Μόνο ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή, ὅλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι ὕλη. Καὶ τὸ σῶμα μας ὕλη εἶναι, χῶμα δανεισμένο ἀπό τη γῆ… Πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη προσπάθειά μας νὰ καταστοῦμε ἄξιοι τῆς θεϊκῆς πνοῆς ποὺ βρίσκεται μέσα μας.
Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ θησαυρὸς πολυτιμότερος ἀπ’ ὅλο τὸν ὑλικὸ κόσμο. Ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ σημαντικότερη, καὶ ὁ κόπος γιὰ τὴν ψυχὴ εἶναι ὁ πιὸ συνετός.
Πολλοὶ ἑτοιμοθάνατοι, εὑρισκόμενοι σὲ πολύωρη ἀγωνία, μπόρεσαν νὰ ξεψυχήσουν μονάχα τότε, ὅταν ἐξομολογήθηκαν τίς ἁμαρτίες τους στὸν ἱερέα… Ὁ Θεός μας εἶναι Θεὸς ἐλέους καὶ καλοσύνης καὶ θέλει τὴ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Πῶς ὅμως θὰ σωθεῖ κάποιος ἄνθρωπος, ἂν συνειδητὰ δὲν κάνει διάκριση μεταξὺ ἁμαρτίας καὶ δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, ἂν δὲν ἀπορρίψει τὴν ἁμαρτία καὶ δὲν ἀναγνωρίσει τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ;
Μὲ αὐτὸ ποὺ ὁ ἄνθρωπος κουβαλᾷ στὴν ψυχὴ τοῦ κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου, μὲ τοῦτο ἀπέρχεται στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Ἄν αὐτὸ εἶναι ἁμαρτία, μὲ τὴν ἁμαρτία, καὶ ἂν εἶναι δικαιοσύνη, τότε μὲ τὴ δικαιοσύνη. Ὁ Θεὸς περιμένει ἀπὸ κάθε θνητὸ ἄνθρωπο τὴ μετάνοια καὶ ἡ μετάνοια περιλαμβάνει τὴν ἐξομολόγηση τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων.
Ἔξω ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ψυχὴ δὲν ὑπάρχει καμία ἄλλη ἀξία. Τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Θεοῦ μόνο σὲ αὐτὴ τὴ ζωὴ ἐκχύνεται στοὺς μετανοοῦντας ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους, ἐνῶ στὴν φοβερὴ κρίση, τὸ ἔλεος θὰ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.
Τὸ σημαντικότερο δῶρο ποὺ ὁ Θεὸς χάρισε στὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ θεοειδὴς ψυχή. Αὐτὸ τὸ σημαντικὸ δῶρο θὰ ζητήσει πάλι πίσω ὁ Θεὸς στὸν κατάλληλο καιρό. Τίποτε δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπιστρέψει πίσω στὸν Θεὸ στὴ θέση τῆς ψυχῆς. Ἡ ψυχὴ εἶναι βασίλισσα καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι δοῦλοι. Δὲν θὰ δεχτεῖ ὁ Θεὸς τὸν δοῦλο στὴ θέση τοῦ βασιλιᾶ, μήτε καὶ θέλει τὸ ἐφήμερο στὴ θέση τοῦ αἰωνίου. Τί λοιπὸν θὰ προσφέρει ὡς ἀντάλλαγμα ὁ ἁμαρτωλὸς γιὰ τὴν ψυχή του;
Ἐνόσῳ ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται ἐντὸς τοῦ σώματος σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο, καυχᾷται γιὰ πολλὲς ἀπὸ τίς κοσμικὲς ἀξίες. Ὅταν ὅμως ἀποχωριστεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, τότε διαπιστώνει -νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ μὴν τὸ γνωρίσει- πὼς ἔξω ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ψυχὴ δὲν ὑπάρχει καμία ἀξία ἄλλη. Τότε δὲν θὰ μπορέσει νὰ κάνει καμία σκέψη γιὰ ὁποιαδήποτε ἐξαγορὰ καὶ ἀνταλλαγὴ τῆς ψυχῆς. Ὦ, πόσο φρικτὴ εἶναι ἡ θέση τῆς ἁμαρτωλῆς ψυχῆς ὅταν ἀποκόπτονται ὅλα τὰ νήματα ποὺ τὴν συνδέουν μὲ τὸν κόσμο καὶ τὸν Θεὸ καὶ κείνη, γυμνὴ καὶ τετραχηλισμένη, πτωχὴ καὶ πάμπτωχη βρεθεῖ στὸν κόσμο τῶν πνευμάτων!
Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ θησαυρὸς πολυτιμότερος ἀπ’ ὅλο τὸν ὑλικὸ κόσμο. Ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ σημαντικότερη, καὶ ὁ κόπος γιὰ τὴν ψυχὴ εἶναι ὁ πιὸ συνετός.
Πολλοὶ ἑτοιμοθάνατοι, εὑρισκόμενοι σὲ πολύωρη ἀγωνία, μπόρεσαν νὰ ξεψυχήσουν μονάχα τότε, ὅταν ἐξομολογήθηκαν τίς ἁμαρτίες τους στὸν ἱερέα… Ὁ Θεός μας εἶναι Θεὸς ἐλέους καὶ καλοσύνης καὶ θέλει τὴ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Πῶς ὅμως θὰ σωθεῖ κάποιος ἄνθρωπος, ἂν συνειδητὰ δὲν κάνει διάκριση μεταξὺ ἁμαρτίας καὶ δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, ἂν δὲν ἀπορρίψει τὴν ἁμαρτία καὶ δὲν ἀναγνωρίσει τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ;
Μὲ αὐτὸ ποὺ ὁ ἄνθρωπος κουβαλᾷ στὴν ψυχὴ τοῦ κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου, μὲ τοῦτο ἀπέρχεται στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Ἄν αὐτὸ εἶναι ἁμαρτία, μὲ τὴν ἁμαρτία, καὶ ἂν εἶναι δικαιοσύνη, τότε μὲ τὴ δικαιοσύνη. Ὁ Θεὸς περιμένει ἀπὸ κάθε θνητὸ ἄνθρωπο τὴ μετάνοια καὶ ἡ μετάνοια περιλαμβάνει τὴν ἐξομολόγηση τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων.
Ἔξω ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ψυχὴ δὲν ὑπάρχει καμία ἄλλη ἀξία. Τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Θεοῦ μόνο σὲ αὐτὴ τὴ ζωὴ ἐκχύνεται στοὺς μετανοοῦντας ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους, ἐνῶ στὴν φοβερὴ κρίση, τὸ ἔλεος θὰ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.
Τὸ σημαντικότερο δῶρο ποὺ ὁ Θεὸς χάρισε στὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ θεοειδὴς ψυχή. Αὐτὸ τὸ σημαντικὸ δῶρο θὰ ζητήσει πάλι πίσω ὁ Θεὸς στὸν κατάλληλο καιρό. Τίποτε δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπιστρέψει πίσω στὸν Θεὸ στὴ θέση τῆς ψυχῆς. Ἡ ψυχὴ εἶναι βασίλισσα καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι δοῦλοι. Δὲν θὰ δεχτεῖ ὁ Θεὸς τὸν δοῦλο στὴ θέση τοῦ βασιλιᾶ, μήτε καὶ θέλει τὸ ἐφήμερο στὴ θέση τοῦ αἰωνίου. Τί λοιπὸν θὰ προσφέρει ὡς ἀντάλλαγμα ὁ ἁμαρτωλὸς γιὰ τὴν ψυχή του;
Ἐνόσῳ ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται ἐντὸς τοῦ σώματος σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο, καυχᾷται γιὰ πολλὲς ἀπὸ τίς κοσμικὲς ἀξίες. Ὅταν ὅμως ἀποχωριστεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, τότε διαπιστώνει -νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ μὴν τὸ γνωρίσει- πὼς ἔξω ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ψυχὴ δὲν ὑπάρχει καμία ἀξία ἄλλη. Τότε δὲν θὰ μπορέσει νὰ κάνει καμία σκέψη γιὰ ὁποιαδήποτε ἐξαγορὰ καὶ ἀνταλλαγὴ τῆς ψυχῆς. Ὦ, πόσο φρικτὴ εἶναι ἡ θέση τῆς ἁμαρτωλῆς ψυχῆς ὅταν ἀποκόπτονται ὅλα τὰ νήματα ποὺ τὴν συνδέουν μὲ τὸν κόσμο καὶ τὸν Θεὸ καὶ κείνη, γυμνὴ καὶ τετραχηλισμένη, πτωχὴ καὶ πάμπτωχη βρεθεῖ στὸν κόσμο τῶν πνευμάτων!
