Άγιος Αθανάσιος: O Σωτήρ ήλθε να προσφέρη ως θυσίαν όχι τον ιδικόν του θάνατον, αλλά τον θάνατον που του έδιναν οι άνθρωποι!

                                                          Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας.

Πεμπτουσία
18.04.2025
Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας


(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

                                                 Αθανασίου Αλεξανδρείας του Μεγάλου
                                                                          Λόγος β’
                                                             Περί ενανθρωπήσεως

Συνέχεια από εδώ: https://www.pemptousia.gr/2025/03/agios-athanasios-afou-o-koinos-sotir-olon-apethanen-yper-imon-osoi-pistevomen-eis-ton-christon-den-apothniskomen-dia-thanatou/

22. Αλλ’ έπρεπε, θα έλεγε κανείς, να κρυβή από την επιβουλήν των Ιουδαίων, διά να φυλάξη το σώμα του τελείως αθάνατον. Ας ακούση λοιπόν αυτός, ότι και αυτό ήτο ανάρμοστον εις τον Κύριον. Διότι όπως δεν ήρμοζεν εις τον Λόγον του Θεού ο οποίος είνε ζωή, να προκαλέση μόνος του τον θάνατον του σώματός του, έτσι δεν ήρμοζε να αποφεύγη τον θάνατον τον προκαλούμενον από άλλους, αλλά μάλλον να τον επιδιώκη διά να τον καταργήση.

Ευλόγως λοιπόν, δεν απέθανε φυσικόν θάνατον, αλλ’ ούτε απέφυγε τον θάνατον που προεκλήθη από την επιβουλήν των Ιουδαίων.

Αυτό όμως δεν εδείκνυεν αδυναμίαν του Λόγου· αλλά μάλλον απεδείκνυεν ότι είνε Σωτήρ και Ζωή. Διότι και ενέδραν έστησε, διά να καταργήση τον θάνατον, και έτρεχε να υπομείνη ως προσφοράν τον θάνατον που του εδίδετο η αφορμή να υπομείνη, διά να σώση τους πάντας.

Εξ άλλου δε ο Σωτήρ ήλθε να προσφέρη ως θυσίαν όχι τον ιδικόν του θάνατον, αλλά τον θάνατον που του έδιναν οι άνθρωποι. Και έτσι απέθεσε το σώμα όχι με ιδικόν του θάνατον, διότι αυτός είνε η ζωή και δεν είχε θάνατον. Εδέχθη όμως τον θάνατον που του επροκάλεσαν οι άνθρωποι, ώστε να εξαφανίση και αυτόν τελείως, μια και ήγγισεν εις το σώμα του.

Έπειτα δύναται να εννοήση κανείς, ότι καλώς το σώμα του Κυρίου εξεπλήρωσε το χρέος του θανάτου, εκ των εξής: Ενδιεφέρετο πολύ ο Κύριος διά την ανάστασιν του σώματος, την οποίαν επρόκειτο να κάνη. Διότι τούτο ήτο τρόπαιον κατά του θανάτου· να επιδείξη δηλαδή εις όλους την ανάστασιν.

Και διά να διαπιστώσουν όλοι την εξάλειψιν της φθοράς που έκανε και την αφθαρσίαν των σωμάτων που θα ακολουθήση. Και ετήρησεν άφθαρτον το σώμα του, διά να είνε εις όλους ενέχυρον και γνώρισμα της αναστάσεως που θα συμβή εις όλους.

Εάν πάλιν είχεν ασθενήσει το σώμα και απέθνησκεν ο Λόγος εμπρός εις τα μάτια όλων, ήτο ανάρμοστον να παραμελή το ιδικόν του όργανον να λυώνη εις τας ασθενείας, αυτός ο οποίος εθεράπευε τας ασθενείας των άλλων.

Διότι πώς θα εγίνετο πιστευτόν ότι εδίωξε τας ασθενείας των άλλων, αφού την ιδίαν στιγμήν ήτο ασθενής ο ίδικος του ναός; Διότι η θα εξηυτελίζετο ως ανίκανος να θεραπευθή, ή εφ’ όσον ηδύνατο και δεν το έκανε, θα εθεωρείτο ότι και προς τους άλλους δεν υπήρξεν φιλάνθρωπος.

Απόσπασμα από το βιβλίο Αθανασίου Αλεξανδρείας του Μεγάλου «Άπαντα τα έργα, τόμος 1, Απολογητικά», εισαγωγή Παναγιώτης Χρήστου κείμενο, μετάφραση, σχόλια Στέργιος Σάκκος

Άγιος Αθανάσιος: O Σωτήρ ήλθε να προσφέρη ως θυσίαν όχι τον ιδικόν του θάνατον, αλλά τον θάνατον που του έδιναν οι άνθρωποι! - Pemptousia