Για να σιγήσει γόνιμα ο λόγος, πρέπει να έχουν εμπεδωθεί κριτήρια καίριων διακρίσεων: Να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις νοητικές βεβαιότητες από τις εμπειρικές ψηλαφήσεις. Την ψυχολογική αυθυποβολή από την κοινωνούμενη εμπιστοσύνη. Την ατομοκεντρική «συγκίνηση» από την κατανυκτική αυθυπέρβαση. Τη γλώσσα της ελπίδας από τη γλώσσα της προπαγάνδας...
Χρήστος Γιανναράς
AΔΙΑΣΤΑΤΗ ΘΑΛΠΩΡΗ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑΣ ΙΧΝΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΚΕΙΝΑ.
"Πριν έρθει ο Χριστός, το εβραϊκό Πάσχα θύμιζε το ιστορικό γεγονός της διαβάσεως της Ερυθράς Θάλασσας, όταν τα παιδιά των Εβραίων διασώθηκαν από τα αιγυπτιακά στρατεύματα. Αλλά το δικό μας Πάσχα είναι ο Χριστός, που έδωσε σ’ εμάς την εντολή της αναμνήσεως του ονόματος του. «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. 22,19). Έτσι ο Χριστός, το πραγματικό κέντρο του σύμπαντος (όχι σαν κάποιο ιστορικό γεγονός), είναι το κέντρο της προσοχής μας. Αυτό μεταβάλλει ριζικά τον χαρακτήρα της πασχαλινής γιορτής. Ολόκληρη η Ευχαριστία αποτελεί μια «ανάμνησιν» και κατανοείται όχι μόνο με τη συνηθισμένη έννοια σαν μια κατά νου ενθύμηση, αλλά σαν μια υπαρξιακή είσοδος στον κόσμο του Χριστού, μέσα στις θείες του και ανθρώπινες διαστάσεις. Το Πάσχα μας, και συνεπώς η δική μας Ευχαριστία, είναι μια μετάβαση από τα γήινα στα ουράνια, από το θάνατο της αμαρτίας στην άγια αιωνιότητα του Πατέρα".
Άγιος Σωφρόνιος
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΕΣ ΨΗΛΑΦΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΛΟΓΟ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου