Στην πρόσφατη επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος γράφει:
«…καθ΄ὅσον εἴπερ τις καί ἄλλος ἐγίγνωσκον κάλλιστα ὅτι οὐδείς ἀπολύτως κίνδυνος ὑπῆρχεν εἰς ‘μή τόν καπνώδη τύφον τοῦ κόσμου δόξωμεν εἰσάγειν τῇ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ, ἥτις τό φῶς τῆς ἁπλότητος καί τῆς ταπεινοφροσύνης τήν ἡμέραν τοῖς τόν Θεόν ἰδεῖν ἐπιθυμοῦσι προσφέρει’.»
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εδώ κάνει αναφορά απευθείας από την επιστολή των Πατέρων της εν Καρθαγένη Συνόδου (που άρχισε το 419) προς τον Πάπα της Ρώμης. Η επιστολή συντάχθηκε στο τέλος της Συνόδου και επισυνάφθηκε στους Κανόνες Αυτής. Παραθέτοντας από αυτήν την επιστολή, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μας προσκαλεί να την εξετάσουμε συνολικά, καθώς και να ελέγξουμε τους Kανόνες της Συνόδου που παρήγαγαν αυτήν την επιστολή. Τί λέει λοιπόν η επιστολή – και τί απασχόλησε την Σύνοδο;
Η εν Καρθαγένη Σύνοδος και η επιστολή Της προς τον Πάπα
Όλα ξεκινούν με έναν ιερέα ονόματι Απιάριος, ο οποίος κατηγορήθηκε από τους ενορίτες του στην Θαύρακα («Ταμπάρκα στην σύγχρονη Τυνησία») για «τοσούτων ἐγκλημάτων». Η Σύνοδος της Καρχηδόνας διέταξε έρευνα και τον βρήκε ένοχο, παύοντάς τον από ιερέα. Την εποχή εκείνη η Καρχηδόνα και το δυτικό τμήμα της Βορείου Αφρικής ήταν τυπικά «υπό την δικαιοδοσία» της Εκκλησίας της Ρώμης, αν και το ζήτημα αυτό δεν ήταν καθόλου ξεκάθαρο και επιλυμένο. Ο Απιάριος και ο φίλος του Επίσκοπος Φαυστίνος -στον οποίον η Σύνοδος της Καρχηδόνας είχε αρχικά αναθέσει την έρευνα της υπόθεσης*, αλλά μετετράπη σε δικηγόρο και υπερασπιστή του Απιαρίου- ταξίδεψαν στην Ρώμη και έκαναν έκκληση στον Πάπα, ο οποίος σκόπευε να ανατρέψει την απόφαση της Συνόδου της Καρχηδόνας και να αποκαταστήσει τον Απιάριο στον βαθμό της ιεροσύνης. Οι δυο τους επέστρεψαν από την Ρώμη και ο Απιάριος εμφανίστηκε στην Σύνοδο και «ἀντέστη μεγάλως πάσῃ τῇ συνόδῳ διαφόρους ὕβρεις ἐπιφέρων, ὡσανεὶ τὰ πριβιλέγια τῆς Ῥωμαϊκῆς ἐκκλησίας διεκδικῶν, καὶ θέλων αὐτὸν παρ᾽ ἡμῶν εἰς κοινωνίαν δεχθῆναι»
«Ὅμως ἧττον αὐτῷ τοῦτο ἐξεγένετο» έγραψε η Σύνοδος. Αντ’ αυτού, διεξήγαγαν τριήμερη έρευνα. Ο Απιάριος και ο φίλος του Επίσκοπος Φαυστίνος έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σταματήσουν και να αποφύγουν τις ερωτήσεις, στο τέλος όμως ο Απιάριος παραδέχτηκε ότι ήταν ένοχος των κατηγοριών εναντίον του -κατηγορίες που δεν περιγράφηκαν ρητά στην επιστολή, αλλά αναφέρθηκαν εμμέσως ως «τὰ ἐν τῇ καρδίᾳ κρυπτά, ὡς ἐν ἰλύϊ τῶν ἐγκλημάτων ἤδη καταδεδικασμένα»,«περὶ πάντων τῶν ἀπιθάντων ὀνειδῶν» και «ἐπαισχυντέων σπίλων».
