Ο Μπεργκόλιο μας άφησε, τώρα υποβάλλεται στην Κρίση του Θεού.
Τις ημέρες αυτού του Πάσχα, που είναι το πέρασμα, ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού, αυτός ο αμφιλεγόμενος άνδρας, καθισμένος στον παπικό θρόνο από τις 13 Μαρτίου 2013, έχει αφήσει τους πάντες έκπληκτους και εμβρόντητους.
Τον είδαμε χθες με τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, συνολικά αρκετά χαμογελαστό, σε αντίθεση με άλλες προηγούμενες συναντήσεις με άλλους πολιτικούς αρχηγούς, για τους οποίους δεν έκρυψε την απόλυτη απογοήτευσή του γιατί ανήκαν σε ένα πολιτικό κόμμα που, ξεκάθαρα, δεν του άρεσε.
Υποστηρικτής του διαθρησκευτικού διαλόγου, συνέχισε την πορεία που χάραξαν οι προκάτοχοί του, υπογράφοντας ένα έγγραφο που καλούσε όλους τους παραδοσιακούς και συντηρητικούς Καθολικούς να αμφισβητηθούν. Με το έγγραφο του Άμπου Ντάμπι του 2019 «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ», ο Μπεργκόλιο έκανε μια πράξη ολικής κατάργησης του χριστιανικού προνομίου, βάζοντας όλες τις θρησκείες στο ίδιο επίπεδο, αρνούμενος τη σημασία του αποστολικού και του κηρύγματος των Ευαγγελίων. Η γνώση των άλλων, με στόχο να αποκηρύξει τον εαυτό του, θα έλεγε κανείς διαβάζοντας την εισαγωγή στο έγγραφο:
Στο όνομα του Θεού και όλων αυτών, το Al-Azhar al-Sharif –με τους μουσουλμάνους της Ανατολής και της Δύσης–, μαζί με την Καθολική Εκκλησία –με τους Καθολικούς της Ανατολής και της Δύσης–, δηλώνουν ότι υιοθετούν την κουλτούρα του διαλόγου ως δρόμο. κοινή συνεργασία ως συμπεριφορά· η αμοιβαία γνώση ως μέθοδος και κριτήριο.
Για να μην αναφέρουμε τις ομοιότητες με το μασονικό ιδεώδες, που τονίζονται ακόμη και στο grandeoriente.it:
Στην τελευταία του εγκύκλιο «Fratelli tutti», που δημοσιεύθηκε στις 3 Οκτωβρίου, ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε ανοιχτά με έναν εντελώς νέο τρόπο μια ιδέα της παγκόσμιας αδελφότητας, ως δεσμού που ενώνει όλους τους ανθρώπους, πέρα από την πίστη, την ιδεολογία, το χρώμα του δέρματος, το κοινωνικό τους υπόβαθρο, τη γλώσσα, τον πολιτισμό και το έθνος τους. Αυτή είναι μια σκέψη που είναι κοντά στα ιδανικά που αποτέλεσαν τα ίδια τα θεμέλια του Τεκτονισμού από την αρχή του.
Πολλοί Καθολικοί έκαναν σκληρές κριτικές για τις ενέργειες του Bergoglio, επειδή πολλές από τις αποφάσεις του φαίνονταν να στοχεύουν περισσότερο στην ακύρωση των παγιωμένων εθίμων της χριστιανικής ιεροτελεστίας, υπό την προοπτική ενός κραυγαλέου σχετικισμού.
Τον είδαμε χθες με τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, συνολικά αρκετά χαμογελαστό, σε αντίθεση με άλλες προηγούμενες συναντήσεις με άλλους πολιτικούς αρχηγούς, για τους οποίους δεν έκρυψε την απόλυτη απογοήτευσή του γιατί ανήκαν σε ένα πολιτικό κόμμα που, ξεκάθαρα, δεν του άρεσε.
