2. Ο π. Γεώργιος Τσέτσης ανέλαβε το έργο της υπεράσπισης όλων των οικουμενιστών, νεωτεριστών, νεοβαρλααμιτών και φιλοπαπικών «ορθοδόξων»; Συμφωνεί μαζί τους; Κι αν δεν μπορεί να βρει την πρόθεση με την οποία σχολιάζουν τους παραπάνω φίλους του οι «επικριτές τους», μήπως μπορεί να μας πει ποια είναι η δική του πρόθεση όταν γράφει ένα τέτοιο άρθρο;

3. Αν κάποιοι «ανισσόροποι φανατικοί» τροφοδοτούνται από τα λεγόμενα και τα γραπτά κάποιων παραδοσιακών πιστών και κληρικών, για τούτο δεν φταίνε ασφαλώς οι παραδοσιακοί πιστοί και κληρικοί. Ακραίοι ζηλωτές υπήρξαν πάντοτε αλλά αυτό δεν σταμάτησε τους αντιοικουμενιστές Πατέρες (τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο και τόσους άλλους) από το να ελέγχουν τους υπηρετούντες την παναίρεση του οικουμενισμού, ακόμη κι αν αυτοί ήταν Οικουμενικοί Πατριάρχες (ας μην λησμονούμε τον δριμύ έλεγχο των οικουμενιστικών βημάτων του Πατριάρχη Αθηναγόρα). Αλλά, ο π. Γεώργιος και οι ομόφρονές του αναλογίστηκε ποτέ πόσο κακό κάνουν οι ίδιοι με την οικουμενιστική, εκκοσμικευμένη τακτική τους τόσο στους Ορθοδόξους πιστούς όσο και στους ετεροδόξους αιρετικούς κλείνοντας τους την πόρτα της εν μετανοία επανόδου στην Ορθοδοξία με την οικουμενιστική σύγχυση και τον συγκρητισμό που διασπείρουν;

4. Ας αρκεστούν οι Φαναριώτες στο θαυμασμό του «χαρισματικού Obama» και ας συνεχίσουν το πλέξιμο του φιλοαμερικανικού εγκωμίου. Αντί αληθινού χαρισματικού λόγου τελευταίως από το Φανάρι ακούμε μόνο παραφωνίες υπεράσπισης των αποκλινόντων από την Παράδοση κληρικών. Ό,τι έχει όμως ο καθένας, αυτό και δίνει…

ΥΓ. Στον τίτλο παρακαλώ να διατηρήσετε τα εισαγωγικά στις λέξεις που τα έχω και να μην προσθέσετε εισαγωγικά στα χαρίσματα του Obama και των θαυμαστών του

Αναρτήθηκε από ΘΕΟΛΟΓΟΣ
 
Πηγή : ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
 
ΣΧΟΛΙΟ : στιγματίζουν και λοιδορούν όσους έχουν μια διαφορετική από αυτούς θεολογική αντίληψη; Που απαξιώνουν όσους έχουν μιαν άλλη άποψη περί του πώς και «με ποιά γλώσσα» η Ορθοδοξία θα μπορούσε σήμερα να παράσχει μαρτυρίαν Χριστού, μέσα στην ολονέν και περισσότερο εκκοσμικευόμενη σύγχρονη κοινωνία;

Επιτέλους ο άνθρωπος αυτός μάς έδωσε κάτι συγκεκριμένο : Γιά τούς οικουμενιστές η θεολογία είναι μιά αντίληψη η οποία δημιουργεί μιά άποψη σχετική μέ τή γλώσσα μέ τήν οποία μπορεί σήμερα η ορθοδοξία νά δώσει μαρτυρία Χριστού. Καί η εκκοσμίκευση αφορά τήν κοινωνία όχι τήν εκκλησία.

Δυστυχώς είναι όλα περιττά. Δυστυχώς δέν υπάρχουν πιά διαφορές. Παρότι δέν υπάρχει ουδεμία ομοιότης ΔΙΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΘΕΟ. Καί τόν θεό πού επινόησαν μπορούν να τόν ενώσουν εύκολα μέ τόν θεό τού πάπα, μέ τόν θεό τού Μωάμεθ, μέ τόν θεό τών ειδωλολατρών, ακόμη καί μέ τό τίποτα, αφού έτσι κι αλλοιώς δέν υπάρχει, δέν είναι ζωντανός, δέν βρίσκεται ανάμεσά μας. Μάλιστα πρέπει νά προσέξουμε πόσο μοιάζει ο θεός αυτός τού πάπα μέ τόν θεό τού Μωάμεθ. Διότι είναι άγνωστος καί δέν μπορεί νά επικοινωνήσει μέ τούς ανθρώπους παρά έμμεσα διά τών αντιπροσώπων.

Αμέθυστος