Η Σύνοδος με σεβασμό αλλά και σθένος είπε στον Πάπα να μην δέχεται εκκλήσεις από οποιονδήποτε που έχει παυθεί ή αφορισθεί από τη Σύνοδο της Αφρικής. Μεταξύ άλλων επιχειρημάτων, η Σύνοδος έγραψε: «ὅτι καὶ ἑνὶ ἑκάστῳ συγκεχώρηται, ἐὰν περὶ τῆς δίκης τῶν διαγνωστῶν προΐσταται αὐτῷ πρὸς τὰς συνόδους τῆς ἰδίας ἐπαρχίας, ἢ ἔτι μὴν εἰς οἰκουμενικὴν σύνοδον ἐκκαλέσασθαι· εἰ μὴ ἆρά τίς ἐστιν, ὅστις πιστεύσει, ἑνὶ ᾡτινιδήποτε δύνασθαι τὸν Θεὸν ἡμῶν τῆς κρίσεως ἐμπνεῦσαι τὴν δικαιοσύνην, τοῖς δὲ ἀναριθμήτοις εἰς σύνοδον συνηθροισμένοις ἱερεῦσιν ἀρνεῖσθαι.»
[σ.σ. με απλά λόγια -δυστυχώς έτσι καταντήσαμε και μας κατάντησαν, να μην καταλαβαίνουμε την ίδια μας την γλώσσα- λέει ότι εάν κάποιος πιστέψει ότι αδικήθηκε μπορεί να απευθυνθεί στις συνόδους της Επαρχίας του, εκτός εάν πιστεύουμε ότι ο Θεός μπορεί να εμπνεύσει την κρίση της δικαιοσύνης σε έναν μόνο άνθρωπο και αρνείται να κάνει το ίδιο σε πολλούς συναθροισμένους επισκόπους.]
Προς το τέλος της επιστολής η Σύνοδος έγραψε το εξής -απόσπασμα εκ του οποίου ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέφερε στην επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο:
«Ἐκβιβαστὰς τοίνυν κληρικοὺς ὑμῶν τινῶν αἰτούντων μὴ θέλετε ἀποστέλλειν, μήτε παραχωρεῖν, ἵνα μὴ τὸν καπνώδη τύφον τοῦ κόσμου δόξωμεν εἰσάγειν τῇ τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίᾳ, ἥτις τὸ φῶς τῆς ἁπλότητος, καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης τὴν ἡμέραν τοῖς τὸν Θεὸν ἰδεῖν ἐπιθυμοῦσι προσφέρει.»
[σ.σ. με απλά λόγια, -και ξαναγράφω, δυστυχώς έτσι καταντήσαμε και μας κατάντησαν, να μην καταλαβαίνουμε την ίδια μας την γλώσσα- λέει στον Πάπα να μην δέχονται να στέλνουν δικούς τους εκπροσώπους εάν κάποιος τους το ζητήσει, για να μην φανεί ότι εισάγεται ο καπνώδης τύφος του κόσμου στην Εκκλησία, η Οποία προσφέρει το φως της απλότητος και της ταπεινοφροσύνης σε αυτούς που επιθυμούν να δουν τον Θεό.]
Πριν συνεχίσουμε την εξέταση της εν Καρθαγένη Συνόδου, ας κάνουμε μία μικρή στάση και ας περιεργαστούμε την φράση αυτή. Στο περιεχόμενο της επιστολής η Αφρικανική Εκκλησία, μέσω των επισκόπων Της που συγκεντρώθηκαν στην Καρχηδόνα, λέει ξεκάθαρα στον Πάπα της Ρώμης ότι δεν είναι ευπρόσδεκτος να παρεμβαίνει στην δικαιοδοσία τους ή να δέχεται την έκκληση κληρικού τον οποίον έχουν υποβάλλει σε πειθαρχία. Είναι αξιοσημείωτο λοιπόν ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης επέλεξε να αποσπάσει μια φράση από την συγκεκριμένη επιστολή, και εκτός του περιεχομένου αυτής, για να υποστηρίξει την εισπήδηση που έκανε ο ίδιος στην δικαιοδοσία μιας άλλης Τοπικής Εκκλησίας και το ότι αποδέχτηκε ο ίδιος την έκκληση ενός καθηρημένου και αφορισμένου κληρικού.
Η Καρχηδόνα για το Έκκλητο
Προσθέτοντας στην ειρωνεία του ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέλεξε να παραθέσει φράση από την συγκεκριμένη Σύνοδο είναι το γεγονός ότι η Σύνοδος αυτή ενέκρινε κανόνες οι οποίοι αχρηστεύουν τους ισχυρισμούς του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ο 28ος εν Καρθαγένη Κανών (μερικές φορές αριθμείται Κανών 36) λέει ότι οι πρεσβύτεροι, οι διάκονοι ή οι κληρικοί που θα σκεφτούν να μεταφέρουν τα αιτήματά τους πέρα από την θάλασσα (δηλ. Ρώμη) θα βγουν εκτός κοινωνίας. Ο Κανών ορίζει:
.«Ὁμοίως ἤρεσεν, ἵνα οἱ πρεσβύτεροι, καὶ οἱ διάκονοι, καὶ οἱ λοιποὶ κατώτεροι κληρικοί, ἐν αἷς ἔχουσιν αἰτίαις, ἐὰν τὰ δικαστήρια μέμφωνται τῶν ἰδίων ἐπισκόπων, οἱ γείτονες ἐπίσκοποι ἀκροάσωνται αὐτῶν, καὶ μετὰ συναινέσεως τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου, τὰ μεταξὺ αὐτῶν διαθῶσιν οἱ προσκαλούμενοι παρ᾽ αὐτῶν ἐπίσκοποι. Διό, εἰ καὶ περὶ αὐτῶν ἔκκλητον παρέχειν νομίσωσι, μὴ ἐκκαλέσωνται εἰς τὰ πέραν τῆς θαλάσσης δικαστήρια, ἀλλὰ πρὸς τοὺς πρωτεύοντας τῶν ἰδίων ἐπαρχιῶν, ὡς καὶ περὶ τῶν ἐπισκόπων πολλάκις ὥρισται. Οἱ δὲ πρὸς περαματικὰ δικαστήρια διεκκαλούμενοι, παρ᾽ οὐδενὸς ἐν τῇ Ἀφρικῇ δεχθῶσιν κοινωνίαν.»
Αμέσως ακολουθεί ο Κανών 29 (μερικές φορές αριθμείται Κανών 37), ο οποίος λέει ότι αν κάποιος που έχει αφορισθεί εισέλθει σε κοινωνία πριν ακουσθεί το αίτημά του, τότε ο ίδιος καταδικάζει τον εαυτόν του. Ο Κανών ορίζει:
«Ὁμοίως ἤρεσε συμπάσῃ τῇ συνόδῳ, ἵνα, ὁ διὰ ῥαθυμίαν αὐτοῦ ἀπὸ κοινωνίας γενόμενος, εἴτε ἐπίσκοπος, εἴτε οἱοσδήποτε κληρικός, ἐὰν ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἀκοινωνησίας αὐτοῦ, πρὸ τοῦ ἀκουσθῆναι, εἰς κοινωνίαν τολμήσῃ, αὐτὸς καθ᾽ ἑαυτοῦ τῆς καταδίκης τὴν ψῆφον ἐξενηνοχέναι κριθῇ.»
Σύμφωνα με αυτόν τον Κανόνα, για ένα άτομο που έχει καθαιρεθεί, όπως ο Φιλάρετος Ντενισένκο, το να αγνοήσει την καθαίρεσή του και να συνεχίσει να βρίσκεται σε κοινωνία και να ενεργεί ως κληρικός, τον καθιστά ακατάλληλο για οποιαδήποτε προσφυγή. Με αυτήν την ανυπακοή του χάνει το δικαίωμα να ασκήσει έφεση και έχει καταδικάσει τον εαυτόν του.
Η Καρχηδόνα για το Πρωτείο
Το περιεχόμενο του 39ου Κανόνα (μερικές φορές αριθμείται Κανών 46) κάνει ακόμη πιο αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέλεξε να επιστήσει την προσοχή μας στην εν Καρθαγένη Σύνοδο – ο Κανών αυτός διορθώνει οποιαδήποτε παρέκκλιση ενός επισκόπου που θέλει να τοποθετήσει τον εαυτόν του πάνω από άλλους επισκόπους:
«Ὥστε τὸν τῆς πρώτης καθέδρας ἐπίσκοπον μὴ λέγεσθαι ἔξαρχον τῶν ἱερέων, ἢ ἄκρον ἱερέα, ἢ τοιουτότροπον τίποτε, ἀλλὰ μόνον ἐπίσκοπόν της πρώτης καθέδρας.»
[σ.σ. Συγχωρέστε με αλλά ενώ ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως προσφωνείται αποκλειστικά «Παναγιώτατος»! -πιο πάνω κι απ’ την Παναγία «Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης»- σε πρόσφατη ομιλία του αποκάλεσε την Παναγία μας, την Μητέρα του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, «Πρωταγία»! Δεν μας εξήγησε όμως αν μεταξύ των Αγίων η «Πρωταγία» έχει τα πρεσβεία τιμής ή εξουσίας!]
Για λόγους που παραμένουν απροσδιόριστοι, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, για να υποστηρίξει τις αποφάσεις του και την εξουσία του, έκανε αναφορά σε ένα απόσπασμα από μια επιστολή και μία Σύνοδο που υποστηρίζουν ακριβώς την αντίθετη άποψη. Τούτο θέτει σαφώς υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία της ορθής ερμηνείας και αναφοράς προτύπων κειμένων του Οικουμενικού Πατριάρχη. Ίσως, όμως, να βλέπουμε το χέρι της Θείας Πρόνοιας, όπου ο Κύριος με το μέγα έλεός Του χρησιμοποιεί τις φωνές των αγίων επισκόπων Του, που πριν από δεκαέξι αιώνες συγκεντρώθηκαν στην Καρχηδόνα, για να καλέσει σε μετάνοια τον λανθάνοντα αλλά αγαπητό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
***
Μετάφραση Φαίη
Πηγή ORTHODOX SYNAXIS
* Σε άρθρο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς διαβάζω ότι ο Επίσκοπος Φαυστίνος ήταν «τοποτηρητής των Παπών» και όχι αυτό που λέει εδώ ότι η Σύνοδος της Καρχηδόνας του είχε αναθέσει την έρευνα της υπόθεσης. Λέει το σχετικό απόσπασμα:
«Σχολιάζοντας ο Όσιος Νικόδημος την πρώτη επιστολή, λέει ότι αυτός ο πρεσβύτερος Απιάριος, ο οποίος ανήκε στην Επισκοπή της Σίκκης της Αφρικής, αφού ελέγχθηκε συνοδικώς για κανονικά εγκλήματα, που έκανε, χωρίσθηκε από την κοινωνία των συμπρεσβυτέρων του και των Επισκόπων και Κληρικών. Αφού πήγε δύο φορές στη Ρώμη, και στον καιρό του Ζωσίμου και στον καιρό του Κελεστίνου, όχι μόνο έγινε δεκτός σε κοινωνία απ’ αυτούς, αλλά και αφού εφοδιάσθηκε με συστατικά γράμματα απ’ αυτούς, επέστρεψε στην Αφρική με τον Επίσκοπο Φαυστίνο, τον τοποτηρητή αυτών των Παπών, ο οποίος, παρ’ όλο που έβαλε όλες του τις δυνάμεις για ν’ αθωώσει τον Απιάριο από τα κανονικά εγκλήματά του, γενόμενος προστάτης μάλλον παρά κριτής και έκδικος παρά διαγνώστης, εις μάτην εκοπίασε.»
«Σχολιάζοντας ο Όσιος Νικόδημος την πρώτη επιστολή, λέει ότι αυτός ο πρεσβύτερος Απιάριος, ο οποίος ανήκε στην Επισκοπή της Σίκκης της Αφρικής, αφού ελέγχθηκε συνοδικώς για κανονικά εγκλήματα, που έκανε, χωρίσθηκε από την κοινωνία των συμπρεσβυτέρων του και των Επισκόπων και Κληρικών. Αφού πήγε δύο φορές στη Ρώμη, και στον καιρό του Ζωσίμου και στον καιρό του Κελεστίνου, όχι μόνο έγινε δεκτός σε κοινωνία απ’ αυτούς, αλλά και αφού εφοδιάσθηκε με συστατικά γράμματα απ’ αυτούς, επέστρεψε στην Αφρική με τον Επίσκοπο Φαυστίνο, τον τοποτηρητή αυτών των Παπών, ο οποίος, παρ’ όλο που έβαλε όλες του τις δυνάμεις για ν’ αθωώσει τον Απιάριο από τα κανονικά εγκλήματά του, γενόμενος προστάτης μάλλον παρά κριτής και έκδικος παρά διαγνώστης, εις μάτην εκοπίασε.»
1) Έχει υποστεί τέτοια διάβρωση το φρόνημα του Πατριάρχη που όντως πιστεύει ότι αυτά που κάνει είναι σωστά.
2) Δεν πιστεύει ότι αυτά που κάνει είναι σωστά και μας στέλνει σήματα μορς με αυτόν τον κραυγαλέο τρόπο.
Ἐκ ταύτης τῆς διαρκοῦς δισυποστάτου σχέσεως τοῦτο μέν ούτε ἡ πρωτεύουσα τοῦ Κωνσταντινουπόλεως θέσις παντάπασι διακηρύττεται οὐδένα ἐνδοιασμόν ἢ ἀνησυχίαν προκαλέσασα πώποτε παρά τοῖς λοιποῖς Πατριάρχαις, καθ΄ὅσον εἴπερ τις καί ἄλλος ἐγίγνωσκον κάλλιστα ὅτι οὐδείς ἀπολύτως κίνδυνος ὑπῆρχεν εἰς «μή τόν καπνώδη τύφον τοῦ κόσμου δόξωμεν εἰσάγειν τῇ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ, ἥτις τό φῶς τῆς ἁπλότητος καί τῆς ταπεινοφροσύνης τήν ἡμέραν τοῖς τόν Θεόν ἰδεῖν ἐπιθυμοῦσι προσφέρει»[2]
Tι θέλει να πει με αυτό (και γενικότερα με όσα γράφει στην Επιστολή); Ότι οι Οικουμενικές Σύνοδοι, ΜΕΤΑΓΕΝΈΣΤΕΡΑ της Καρθαγένης, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα, δηλ. «να εισαχθεί ο καπνώδης τύφος του κόσμου στην Εκκλησία του Χριστού, που έχει το φως της απλότητας και της ταπεινοφροσύνης» (όπως φοβόταν η Σύνοδος της Καρθαγένης για την περίπτωση καταφυγής τοπικών θεμάτων προς τον Πάπα της Ρώμης), έδωσαν (επαναλαμβάνω μεταγενέστερα της Καρθαγένης, συγκεκριμένα η Σύνοδος της Χαλκηδόνας) αυτά τα 'διακριτικά αυθεντικότητας' (ας τα πω έτσι) στην κοιτίδα της Ορθοδοξίας, την Κων/πολή (στην οποία είχαμε και πολλούς Αγίους ως Πατριάρχες), ώστε να μπορούν να έχουν την τελευταία λέξη σε εκκλησιαστικά ζητήματα άλλων περιοχών που για διάφορους λόγους ήταν φυσικό να μην έχουν την ίδια εμπειρία, ή πνευματικότητα, ή κρίση, με αυτήν.
Μιλάμε για την εποχή των Πατέρων, που όντως ίσχυαν όλα αυτά, και όχι για την σημερινή.Το ξαναλέω, μιλάμε για την εποχή των Πατέρων.
Επομένως η αναφορά του Πατριάρχη, δεν γίνεται για να αμφισβητήσει την Σύνοδο της Καρθαγένης, εφόσον υποτίθεται ότι επικαλείται συνεχώς τους Κανόνες και τις Συνόδους σε όλη την Επιστολή, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Θέλει να πει ότι οι μεταγενέστερες Σύνοδοι, τις οποίες ακολουθούμε, έκριναν ότι δεν υπάρχει ο κίνδυνος που επικαλέστηκε η Σύνοδος της Καρθαγένης, και έδωσαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο τον τελευταίο λόγο, με βάση το πνεύμα των πραγμάτων (όπως π.χ. πνευματική ανωριμότητα νεοκατήχητων περιοχών κτλ..).
Προφανώς κανείς δεν υποστηρίζει τις ενέργειες του Πατριάρχη στο Ουκρανικό, αλλά τις καταδικάζουμε κατηγορηματικά, [όχι τόσο για το θέμα της Αυτοκεφαλίας, γιατί αυτή θα μπορούσε να δοθεί, αλλά με άλλο τρόπο, χωρίς όλη αυτή τη μεθόδευση που στήθηκε από τον Ποροσένκο και τους Αμερικανούς για να υποσκάψουν την Ρωσία, αλλά για τους υπόλοιπους λόγους].
Ούτε φυσικά πιστεύει κανείς ότι υπάρχει καμιά αυθεντία σήμερα ώστε να πάρουμε κατά γράμμα τους Κανόνες με όποιον τρόπο και αν τους παρουσιάζει καθένας (και πως εμπίπτουν σε διοικητικά θέματα).
Πρέπει να γίνει Πανορθόδοξη Σύνοδος και πάλι θα είμαστε επιφυλακτικοί έτσι όπως έχουν γίνει σήμερα τα πράγματα. Εμπλέκονται τα εκκλησιαστικά με τα γεωπολιτικά θέματα, υπάρχει ο οικουμενισμός και η καθολική κατάπτωση, και χρειάζεται να βλέπουμε την συνολική εικόνα με βάση το πνεύμα και όχι το γράμμα, και που οδηγεί η κάθε ενέργεια.
Όμως εδώ επαναλαμβάνω ότι κρίνεται στενά, ο λόγος της αναφοράς στην Καρθαγένη.
Προκαλῶ, κάθε πανεπιστημιακὸ καθηγητὴ τής ἱστορίας, νὰ κρίνη τὰ ἑπόμενα γραφόμενά μου!!!
Ἔτος 1610 περίπου (δι᾿ εὐνοήτους λόγους παραλλάσω τὴν ἀκρίβειαν). Ἔγγραφον πατριαρχικὸν διὰ συνοριακὴν διαφορὰν 2 Μονῶν τοῦ Ἁγ. Ὄρους: Ὑπογράφουν 4 πατριάρχες!
Ἀπάντησις ἀσχέτων: Δι᾿ ἕν τοιοῦτον πρόβλημα, ἀπαιτεῖται "Μείζων & Ὑπερτελῆς Σύνοδος" τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς (!!!!!!)
Ἀπάντησις ἱστορικοῦ: Α΄-βασικὴ προϋπόθεσις: Ἀπαγορεύεται ἡ ἑρμηνεία τῶν παλαιῶν ἱστορικῶν γεγονότων, συμφώνως τῶν σημερινῶν γεγονότων! (Αὐτὸ τὸ θυμᾶμαι ἀπὸ τὸ δημοτικὸ σχολεῖο! Λέτε νά "φταίει" ὁ δάσκαλος;). Τὸ 1610 λοιπόν, ἐπειδὴ ὁ σουλτάνος ἔπαιρνε μεγάλα μπαξίσια, κάθε φορὰ ποὺ ἔβγαινε νέος πατρχς (Κων/λεως, Ἀντιοχείας....), συχνὰ ἄλλαζε πατριάρχες. Ἔτυχε λοιπὸν νὰ βρίσκονται 4 πατριάρχες ἐκεῖ, & θέτοντας ὁ Κων/πόλεως σὲ λειτουργία τὸ Συνοδικὸ σύστημα τῆς Έκκλησίας (σωστόν!), ὑπέγραψαν ὅλοι μαζί! Ὁ τότε Κων/πόλεως, δὲν εἶχε σύνδρομο κατωτερότητος νὰ κάνη γνωστὰ τὰ προβλήματα τῆς δικῆς του ἐπαρχίας στοὺς ὑπολοίπους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του!
Σήμερον, ποὺ δὲν ἀλλάζουν οἱ πατριάρχες ἀπὸ κάποιον σουλτάνο, τί πρέπει νὰ γίνεται; Πῶς πρέπει νὰ συμπεριφέρηται ἡ ἀρχὴ τοῦ ἱερατείου; οἱ "πρῶτοι"ἑκάστης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; (Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπαντᾶ, μὲ βάσι ὅλα τὰ προηγούμενα, στὴν ἑρμηνεία τῆς Καρχηδόνος & στὸ δέον γενέσθαι στὸ Οὐκρανικόν!)
Σήμερον ἔχομεν ἄλλα δεδομένα! Σήμερον οἱ "πρῶτοι"ἑκάστης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπέχουν μεταξύ των .... μισὸ μέτρο!!! 20 ἑκατοστά!!! Σήμερον ἔχομεν τό ....skype!!!
Κάλλιστα γίνεται ἠλεκτρονικὴ συνδιάσκεψις, ὅποια ὥρα τοῦ ἡμερονυκτίου, ὑπὸ πάντων τῶν "πρώτων", ἀρκεῖ νὰ ....τὸ θέλουν!!! ἀρκεῖ νὰ μὴν ἔχει ἕκαστος αὐτῶν σύνδρομο κατωτερότητος νὰ κάνη γνωστὰ τὰ προβλήματα, ὄχι πλέον τῆς δικῆς του ἐπαρχίας, ἀλλὰ τὰ δύσκολα, παγκόσμια, ἐνδοορθόδοξα προβλήματα, ἅπτοντα αὐτοῦ τούτου τοῦ Σχίσματος! στοὺς ὑπολοίπους ἐν Χριστῷ "πρώτους" ἀδελφούς του!
Λύθηκαν τὰ πάντα! -Τί νὰ τὴν κάνω τὴν Σύνοδο, τὰ ἔξοδα, τὶς χρηματοδοτήσεις ὑπὸ τὴν διεθνῆ τῶν πονηρῶν (Σόρος & τὸ κακὸ συναπάντημα), τά ... τά ... Ὅλα ψέματα! Ὅλα γίνονται! Ἀρκεῖ νὰ τὸ θέλουν!
Ὅλοι θέλουν, μόνον αὐτὸς ....ποὺ τοῦ πῆραν τηλέφωνο... νὰ κάνη ὅσα ἔκανε... καὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὰ ἔκανε....
Μία ἄλλη ἐρώτησιν: -Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐκ τῶν ὑστέρων λέει, ἄραγε τὰ ἤξερε τὴν στιγμὴ ποὺ συναντήθηκε τὸν Κύριλλο; -Μήπως τὰ σκέφθηκαν ἄλλοι γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα;
-Τὴν ἀπάντησι τὴν ἔδωσε ὁ Κύριλλος: Ὅταν μίλησαν τὴν τελευταία φορά, ὁ Βαρθολομαίος ἀπάντησε: ἔχω στὸ χέρι μου 12 δεσποτᾶδες ἑτοίμους νὰ προσχωρήσουν στὴν νέα "εκκλησία"! Αὐτὸ ἦταν τὸ μεγάλο ἐπιχείρημα ! Αὐτὸς ἦταν ὁ "διάλογος" ποὺ διαφήμιζε "Φραγκίας" καὶ ὅλοι τους τότε!
Ὅλα ἀπεκαλήφθησαν! αὐτὰ εἶναι τὰ ψέματα! -Ποῦ εἶναι οἱ 12; ἄφαντοι! Ὅλα ἐχάθησαν!