6 σχόλια:
ΚΥΡΙΕ, ΣΩΣΟΝ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΕΛΕΗΣΕΙ ΟΛΟΝ ΤΟ ΚΟΣΜΟ. ΠΟΣΗ ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ. ΦΟΒΕΡΟΣ. ΑΜΕΣΟΣ. ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ.
Αδελφέ δές ένα ωραίο από τό Ευαγγέλιο φωτισμένο από τόν Βελιμίροβιτς.Η θεϊκή φύση του Χριστού ήταν τέτοια ώστε, όπου εμφανιζόταν – ως Θεός με ανθρώπινη σάρκα – οι άνθρωποι χωρίζονταν. Μερικοί στέκονταν δεξιά και άλλοι αριστερά Του, όπως θα χωριστούν και όταν θα εμφανιστεί την έσχατη μέρα της ιστορίας του κόσμου. Αλλά κι ως σήμερα, όταν η συζήτηση σε κοσμικούς κύκλους γυρίζει στον Κύριο Ιησού, οι άνθρωποι χωρίζονται δεξιά κι αριστερά. Φανταστείτε πόσο πιο αυστηρά οριοθετημένος θα ήταν ο χωρισμός αυτός τις μέρες της ένσαρκης παρουσίας Του στη γη!
Το σημερινό ευαγγέλιο περιγράφει δύο περιστατικά, που αποδείχνουν ακριβώς αυτόν τον αυστηρά οριοθετημένο χωρισμό ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάλογα με τη διάθεσή τους προς τον Κύριο. Στο πρώτο, στο δείπνο στη Βηθανία, όσοι παρευρίσκονταν εκεί χωρίστηκαν επίσης στα δύο: από τη μια ήταν οι απόστολοι, ο Λάζαρος που είχε αναστηθεί και οι αδερφές του Μάρθα και Μαρία, που φιλοξενούσαν τον Κύριο. Από την άλλη ήταν ο προδότης Ιούδας, που διαμαρτυρήθηκε επειδή η Μαρία άλειψε με μύρο τα πόδια του Κυρίου.Έξι μέρες πριν από το Πάσχα ο Κύριος γύρισε στη Βηθανία όπου ζούσε ο φίλος Του Λάζαρος, αυτός που ο ίδιος είχε νεκραναστήσει. Εκεί τον περίμενε ένα δείπνο. «Εποίησαν ούν αυτώ δείπνον εκεί και η Μάρθα διηκόνει˙ ο δε Λάζαρος εις ην των ανακειμένων συν αυτώ» (Ιωάν. ιβ’ 2). Εκεί, στη Βηθανία, του ετοίμασαν δείπνο και η Μάρθα ήταν καταπιασμένη με την ετοιμασία. Ένας από εκείνους που κάθονταν κοντά Του ήταν κι ο Λάζαρος. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης δεν αναφέρει σε ποιο σπίτι του παρέθεσαν το γεύμα. Από μια πρώτη ματιά φαίνεται πως ήταν στο σπίτι του Λάζαρου. Σύμφωνα όμως με το Ματθαίο (κστ’ 6) και το Μάρκο (ιδ’ 3), που αναφέρουν επίσης το γεγονός, φαίνεται καθαρά πως ήταν στο σπίτι του Σίμωνα του Λεπρού.Προσέξτε τώρα. Όταν ο Κύριος γυρίζει στη Βηθανία, ο Λάζαρος κάθεται μαζί Του στο τραπέζι, είναι καλεσμένος του Σίμωνα, που ήταν γείτονάς του, ίσως και συγγενής του. Τι θαυμάσιο θέαμα! Ο Κύριος κάθεται στο τραπέζι μαζί με δύο ανθρώπους στους οποίους είχε χαρίσει κάτι, που δε θα μπορούσε να τους δώσει η οικογένεια ολόκληρη. Τον ένα είχε νεκραναστήσει και τον άλλο είχε θεραπεύσει από τη λέπρα. Τα σώματα και των δύο είχαν φθαρεί, του ενός στον τάφο και του άλλου από τη λέπρα. Με τη θαυματουργική δύναμή Του ο Κύριος έδωσε στον ένα τη ζωή και στον άλλο την υγεία.
....Και τώρα, λίγο προτού πάρει το δρόμο για τη σταύρωση, πήγε να τους δει και τους συνάντησε σαν δυο ευγνώμονες φίλους«Η ουν Μαρία, λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του Ιησού και εξέμαξεν ταις θριξίν αυτής τους πόδας αυτού˙ η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής του μύρου» (Ιωάν. ιβ’ 3). Η Μαρία πήρε μια λίτρα πολύτιμο μύρο, φτιαγμένο από το αρωματικό φυτό νάρδος, και άλειψε τα πόδια του Ιησού, κι ύστερα τα σκούπισε με τα μαλλιά του κεφαλιού της. Το σπίτι ολόκληρο γέμισε με το θαυμάσιο άρωμα.Ο Μάρκος προσθέτει πως έσπασε το αλαβάστρινο δοχείο και άδειασε το μύρο στο κεφάλι Του (Μάρκ. ιδ’ 3). Τα ακριβότερα μύρα φυλάσσονταν και σε πολύτιμες και καλά σφραγισμένες φιάλες. Η γυναίκα έσπασε τη φιάλη και άδειασε το περιεχόμενο πρώτα στο κεφάλι Του κι ύστερα, σε ένδειξη του μεγάλου σεβασμού της προς τον Κύριο, αλλά και από τη δική της ταπείνωση, στα πόδια Του. Η Μαρία είχε αγοράσει το πολύτιμο αυτό μύρο και, όπως συνηθιζόταν στην Ανατολή, το έχυσε στο κεφάλι και τα πόδια Εκείνου, που με την υπερφυσική καθαρότητά Του είχε χρίσει και αποπλύνει την ψυχή της. Σχεδόν όλοι έμειναν άφωνοι. Η σιωπή τους αυτή ήταν κάτι σαν εύλογη απάντηση στην πράξη της Μαρίας. Ήταν κι ένας όμως, μόνο ένας, που ούτε σίγησε ούτε επιδοκίμασε την πράξη της. Ο ευαγγελιστής, που παρευρισκόταν κι αυτός στο περιστατικό, περιγράφει τη δυσαρέσκεια του προσώπου αυτού με τα εξής λόγια:«Λέγει ουν εις εκ των μαθητών αυτού, Ιούδας Σίμωνος Ισκαριώτης, ο μέλλων αυτόν παραδιδόναι˙ διατί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοίς;Η απάντηση του Κυρίου στις αντιδράσεις των άλλων ήταν η εξής: «Άφες αυτήν˙ εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό˙ τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε». Η πράξη της Μαρίας είναι και θυσία και έργο ελεημοσύνης προς τον μεγαλύτερο Φτωχό που περπάτησε ποτέ πάνω στη γη. Μετά το θάνατό Του όμως ποιος θα του προσφέρει το κατάλληλο μύρο για την ταφή, που είναι μια συνήθεια και για τους φτωχούς όταν πεθαίνουν; Και τώρα βρέθηκε μία: η Μαρία. Οδηγημένη από το Πνεύμα τηρεί προκαταβολικά τη συνήθεια του μυρώματος του σώματος του Χριστού και κατά κάποιο τρόπο το προετοιμάζει για την ταφή. Γι’ αυτήν το δείπνο αυτό είναι περίεργο. Κατά τη διάρκειά του ενεργεί ένα μυστήριο όχι στο ζωντανό σώμα του Χριστού, αλλά στο νεκρό. Ήταν σα να ήξερε πως ο μεγάλος θαυματουργός, που έφερε τον αδερφό της ξανά στη ζωή και το λεπρό οικοδεσπότη τον έβαλε ανάμεσα στους υγιείς στο τραπέζι του, θά ‘πεφτε σε δυο – τρεις μέρες στα χέρια άδικων ανθρώπων, που θα τον παράδιναν σε επονείδιστο θάνατο. Γι’ αυτό, άφες αυτήν. Άφησέ την να κάνει την προετοιμασία για την ταφή του σώματός μου.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ. ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Η ΟΠΟΙΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ ΣΙΩΠΗΛΗΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΑΝΗΚΟΥΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.ΓΕΜΑΤΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΑΛΛΑ ΑΛΥΤΡΩΤΗ.
ΕΑΝ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΠΕΙΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ. ΚΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΕΙΠΝΟ ΔΙΟΤΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΘΑ ΒΟΥΤΗΞΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ." ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ὁ ἐμβάψας μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ τρυβλίῳ τὴν χεῖρα, οὗτός με παραδώσει.".ΜΕΤ' ΕΜΟΥ, φίλε.
αυτό το ΜΕΤ' ΕΜΟΥ αμέθυστε είναι η διαρκής προδοσία προς τον ΚΥΡΙΟΝ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΘΕΩΡΗΤΟ ΤΟ ΤΟΤΕ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΝΥΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΤΕΡΟ. Ο ΤΟΤΕ ΙΟΥΔΑΣ ΔΕΙΧΕΝΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ. Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙ. ΣΗΜΕΙΟΝ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ. ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΡΟΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΛΟΓΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗΣ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΟΣ, ΜΗ ΕΜΦΑΝΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΚΙΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΩΡΑ, ΟΔΗΓΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ, ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΑΞΟΝΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΕΤΑΙ, Ή ΜΑΚΡΥΑ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΜΦΑΙΝΕΤΑΙ ΩΣ ΑΝΤΙΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ. ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΙΣΤΑΜΕΝΟ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ, ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΚΥΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΡΗΤΗ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥ. ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΔΩΣΕ ΣΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΙ Η ΑΥΤΟΥΨΩΣΗ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΤΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ, ΣΤΑΝΙΚΟ ΤΩ ΤΡΟΠΩ, ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΚΗΣ. ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΣ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΣ, ΣΕ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙΣ. ΑΥΤΗΝ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ. ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Ο ΙΟΥΔΑΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΙΣΟΘΕΪΑΣ, ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΘΕΟΥ. ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΘΕΩΡΗΣΕ ΕΑΥΤΟΝ ΙΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΕΓΙΝΕ ΣΥΖΗΤΗΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΟΙ ΝΥΝ, ΚΙ ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. ΠΡΟΔΟΣΕ. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ. ΜΗΝ ΣΥΝΟΔΕΙΠΟΡΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΩΣ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΑΛΛΑ ΩΣ ΥΙΟΙ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ. ΑΛΗΘΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΤΟΝ φίλο και αδερφό αμέθυστο ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΑΝΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩΝΤΕΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΔΙΑΚΕΙΜΕΝΟΥΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΚΛΟΝΗΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ ΤΗΣ ΙΣΟΘΕΪΑΣ ΕΝΕΚΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗΣ.
ΑΜΗΝ αδελφέ. Οπως τό λές. Απίστευτη η πράξη τού Ιούδα αλλά καί η αναβάθμιση τού κλήρου καί τού επισκόπου αδιανόητη. Πού ζούμε!!! Καλή εν Κυρίω Ανάσταση αδελφέ. Καί εις τήν Ζωήν τήν Αιώνιον μέ τούς φίλους Του.
Δημοσίευση σχολίου