Υποστηρικτής του διαθρησκευτικού διαλόγου, συνέχισε την πορεία που χάραξαν οι προκάτοχοί του, υπογράφοντας ένα έγγραφο που καλούσε όλους τους παραδοσιακούς και συντηρητικούς Καθολικούς να αμφισβητηθούν. Με το έγγραφο του Άμπου Ντάμπι του 2019 «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ», ο Μπεργκόλιο έκανε μια πράξη ολικής κατάργησης του χριστιανικού προνομίου, βάζοντας όλες τις θρησκείες στο ίδιο επίπεδο, αρνούμενος τη σημασία του αποστολικού και του κηρύγματος των Ευαγγελίων. Η γνώση των άλλων, με στόχο να αποκηρύξει τον εαυτό του, θα έλεγε κανείς διαβάζοντας την εισαγωγή στο έγγραφο:
Στο όνομα του Θεού και όλων αυτών, το Al-Azhar al-Sharif –με τους μουσουλμάνους της Ανατολής και της Δύσης–, μαζί με την Καθολική Εκκλησία –με τους Καθολικούς της Ανατολής και της Δύσης–, δηλώνουν ότι υιοθετούν την κουλτούρα του διαλόγου ως δρόμο. κοινή συνεργασία ως συμπεριφορά· η αμοιβαία γνώση ως μέθοδος και κριτήριο.
Για να μην αναφέρουμε τις ομοιότητες με το μασονικό ιδεώδες, που τονίζονται ακόμη και στο grandeoriente.it:
Στην τελευταία του εγκύκλιο «Fratelli tutti», που δημοσιεύθηκε στις 3 Οκτωβρίου, ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε ανοιχτά με έναν εντελώς νέο τρόπο μια ιδέα της παγκόσμιας αδελφότητας, ως δεσμού που ενώνει όλους τους ανθρώπους, πέρα από την πίστη, την ιδεολογία, το χρώμα του δέρματος, το κοινωνικό τους υπόβαθρο, τη γλώσσα, τον πολιτισμό και το έθνος τους. Αυτή είναι μια σκέψη που είναι κοντά στα ιδανικά που αποτέλεσαν τα ίδια τα θεμέλια του Τεκτονισμού από την αρχή του.
Πολλοί Καθολικοί έκαναν σκληρές κριτικές για τις ενέργειες του Bergoglio, επειδή πολλές από τις αποφάσεις του φαίνονταν να στοχεύουν περισσότερο στην ακύρωση των παγιωμένων εθίμων της χριστιανικής ιεροτελεστίας, υπό την προοπτική ενός κραυγαλέου σχετικισμού.
Όπως λέγαμε, υπήρχαν πολλές αμφισβητήσιμες επιλογές. Ξεκινώντας από την άτυχη απόφασή του το 2014 να τοποθετήσει ένα παγανιστικό είδωλο στη Βασιλική που ιδρύθηκε πάνω από τον τάφο του Πέτρου.
Και το 2022, στον Καναδά, σε μια σαμανική ιεροτελεστία φόρεσε την κλασική ινδική φτερωτή κόμμωση, προκαλώντας την αντίδραση πολλών Καθολικών.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των φτερών στο κεφάλι και των κομμώσεων που χρησιμοποιούν οι υπάλληλοι των τμημάτων μας;».
Και το 2022, στον Καναδά, σε μια σαμανική ιεροτελεστία φόρεσε την κλασική ινδική φτερωτή κόμμωση, προκαλώντας την αντίδραση πολλών Καθολικών.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των φτερών στο κεφάλι και των κομμώσεων που χρησιμοποιούν οι υπάλληλοι των τμημάτων μας;».
Ο Προϊστάμενος της Εκκλησίας είχε ρωτήσει ρητορικά με εκπληκτική (προσποιητή;) αφέλεια.
Πριν από λίγες μέρες ο Eugenio Scalfari δημοσίευσε ένα σημείωμα στην εφημερίδα που ίδρυσε, «Repubblica», στο οποίο, μιλώντας για τις συνομιλίες του με τον Πάπα Φραγκίσκο, «αποκάλυψε» ότι ο ποντίφικας, όταν μιλάει μαζί του «με απόλυτη πολιτιστική εμπιστοσύνη», δεν δυσκολεύεται να εξηγήσει ότι « συλλαμβάνει τον Χριστό ως Ιησού τής Ναζαρέτ, άνθρωπο, όχι Θεό ενσαρκωμένο . Μόλις ενσαρκώθηκε, ο Ιησούς έπαψε να είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος μέχρι το θάνατό του στον σταυρό .
Οι παρεξηγήσεις του Scalfari σχετικά με τις θέσεις του Πάπα Bergoglio χρονολογούνται στην πραγματικότητα ακόμα πιο πίσω στο χρόνο, από την αρχή τού ποντιφικιού του. Χωρίς να διεκδικήσει, αυτή τη φορά, να αναφέρει κατ' ιδίαν συνομιλία, αλλά βασιζόμενος στα έγγραφα και τις ομιλίες του Φραγκίσκου, ο δημοσιογράφος υποστήριξε ότι ο Φραγκίσκος είναι «επαναστάτης» ποντίφικας, γιατί «κατάργησε την αμαρτία». Και το κάνει, εξήγησε, «χρησιμοποιώντας δύο εργαλεία: ταυτίζοντας τον Χριστιανικό Θεό που αποκάλυψε ο Χριστός με τήν αγάπη, τό έλεος και τήν συγχώρεση. Και μετά αποδίδοντας στο ανθρώπινο πρόσωπο πλήρη ελευθερία συνείδησης».
Ένας άνθρωπος που αυτοπροσδιοριζόταν ως ταπεινός μέσω των ενεργειών που ήταν τόσο ευχάριστες για τις ελίτ του κόσμου, αυτός ήταν και ο Μπεργκόλιο, που θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν είχε την αίσθηση του ιερού που θα περιμέναμε από τον Κεφαλή της Καθολικής Εκκλησίας.
Στο όριο της έλλειψης πίστης εμφανίστηκαν και εκείνες οι δηλώσεις για το κλίμα, στυλ Γκρέτα Τάμπεργκ. Στην πραγματικότητα ήταν πάντα έτοιμος να υποστηρίξει τις θέσεις των ηγεμονικών τάξεων της παγκοσμιοποίησης.
Στεκόμαστε δίπλα στα θύματα της περιβαλλοντικής και κλιματικής αδικίας».
Οι εκκλησίες κλειστές, καμία λειτουργία, οι υποχωρήσεις και τα προσκυνήματα απαγορεύονται: η Εκκλησία σε εμπόλεμη κατάσταση λόγω του κορωνοϊού.
Αυστηροί περιορισμοί από το CEI λόγω του κινδύνου μετάδοσης από τον Covid-19. Το Vicariato της Ρώμης αναστέλλει κάθε ποιμαντική δραστηριότητα. Ιερά Μητρόπολη: «Μέτρα υπό μελέτη σε συντονισμό με αυτά των ιταλικών αρχών». Υπάρχει φόβος για το Πάσχα. (lastampa.it)
Τι πιο καταστροφικές, πιο συμβολικά ελλειπείς εικόνες πίστης έχουν υπάρξει από αυτή ενός Bergoglio εντελώς μόνου στην πλατεία του Αγίου Πέτρου;
Από την άλλη πλευρά, το άνοιγμα των θυρών και των συνόρων στους λαθρομετανάστες ή, αν προτιμάτε, στους μετανάστες, ήταν πάντα ένα επαναλαμβανόμενο θέμα του παπισμού του Μπεργκόλια.
Ας μην αποκλειστεί κανείς από την κοινωνία: ο Πάπας το επαναλαμβάνει στον Άγγελο και στη συνέχεια εγκαινιάζει και ευλογεί το μνημείο του μετανάστη, «Angel Unwares», στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, ώστε να θυμίζει σε όλους την ευαγγελική πρόκληση του καλωσορίσματος.
Για το μέλλον, αυτό που μένει για εμάς είναι η ελπίδα της επιστροφής σε έναν Πάπα που αποδεικνύει, τουλάχιστον, ότι πιστεύει στον Θεό.
Πριν από λίγες μέρες ο Eugenio Scalfari δημοσίευσε ένα σημείωμα στην εφημερίδα που ίδρυσε, «Repubblica», στο οποίο, μιλώντας για τις συνομιλίες του με τον Πάπα Φραγκίσκο, «αποκάλυψε» ότι ο ποντίφικας, όταν μιλάει μαζί του «με απόλυτη πολιτιστική εμπιστοσύνη», δεν δυσκολεύεται να εξηγήσει ότι « συλλαμβάνει τον Χριστό ως Ιησού τής Ναζαρέτ, άνθρωπο, όχι Θεό ενσαρκωμένο . Μόλις ενσαρκώθηκε, ο Ιησούς έπαψε να είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος μέχρι το θάνατό του στον σταυρό .
Οι παρεξηγήσεις του Scalfari σχετικά με τις θέσεις του Πάπα Bergoglio χρονολογούνται στην πραγματικότητα ακόμα πιο πίσω στο χρόνο, από την αρχή τού ποντιφικιού του. Χωρίς να διεκδικήσει, αυτή τη φορά, να αναφέρει κατ' ιδίαν συνομιλία, αλλά βασιζόμενος στα έγγραφα και τις ομιλίες του Φραγκίσκου, ο δημοσιογράφος υποστήριξε ότι ο Φραγκίσκος είναι «επαναστάτης» ποντίφικας, γιατί «κατάργησε την αμαρτία». Και το κάνει, εξήγησε, «χρησιμοποιώντας δύο εργαλεία: ταυτίζοντας τον Χριστιανικό Θεό που αποκάλυψε ο Χριστός με τήν αγάπη, τό έλεος και τήν συγχώρεση. Και μετά αποδίδοντας στο ανθρώπινο πρόσωπο πλήρη ελευθερία συνείδησης».
Ένας άνθρωπος που αυτοπροσδιοριζόταν ως ταπεινός μέσω των ενεργειών που ήταν τόσο ευχάριστες για τις ελίτ του κόσμου, αυτός ήταν και ο Μπεργκόλιο, που θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν είχε την αίσθηση του ιερού που θα περιμέναμε από τον Κεφαλή της Καθολικής Εκκλησίας.
Στο όριο της έλλειψης πίστης εμφανίστηκαν και εκείνες οι δηλώσεις για το κλίμα, στυλ Γκρέτα Τάμπεργκ. Στην πραγματικότητα ήταν πάντα έτοιμος να υποστηρίξει τις θέσεις των ηγεμονικών τάξεων της παγκοσμιοποίησης.
Στεκόμαστε δίπλα στα θύματα της περιβαλλοντικής και κλιματικής αδικίας».
Οι εκκλησίες κλειστές, καμία λειτουργία, οι υποχωρήσεις και τα προσκυνήματα απαγορεύονται: η Εκκλησία σε εμπόλεμη κατάσταση λόγω του κορωνοϊού.
Αυστηροί περιορισμοί από το CEI λόγω του κινδύνου μετάδοσης από τον Covid-19. Το Vicariato της Ρώμης αναστέλλει κάθε ποιμαντική δραστηριότητα. Ιερά Μητρόπολη: «Μέτρα υπό μελέτη σε συντονισμό με αυτά των ιταλικών αρχών». Υπάρχει φόβος για το Πάσχα. (lastampa.it)
Τι πιο καταστροφικές, πιο συμβολικά ελλειπείς εικόνες πίστης έχουν υπάρξει από αυτή ενός Bergoglio εντελώς μόνου στην πλατεία του Αγίου Πέτρου;
Από την άλλη πλευρά, το άνοιγμα των θυρών και των συνόρων στους λαθρομετανάστες ή, αν προτιμάτε, στους μετανάστες, ήταν πάντα ένα επαναλαμβανόμενο θέμα του παπισμού του Μπεργκόλια.
Ας μην αποκλειστεί κανείς από την κοινωνία: ο Πάπας το επαναλαμβάνει στον Άγγελο και στη συνέχεια εγκαινιάζει και ευλογεί το μνημείο του μετανάστη, «Angel Unwares», στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, ώστε να θυμίζει σε όλους την ευαγγελική πρόκληση του καλωσορίσματος.
Για το μέλλον, αυτό που μένει για εμάς είναι η ελπίδα της επιστροφής σε έναν Πάπα που αποδεικνύει, τουλάχιστον, ότι πιστεύει στον Θεό.
ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου