Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020

1821 χωρίς Σταυρό, χωρίς Ελλάδα!


Το λογότυπο των 200χρόνων για την Εθνεγερσία του ’21 είναι σαν την επιτροπή της Γιάννας Αγγελοπούλου. Προκαλεί θυμηδία, απωθεί
  • Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Αυτό το πράμα που βλέπετε στην εικόνα είναι το σύμβολο της επιτροπής η οποία υποτίθεται ότι επιδίωκε να συμπυκνώσει το νόημα της Επανάστασης του 1821 σε μια εικόνα. Κι αυτή η εικόνα έχει ένα… δυάρι σαν διαφημιστικό από υφασματάδικο-κουρτινάδικο κι έναν άσο καζινάτο. Αισθητικά το όλον παραπέμπει είτε σε παλιές διαφημίσεις για καταστήματα εμπορίας υφασμάτων είτε σε διακοσμητικά αιθουσών καζίνου που είναι αφιερωμένες στο παίγνιο του μπλακ-τζακ (το γνωστό 21).
Ο μεγάλος απών από αυτή την αξιοθρήνητη απόπειρα συμβολοποίησης του 1821 είναι ο Τίμιος Σταυρός. «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία» έγινε ο σηκωμός του Γένους. Δεν έγινε για να μαζέψει μια λεφτού ένα μάτσο άτομα, τα οποία θα μας πουν (λες και δεν ξέρουμε) τι επιδίωκαν οι ήρωες με την Επανάσταση.
Είναι στ’ αλήθεια προσβλητικό για τον λαό μας να προσπαθεί η κυβέρνηση με τους εκλεκτούς της να επιβάλει μία μη ελληνική, μία αποχριστιανισμένη, νεοταξική και αποεθνικοποιημένη εικόνα επάνω στο γεγονός που συμπύκνωσε όλη την επαναστατική ενέργεια του έθνους μας και την εκτόνωσε σε μια εξεγερτική έκρηξη.
Τα πυρομαχικά που χρησιμοποιήθηκαν για την έκρηξη ήταν η αγάπη των Ελλήνων για την ελευθερία, την Ελλάδα και τον Χριστό, και το άσβεστο μίσος για τη σκλαβιά και τους Τούρκους κατακτητές. Οι Ελληνες με το ’21 δεν επιδίωκαν να δώσουν άδεια σε κανέναν να ερμηνεύει ντροπιαστικά τους αγώνες και τις θυσίες τους.
Οι επαναστατημένοι πρόγονοί μας ήθελαν να λευτερώσουν τον τόπο, να τον ορίζουν και να αποκαταστήσουν τα όρια του νέου κράτους μέχρι εκεί που υπήρχαν Ελληνες – και η εθνική ολοκλήρωση, ασφαλώς, περνούσε και περνά και πάντα θα περνά από την Πόλη και την Αγια-Σοφιά. Αυτά τα ολίγα, τα μεγάλα, τα σπουδαία είναι το νόημα του 1821 και όχι τα αηδιαστικά καραγκιοζιλίκια που μας τρίβουν κατάμουτρα οι εντεταλμένοι του ελληνόφωνου κρατιδίου.
Η πρόκληση στην ιστορική μνήμη είναι μεγάλη, η περιφρόνηση στο πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων ευθεία και το… κράξιμο έχει ήδη αρχίσει. Η επιτροπή για το ’21 που όρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελίσσεται σ’ ένα άνευ προηγουμένου φιάσκο.
https://www.newsbreak.gr/apopseis/75681/1821-choris-stayro-choris-ellada/

Αυτό το πράμα που βλέπουμε στην εικόνα είναι το σύμβολο της επιτροπής. Η επιτροπή γιορτάζει τόν εαυτό της. Είναι γάτα η κυρία, όπως βλέπουμε.
Αμέθυστος

74 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στην εποχή μας εφαρμόζεται παντού η 'αρχή της απροσδιοριστίας' του φυσικού Werner Heisenberg : ''είναι αδύνατο να μετρηθεί ταυτόχρονα και με ακρίβεια, ούτε πρακτικά, ούτε και θεωρητικά η θέση και η ταχύτητα, ή ορμή, ενός σωματίου''. Με κοινωνικούς και πολιτικούς όρους, δεν πρέπει να προσδιορίζεται με σαφήνεια η ταυτότητα του οτιδήποτε. Συγκρίνετε τα σύμβολα των κομμάτων σήμερα με αυτά που είχαν στο παρελθόν: σε όλα επικρατεί η ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, δεν έχουν σαφή μορφή, που είναι η δάδα της ΝΔ, ο ήλιος του Πασοκ, κλπ. Τώρα βλέπουμε αφηρημένες γραμμές και ακαθόριστα σχήματα. Η ενδυμασία είναι επίσης απροσδιόριστη, UNISEX .Τα φύλα των ανθρώπων, εάν επιμείνεις να τα προσδιορίσεις μπορεί να πας και ...φυλακή. Τις ανθρώπινες φυλές, επίσης. Εάν έβαζαν λοιπόν έναν λογότυπο με έναν Σταυρό, ή έναν Φοίνικα, ή έναν ήρωα, θα έπρατταν... μετανεωτερικό αμάρτημα.

Μαρία Π. είπε...

Σωστό το σχόλιο 12.45. Να συμπληρώσω ότι ο τελευταίος αιώνας, στο οικοδόμημα της νεωτερικότητας (μέσα από την πορεία της Φιλοσοφίας, και την ανατροπή των αντιλήψεων για τον Θεό τον άνθρωπο και το ρόλο της ιστορικής εξέλιξης), έθεσε ως επιστέγασμα και τις σύγχρονες θεωρίες της Φυσικής, την θεωρία της σχετικότητας, την κατάρρευση της Νευτώνειας Φυσικής των 3 διαστάσεων, την κατάρρευση των ορίων ύλης-ενέργειας με την θεωρία των χορδών (υποατομικών, άπειρων και απειροελάχιστων ενεργειακών ινών), και την ασάφεια ανάμεσα στα όρια των υλικών σωμάτων, όπως και ανάμεσα στους ανθρώπους (ως σώματα και 'πνεύματα'), (καταργήθηκε οριστικά η έννοια του 'κενού'). Όλα καθίστανται σχετικά, και ασαφή. Εξ ου και η 'αφηρημένη' τέχνη.
Ως προς το θέμα των 200χρόνων για την Εθνεγερσία του ’21, αυτό που βλέπουμε μέχρι στιγμής (και μας προϊδεάζει για τα επόμενα) είναι το ίδιο πνεύμα στο προσκήνιο, που κυριάρχησε για δεκαετίες, και κατέστρεψε την χώρα σε υλικό και πνευματικό επίπεδο. Με αποκορύφωμα την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων. Αυτό το άτομο, η Γ. Αγγελοπούλου, δίνει από μόνη της το στίγμα. Πολύ καλή η ανάλυση του Γ.Καραμπελιά:Ο Ελληνισμός στην ύστατη μάχη τον 21ο αιώνα
https://www.youtube.com/watch?v=q1Bj83ysZwU

Νίκος Κ. είπε...

Χαιρετίζω την αδελφή Μαρία,που με αφορμή το σχόλιο της,σκέφτηκα έναν πολύ ενδιαφέρον παραλληλισμό με τον πνευματικό κόσμο. Στο Σύμπαν κυριαρχεί η Σκοτεινή Ενέργεια Οι διεργασίες στον Κόσμο δεν μπορούν να εξηγηθούν εξ ολοκλήρου από τη συνηθισμένη ύλη που γνωρίζουμε ήδη. Ένα από τα σημάδια αυτά της αόρατης ύλης είναι οι γαλαξίες: περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα και η ορατή ύλη στο σύμπαν,που αντιπροσωπεύει μόνο το 5% της ύλης στο σύμπαν,δεν θα αρκούσε για να τα συγκρατήσει και να μην διαλυθούν. Μέχρι στιγμής, όμως, κανείς δεν ξέρει τι είναι η
υπόλοιπη ύλη, παρά τις πολλές προτάσεις. Η φύση της σκοτεινής ύλης είναι επομένως ένα από τα σημαντικότερα αναπάντητα ερωτήματα στην κοσμολογία.Να πούμε ότι το «σκοτεινό» 85% του σύμπαντος, δεν απαρτίζεται από τη συνήθη ύλη και είναι η λεγόμενη Σκοτεινή Ύλη.Ας δούμε τα επόμενα αρκετά ενδιαφέροντα μικρά βιντεάκια για το θέμα,κάνοντας την αναγωγή στον πνευματικό κόσμο.Πιστεύω,ότι είναι θέμα χρόνου να αρχίσουν να μας μιλάνε για εξωγήινους για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς "ενότητας" της ανθρωπότητας.

https://www.youtube.com/watch?v=2gWzwG1KNe8

https://www.youtube.com/watch?v=KpD__xrbw2U

Μαρία Π. είπε...

Καλημέρα στον αγαπητό Νίκο.Μου δίνεις κι εμένα την αφορμή να πω κάποια πράγματα, που σαστίζει ο νους με την πονηρία και μοχθηρία των δαιμόνων, αφού έχουν ντυθεί με το επιστημονικό επένδυμα της Αστροφυσικής. Επίτρεψέ μου, (λόγω έλλειψης χρόνου), σε επόμενο σχόλιο.. :)

Νίκος Κ. είπε...

Και το Ευαγγέλιο σήμερα Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020 (Άγιος Μελέτιος Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας)είχε μια δόση Αστροφυσικής: Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο (ΙΓ´ 24-31):
24 Ἀλλ’ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις, μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς,25 καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται. 26 καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης. 27 καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, ἀπ’ ἄκρου τῆς γῆς ἕως τοῦ οὐρανοῦ. 28 Ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν αὐτῆς ὁ κλάδος ἤδη γένηται ἁπαλὸς καὶ ἐκφύῃ τὰ φύλλα, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος ἐστίν· 29 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ἴδητε ταῦτα γινόμενα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις. 30 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη μέχρις οὗ πάντα ταῦτα γένηται. 31 ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ ἐμοὶ λόγοι οὐ μὴ παρελεύσονται.

Μαρία Π. είπε...

Το Ευαγγέλιο, ναι.. είχε μια δόση «Αστροφυσικής».. Ωραίο απόσπασμα που μιλάει για τον ερχομό του Κυρίου μας, που περνάει από τα κοσμογονικά γεγονότα της συντέλειας..
Ως προς το Σύμπαν και την «σκοτεινή ενέργεια» ή «σκοτεινή ύλη», συνδέεται με την έννοια του «κενού χώρου», και το τι είναι αυτός. Σήμερα η Αστροφυσική λέει ότι ο θεωρούμενος «κενός χώρος» είναι μία κοχλάζουσα πανταχού παρούσα αιώνια «Ουσία» γενεσιουργός των πάντων (κάτι μας θυμίζει;).
Πρόκειται για ύπαρξη κβαντικών πεδίων που «γεννούν» εκ του μη όντος σωματίδια, τα οποία καθώς αλλάζει το (παλλόμενο) πεδίο εξαφανίζονται. Αυτά έχουν αποδειχτεί πειραματικά. Για να μπορέσει να δοθεί μια εξήγηση, διατυπώθηκε η θεωρία των υπερχορδών και των 12 διαστάσεων, που με απλά λόγια λέει ότι προχωρώντας στα κλασσικά υποατομικά σωματίδια καθώς «τεμαχίζουμε» ας πούμε την ύλη, συνεχίζουμε και φτάνουμε σε τόσο μικρού μεγέθους «τμήματα» (ας τα πω έτσι), τις χορδές, που η καθεμία έχει μέγεθος σε σχέση με το άτομο (πυρήνας και ηλεκτρόνια), όσο ένας άνθρωπος (χορδή) σε σχέση με το ηλιακό μας σύστημα (ήλιος και πλανήτες). Μιλάμε για μια ασύλληπτη υποτάξη μεγέθους. Σε αυτή την αππειροελάχιστη μικροκλίμακα, μιλάμε για ενέργεια και όχι ύλη.
Γενικά η έννοια της ύλης και των ιδιοτήτων της (Νευτώνεια Φυσική) θεωρείται πλέον ανύπαρκτη. Αυτό που βλέπουμε ως υλικό σώμα είναι μια συμπύκνωση ταυτισμένης υλο-ενέργειας, μια «μάζα» ενεργειακών ινών (χορδών), που είναι έτσι μαζεμένη λόγω της καμπύλωσης του χώρου (του «μαζέματος» του), λόγω παρουσίας ενός άλλου υλικού σώματος, η οποία καμπυλώνει τον χώρο, αυτό δηλ. που ονομάζαμε παλαιότερα «βαρύτητα».
Πειραματικά έχει αποδειχτεί ότι όταν αφαιρούν π.χ. ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο από χώρο κβαντικού πεδίου, αυτόματα εμφανίζεται απ΄το πουθενά ένα άλλο. Πως γίνεται; Είναι θέμα καθαρά των πεδίων. «Εμφανίζουν» απ΄το πουθενά σωματίδια που στην ρίζα τους είναι «σύνολο ενέργειας» λόγω της «δραστηριότητάς» τους, της μη «ακινησίας» τους ακόμα και στο απόλυτο μηδέν. Η φυσική παρουσία ενός ανθρώπου, έχει αποδειχτεί πειραματικά ότι «εμφανίζει» σωματίδια. Η σκέψη του επίσης με τον ίδιο τρόπο «παράγει ύλη».
Τώρα αμφισβητούν τη Μεγάλη έκρηξη, και την αρχική «συμπύκνωση» σε ένα σημείο, γιατί όλα λένε ότι δημιουργήθηκαν απ΄τον «κενό χώρο», μέσω της δραστηριότητας των κβαντικών πεδίων..
Όλα αυτά είναι πραγματικά. Εμπίπτουν όμως όλα στον υλικό κόσμο. Καμία σχέση με τον πνευματικό.
Όμως δυστυχώς τώρα έχουν γίνει η βάση (χρησιμοποιώντας την επιστήμη), για να δημιουργηθεί ένα νέο «Ευαγγέλιο».Βασικά ένα νεοβουδισμός: Τα πάντα είναι «ένα», είμαστε ενεργειακά συμπυκνώματα με όλες τις αντίστοιχες ιδιότητες (που τις λένε «πνευματικές»), αρκεί να αποκτήσουμε την κατάλληλη συχνότητα, [ο «βιοϋπολογιστής» του μυαλού μας δημιουργεί το matrix του κόσμου (αποδεδειγμένο από την φυσιολογία του ματιού και του εγκεφάλου), που στην πραγματικότητα είναι ένας ωκεανός κοχλάζουσας ενέργειας, χωρίς «κενά» γιατί και αυτά περιέχουν πεδία που γεννούν και εξαφανιζουν συνεχώς σωματιδια].
Η Ανάσταση του Κυρίου, όπως και τα θαύματα, το περπάτημα στο νερό, και η Μεταμόρφωση στο Όρος Θαβώρ, εξηγούνται με τα «ενεργειακά πεδία».Η Ανάληψη με το πέρασμα σε παράλληλο σύμπαν λόγω υπερβολικής καμπύλωσης του χώρου.Αυτά δεν τα λένε μόνο τσαρλατάνοι νεοεποχίτες, αλλά Αστροφυσικοί με δέκα μάστερ. Όσον αφορά τους «εξωγήινους» και τις εμφανίσεις τους (άλλο τεράστιο θέμα), ξέρουμε ότι πρόκειται για δαιμονικές οντότητες. Οι Αστροφυσικοί λένε ότι πρέπει πρώτα να καθορίσουμε τι σημαίνει «ζωή» για να απαντήσουμε για το θέμα των «εξωγήινων». Θεωρούν δηλ. ότι «ζωή» μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε. Κυριολεκτικά. Ακόμα και ένα ψηφιακό αρχείο με καταγεγραμμένες κάποιες εμπειρίες.
Είναι φοβερό πως έχουν παρανοηθεί όλες οι έννοιες...Και αυτά διδάσκονται πιά κανονικά στα Πανεπιστήμια...


Νίκος Κ. είπε...

Μαρία,πολύ ενδιαφέροντα αυτά που μας γράφεις.Να και ένα άρθρο με ενδιαφέρον βίντεο,που μιλά για τα αίτια της ρήξης μεταξύ Θεολογίας και Επιστήμης (λέει κάτι ενδιαφέρον στο 10.00 και μετά το 18:00).

Νίκος Κ. είπε...

Ξέχασα να παραθέσω το link για το άρθρο σε προηγούμενο σχόλιο:
http://www.sophia-ntrekou.gr/2013/12/Epistimi-kai-Theologia.html

Μαρία Π. είπε...

Καλημέρα Νίκο.Πολύ καλό το άρθρο της Αέναης Επανάστασης, όπως και το link της λέξης 'Δανέζης'.Μου αρέσουν πολύ αυτά τα θέματα, και εδώ με όσα παραθέτεις ανοίγονται πάρα πολλά, και άκρως ενδιαφέροντα (όλα).
Στο προηγούμενο σχόλιό μου, προσπάθησα να μιλήσω όσο το δυνατόν πιο συνοπτικά, (επομένως και 'απλοϊκά' ως προς κάποιες έννοιες), με σκοπό να μην πέσει η βαρύτητα σε αυτά καθεαυτά τα θέματα της Αστροφυσικής, αλλά στις προεκτάσεις τους (ως προς τον τρόπο που χρησιμοποιούνται).
Όμως και τα ίδια αυτά τα θέματα (για όσους θέλουν να ασχοληθούν) επαναλαμβάνω ότι είναι άκρως ενδιαφέροντα, και οδηγούν σε άπειρο θαυμασμό απέναντι στον Δημιουργό. Όταν δηλαδή για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι η πραγματικότητα δεν είναι αυτό που βλέπουμε, αλλά αν δεν είχαμε αυτά τα μάτια και αυτή την συγκεκριμένη λειτουργία της όρασης στο συγκεκριμένο φάσμα φωτός, θα βλέπαμε απλά ένα άπλετο φως, και ότι όλες οι μορφές, τα σχήματα, τα χρώματα, τα μεγέθη, είναι δημιούργημα της ανθρώπινης όρασης και του ανθρώπινου εγκεφάλου.Ο Θεός δηλαδή από την αγάπη Του για τον άνθρωπο, του έδωσε μέσα του την «λειτουργία παραγωγής-δημιουργίας» (ας το πω έτσι) της ομορφιάς, και της αρμονίας, που δεν είναι κάτι 'αντικειμενικό'. Δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα στα δημιουργήματα του Θεού, (στο κτιστό), να συνδέονται με δικό τους ανεξάρτητο τρόπο, με την έννοια της 'αντικειμενικότητας'. Μόνο ο Θεός που δημιουργεί γνωρίζει τα πάντα όπως είναι και όπως δεν είναι, είναι έξω απ΄όλα, και είναι η μόνη Αλήθεια και το μόνο σημείο αναφοράς της Αλήθειας για τα πάντα.
Για να μην επεκταθώ περισσότερο υπάρχουν αυτά (σχετικά με όσα είπα χθες):
«Ο Κενός Χώρος & ο μετασχηματισμός του από τον Άνθρωπο σε ύλη»
https://www.youtube.com/watch?v=293r1eKK5-Q
H σύγχρονη Θεωρία των Χορδών
https://www.youtube.com/watch?v=GiQ8dTzoyhw
Σχετικά με τα υπόλοιπα θέματα που ανοίγονται θα γράψω κάποια πράγματα σε επόμενα σχόλια ανάλογα με τον χρόνο, [συνήθως γράφω βιαστικά ή διακεκομμένα, και ζητώ την κατανόηση αν γίνονται και κάποια λάθη..:)].
Τα σημεία που ξεχωρίζεις στο βίντεο, ως προς το 10ο λεπτό και την εμπλοκή του Πάπα με αυτά τα θέματα, έχω να δώσω ένα βίντεο σχετικά με την απάτη των 'εξωγήινων' (είναι μεγάλο, αλλά και λίγο αν δεις αποσπασματικά, ιδιαίτερα στην αρχή, καταλαβαίνεις τι παίζεται).
https://www.youtube.com/watch?v=1E9pQBNPExo&feature=emb_logo
Πρόκειται για τις υπόγειες βάσεις στην Αμερική και όσα συμβαίνουν εκεί. Επειδή απεχθάνομαι την συνομωσιολογία, το έχω ψάξει πολύ αυτό το θέμα (έχω και κάποια βιβλία με πραγματικά επιστημονικά στοιχεία, και όχι 'ιντερνετικά' κατασκευάσματα για εντυπωσιασμό), και μπορώ να βεβαιώσω, ότι όντως υπάρχει συνεργασία επιστημόνων με δαίμονες, που θεωρούνται ως εξωδιαστασιακή νοημοσύνη, δηλ. ως ένας τρόπος να αντληθούν πληροφορίες από το Σύμπαν.
Αυτά τα λέει και ο Δανέζης, ο οποίος είναι ένας εξαίρετος κορυφαίος αστροφυσικός, αλλά ταυτόχρονα πολύ 'επικίνδυνος' αν ερμηνεύσεις λάθος όσα λέει (δυστυχώς το κάνει και ο ίδιος, επισημαίνεται και σε κάποια σχόλια στο ιστολόγιο της Σ.Ντρέκου).
Στο βίντεο του Δανέζη που παρέθεσα, λέει π.χ. στο 9ο λεπτό ότι τον κατηγορούν ότι με τις θεωρίες του πάει να καταργήσει τον διαλεκτικό υλισμό. Απαντά, ότι μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει διαλεκτικός υλισμός, και παραθέτει τον Ε.Μπιτσάκη έναν ακόμα θεωρητικό του, (του διαλεκτικού υλισμού) και όσα λέει (καταλήγει δηλ. σε μια άλλη έννοια του κόσμου, 'πνευματικοποιημένη' όπου η έννοια της 'ύλης' είναι πλέον κάτι άλλο, 'εξαφανίζοντας' έτσι την 'ανάγκη' πνευματικού κόσμου, ώστε να επεξηγηθούν κάποια πράγματα)
Ως προς τον Δανέζη δες και αυτό:
http://alfavita.gr/koinonia/244646_o-manos-danezis-kai-o-neos-politismos

Μαρία Π. είπε...

Να κάνω μια διόρθωση. Ήθελα να δώσω κάποιο άλλο βίντεο σχετικά με τον Πάπα και τους «εξωγήινους» (αν το βρω θα το παραθέσω), και νόμιζα ότι ήταν αυτό (που είναι όπως είδα μπερδεμένο στη θεματολογία, και δεν ξέρω αν όσα περιέχει είναι σωστά, και επιπλέον δεν αναφέρεται στον Πάπα).
Εν ολίγοις, το Βατικανό εμπλέκεται άμεσα με τα θέματα των «εξωγήινων», έχει δικό του τηλεσκόπιο και αστρονόμους, και καρδινάλιοι έχουν μιλήσει συχνά για τους «εξωγήινους αδελφούς μας» που θα ήθελαν μάλιστα να βαπτίσουν (αυτά είναι καταγεγραμμένα). Στην Αμερική υπάρχουν υπόγειες εγκαταστάσεις υψίστης ασφαλείας σε πολλά επίπεδα, με την εμπλοκή της CIA και του Στρατού, στις οποίες γίνεται επικοινωνία με «υψηλή νοημοσύνη», με διάφορους τρόπους, δίνεται υψηλή τεχνολογία, για νέα όπλα και διαστημικά προγράμματα με κάποιες «προϋποθέσεις» που «πρέπει να τηρηθούν» όπως οι κατευθύνσεις στα παγκόσμια θέματα (για την υποτιθέμενη επιβίωσή της ανθρωπότητας), είτε και «εκβιαστικά», με επακόλουθη απόρρητη ενημέρωση αρχηγών κρατών και του Πάπα (ίσως και του Βαρθολομαίου), για την ανάγκη ενοποίησης του κόσμου. Έχει διαρρεύσει από ανθρώπους που γνώριζαν (που κάποιοι «έχασαν» την ζωή τους), ότι σε αυτές τις βάσεις πηγαίνουν πολιτικοί, και έχουν προσωπική εμπειρία αυτών των φαινομένων.Τα προγράμματα «έρευνας», χρηματοδοτούνται και με «μαύρα» κονδύλια (από «πράσινους» φόρους, ακόμα και από εμπόριο κοκαϊνης, στο οποίο εμπλέκεται η CIA).

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

Αγαπητή Μαρία Π,
Το κατωτέρω σχόλιό μου εστάλη την παρελθούσα Κυριακή στις σκοτεινές ΑΚΤΙΝΕΣ, αλλά δεν δημοσιεύθηκε λόγω του γνωστού... υπερβάλλοντος δημοκρατικού φρονήματος του (αγνώστου) διαχειριστή τους (μήπως τον ξέρεις;)
"Tαιριάζει σήμερα την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου να σχολιασθεί η εν λόγω «δημοφιλής» ανάρτηση (ΜΙΑΡΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ στην Ι.Μ. Αγ. Διονυσίου Εν Ολύμπω) και να επισημανθεί ότι: Όπως οι αναιδείς Φαρισαίοι, άνοιξαν το μιαρό στόμα τους και έφτυσαν κατά πρόσωπο τον Χριστό, ως ακάθαρτο «Σαμαρείτη», έτσι και η κυρά Φωφώ, της σύγχρονης παράταξης των «καθαρών» και «αμολύντων», άνοιξε το, ούτως ή άλλως, απύλωτο στόμα της και έφτυσε τους μεμαρτυρημένης αγίας βιοτής και διαγωγής, αγωνιστές και τιμίους εργάτες του Ευαγγελίου, οσίους ασκητές και ιεραποστόλους Σεβασμιώτατο Ιωήλ και Ηγούμενο Μάξιμο, χωρίς βεβαίως προηγουμένως, ξεπερνώντας και το Συνέδριο των ανόμων σε ιταμότητα, να ζητήσει και να λάβει την απολογία τους ή έστω μία απλή εξήγηση για το τι πράγματι και γιατί έγινε. Η ίδια δεν ενοχλείται που στα στέκια της παράταξής της συχνάζουν (ή μάλλον έχουν κάνει κατάληψη) παλαιοημερολογίτες, καθηρημένοι κληρικοί, αγιομάχοι κλπ. Δεν ενοχλείται για την, κατά το παρελθόν, στήριξη που προσέφεραν άλλα στελέχη της παρατάξεώς της στον Καμμένο, την Χρυσή Αυγή, τον «λεβέντη» Τσίπρα κλπ. Όχι! Στους «καθαρούς» όλα είναι καθαρά και επιτρεπόμενα, αρκεί να είναι αντιοικουμενιστικά και αντιπατριαρχικά!"

Μήπως δεν έκανα καλά που το έστειλα, όπως επίσης και στην ίδια την Φωφώ;
Μήπως έχουν δίκαιο που δημοσιεύουν, αυτές τις ημέρες, άκρως υβριστικά άρθρα για τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία ενός αγωνιστού ιατρού και κογιονάρουν τον Επίσκοπο Ναυπάκτου με αλλεπάλληλες δημοσιεύσεις τους επειδή ζητεί σεβασμό στην Ιεραρχία;
Εξέπεσε η Ιεραρχία; (όχι του Σύμπαντος...)

Ζητώ συγγνώμη για την... απότομη προσγείωση.

Γιάννης Ιωαννίδης

Νίκος Κ. είπε...

Καλησπέρα Μαρία.Πολύ ωραία η εισαγωγή στο πρωϊνό σου σχόλιο και τα links που έδωσες(τους έριξα μισή ματιά,αλλά θα τα δω σύντομα).Για τη Θεωρία των χορδών έχω κάποιες επιφυλάξεις,χωρίς βέβαια να έχω μπει στα βαθιά νερά της ανάλυσης της,διαβάζοντας ένα άρθρο για το βιβλίο του Lee Smolin, Θεωρία Χορδών: Όλα ή τίποτα;
Η βασική κριτική του Smolin συνίσταται στο γεγονός πως η Θεωρία Χορδών, στη μορφή που ξέρουμε σήμερα, δεν ικανοποιεί τη θεμελιωδέστερη προϋπόθεση μιας αποδεκτής πρότασης, που δεν είναι άλλη από την δυνατότητά της να κάνει σαφείς νέες προβλέψεις.
Το πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός πως η Θεωρία Χορδών είναι εξαρτημένη από το υπόβαθρο, πράγμα που σημαίνει πως ο χώρος θεωρείται σταθερή και αυθύπαρκτη οντότητα,«με τα πράγματα να συμβαίνουν εντός του».Ενώ η θεμελιώδη ιδέα της Γενικής Σχετικότητας είναι πως ο χώρος δεν είναι σταθερή οντότητα, η γεωμετρία του δεν αποτελεί νόμο της Φύσης. Αντίθετα, ο «νόμος» είναι ότι ο χώρος έχει οποιαδήποτε μορφή, διότι εξελίσσεται με τον χρόνο, υπό την επίδραση της μάζας-ενέργειας και των δυνάμεων.
Όμως το ουσιαστικό πρόβλημα για τον Smolin είναι ότι,εδώ και κάποιες δεκαετίες είναι απαγορευμένη ουσιαστικά η καριέρα για τους θεωρητικούς φυσικούς, στο μέτρο που ακολουθούν διαφορετικές προσεγγίσεις από αυτές των χορδών.
Ο Smolin μας εξηγεί, πως στην πραγματικότητα το ακαδημαϊκό establishment είναι έτσι στημένο, ώστε να συντηρεί και να αναπαράγει το εκάστοτε status quo.Και αυτό το κάνει αξιοποιώντας όλους τους πόρους και τις εξουσίες: αξιολογήσεις, προαγωγές, μονιμοποιήσεις, χρηματοδότηση.Αν τα συνδέσουμε με αυτά που γράφεις στο σχόλιο των 4:21 μ.μ. ας έχουμε κάποια επιφύλαξη.
Το link του άρθρου:
https://blogs.sch.gr/1gympyla/2015/07/11/%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%B4%CF%8E%CE%BD-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%AE-%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1/

amethystos είπε...

5.16 Ποιά είναι η Φωφώ; Εννοείς τή Φαίη;

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

Προδήλως εννοώ την φιλόδοξη Φαίη, αλλά δυστυχώς γι'αυτήν μόνον Φωφώ.

Γ.Ι.

Μαρία Π. είπε...

Αγαπητέ Γιάννη, θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, και θα μιλήσω με ειλικρίνεια για όλα τα θέματα έτσι όπως ακριβώς τα βλέπω.
Κατ΄αρχάς το γεγονός ότι δεν δημοσιεύονται σχόλια είναι γνωστό εδώ και χρόνια. Όχι ένα και δύο σχόλια, αλλά οποιοδήποτε αντίθετο στην γραμμή του ιστολογίου. Δεν το κάνουν όλοι, αλλά οι ΑΚΤΙΝΕΣ σίγουρα, γιατί έχει συμβεί και σ΄εμένα παλαιότερα και δεν είχε σχέση με οικουμενισμό-αντιοικουμενισμό, απλά είχα παραθέσει απ΄ότι θυμάμαι (μέσα στην αγαθότητα που είχα τότε, που δεν γνώριζα το κάθε ιστολόγιο) κατά σύμπτωση πάλι κάτι για τον Άγιο Γέροντα, και δεν δημοσιεύτηκε.Τον διαχειριστή προφανώς δεν τον γνωρίζω.
Ως προς τα υπόλοιπα θα μου επιτρέψεις να μιλήσω καθαρά, έτσι όπως νιώθω και με κάθε ειλικρίνεια ενώπιον του Θεού, γιατί νομίζω ότι η αλήθεια πρέπει να βρεθεί και για τις δύο πλευρές.
[Και επειδή είναι καλύτερα αυτό να γίνεται χωρίς προσωπικές αναφορές και ονόματα για λόγους διάκρισης, θα ήθελα να σε παρακαλέσω να μιλάμε με γενικό τρόπο.Άλλωστε καθένας μπορεί να έχει την γνώμη του για τον καθένα. «Διαγράφω» λοιπόν νοητά τις προσωπικές αναφορές, και συνεχίζω].
Από τη μία λοιπόν, όντως ο χώρος των λεγόμενων «αντι-οικουμενιστών» είναι γεμάτος προβλήματα όπως λέμε και ξαναλέμε.
Ισχύουν γενικότερα όσα γράφεις για νοοτροπία «καθαρών», για αγιομαχία, για έλλειψη διάκρισης, για το ότι προτρέχουν στις κρίσεις τους, για την προκατάληψη απέναντι σε όσους δεν συμφωνούν με τις εμμονές τους, για την εύκολη κατάκριση. Τα έχω ζήσει και προσωπικά.
Επίσης ισχύει ότι μπροστά σε αυτές τις εμμονές δεν υπολογίζουν τα υπόλοιπα όπως π.χ. την στήριξη στην Χ.Α. που ανέφερες. Υπήρχε ένα ιστολόγιο αποτειχισμένων «Ο Παιδαγωγός», ανοιχτά προσκείμενο στην Χρυσή Αυγή που επιπλέον προωθούσε ένα πλανεμένο, τον μοναχό Μωυσή εκ Πρεβέζης, που είχε μπερδέψει τον χριστιανισμό με την αρχαιολατρεία (μιλάμε για τέτοιο βάθος ΣΚΟΤΟΥΣ και πλάνης), και όμως δεν βρέθηκε κανείς να τον κρίνει, μάλιστα όταν έγραφε στα ιστολόγιά τους τον καλοδεχόταν, εκτός από αυτό εδώ το ιστολόγιο του Αμέθυστου που έβγαλε τις πλάνες του.Λοιπόν αυτή είναι η κατάσταση.
Σ΄εμένα έλεγαν μετά την αποτείχιση του π. Μανώλη ότι η Θεία Χάρη έφυγε απ΄την Εκκλησία και πήγε στην ομάδα του, και ότι τα Μυστήρια είναι άκυρα. Βλασφημίες κανονικές.
Από την άλλη όμως αγαπητέ Γιάννη, βλέπουμε να συμβαίνουν πρωτοφανή πράγματα, και να σου πω με όλη μου την ειλικρίνεια, ότι μόνο το να λέμε πως είναι και πως δεν είναι οι κάθε είδους αποτειχισμένοι και σχισματικοί (στο φρόνημα, και στην έπαρση), δεν νομίζω ότι φτάνει πλέον.
Χρειάζεται πια εδώ που έφτασαν τα πράγματα, να αναζητήσουμε πρώτα εμείς τις αιτίες για όσα γίνονται. Γιατί πρέπει να δώσουμε πρώτα μια απάντηση στον εαυτό μας.
Ειλικρινά, εγώ επειδή έχω μία συναισθηματική φόρτιση ως προς την Εκκλησία, επειδή κυριαρχεί η αθεϊα, και βλέπω την αποχριστιανοποίηση και τον πόλεμο που δεχόμαστε από παντού, πάντα προσπαθούσα να «προστατέψω» την Εκκλησία με κάθε τρόπο. Ακόμα και όταν έβλεπα ότι κάποια πράγματα ήταν λάθος, δεν δεχόμουνα από άθεους να μου λένε τίποτα. Έλεγα μέσα μου ότι αυτά είναι θέματα ενδοεκκλησιαστικά (όπως γίνεται και σε μια οικογένεια που θα κάνει την κριτική της όταν «κλείσει η πόρτα» και όχι ενώπιον των ξένων και εχθρών της).
Δυστυχώς η κατάσταση όμως δείχνει πλέον να ξεφεύγει.Δηλαδή είναι τόσο εξόφθαλμα αυτά που συμβαίνουν που δεν ξέρω τι να πω. Γνωρίζουμε τις δεσμεύσεις απέναντι στην Ε.Ε., όπως και τους εκβιασμούς που δέχεται η χώρα σε οικονομικό και εθνικό επίπεδο από τους ξένους, οι οποίοι φτάνουν και στον Αρχιεπίσκοπο. Γνωρίζουμε τις απειλές (των ξένων) στο Υπουργείο Οικονομικών για διακοπή μισθοδοσίας κληρικών, γνωρίζουμε ακόμα και ότι έφεραν στον Πατριάρχη το Ουκρανικό ως έναν τρόπο να αποκομίσει την στήριξη των Αμερικανών, απέναντι σε μια άκρως επικίνδυνη Τουρκία. Μια στήριξη που σε συνδυασμό με την επέκταση των Νατοϊκών Βάσεων, θα είχε και η Ελλάδα, επομένως «υποχρεώθηκε» ίσως και ο Αρχ. Ιερώνυμος να στηρίξει τον Πατριάρχη. Ίσως το ίδιο έγινε και με τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου. Δεν ξέρω που φτάνουν όλα αυτά πλέον.
[συνεχίζεται]

Μαρία Π. είπε...

Όμως αναρωτιέμαι δεν βλέπουν οι Μητροπολίτες και ο Αρχιεπίσκοπος την συνεχιζόμενη κατρακύλα; Ειλικρινά αν όλα αυτά γινόταν για να προκύψει κάτι επί της ουσίας ΚΑΛΟ (αν ήταν δηλ. αντίστροφες οι καταστάσεις ως προς τον Επιφάνιο και τον Ονούφριο), δεν θα με πείραζε η παρέμβαση του Πατριάρχη, αλλά θα έλεγα ότι ο Θεός το επέτρεψε για το καλό της Εκκλησίας, [εφόσον χειροτονηθούν οι αχειροτόνητοι]. Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους αμετανόητους που συγχρωτίζονται με Ουνίτες. Αποτελούν τον Δούρειο Ίππο της ένωσης με την Ουνία και τον Πάπα.Πριν λίγες μέρες είδαμε και την ανακοίνωση του Γραφείου της Μητρόπολης Πειραιώς και όσα γράφει.
Λοιπόν οι Επίσκοποι και ο Αρχιεπίσκοπος δεν τα βλέπουν όλα αυτά; Ποιος είναι τελικά ο ρόλος τους; Δεν είναι οι υποτιθέμενοι θυροφύλακες; Είναι δυνατόν να στηριζόμαστε σε κοσμικές εξουσίες, και «να μας πουλούν προστασία» (ως μπράβοι νυχτερινών κέντρων), με αντάλλαγμα τη μετάλλαξη της Εκκλησίας μας (και της χώρας μας); Τι θα αφήσουμε αύριο στα παιδιά μας ; Μια μουσουλμανοποιημένη χώρα και μια ουνιτική Εκκλησία;
Ως προς τους δύο Αγορείτες, δεν αμφισβητώ την άγια βιοτή και διαγωγή τους, ούτε συμφωνώ ότι «βλάπτουν εσκεμμένα την Εκκλησία», όμως πως να εξηγήσουμε την συμμετοχή; Ως εκκλησιαστική «υπακοή»; Αυτό όμως είναι σωστό σε αυτές τις συνθήκες; Χωράει η έννοια της «υπακοής» σε όσα γίνονται και έρχονται. Αν π.χ. εμένα μου πει ο ιερέας ότι τώρα θα ενωθούμε με τους παπικούς εγώ θα τον υπακούσω; Με τόσα που γίνονται; Στο Άαχεν έπαιρναν αντίδωρο απ΄τον Καρδινάλιο.
Ειλικρινά αγαπητέ Γιάννη αν υπάρχει κάποια εξήγηση για όλα αυτά παρακαλώ να την πεις (και καλύτερα χωρίς προσωπικές αναφορές, ούτως ή άλλως καθένας έχει την οπτική του για πρόσωπα και πράγματα, και είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί, με τις επιλογές του καθενός).
Εκκλησία είμαστε όλοι μας. Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Και δεν μπορούμε να στεκόμαστε απαθείς μπροστά σε όλα αυτά.

Μαρία Π. είπε...

Καλησπέρα Νίκο. Χαίρομαι για την έρευνα (μ΄αρέσουν έτσι κι αλλιώς αυτά τα θέματα), απλά να μου επιτρέψεις να πω την γνώμη μου, σε επόμενο σχόλιο λόγω της περασμένης ώρας...

Μαρία Π. είπε...

Να συμπληρώσω αγαπητέ Γιάννη στα προηγούμενα, ότι αν τελικά η αιτία είναι κάποιοι μεγαλύτεροι (και πιο αθέμιτοι) από τους αντιλαμβανόμενους εκβιασμούς, που εμείς δεν γνωρίζουμε, ή υπάρχουν και άλλα γεγονότα (ακούω π.χ. κάτι στο περιβάλλον μου), ακόμα κι έτσι, νομίζω ότι η 'πίεση' (εφόσον γίνεται σωστά, όπως λέμε συνέχεια) θα βοηθήσει.Την περίοδο που ξέσπασε η οικονομική κρίση, και υπήρχε το κίνημα των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, κάποιοι πολιτικοί είχαν πει,«συνεχίστε τις κινητοποιήσεις, μας βοηθάτε στην διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες, βλέπουν οι ξένοι ότι δεν μπορούμε να περάσουμε αυτά που μας ζητούν..». Επομένως η υγιής αντίδραση είναι επιβεβλημένη.
Αλλά και εγώ επιμένω πάντα, στην ανάγκη του σωστού τρόπου. Το επαναλαμβάνω συνεχώς και συνεχώς... Πριν λίγες μέρες είπα πάλι για τον Άγιο Παϊσιο και πως μιλούσε. Κάποιοι μπορεί να νομίζουν ότι φοβόμαστε απλώς την κατάκριση. Και επειδή υπάρχει μία πώρωση, και έχουν πέσει τα αντανακλαστικά ακόμα και απέναντι σε βλασφημίες (με αναφορές περί μολυσμού ανθρώπων και Μυστηρίων εδώ και χρόνια), δεν ακούνε, αντίθετα επιμένουν στο ίδιο τέμπο.Το βλέπω εδώ και χρόνια πολύ έντονα, ειδικά σε κάποια ακραία ιστολόγια 'Αποτείχισης'.
Όμως εδώ είναι τώρα η διάκριση. Πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί η χρυσή τομή. Το όριο εκείνο που μπορείς να φτάσεις ώστε να μην γίνεις άθελά σου ο «χαφιές της αστυνομίας» όπως τότε με τα γεγονότα στην Μαρφίν που έβαλαν ταφόπλακα στις αντιδράσεις των Ελλήνων.
Νομίζουν κάποιοι ότι όσο πιο ανεξέλεγκτη γλώσσα έχουν τόσο περισσότερο αφυπνίζουν και αγωνίζονται. Δεν είναι όμως έτσι. Είναι το ακριβώς αντίθετο. Τους χρησιμοποιεί ο διάβολος για να κάνει την δουλειά του. Για να εγκλωβίσει στην αφωνία τους υπόλοιπους και να δώσει άλλοθι, 'θυματοποιώντας' όσους κρίνονται. Απλά πράγματα, που δυστυχώς το πάθος της κατάκρισης δεν αφήνει κάποιους να τα αντιληφθούν.

Μαρία Π. είπε...

Νίκο, διάβασα τώρα το άρθρο με την κριτική στην θεωρία των χορδών.Προφανώς δεν ισχυρίζεται εδώ κανείς ότι έχει εξειδικευμένες γνώσεις κοσμολογίας, όπως είπες κι εσύ. Τις σκέψεις μας λέμε, και μάλιστα προσπαθούμε να τις συσχετίσουμε με γεγονότα που άπτονται γενικότερων παραμέτρων, όπως οι παγκόσμιες κατευθύνσεις που δίνονται, ή 'επιβάλλονται' με ένα ιδιότυπο τρόπο όπως είπες. Υπάρχουν όμως πράγματα που μπορούμε να πούμε υπέρ, ή κατά της (οποιασδήποτε) θεωρίας, και στη συνέχεια το αφήνουμε ανοιχτό, μέχρι νεότερων ίσως δεδομένων.
Το γεγονός ότι αποκλείονται όσοι δεν συμφωνούν έχει κατά τη γνώμη μου διπλή ανάγνωση.
Μπορεί δηλ. να είναι επιβαλλόμενη όπως ισχυρίζεται ο Smolin (αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε και γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό), ή μπορεί να είναι τόσο πια αποδεχόμενη από την συντριπτική πλειοψηφία, οπότε δεν μπορεί να 'σταθεί' στον χώρο αυτό όποιος δεν την αποδέχεται.
Αυτό το δεύτερο Νίκο, είναι πολύ πιθανό, γιατί έχει συνδεθεί με πράγματα που έχουν αποδειχτεί ήδη πειραματικά, όπως η ύπαρξη πολλών υπο-διαστάσεων που είναι αναδιπλωμένες, ΄τυλιγμένες' (ας το πω έτσι) μέσα στις άλλες 4 (μήκος-πλάτος-ύψος-χώρος). Έχει αποδειχτεί και στον επιταχυντή του CERN, με την 'εξαφάνιση' σωματιδίων όταν η ταχύτητά τους ανέβαινε πάρα πολύ. Επομένως θεωρούν ότι περνούσαν σε άλλες διαστάσεις (αναδιπλωμένες υπο-διαστάσεις).
Αυτό για να το πούμε πιο απλά, για όποιον πιθανόν δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με αυτά τα θέματα, σημαίνει ότι η ύλη δεν σταματάει στα υποατομικά κουάρκ. Σίγουρα υπάρχουν μικρότερα μεγέθη, και μάλιστα απείρως μικρότερα, ανεξάρτητα αν ισχύουν όσα λέει η θεωρία των χορδών, ότι δηλ. η χορδή μπροστά στο άτομο (πυρήνας-ηλεκτρόνια), είναι σαν ένας άνθρωπος ή ένα δέντρο μπροστά στο ηλιακό σύστημα. Μπορεί αυτό να μην ισχύει. Μπορεί να υπάρχει οποιαδήποτε άλλη τάξη μεγέθους. Είναι αδύνατον όλα αυτά να επιβεβαιωθούν με οποιοδήποτε ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, γιατί δεν μπορεί τίποτα να φτάσει σε τόσο απειροελάχιστη μικροκλίμακα.
Όμως η ίδια η ύπαρξη των πολλών διαστάσεων το επιβεβαιώνει με έμμεσο τρόπο.
Γιατί αν σταματήσουμε στο άτομο (που κάποτε θεωρούνταν άτμητο), ή στα κουάρκ, αναγκαστικά θα δεχτούμε μόνο τις 4 διαστάσεις, εφόσον π.χ. το μήκος θα είναι μία νοητή γραμμή με αυτά τα σωματίδια και τέλος. Όμως η επιβεβαίωση κάποιου 'υπο-μήκους', 'υπο-πλάτους' και 'υπο-ύψους' (αν μπορούμε να μιλήσουμε έτσι για αναδιπλωμένες σαν σωλήνες υποδιαστάσεις), επιβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται για 'γραμμή' αλλά για ένα 'μακρόστενο ατέλειωτο παραλληλόγραμμο', (ας φανταστούμε π.χ. ένα σχήμα σαν μία ράβδο), που έχει δηλαδή 'πάχος'. Αυτό δεν είναι λοιπόν μια γραμμική διάταξη μεγάλων σωματιδίων (εφόσον δεν είναι γραμμή), αλλά μία μάζα πολλών μικρότερων σωματιδίων. Και μάλιστα πολύ μικρότερων, εφόσον οι υποδιαστάσεις είναι πολλές (υπολογίζονται 10-12, χωρίς να μπορώ να πω κάτι πάνω σε αυτό).Θα συνεχίσω σε λίγο.

Μαρία Π. είπε...

Σχετικά με αυτή την πρόταση: «Η βασική κριτική του Smolin συνίσταται στο γεγονός πως η Θεωρία Χορδών, στη μορφή που ξέρουμε σήμερα, δεν ικανοποιεί τη θεμελιωδέστερη προϋπόθεση μιας αποδεκτής πρότασης, που δεν είναι άλλη από την δυνατότητά της να κάνει σαφείς νέες προβλέψεις.», ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω σε τι είδους προβλέψεις αναφέρεται. Αν γνωρίζεις κάτι περισσότερο, μπορείς να μου το πεις;

Ως προς την επόμενη παράγραφο:
«Το πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός πως η Θεωρία Χορδών είναι εξαρτημένη από το υπόβαθρο, πράγμα που σημαίνει πως ο χώρος θεωρείται σταθερή και αυθύπαρκτη οντότητα,«με τα πράγματα να συμβαίνουν εντός του».Ενώ η θεμελιώδη ιδέα της Γενικής Σχετικότητας είναι πως ο χώρος δεν είναι σταθερή οντότητα, η γεωμετρία του δεν αποτελεί νόμο της Φύσης. Αντίθετα, ο «νόμος» είναι ότι ο χώρος έχει οποιαδήποτε μορφή, διότι εξελίσσεται με τον χρόνο, υπό την επίδραση της μάζας-ενέργειας και των δυνάμεων.»

Iσχύει ότι η έννοια του χώρου δεν είναι αποκομμένη από την έννοια του χρόνου. Μιλάμε πάντα για χωρο-χρόνο (μετά τον Αϊνστάιν), που 'δημιουργείται' λόγω της παρουσίας κάποιας μάζας, που προκαλεί καμπύλωση οποιασδήποτε μορφής ανάλογα με την πυκνότητα του σώματος.
Μου φαίνεται πάντως δύσκολο να έρχονται σε αντίθεση οι δύο θεωρίες (σχετικότητας και χορδών), γιατί δεν μιλάμε για 'υλικά σώματα' σε χώρο, αλλά για παλλόμενους ενεργειακούς σχηματισμούς, που 'εμφανίζονται' και ΄'εξαφανίζονται', 'συμπυκνώνονται' ή αποδομούνται΄ανάλογα με τα πεδία και τις δυνάμεις που αναπτύσσονται. Επομένως δεν νομίζω ότι υπεισέρχεται η κλασσική έννοια του ευκλείδιου χώρου σε αυτή τη θεωρία. Με χαρά πάντως θα ακούσω ότι αντίθετο ή μη, υπάρχει πάνω σε αυτά.

Μαρία Π. είπε...

Μια διόρθωση στο σχόλιο 9.55. Δεν πρόκειται για 'μακρόστενο παραλληλόγραμμο' όπως χονδρικά είπα για το σχήμα, αλλά για σωληνοειδές σχήμα. Απλά το είπα έτσι χονδρικά για να έχουν κάποιο νόημα οι υποδιαστάσεις.

χαλαρωσε είπε...

Δεν ειναι αγιορειτεςς ο ιωηλ ειναι επισκοπος εδεσσης και ο μαξιμος ηγουμενος της διονυσιου εν ολυμπω. Σημασια εχει οτι το μετρο δεν ειναι οι αποτυχειμενοι. Ειναι περαν των πραγματων οπως εχει δειχυει και μεσα απο την σταση τοου ζηση. Πριν αρκετα χρονια εδω στον αμεθυστο ειχα αναφερθει σε διαλογο μου με τον ζηση, πριν γινει και εν τοις πραγμασι αποτειχυμενος, στον οποιο διαλογο ο ζησης σε ερωτηση μου για τα ολισθηματα του ζηζιουλα απαντησε οτι αυτα ειναι αποψεις. Η σθεναρη σταση του σμεθυστου κρατησε τις πορτες ανοιχτες και δεν μας πηραν φαλαγγι τρελογιαννηδες και ναυπακτιοι. Το μετρο ειναι ο Κυριος μας. Εκει μετραται και ο ιωηλ και μαξιμος και ο λεμεσου και ο πειραιως, ο οποιος εχει μαλλον πτυχιο δραματικης νομικης. Εκει λοιπον οταν ζυγιζοντζαι δεν πιανουν ουτε ενα μπατζακι του αγωνιστη εν προσευχη ονουφριου Κιεβου. Ο αναστασιος διπλωματικα εμπαιζει τον εαυτο του. Στωμεν καλως εντος. Η μαρτυρια μας δογματικη και η θεοφιλης ζωη μας ειναι ευαρεστα στον Κυριο μας Ιησου Χριστο. Το χερι του ιωηλ η του μαξιμου δεν θσ το κοψουμε εμεις αλλα δεν θα το φιλησουμε κιολας. Ας του το.φιλησει ο ψευεπισκοπος ολβιας. Η σταση μας ως προς αυτο ειναι ξεκαθαρη. Ειμαστε σταλαντευτοι τοποθετημενοι εμπροσθεν του Κυριου και τον κοιταζουμε στα ματια ζητωντας το ελεος του. Τους εχθριυς του, τους κιοτηδες και τους προδιδοντες τους γυριχουμε την πλατη. Χαιρεστε εν Κυριω

amethystos είπε...

Αδελφέ ο Θεός μεθ' ημών. Είμαστε προσκολλημένοι στόν τύπο, στό αξίωμα καί εν τέλει στό ράσο. Κανένας δέν "χωνεύει" τόν λόγο τού Αγίου Παισίου. Η Ιερωσύνη δέν είναι πρός σωτηρίαν ή τόν λόγο τού Απ. Παύλου πρός τόν Τιμόθεον. Απέκτησες τήν Ιερωσύνη από προφητεία καί όχι από κλίση(καμμία σχέση μέ τήν κλήση). Δέν μπορούμε νά αφομοιώσουμε τόν λόγο τού Αρεοπαγίτη καί τού Αγίου Μαξίμου ότι η εσωτερική ιεραρχία τού νού δημιουργεί τήν εξωτερική , τήν εκκλησιαστική.Οτι η εξωτερική ιεραρχία δέν μπορεί νά δώσει τήν ουράνιο πρόοδο εκτός καί άν είναι κλήση Κυρίου, προφητεία. Γι' αυτό η εκκλησία τού Κυρίου επιδίωκε νά βρεί τούς ανθρώπους Του γιά επισκόπους ή μοναχούς καί ασκητές. Σήμερα πιανόμαστε από τά μαλλιά μας, από τά συναισθήματά μας καί πνιγόμαστε χωρίς νά ζητήσουμε βοήθεια. Ευχόμαστε.

Νίκος Κ. είπε...

Αδελφέ Χαλάρωσε,με τον ωραίο τρόπο που γράφεις μου θύμισες τον αξιωματικό που ρωτά τους στρατιώτες: Ηθικόν; και απαντούν δυνατά: Ακμαιότατον. Στώμεν καλώς!

Ανώνυμος είπε...

Στωμεν καλως εντος.

amethystos είπε...

Εντός; Τής αμαρτίας; τής κακοδοξίας; τής αγέλης;τού κοπαδιού;τής ευκολίας; τού πνεύματος τής αργίας, τής περιεργείας, τής φιλαρχίας καί τής αργολογίας; Κάτι λές όμως άν λές αυτά πού εννοώ, διότι μέσα σ' όλα αυτά υπάρχει ηδονή, μεγάλη ηδονή. Η οδύνη έρχεται αργότερα.

Νίκος Κ. είπε...

Αγαπητή Μαρία,διάβασα τα σχόλια σου με τα οποία εννοείται ότι συμφωνώ.Θα μπορούσα άνετα να λέω τα λεγόμενα σου σε άλλη περίπτωση.Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Smolin,ώστε να έχω πλήρη εικόνα των επιχειρημάτων του,μιας και η συζήτηση για τη Θεωρία των Χορδών μας προέκυψε χθες.Τα πέντε αναπάντητα προβλήματα της Φυσικής σήμερα είναι: 1.Συνδυασμός της Γενικής Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής σε μια μόνη και ενιαία Θεωρία.2.Επίλυση της θεμελιωδών προβλημάτων της Κβαντομηχανικής 3.Προσδιορισμός κατά πόσο τα ποικίλα σωματίδια και δυνάμεις μπορούν να ενοποιηθούν σε μια μόνο εικόνα, η οποία θα τα εξηγεί ως εκδηλώσεις μιας μοναδικής θεμελιώδους οντότητας. 4.Εξήγηση της ύπαρξης και του μεγέθους των ελεύθερων σταθερών της Φύσης. 5.Να εξηγηθεί η σκοτεινή μάζα και η σκοτεινή ενέργεια. ή, εφόσον η ύπαρξή τους δεν επιβεβαιωθεί, να προσδιοριστεί με ποιόν τρόπο και γιατί η ισχύς της βαρύτητας μεταβάλλεται στις μεγάλες κλίμακες. Ο Smolin εντοπίζοντας στην Θεωρία των Χορδών δείχνει πως αυτή υπάρχει πιθανότητα, υπό προϋποθέσεις, να επιλύει το Πρόβλημα 3,αλλά ούτε κατ’ ιδέα προτείνει κάτι για την προσέγγιση των υπολοίπων,λέγοντας ότι μέχρι το 1980, η Φυσική απολάμβανε 200 χρόνια εκρηκτικής ανάπτυξης, όπου θεωρία και πείραμα συμπορεύονταν. Έκτοτε, σε ό,τι αφορά τους νόμους της φύσης, οι φυσικοί δεν έχουν να προσθέσουν το παραμικρό.Μετά τη συζήτηση μας έχω σκοπό να διαβάσω το βιβλίο και τα ξαναλέμε.Προσωπικά δεν απορρίπτω ή αποδέχομαι αβίαστα τίποτα,απλά πάντοτε μου άρεσε και η άλλη όψη των πραγμάτων.Να είσαι καλά.

Μαρία Π. είπε...

Αγαπητέ Νίκο, αυτή την ενοποίηση (σημείο 1) προσπάθησε να κάνει ο Στίβεν Χόκινγκ, ώστε να διατυπώσει την θεωρία του παντός. Ήταν ένας από τους βασικούς εμπνευστές του πειράματος στο CERN. Έχω την εντύπωση ότι τα αποτελέσματα έχουν ήδη θέσει πολλά στηρίγματα αλήθειας, όπως έγραψα και πριν. Θα το ψάξω κι εγώ περισσότερο.
Το σημείο 3 είναι αυτά που λέει ο Δανέζης στο βίντεο για τον «κενό χώρο», και την παραγωγή σωματιδίων από κβαντικά πεδία.Ως προς τις Σταθερές της Φύσης υπάρχουν όπως ξέρουμε κάποιες συγκεκριμένες που χρησιμοποιούνται στους μαθηματικούς τύπους π.χ. της Θεωρίας της Σχετικότητας.Το μέγεθος ορίζεται, ώστε να επιβεβαιώνεται η εξίσωση. Ο Αϊνστάιν έβαλε στους τύπους του μία Σταθερά, που στη συνέχεια αφαίρεσε θεωρώντας το Σύμπαν στατικό (ότι δεν αλλάζει ως προς το μέγεθος όπως νόμιζαν τότε). Όμως ήταν τελικά σωστή, γιατί διατύπωνε την διαστολή του Σύμπαντος, και σήμερα χρησιμοποιείται. Σχετικά με το σημείο 5, μάλλον σχετίζεται και αυτό από τη μία με τον «κενό χώρο» (αόρατος λόγω μεγάλης αραίωσης, επομένως πολύ μικρής καμπυλότητας), που παράγει σωματίδια (συνδέεται σαν έννοια με την σκοτεινή ενέργεια), και από την άλλη ίσως με σώματα μεγάλης πυκνότητας άρα μεγάλης καμπύλωσης του χώρου που τα κάνει αόρατα (όπως είναι αόρατες και οι μελανές οπές) που μάλλον αυτό συνδέεται με την έννοια της σκοτεινής ύλης, και την βαρυτική αύξηση στις άκρες των γαλαξιών.
Φυσικά όλα αυτά πάντα λέγονται ως υποθέσεις και με μικρές ή μεγαλύτερες πιθανότητες. Όπως κι εμείς εδώ λέμε τις σκέψεις μας.. Σ΄ ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση..

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

Μαρία Π,
Οι θεοφιλείς σκέψεις σου ευχής έργον θα ήταν να αναγνωσθούν από τους κατέχοντες υπεύθυνες θέσεις στην Εκκλησία και να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Από την ανάγνωσή τους, εγώ προσωπικά, πάντοτε κάτι καινούριο μαθαίνω.
Προβάλλω ορισμένα ερωτήματα, ως ύλη τροφοδότησης του διαλόγου:
α) Η Εκκλησία δικαιούται ή όχι να έχει εξωτερική πολιτική και διπλωματική δραστηριότητα;
β) Μπορούμε να ζητούμε ή να ευχόμαστε ταύτιση ή σύζευξη ή συμπόρευση Εκκλησίας και κράτους και ταυτοχρόνως απομόνωση και περιχαράκωση της Εκκλησίας έναντι των λοιπών θρησκευτικών κοινοτήτων και οργανώσεων και του περιρρέοντος παγκοσμίου θρησκευτικού φαινομένου;
γ) Είναι καταδικαστέες, από κάθε άποψη και πλευρά, οι σχέσεις των διοικούντων την Εκκλησία με τους διοικούντες ετερόδοξες εκκλησίες και τους ηγέτες άλλων θρησκευμάτων; Ή επιδοκιμάζονται ως λύσεις ανάγκης μόνον όταν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς (βλ. Τουρκοκρατία) ή όταν μας συμφέρει; (γιατί χρειαζόμαστε βοήθεια, π.χ. κατά την Κατοχή για τη λύση του επισιτιστικού αποκλεισμού μας από την Βρεττανία).
δ) Ιεροί Κανόνες που απαγορεύουν την συμπροσευχή υπάρχουν μόνο στο Ορθόδοξο κανονικό δίκαιο; Το Κοράνι π.χ. ή το Ταλμούδ τις επιτρέπουν;
ε) Ο σεβαστός καθηγητής Πανεπιστημίου, που με δύναμη ζητεί την διακοπή των διαλόγων, την διατήρηση του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών και της Θεολογικής σχολής κλπ., όταν προσερχόταν στην πανεπιστημιακή αίθουσα για την παράδοση, ζητούσε πρώτα να αποχωρήσουν οι ετερόδοξοι ή άθεοι ή αμφιβάλλοντες φοιτητές του;
στ) Οι πληροφορίες για την αντικανονική κατάσταση των συγκροτούντων την Αυτοκέφαλη ουκρανική Εκκλησία πόθεν προέρχονται; Είναι όλες αδιαμφισβητήτως έγκυρες; Είναι γνωστό το επίπεδο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, η δε εκκλησιαστική δημοσιογραφία είναι απλώς ανύπαρκτη, και εδώ μιλούμε για μία χώρα, την οποία αμφιβάλλω εάν περισσότεροι των δύο στους χιλίους «ζηλωτές» είναι σε θέση να δείξουν στον χάρτη πού βρίσκεται.
ζ) Εάν υποθέσουμε ότι όλες οι κατά της Αυτοκέφαλης ουκρανικής εκκλησίας κατηγορίες είναι ορθές, δικαιούνται οι «ζηλωτές», των οποίων κορυφαία στελέχη είναι οι ίδιοι καθηρημένοι κληρικοί ή πρόσφατα προσχώρησαν στην παράταξη του Φιλοθέου Φιλύρου, να ασκούν κριτική για τέτοια ζητήματα και μάλιστα, σε αγαστή πνευματική συμπόρευση με τους παλαιοημερολογίτες, να ενσπείρουν αμφιβολίες στις απλοϊκές ψυχές για την εγκυρότητα των μυστηρίων και να γεννούν στις καρδιές τους αποστροφή για τους κληρικούς και τις ακολουθίες της Εκκλησίας με το συνεχές υβρεολόγιό τους;

Γιάννης Ιωαννίδης

Νίκος Κ. είπε...

Αγαπητή Μαρία,διαβάζουμε σε πρόσφατο άρθρο (4/1/2020) ότι οι φυσικοί έχουν καταφέρει να επιτύχουν την κβαντική τηλεμεταφορά μεταξύ δύο τσιπ υπολογιστών για πρώτη φορά.
Ωστόσο θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να αναλάμβανε (λέμε τώρα),μια ομάδα σοβαρών επιστημόνων την έρευνα,κάτω απ'το πρίσμα των ήδη αποδεδειγμένων θεωριών,της μεταφοράς μέσα στο χώρο και στο χρόνο του συνόλου των πρωτονίων,νετρονίων,ηλεκτρονίων και ότι άλλο σωματίδιο απαρτίζει σώμα και ψυχή ως μια ενιαία οντότητα.Μιλάμε για τρομερό άλμα μέσα στο χωρόχρονο.
https://www.pemptousia.gr/2014/09/otan-i-agia-effimia-pige-ston-geronta-p/ Γι'αυτό το θέμα δεν έπρεπε να γίνονται διαλέξεις στην επιστημονική κοινότητα;
Βέβαια το θέμα έχει απαντηθεί από το Μέγα Βασίλειο αλλά ίσως στις επιστημονικές κοινότητες δεν τον μελετούν...
https://churchofcyprus.org.cy/29312 Να είσαι καλά,κι εγώ χάρηκα τη συζήτηση.

Μαρία Π. είπε...

Αγαπητέ Γιάννη καλησπέρα.
Ωραία τα ερωτήματα, για έναν εποικοδομητικό διάλογο. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω πως βλέπω το κάθε θέμα.Επειδή προφανώς κανείς δεν τα ξέρει όλα (τουλάχιστον όπως πρέπει), και όλοι ψάχνουμε όσο το δυνατόν την πιο σωστή προσέγγιση, θα ήθελα να παρακαλέσω και εσένα και οποιονδήποτε άλλον που γνωρίζει εκτενέστερα κάποιο θέμα να με διορθώσει, ή να συμπληρώσει όσα γράψω. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος των διαλόγων και της ανάγνωσης που κάνουμε, το να μπορέσουμε να έχουμε μια σωστή στάση απέναντι στην πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί, γιατί αυτό σχετίζεται και με τον αγώνα μας ακόμα και με τη Σωτηρία μας.
Κατ΄αρχάς η ρίζα των ερωτημάτων σου, φτάνει πολύ παλιά, μετά την περίοδο των διωγμών, που ξεκίνησε η συμπόρευση της Εκκλησίας με το Κράτος.
Γνωρίζουμε όλοι τις συνέπειες (ανεξάρτητα αν ήταν ίσως «επιβεβλημένο» τότε για λόγους παγίωσης της χριστιανικής πίστης και ισχυροποίησης των χριστιανικών πληθυσμών), γνωρίζουμε την επερχόμενη εκκοσμίκευση, που ήταν η αιτία να γεννηθεί ο αναχωρητισμός, και να φτάσουμε στην ανάπτυξη του φαινομένου του ασκητισμού-Μοναχισμού.
Γνωρίζουμε μάλιστα ότι στην Δύση, η «Εκκλησία» έγινε κράτος με την κυριολεκτική έννοια. Μιλάμε δηλ. για την απόλυτη εκκοσμίκευση («εκ του κόσμου τούτου»). Αυτό επηρέασε αρνητικά και την Ορθόδοξη Εκκλησία τον 20ο αιώνα. Υπήρξε γενικότερα μια «εισβολή της Δύσης» σε όλα τα επίπεδα στην ελληνική κοινωνία (οι άλλες Ορθόδοξες χώρες είχαν μέχρι πρόσφατα το κομμουνιστικό σιδηρούν παραπέτασμα, και καθυστέρησαν).
Αν ξεκινήσουμε απ΄αυτό και το αναλύσουμε θα δούμε πάρα πολλά φαινόμενα εκκοσμίκευσης, που ήταν όχι μόνο περιττά, αλλά και ζημιογόνα για την Εκκλησία. Κατέληξαν τα Μητροπολιτικά Γραφεία, διαχειριστές γραφειοκρατικών, περιουσιακών, και κοσμικών θεμάτων, εις βάρος του πνευματικού χαρακτήρα της Εκκλησίας. Υπάρχουν φυσικά και βαθύτερες αιτίες.Η μετάλλαξη της θεολογίας και των θεολόγων, η μετάλλαξη των κοινωνιών, ο «νέος άνθρωπος» που βγήκε στο προσκήνιο.
Ας πάρουμε όμως τα σημερινά δεδομένα όπως ακριβώς είναι, με επιπλέον ζητούμενο, την αναγκαιότητα της παρουσίας της Εκκλησίας μέσα στην υπόσταση του Κράτους και του έθνους των Ελλήνων.Να τα πάρω λοιπόν με τη σειρά όπως τα διατύπωσες:

α)Μέσα στα πλαίσια της οικουμενικής αποστολής και της Ιεραποστολής, νομίζω ότι η Εκκλησία δικαιούται να έχει κάποιου είδους «εξωτερική πολιτική» και «διπλωματική δραστηριότητα», με την έννοια των «επιδιωκόμενων σχέσεων και συνεργασιών» που θα χρησιμεύσουν στον πνευματικό σκοπό της, χωρίς να συμπλέκεται με την «πολιτική» γενικότερα, πόσο μάλλον να χειραγωγείται, ή να χρησιμοποιείται από αυτήν.

β)Ως προς τις σχέσεις με άλλες θρησκευτικές κοινότητες, αυτές πρέπει να είναι σε καθαρά κοινωνικό επίπεδο, και ποτέ σε πνευματικό, όπως δηλαδή κάνουμε και μεμονωμένα εμείς, που φυσικά θα μιλήσουμε με έναν ετερόδοξο π.χ. με ένα πεντηκοστιανό, αλλά ποτέ δεν θα συμπροσευχηθούμε. Πόσο μάλλον με αλλόθρησκο.
Αυτό λέει και ο Απ. Παύλος, (και αυτό έκανε). Να έχουμε καλές κοινωνικές σχέσεις με όλους, αλλά όχι πνευματικές παρά μόνο με τους ομόφρονες.

[συνεχίζεται]

Μαρία Π. είπε...

γ)Οι σχέσεις με διοικούντες άλλες ομολογίες ή θρησκείες, θα πρέπει να επιδιώκεται να είναι καλές, ώστε να ελαχιστοποιούνται όσο γίνεται οι διώξεις χριστιανικών πληθυσμών σε διάφορες χώρες π.χ. της Μέσης Ανατολής, και να μπορεί να υπάρξει, αν χρειαστεί, συνεργασία σε θέματα έκτακτης ανάγκης, ανθρωπιστικά κλπ.. αλλά να παραμένουν αυστηρά σε κοινωνικό επίπεδο (όχι πνευματικό).

δ)Το Κοράνι και το Ταλμούδ προφανώς θα απαγορεύουν τις συμπροσευχές.Αλλά επειδή αναφέρθηκες και στην απαγόρευση των Ι.Κ., θα ήθελα αγαπητέ Γιάννη να πω κάτι επί της ουσίας αυτού του πράγματος.
Δεν είναι το θέμα στενά η παράβαση ενός Ι.Κ. Μπορεί να τύχει, να συμβεί. Άλλωστε γίνεται ήδη με κάποιους Κανόνες που σχετίζονται με τον τρόπο μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας, και άλλους, όπως για θέματα στέρησής της λόγω παραπτώματος κτλ.. Αυτούς τους τελευταίους δεν τους τηρούσε εσκεμμένα ο Άγιος Πορφύριος όταν έβλεπε μετάνοια αληθινή στον άνθρωπο.Δεν του στερούσε την Θεία Κοινωνία.
Το θέμα είναι να καταλάβουμε ποιο πνεύμα είναι παρόν στην προσευχή του αλλόδοξου ή του αλλόθρησκου, και αν μπορεί αυτό να «δέσει» με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος που θέλουμε εμείς να έχουμε στην προσευχή μας.
Κάποια πράγματα συντελούνται σε πνευματικό επίπεδο, και δεν φαίνονται.Επιτρέπει όμως ο Θεός σήμερα, την εποχή του συγχρωτισμού και της πνευματικής σύγχυσης, να έχουμε την δυνατότητα να δούμε με τα μάτια μας για να καταλάβουμε. Το youtube είναι γεμάτο π.χ. με βίντεο από πεντηκοστιανές συνάξεις με δαιμονικά φαινόμενα («γλωσσολαλιές», «προφητείες» κτλ..). 'Εχω κι εγώ μία συγγενή μου που ανήκει εκεί, και τα γνωρίζω από πρώτο χέρι. Λοιπόν αν αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους που απαγγέλουν και πιστεύουν το δικό μας «Σύμβολο της Πίστεως», ας φανταστούμε πόσα δαιμονικά πνεύματα είναι μαζεμένα στους μάρτυρες του Ιεχωβά που λένε τον Χριστό μας κτίσμα, πόσο μάλλον σε μουσουλμάνους και βουδιστές. Και φυσικά και στους Καθολικούς υπάρχουν τα πνεύματα της πλάνης, εφόσον είναι αιρετικοί, με το Φιλιόκβε το Πρωτείο, την κτιστή θεία χάρη και όλα τα υπόλοιπα.
Άρα η συμπροσευχή, δεν είναι θέμα παράβασης κάποιου τύπου, κάποιου Ι.Κ., αλλά θέμα ουσίας, και πάρα πολύ σημαντικό. Δίνουμε δικαιώματα στον διάβολο, διώχνουμε το Άγιο Πνεύμα.

ε) Δεν ξέρω σε ποιον αναφέρεσαι (στον κ. Τσελεγγίδη ίσως;).Η παρουσία άθεων ή ετερόδοξων στην παράδοση δεν βλάπτει. Γιατί να ζητήσει να βγουν;
Οι διάλογοι τώρα με τους ετερόδοξους, από μόνοι τους δεν είναι κάτι κακό. Αλίμονο. Και ο Απ. Παύλος μίλησε με τους ειδωλολάτρες Αθηναίους «στην γλώσσα τους», μάλιστα τους κολάκεψε για την θεοφιλία τους. Αλλά κατέληξε στην κήρυξη του Χριστού. Οι δικοί μας «διάλογοι» όμως σήμερα, δεν αποσκοπούν στο να κερδίσουμε τους ετερόδοξους, και να τους βγάλουμε από την πλάνη, αλλά στο να κόψουμε και να ράψουμε, ώστε να καταλήξουμε κακήν κακώς στην ένωση (όχι ενότητα).[Αυτό είναι γενικώς παραδεκτό απ΄όσους συμμετέχουν σε αυτούς, εφόσον για δεκαετίες οι παπικοί δεν μετακινούνται χιλιοστό].Από αυτό μόνο εμείς έχουμε να χάσουμε που έχουμε το αληθινό δόγμα.

[συνεχίζεται]

Μαρία Π. είπε...

στ)Παραθέτω την επιστολή του κ. Τσελεγγίδη προς την Ι.Σ. ως προς το Ουκρανικό:
https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/31424-epistoli-kathigiti-tseleggidi-pros-tous-mitropolites-gia-to-oukraniko

ζ) Σε αυτή την ανάρτηση έχουμε πει τα πάντα ως προς αυτά τα θέματα (προφανώς συμφωνώ απόλυτα μαζί σου)
https://amethystosbooks.blogspot.com/2019/12/12-2019.html

Aντιγράφω μερικά αποσπάσματα από σχόλια αυτής της ανάρτησης:

«Παρατηρούμε μια ελαστικότητα του αποτειχισμένων ιστολογίων απέναντι σε παλαιοημερολογίτικες συκοφαντίες, και όσο περνάει ο καιρός μια μετάλλαξη σε κλασσικά 'αποτειχισμένα'-παλαιοημερολογίτικα τοπία, χωρίς ενδοιασμούς για τίποτα. Κάποιος σχολιαστής που καλοπροαίρετα ρωτούσε αν επιτρέπεται να πάει σε Ναούς της Αθήνας και του Πειραιά και όλοι του είπαν ΟΧΙ και αρχικά το δέχτηκε, κάποια στιγμή μετά από διάφορα άλλα σχόλια που διάβασε, ψέλλισε «Δεν ξέρω, κρίνουμε πολύ εύκολα όλοι μας πιά».
Γράφει ο π. Μανώλης:
«Με έναν ειδικό τρόπο, διαδικτυακό, αποτειχιζόμαστε από τον Πειραιώς, διακόπτουμε την ιντερνετική και πνευματική σχέση μαζί του ως Κατάνυξη και αισθανόμαστε πλήρεις Χάριτος για την ενέργειά μας αυτή! Με την πράξη μας αυτή επιδιώκουμε να προστατέψουμε το αναγνωστικό μας κοινό από τον μολυσμό της σχισματοαίρεσης.»
Δηλ.αν δημοσιεύσει ένα κείμενο της Μητρόπολης Πειραιώς «κινδυνεύουν όσοι το διαβάσουν από την σχισματοαίρεση»; Πως; Με κάποιο μεταφυσικό τρόπο «θα μεταδοθεί ο μολυσμός που πήρε ο Πειραιώς από τον Λαγκαδά, που τον πήρε από τους Ουκρανούς», επειδή οι άνθρωποι θα διαβάσουν ένα κείμενο;
Αν πάλι εννοούν ότι με την δημοσίευση τον καταξιώνουν, ενώ δεν πρέπει, πέφτουμε σε αφοριστική λογική, την οποία τηρούν ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΆ.
Δεν βλέπουμε ΝΑ ΤΗΝ ΤΗΡΟΥΝ, για τους όντως ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ του παλαιού ημερολογίου.
[....]
Η λεγόμενη 'αποτείχιση' όπως την βλέπουμε σήμερα στους 'αποτειχισμένους', θυμίζει ένα είδος σέχτας.Το λεξιλόγιο είναι «συνθηματικό» όπως σε όλες τις παραεκκλησιαστικές ομάδες και αιρέσεις. Στη λέξη ΑΙΡΕΣΗ κλείνουν τα πάντα. Όλες τις πράξεις λέξεις, συμπεριφορές, όλων όσων δεν έχουν αποτειχιστεί. Όλα είναι 'ΑΙΡΕΤΙΚΑ'.
Δεν υπάρχουν άλλα φαινόμενα τον τελευταίο αιώνα στην Εκκλησία, όλα αποτελούν «ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ».
Η αναξιότητα, το υλιστικό φρόνημα, η εκκοσμίκευση, η εισβολή του δυτικού ορθολογιστικού πνεύματος στη χώρα και στην Ορθοδοξία, η μεταλλαξή μας όλα αυτά είναι φαινόμενα με χίλιες δυο αιτίες, και κεντρική ρίζα την αποστασία σε πνευματικό επίπεδο.
Οι αποτειχισμένοι λόγω της γενικής έκφρασης ότι 'ο οικουμενισμός είναι ΑΙΡΕΣΗ' (και προφανώς είναι αλλά όχι όπως το εννοούν αυτοί, ως ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗ δοξασία, αλλά ξεπηδάει από τα ΄σπλάχνα' μας, από την αποστασία μας και έχει πολλές διαφοροποιήσεις), έχουν υιοθετήσει γι αυτή την ΠΟΛΥΠΛΟΚΗ κατάσταση, την ορολογία που θα χρησιμοποιούσαν π.χ. για τους Πεντηκοστιανούς. Αναφέρονται σε όλα και σε όλους, με έναν ισοπεδωτικό τρόπο.
Σήμερα υπάρχει το Ουκρανικό σχίσμα στο οποίο έχουμε εμπλακεί. Αλλά πρέπει να δούμε τη συνέχεια. Τι έχει να πει ο Θεός, και πως θα φέρει τα γεγονότα. Και να μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Κανένα Ουκρανικό δεν θα μας αθωώσει αν εμείς με την ψυχική μας απόσχιση σχίζουμε το Σώμα του Κυρίου. Δεν έκανε έτσι κανένας άγιος.
Πολλά στοιχεία της πραγματικής αιρετικής κατάστασης βλέπουμε και στον εξω- και παρά-εκκλησιαστικό χώρο (παλαιό ημερολόγιο και «αποτείχιση»).
Αποκλεισμός από τους «μολυσμένους»-«αιρετικούς» σε ΟΜΑΔΑ «καθαρών», αυτοδικαίωση, γενική κατάκριση-ΚΑΤΑΔΙΚΗ των άλλων.
Άτοπα συμπεράσματα με την μέθοδο του «γράμματος» [«γράμμα» της Αγίας Γραφής (προτεσταντισμός), «γράμμα» Ι.Κ. (παλαιό ημ. και «αποτείχιση»)] που δεν είναι πνευματική αλλά ορθολογιστική, σύμφωνα με την ερμηνεία του καθενός, και παράγει κατακερματισμό (προτεσταντικό χάος, παρατάξεις παλαιού, ομάδες αποτειχισμένων σε Νέο και Παλαιό). Καθένας απ΄όλους αυτούς, είναι ένας μικρός αλάθητος Πάπας αφού και ο προτεσταντισμός και τα παραεκκλησιαστικά φαινόμενα είναι γεννήματα του ρωμαϊκού-παπικού πνεύματος (του γράμματος και της δύναμης), και όχι της σοφίας του ελληνικού πνεύματος όπως έρχεται μέσα από τους Αγίους μας».

Μαρία Π. είπε...

Καλησπέρα Νίκο.Πολύ ωραίο το κείμενο για τον Μ. Βασίλειο. Θα διαβάσω για το άλλο θέμα (της τηλεμεταφοράς που αναφέρει και ο Δανέζης στο βίντεο), και το ξανασυζητάμε... Ως προς την εμφάνιση της Αγίας, όντως εκεί νικιέται και ο χώρος και ο χρόνος...

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

Mαρία Π, ευχαριστώ για τον κόπο σου. Ξέρεις, είναι αλήθεια, να τεκμηριώνεις καλά τις θέσεις σου.
Α. Διευκρινίζω καλύτερα δύο ερωτήσεις, που τις υπέβαλλα ατέχνως:
1. Εάν το Ταλμούδ και το Κοράνιο απαγορεύουν την συμπροσευχή και τον συγχρωτισμό απλώς με τους «απίστους», παρά ταύτα όμως σύγχρονοι Ιουδαίοι ή μουσουλμάνοι θρησκευτικοί ηγέτες μετέχουν σε κοινές τελετές με ιερωμένους άλλων θρησκειών, πόσο ρεαλιστική και αποδεκτή θα ήταν μία άρνηση ειδικώς των Ορθοδόξων κληρικών να μετέχουν σε τέτοιες τελετές; Θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς έναν τρόπο που και την συμμετοχή τους θα επέτρεπε και την διαφοροποίησή τους θα εξασφάλιζε;
2. Όταν ένας καθηγητής, δικηγόρος, ιατρός κλπ, ασκεί το επάγγελμά του ελευθέρως, όπως οι επαγγελματικοί κανόνες ορίζουν, συναλλασσόμενος με τον οποιονδήποτε, δικαιούται, στον ελεύθερο χρόνο του, να αρθρογραφεί από την ζεστασιά του δωματίου του και να ζητεί από τους κληρικούς και επισκόπους μόνον, να τηρούν ομολογιακή στάση; Θέλεις ομολογιακή την Θεολογική σχολή κ.Καθηγητά; Βγάλε έξω τους φοιτητές που δεν ομολογούν Ορθοδοξία! Μπορείς; Ή δεν το θεωρείς επιτρεπτό; Ή φοβάσαι μήπως σε απολύσουν και τι θα κάνεις μετά για να συντηρηθείς; Γιατί μόνον στους επισκόπους και κληρικούς επιβάλλομε το βάρος να μάχονται κατά πάντων και να εκφράζουν αυτοί μόνοι και με υπέρμετρο προσωπικό κόστος, ομολογιακό φρόνημα;

Β. Πολύ ωραίο το κείμενο του εγκρίτου κ.Τσελεγγίδη, στο οποίο με παρέπεμψες. Ωστόσο, λαμβάνει ως δεδομένο το ζητούμενο. Είναι όντως και αληθώς σχισματικό το ουκρανικό εκκλησιαστικό μόρφωμα; Ή μήπως το κατέστησε σχισματικό η ρωσική αλαζονεία, την οποία απεδέχθη, για δικούς του λόγους τότε, και ο Οικ.Πατριάρχης; Γενικώς μετά από δεκαετίες κομμουνισμού, η κατάσταση του Ιερού κλήρου στις ανατολικές χώρες παρουσιάζει πολλές περιπλοκές και δυσκολίες. Γι’αυτό τόνισα την ανάγκη έγκυρης έρευνας, που θα εξασφαλίσει την ορθή γνώση των πραγμάτων. Άλλο το ζήτημα να καθαιρείται κάποιος για κανονικά παραπτώματα και άλλο διότι ζήτησε απλώς την ανεξαρτησία της Εκκλησίας του από το Πατριαρχείο Μόσχας.
Θα μου επιτρέψεις στην συνέχεια να θέσω και άλλες ερωτήσεις.

Γιάννης Ιωαννίδης

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

Γ. Μαρία Π, δες και κάποιες νέες απορίες μου:
1. Προ του σχίσματος του 1054, οι Καθολικοί (συμβατικός χαρακτηρισμός) δεν είχαν αποκλίσεις σε κρίσιμα σημεία από την ανατολική παράδοση; Απέτρεπε τούτο την μυστηριακή διακοινωνία;
2. Μετά την άρση των αναθεμάτων από τον Αθηναγόρα, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι επιστρέψαμε στην προ του σχίσματος κατάσταση ή προσετέθησαν εν τω μεταξύ και άλλες αποκλίσεις, που δεν υπήρχαν προ του 1054 και καθιστούν δυσχερή την άμεση επαναφορά στην προ του σχίσματος κατάσταση;
3. Εάν συνεχίζεται ο θεολογικός διάλογος, τούτο δεν σημαίνει ότι και το ίδιο το Πατρι-αρχείο θεωρεί ότι δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις για άμεση επαναφορά στην μυστηριακή διακοινωνία;
4. Η συμμετοχή στην Θεία λειτουργία ενός ετεροδόξου ιερωμένου είτε ως παρατηρητή είτε ακόμη και με συγκεκριμένες τελετουργικές πράξεις (π.χ, η εκφώνηση του Πιστεύω ή του Πάτερ ημών ή η συμμετοχή στην μικρή ή μεγάλη είσοδο) καθιστά την Θεία λειτουργία άκυρη και ανίερη;
5. Η πρόσκληση εκ μέρους του Πατριάρχη -και άλλων επισκόπων του κλίματος του Πατριαρχείου- σε προτεστάντες κληρικούς, αμφοτέρων των φύλων, να παραστούν σε ορθόδοξες θρησκευτικές τελετές και η διανομή σε αυτούς αντιδώρου, συνιστά προδοσία της πίστεως; Δικαιούται κανείς να υποθέσει ότι ο Πατριάρχης προβαίνει στις κινήσεις αυτές χάριν εκφράσεως υψηλής εκτιμήσεως και πνεύματος αβροφροσύνης και ότι αποδίδει άλλη σημασία στην συμμετοχή αυτή; Υπάρχει «χώρος» στην ορθόδοξη μυστηριακή τελετουργία για την έκφραση ενός τέτοιου «πνεύματος» αβροφροσύνης προς ετεροδόξους;

Γιάννης Ιωαννίδης

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

Δ. Μαρία Π, συνεχίζω!
1. Εάν ο Πατριάρχης θέλει την ένωση, τουλάχιστον με την Καθολική εκκλησία, ή εάν την ήθελαν οι προκάτοχοί του, γιατί δεν προχωρούν σε αυτήν επί τόσα έτη, αλλά και γιατί δεν την διευκολύνουν, προβαίνοντας π.χ. σε εκσυγχρονισμό αρχαίων ορθοδόξων πρακτικών (μετάφραση λειτουργικών κειμένων, απλοποίηση ακολουθιών, περιορισμός νηστειών) ή σε αναγνώριση των μετά το σχίσμα Καθολικών αγίων, ο οποίος, εάν γινόταν, εν τοις πράγμασι θα διευκόλυνε πολύ την ενοποίηση; Η απλή παρουσία καθολικών κληρικών σε μία αμιγώς ορθόδοξη τελετουργία αρκεί για την δημιουργία φαινομένου ή εντύπωσης ενότητας;
2. Η Σύνοδος της Κρήτης ήταν ψευδοσύνοδος;
3. Εάν ο οποιοσδήποτε Επίσκοπος ή Πατριάρχης διαπράξει σοβαρό λάθος στον χειρισμό οποιουδήποτε εκκλησιαστικού θέματος, δημιουργείται αυτόματα δικαίωμα (ή μήπως και υποχρέωση) των πιστών (και των κληρικών) να διαφοροποιηθούν λειτουργικά από αυτόν, παύοντας την μνημόνευσή του; Εάν ναι, αυτό ισχύει μόνον για τους Επισκόπους ή και για τους ιερείς; Π.χ. διαφωνώ με μία άποψη του πνευματικού μου – διαφωνία την οποία θεωρώ σοβαρή- παύω να θεωρώ έγκυρα τα τελούμενα υπ’αυτού μυστήρια!
4. Σκοπιμότητα μπορεί να διακρίνει κανείς μόνον στις Πατριαρχικές ενέργειες; Το 1987 π.χ, ο μέγας (ας υποθέσουμε) Αυγουστίνος Καντιώτης, που είχε διακόψει το μνημόσυνο του Αθηναγόρα το 1973, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη ως μέλος επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος και ζήτησε άρση του ελλαδικού αυτοκεφάλου από τον σεμνό Δημήτριο, ως μέσον προστασίας της εκκλησιαστικής περιουσίας από τον νόμο Τρίτση! Το 2005, στο μέτωπο που (με επίνευση των Αμερικανών) είχε οργανωθεί κατά του Χριστοδούλου, μετείχαν, στο ίδιο στρατόπεδο ταγμένοι, αλλά από διαφορετικές θέσεις πολεμώντας, τόσο ο Οικουμ.Πατριάρχης όσο και σημερινοί αποτειχισμένοι κληρικοί. Δικαιούμαι, ένεκα των ανωτέρω σκοπιμοτήτων που τους ενέπνευσαν, να θεωρήσω αναδρομικώς άκυρα τα μυστήρια του Αυγουστίνου ή των μετέπειτα αποτειχισμένων, ένεκα των ανωτέρω ενεργειών τους;


Γιάννης Ιωαννίδης

Μαρία Π. είπε...

Αγαπητέ Γιάννη, με τα ερωτήματα που έθεσες ανοίγονται πολλά (και ενδιαφέροντα) θέματα οπότε επίτρεψέ μου να απαντήσω σταδιακά ανάλογα με την δυνατότητα του χρόνου.Εννοείται ότι μπορείς και εσύ και οποιοσδήποτε να μου πεις ότι θέλεις προς διόρθωση ή συζήτηση, πριν ολοκληρωθούν οι απαντήσεις μου.

Α.1.Κατ΄αρχάς εδώ ξεκινάμε από λάθος βάση. Από ένα δεδομένο μιας Εκκλησίας που είναι υποχρεωμένη να έχει καλές δημόσιες σχέσεις ακριβώς επειδή συμπλέκεται με τις αρχές και εξουσίες, και αποτελεί τον 2ο επόμενο «θεσμό» μετά από αυτές. (Ο Πάπας μάλλον τις υπερβαίνει και αυτές).Δεν χρειάζεται να επεκταθώ πολύ πάνω σε αυτό, είπα κάτι και στην αρχή των προηγούμενων σχολίων. Είναι διαφωτιστική η συνέντευξη του Μ.Αμβροσίου που δημοσιεύτηκε εδώ χθες. Υπάρχει μια μετάλλαξη του ρόλου της Εκκλησίας.
Βέβαια, εδώ πρέπει να πούμε ξεκάθαρα ότι οι (σωστές) θέσεις του Μητροπολίτη, δυστυχώς είναι «δίκοπο μαχαίρι».
Είπα κι εγώ σε άλλο σχόλιο ότι ίσως ο Θεός επιτρέψει να δούμε πολύ «δραστικά πράγματα», (όπως διαχωρισμό απ΄το Κράτος, διακοπή μισθοδοσίας, που εδώ και χρόνια ζητούν οι ξένοι, θεωρώντας παράλογο όπως λένε, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, που δεν υπάρχει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα), για να εξυγιανθεί η Εκκλησία, και να διαχωριστεί «η ήρα απ΄το σιτάρι».
Το θέμα είναι το εξής.
Λέει ο Μητροπολίτης ότι οι μεγαλύτεροι ευεργέτες της Εκκλησίας ήταν ο Νέρωνας και ο Διοκλητιανός. Η Εκκλησία ποτίστηκε με το αίμα των Μαρτύρων και θέριεψε.
Δεν μπορώ να διαφωνήσω.
Με το ίδιο σκεπτικό πρέπει να πούμε ότι «ευεργέτες» ήταν και ο Λένιν με τον Στάλιν.
Εκατομμύρια ήταν οι νεκροί από δολοφονίες, εξορίες, και πείνα (Ουκρανία).'Αυτοί έγιναν μάρτυρες και άγιοι (όπως ο Άγιος Λουκάς).
Το θέμα όμως ήταν ότι παράλληλα αποχριστιανοποίησαν την Ρωσία, δημιούργησαν ένα άθεο κράτος, η Εκκλησία διαλύθηκε (καταστράφηκαν τα πάντα, χιλιάδες Ναοί και Μοναστήρια, χάθηκε το μεγαλύτερο μέρος των πιστών κληρικών και λαϊκών, επομένως η ΕΣΣΔ έγινε επί της ουσίας άθεο Κράτος αφού η μεγάλη πλειοψηφία όσων έμειναν ήταν οι άθεοι), και ότι απέμεινε από την Εκκλησία ήταν σε ομηρία απ΄το Κράτος, δεν είχε την δυνατότητα καμιάς παρέμβασης, και 2-3 γενιές ανθρώπων δέχτηκαν από τα απ' τα παιδικά τους χρόνια μια φρικτή προπαγάνδα αθεϊας μέσω της εκπαίδευσης, των ΜΜΕ, της λογοκρισίας του τύπου και των συγγραμάτων κτλ..
Σήμερα οι φωνές που θέλουν την Εκκλησία στη γωνία είναι κατεξοχήν οι εχθροί και πολέμιοί της, οι άθεοι, για να μπορέσουν να αποχριστιανοποιήσουν την χώρα και την εκπαίδευση. Εκεί αποσκοπούσε και η απαλειφή του θρησκεύματος, ανεξάρτητα αν ο Μ. Αμβρόσιος έχει δίκιο ότι δεν περιμένουμε απ΄το Κράτος να πιστοποιήσει την ιδιότητα του Χριστιανού. Εκεί αποσκοπούν και όσα θα έρθουν. Σε μια συρρικνωμένη όσο το δυνατόν Εκκλησία, φιμωμένη, και ανίσχυρη. Και σε μια άθεη εκπαίδευση και άθεη κοινωνία.
Ίσως όμως τελικά το επιτρέψει και αυτό ο Θεός, εφόσον επί της ουσίας οι αντιστάσεις στην αποχριστιανοποίηση που συντελείται με κάθε τρόπο και σε όλα άλλα ήρθαν και έρχονται είναι πλέον υποτονικές ή ανύπαρκτες.
Έχουν γραφτεί τόσα για την συμπόρευση εξαρχής του έθνους των Ελλήνων με την Εκκλησία, και από τον π. Μεταλληνό και από πολλούς άλλους. Και τόσα αρνητικά για όσους άθεους ήθελαν να την διακόψουν. Σήμερα φτάσαμε να λέμε το αντίθετο...
Και δεν ξέρει τελικά κανείς τι είναι καλύτερο και τι χειρότερο...

Σχετικά με το θέμα της συμπροσευχής μπορούμε να δούμε και αυτό:
http://www.oodegr.com/oode/oikoymen/synpros2.htm
Είναι τόσο κατηγορηματικά τα πράγματα που απλά δεν το κάνεις. Οι χριστιανοί πάλεψαν απ΄την αρχή με θεούς και δαίμονες, και αντιμετώπισαν τα πάντα με πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό.
Δεν μπορεί να πηγαίνεις αντίθετα με το θέλημα του Θεού και να περιμένεις να ευλογηθείς. Δεν υπάρχουν οφέλη από τέτοια πράγματα, ούτε καν κοσμικά, πόσο μάλλον πνευματικά.

[συνεχ.]

Μαρία Π. είπε...

Μία διόρθωση.Στην πρόταση «Με το ίδιο σκεπτικό πρέπει να πούμε ότι «ευεργέτες» ήταν και ο Λένιν με τον Στάλιν;» μπαίνει ερωτηματικό.

amethystos είπε...

O Kύριος στήν ΠΔ είχε χρίσει μεσσία τόν πέρση βασιλέα. Η κρατική εκκλησία δέν είναι εκκλησία. Η έκφραση δίκοπο μαχαίρι είναι μάλλον άστοχη.Η χλιαρότης είναι πιό καταστροφική γιά ολόκληρη τήν δημιουργία από τήν απιστία στήν οποία οδηγεί σήμερα η κοσμική εκκλησία. Η σημερινή εκκλησία ευνοεί τόν φαρισαίο, τόν πρεσβύτερο. Ο Κύριος εκτιμά τόν άσωτο, τό απολωλός.Τό οποίο μπορεί νά φθάσει επιστρέφοντας μέχρι αγιότητος. Ο πρεσβύτερος επιθυμεί διακαώς τήν συντροφιά τών δαιμόνων καί εν τέλει τήν αποκτά, όπως τό βλέπουμε καί σήμερα μπρός στά μάτια μας.

Μαρία Π. είπε...

A.2.Συμφωνώ ότι όλοι είμαστε Εκκλησία, και όλοι έχουμε την ίδια υποχρέωση απέναντι στην Πίστη μας. Επίσης πρέπει να πούμε ότι η ίδια η ελληνική κοινωνία φίμωσε πρώτη τον κλήρο.Το ζήσαμε κυρίως τις δεκαετίες της γκλαμουριάς. Δεν τολμούσε ιερέας να μιλήσει στα ΜΜΕ ή αλλού. Ειρωνεία αντιλογία και φίμωμα. Επιπλέον η άθεη διανόηση σάρωσε τα πάντα.
Υπάρχουν όμως και άλλα αίτια όπως η ανεπάρκεια (το είπε π.χ. ο Μ.Μεσογαίας με το θέμα της αλλαγής των Θρησκευτικών, ότι τους έπιασαν στον ύπνο, ότι το Κράτος σε ότι φέρνει είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, και δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν, είτε προβάλλει δεσμεύσεις ως προς την Ε.Ε., είτε το θέμα του Χρέους όπως στο Μακεδονικό κτλ..).
Υπάρχει ακόμα και η κακώς εννοούμενη υπακοή, όπως και η εκκοσμίκευση.
Πάντως η καλώς εννοούμενη κριτική (με βάση το καλό της Εκκλησίας), δεν μπορεί παρά να έχει Διάκριση. Το ισοπέδωμα έχει την ρίζα του σε ιδεοληψίες (αποτείχιση) για ευνόητους λόγους.

Β.Ακόμα και αν είχε την ευθύνη για το σχίσμα η Ρώσικη Εκκλησία (και δεν αμφισβητώ όσα άφησε πίσω του ο κομμουνισμός όπως την κακή σχέση με τους Ουκρανούς, όπως το εκκλησιαστικό «Υπουργείο εξωτερικών» (της Ρώσικης Εκκλησίας), με τα ιδιωτικά αεροπλάνα σήμερα και την «δράση» σε όλες τις χώρες για την αύξηση της επιρροής της Ρωσίας), πως είναι δυνατόν μετά την καθαίρεση και τον αναθεματισμό να δημιουργήσει ο Φιλάρετος (ο οποίος ενώ υποτίθεται ότι είναι Μοναχός έχει και εγγόνια), δική του ομάδα και να χειροτονεί, όντας καθηρημένος;
Ο Φιλάρετος αγαπητέ Γιάννη δεν ζήτησε «αυτοκεφαλία της Εκκλησίας του», γιατί δεν ήταν τότε Αρχιεπίσκοπος Ουκρανίας.Απλώς απέτυχε να εκλεγεί (Αρxιεπίσκοπος Ουκρανίας), και γι αυτό διαχωρίστηκε, και έφτιαξε την σχισματική ομάδα. Δες εδώ τα γεγονότα:
https://spzh.news/gr/zashhita-very/67194-drama-ukrainskogo-raskola-polnaja-versija

Μαρία Π. είπε...

Η έκφραση «δίκοπο μαχαίρι» σημαίνει ότι και η μία περίπτωση και η άλλη θα έχουν «πόνο», έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα.Για διαφορετικούς λόγους η καθεμία.Η Εκκλησία πρέπει να «απαλλαγεί» από τα κοσμικά βαρίδια και την συμπλοκή με τις εξουσίες που την μετατρέπουν σε ΝΠΔΔ με ότι σημαίνει αυτό (σημειολογικά και επί της ουσίας). Από την άλλη η Ελλάδα θα γίνει οριστικά ένα άθεο Κράτος. Θα βγει ο Σταυρός από παντού, οι εικόνες και τα χριστιανικά σύμβολα, δεν θα υπάρχουν ούτε μαθήματα θρησκευτικών, ούτε θρησκευτικές γιορτές για το Κράτος, θα επιβληθούν ο πολιτικός γάμος και τα σύμφωνα συμβίωσης, όπως και όλα τα παρελκόμενα, καύση νεκρών κτλ.. Οι Ναοί και οι ενορίες δεν θα μπορούν να συντηρηθούν, και σε συνδυασμό με τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων και την δική μας αθεϊα, οι επόμενες γενιές θα έρθουν σε ένα περιβάλλον που δεν θα έχει καμία σχέση με ότι έστω γνωρίσαμε εμείς στα παιδικά μας χρόνια...Γι αυτό είπα ότι είτε έτσι είτε αλλιώς θα υπάρξει πόνος.
Ίσως η Εκκλησία-(Σώμα Χριστού) τις επόμενες δεκαετίες μπει και πάλι «στις κατακόμβες».

amethystos είπε...

H Ελλάδα δέν είναι ακόμη φαινομενικώς άθεο κράτος αλλά δέν είναι χριστιανικό.Μέ τόν όρο εκκλησία αυτή τήν στιγμή μιλάμε γιά δύο διαφορετικά πράγματα. Τί θά πεί πρέπει. Τί θά πεί θά έχουν. Η πρόνοια τού Θεού καί η πρόνοια τού ανθρώπου δέν ταυτίζονται. Ο ένας από τούς σταυρούς στόν Γολγοθά πόνεσε μάταίως.

Νίκος Κ. είπε...

Αγαπητή Μαρία,αντιλαμβάνομαι απόλυτα την άλλη κόψη του μαχαιριού που περιγράφεις.Όμως δεν βλέπω να σημαίνουν σχεδόν τίποτα,στην πλειοψηφία των συμπατριωτών μας,τα περισσότερα στα οποία παραδοσιακά συμμετέχουν,χωρίς χριστιανικό "βάθος".Το μάθημα των θρησκευτικών δε διδάσκει τίποτα κανέναν μαθητή,χρόνια τώρα,οι παρελάσεις επίσης (δες απαντήσεις από νέους,σε βιντεάκια που κυκλοφορούν,όπου ρωτούν για το έπος του'40 ή την επανάσταση του'21).Ο Σταυρός δεν έχει διδαχθεί ως της νίκης το σύμβολο,οπότε είτε είναι είτε όχι πάνω στο κοντάρι δε λέει τίποτα για πολλούς, σε γάμους,βαπτίσεις,γαμοβαπτίσεις(τελευταίο "φρούτο") δε βιώνετε κανένα μυστήριο και ο Χριστός είναι τόσο μακριά σε πολλά απ'αυτά,όσο είναι στα σύμφωνα συμβίωσης(ο Χριστός είναι πανταχού παρόν,οι συμμετέχοντες σ'αυτά είναι απόντες).
Κάθε φορά κάνοντας αυτές τις διαπιστώσεις διαβάζω το πολλές πολλές φορές αναρτημένο απ'τον Αμέθυστο με σχόλια τις περισσότερες:
https://amethystosbooks.blogspot.com/2018/08/blog-post_74.html
και σκέφτομαι ότι είναι αδύνατον να ξεφύγουμε απ'όλα όσα μας νεκρώνουν με προσπάθειες ανακαίνισης από το εκκλησιαστικό status μιας και αυτό που ποθεί η ψυχή μας είναι μεταμόρφωση...και δυστυχώς δε βλέπω θέληση ούτε βοήθεια γι'αυτό.Οφείλω τέλος να πω,ότι οι ερωτήσεις του φίλου Γ.Ι , και κυρίως οι απαντήσεις σου μας διευκρινίζουν αρκετά πράγματα και σας ευχαριστούμε γι'αυτό.

Μαρία Π. είπε...

Αγαπητέ Νίκο, αυτά που λες τα πιστεύω και τα έχω πει κι εγώ πολλές φορές. Το χάλι μας είναι μεγάλο. Το λέω και το ξαναλέω. Αθεϊα και αδιαφορία στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι, επειδή π.χ. δεν λέει τίποτα ο Σταυρός στους περισσότερους όπως είπες, ότι δεν θα μας ενδιαφέρει η αφαίρεσή του ή η μετάλλαξη των θρησκευτικών (αφού και τα παιδιά αδιαφορούν), και οι θεματικές εβδομάδες στα σχολεία (αφού δεν αντιλαμβάνονται την ζημιά που θα τους κάνουν).
Προς τι τότε όλες αυτές οι αναρτήσεις (και όσα γράφουμε) τα τελευταία χρόνια όπως και αυτή εδώ [1821 χωρίς Σταυρό, χωρίς Ελλάδα], όπως και η άλλη με την Μ.Μαντουβάλου και τις καταγγελίες για την άθεη επιτροπή που μισεί οτιδήποτε χριστιανικό, και τόσες άλλες σε καθημερινή βάση; Δεν είπε κανείς από εμάς «δεν πειράζει, ας γκρεμιστούν όλα αφού δεν λένε πια τίποτα στους περισσότερους». Αντίθετα όλοι λυπόμαστε και προσπαθούμε να διασώσουμε τον χαρακτήρα αυτής της χώρας, (αυτόν τουλάχιστον που είχε κάποτε), παρά το χάλι του νεοέλληνα.
Συνέχεια λέμε για τα άθεα κομμουνιστικά καθεστώτα και τον διωγμό της Πίστης και της Εκκλησίας.Δεν είπαμε ποτέ, ότι δεν πείραζε εφόσον οι Ρώσοι ήταν πνευματικά ξεπεσμένοι όπως λέει και ο π. Αρσένιος στην εξορία στο σχετικό βιβλίο.
Είπα ήδη κι εγώ προχθές εδώ:
https://amethystosbooks.blogspot.com/2020/02/blog-post_623.html
«..Ως προς την «δημοσιοϋπαλληλική» μισθοδοσία, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, το πιθανότερο είναι να κοπεί κάποια στιγμή. Ίσως αυτό να ωφελήσει πνευματικά την Εκκλησία. Να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.Αλλά μην περιμένουμε από κει και πέρα την έστω και λίγη υποτιθέμενη παρέμβαση της Εκκλησίας που απέμεινε, σε κάποια θέματα, απέναντι στην Πολιτεία. Δεν θα έχει καμία «υπόσταση».Γενικά η Ελλάδα θα αποχριστιανοποιηθεί ολοκληρωτικά, και αυτό περιλαμβάνει και την κατάργηση εξόδων για την Εκκλησία. Ανεξάρτητα αν φανήκαμε ανάξιοι κλήρος και λαός και ο Θεός το επιτρέπει.Εκει πάμε ολοταχώς.Συν την επερχόμενη μουσουλμανοποίηση Ελλάδας και Ευρώπης.»
Είπα λοιπόν ότι φανήκαμε ανάξιοι. Γιατί υποτίθεται ότι καμαρώναμε που «την γλυτώσαμε» στον Εμφύλιο, και δεν μπήκαμε στην μοίρα της Αλβανίας [με τον άθεο Χότζα μετά τον Β.Π.Π, που γκρέμισε τους Ναούς και έκαψε τις εικόνες και τα λείψανα, και απαγόρευσε την θρησκευτική πίστη], και ότι είχαμε την «Ορθόδοξη Ελλάδα» μας που «την πολεμούν γι αυτό οι σκοτεινές δυνάμεις», και όντως. Τελικά εμείς οι ίδιοι φανήκαμε ανάξιοι και εκπέσαμε, και γι αυτό θα τα χάσουμε όλα.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αγωνιστούμε έστω κι έτσι, απέναντι στους νεοταξίτες και άθεους.
Τουλάχιστον όλοι εμείς που μας λέει κάτι και ο Σταυρός και η ιστορία μας.
Σχετικά με την Εκκλησία, έχω επίσης ξαναπεί πολλές φορές (και το έχετε διαβάσει όλοι) ότι το Σώμα του Κυρίου είναι ένα τμήμα των πιστών (κλήρου και λαού), και όχι όλοι.
Προφανώς και δεν πιστεύω στους τύπους, ούτε στα Μυστήρια ως «μαγικές τελετουργίες αγιασμού». Πάρα πολλές φορές το έχω πει. Υπάρχει η Μετάνοια, και η καινή κτίση. 'Όχι η «ανακαίνιση» όπως είπες, καμιάς «παλαιοντολογίας». Γνωρίζω με ποια έννοια αναφέρονται οι όροι. Η έννοια της «θεσμικής Εκκλησίας» ή της «διοίκησης της Εκκλησίας» προφανώς δεν σημαίνει ότι ταυτίζεται με την Εκκλησία-Σώμα Χριστού.Ξαναλέω ότι αυτό το Σώμα περιλαμβάνει ένα μέρος κλήρου και λαού που ο Θεός και μόνο γνωρίζει με ακρίβεια.Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μέχρι την τελευταία στιγμή δεν μπορεί να μετανοήσει και να σωθεί και ο τελευταίος σε κατάπτωση άνθρωπος.

Νίκος Κ. είπε...

Αγαπητή Μαρία,εννοείται ότι τα γραφόμενα μου στο προηγούμενο σχόλιο,είναι γνωστά και μάλιστα τα πράγματα οδεύουν με ταχύτατους ρυθμούς προς το χειρότερο,ίσως και σε πλήρη αποχριστιανοποίηση όπως λες.
Επίσης εχθές απ'τον μακαριστό Μητροπολίτη Κοζάνης Αμβρόσιο διαβάσαμε σε συνέντευξή του: "EP:Ποιο πιστεύετε πως είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της Eκκλησίας;
AΠ:Ο εαυτός της. Δεν ξέρει πώς να αιτιολογήσει την ύπαρξή της σε ένα κόσμο που
αλλοτριώνεται συνεχώς απομακρυσμένος από κάποια ιδεώδη στερεότυπα,όπως π.χ.θρησκεία,
πατρίδα,οικογένεια".ειπωμένα είκοσι χρόνια πριν.Τα γραφόμενα σου,τις περισσότερες φορές, με βρίσκουν σύμφωνο,αλλά και μου γνωστοποιούν πράγματα.
Ο προβληματισμός μου είναι στον τρόπο που πρέπει να δώσουμε τη μάχη σ'αυτό που γράφεις:"Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αγωνιστούμε έστω κι έτσι, απέναντι στους νεοταξίτες και άθεους".Πραγματικά είναι δύσκολο.Διαβάζοντας ένα κείμενο (σημερινή ανάρτηση στον Αμέθυστο) του π.Σεραφείμ Ρόουζ για τον άγιο Νικήτα:"...σταμάτησε να προσεύχεται και ασχολείτο με το διάβασμα..." σκέφτομαι μήπως στη μάχη πρέπει να χρησιμοποιηθούν μόνο τα όπλα της προσευχής μας,αφού καθημερινά διαπιστώνω ότι οτιδήποτε άλλο,αντιμετωπίζεται στην καλύτερη περίπτωση με αδιαφορία,μιας και κανείς δεν ακούει κανέναν.Σκέφτομαι μήπως είναι τελικά καλύτερα να το παλέψουμε με τη σιωπή και την προσευχή μας,μιας και είναι νομοτελειακά αναμενόμενη η πορεία των πραγμάτων.

amethystos είπε...

"Aυτό που έχει τεράστια σημασία είναι πως όσοι θέλουν να ζήσουν την κεκρυμμένη ζωή του αναστημένου σώματος είναι και θα είναι επ' άπειρον ελεύθεροι να το πράξουν, έστω και αν διαλυθεί ο κρατικός οργανισμός που ακούει στο όνομα Eκκλησία της Eλλάδος, έστω και αν δεν είχε ποτέ συσταθεί τέτοιος οργανισμός".
Οπως σβύνει τό ελληνικό κράτος χωρίς νά έχουμε καμμία δυνατότητα νά αντιδράσουμε, όσο καί άν είναι τραγική η απώλεια, έτσι σβύνει καί η κρατική εκκλησία χωρίς νά μάς δίνεται η παραμικρή δυνατότητα νά αντιδράσουμε. Η ιστορία μας γράφτηκε χωρίς τήν ύπαρξη κράτους. Τήν γράψαμε σάν έθνος καί σάν γένος. Μπορεί οι ναοί μας νά συνεχίσουν νά λειτουργούν, καί ίσως σ' αυτό αποβλέπει ο οικουμενισμός, αλλά δέν θά είναι ορθόδοξοι. Δέν θά πρέπει νά είμαστε έτοιμοι νά κρατήσουμε ζωντανή τήν σπίθα τών κολλυβάδων;

Μαρία Π. είπε...

Συμφωνώ απόλυτα ως προς το θέμα της προσευχής και της «ησυχίας» όπως εννοείται στην Πίστη μας.Αν μπορούσα θα αντέγραφα όσα έχω πει πολλές φορές πάνω σε αυτό [συνήθως με αιτία την «αποτείχιση» και τους αποτειχισμένους]. Το είπα και εδώ πριν λίγες μέρες. https://amethystosbooks.blogspot.com/2020/02/1821.html
Αυτή είναι η πεμπτουσία της Πίστης μας. Οι ανθρώπινες (ανθρώπινες, με βάση τις αποφάσεις μας) αντι-δράσεις (ανεξάρτητα της αποτεσματικότητας ή όχι), έχω ξαναπεί ότι μπορεί να είναι ένας απλός οπαδισμός, μια ιδεοληψία, [καταστάσεις με έδρα την λογική, και όχι τον νου, επομένως «ανθρώπινες», έστω και αν υποτίθεται, όπως λένε κάποιοι, ότι είναι «μίμηση Αγίων», γιατί χωρίς τον ησυχασμό, και χωρίς την «κεκρυμμένη ζωή του αναστημένου σώματος» δεν είσαι καν Χριστιανός].
Άρα χρειάζεται η κατεξοχήν «δράση» («κίνηση» σε πνευματικό επίπεδο) και όχι αντί-δράσεις, που είναι «μη-ον», αέρας. Ξανείπα πολλές φορές ότι η πίστη μας δεν είναι μια «αντι-αίρεση», η πίστη μας έχει υπόσταση, που μπροστά της δεν μπορεί να σταθεί τίποτα, ούτε να μας επηρεάσει τίποτα όταν την έχουμε. Η όντως «δράση» είναι η ζωή του Χριστού.
Από κει και πέρα ο Θεός πρέπει να είναι προπορευόμενος πάντα στη ζωή μας, και πρέπει να «ακούμε» μέσα μας την Φωνή Του.Εκείνος θα μας δώσει τη δυνατότητα να «εκφράζουμε» την αλήθεια και να ομολογούμε με όλους τους τρόπους, είτε με τη σιωπή μας, είτε με τη φωνή μας, είτε με την παρουσία μας είτε με την απουσία μας.Καιρός του σιγάν, καιρός του λαλείν. Το έκανε ο Κύριος με τα ΟΥΑΙ, το έκανε και με την σιωπή του.
Ως προς τους ναούς, και τα Μοναστήρια αν θα είναι «ορθόδοξα ή όχι», εξαρτάται από όσα συντελούνται μέσα. Από ποιους, και πως. Ο Θεός θα μας δώσει διάκριση για να σταθούμε στα επερχόμενα και να μην καταποντιστούμε. Αλλά και αυτή η διάκριση, όπως λέει ο Αγ. Πέτρος ο Δαμασκηνός στην Φιλοκαλία, είναι γέννημα της ταπείνωσης (μάλιστα εκ των ουκ άνευ).Γράφει στην σελ. 140:«..η διάκριση γεννιέται από την ταπεινοφροσύνη και γεννά την διόραση όπως λέει ο Ιωάννης της Κλίμακος. Σημάδια της διακρίσεως είναι το να γνωρίζει κανείς αληθινά τα καλά και τα κακά...».Επομένως είναι αναπόσπαστα δεμένη με την μετάνοια και τον ησυχασμό.

Νίκος Κ. είπε...

Ο/Η amethystos είπε:"Δέν θά πρέπει νά είμαστε έτοιμοι νά κρατήσουμε ζωντανή τήν σπίθα
τών κολλυβάδων;"
https://amethystosbooks.blogspot.com/2017/05/blog-post_19.html

Μαρία Π. είπε...

Συνεχίζω τις απαντήσεις στα ερωτήματα του Γιάννη. Υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να πούμε στο σημείο Β. Η σχισματική ομάδα του Φιλάρετου, δημιουργήθηκε πριν από χρόνια, και δεν σχετίζεται με το Αυτοκέφαλο.Η κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας του Ονούφριου (με περισσότερες από 12.000 Ενορίες, σε σχέση με τις πολύ λιγότερες των σχισματικών) δεν ζητήσε αυτοκεφαλία.Αυτό το έκανε ο Ποροσένκο.
Μπορούμε να ακούσουμε τον Μ.Σεραφείμ που τα εξήγησε από την πρώτη στιγμή όταν κανείς μας δεν γνώριζε ακόμα πρόσωπα και πράγματα εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=eQjJ7UPEly0
Αξίζει να ακούσουμε τα γεγονότα και την γεωπολιτική τους διάσταση, που είναι και η κύρια αιτία, γι αυτό λέμε ότι το Πατριαρχείο, χειραγωγήθηκε(;) χρησιμοποιήθηκε(;) πιέστηκε(;) λειτούργησε αυταρχικά και λόγω ανταγωνισμού με την Ρωσική Εκκλησία(;) ή και λόγω μη συμμετοχής στην σύνοδο της Κρήτης(;).
Ότι και αν πούμε όπως και αν το πούμε, υπάρχει παρασκήνιο και συγκεκριμένες αιτίες σε τόσο εμφανώς αντικανονικές εκκλησιαστές ενέργειες, που δεν μπορούν φυσικά να γίνουν έτσι εύκολα, γι αυτό και δεν έχουν ξαναγίνει.

Γ.1.Πριν το Σχίσμα είχαν ξεκινήσει οι αποκλίσεις, αλλά αυτές τις αντιλαμβανόταν σταδιακά η Ανατολική Εκκλησία, αντιδρώντας με διάφορους τρόπους (υπήρξε και το πρώτο σχίσμα επί του Μ.Φωτίου το 867), μέχρι τον οριστικό διαχωρισμό της.
Εφόσον μέσω των Συνόδων ολοκλήρωσε την διατύπωση του ορθού Δόγματος με κορυφαία πνευματικά αναστήματα όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, και απέκτησε την συνείδηση του εαυτού της, ως η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, πως είναι δυνατόν να εκπέσει σε μυστηριακή διακοινωνία με αιρετικούς όπως είναι οι παπικοί και οι προτεστάντες; Είναι απλώς αδιανόητο.
Περισσότερες λεπτομέρειες γι αυτά μπορούμε να δούμε εδώ:
https://www.oodegr.com/oode/istoria/ekklisia/hsyx_zhlwt1.htm
https://www.oodegr.com/oode/oikoymen/sxisma1.htm

Γ.2.Αγαπητέ Γιάννη, η άρση των αναθεμάτων δεν λέει τίποτα. Ούτε τυπικά ούτε επί της ουσίας. Τα αναθέματα ήταν το πρόβλημα; Εδώ μιλάμε για μια άλλη πίστη, για μια άλλη αντίληψη του Θεού, της Αγίας Τριάδας.
Τον αντιλαμβάνονται σαν «Ουσία» και όχι σαν «Υπόσταση» (έναν «Υποστατικό Θεό»), σαν ένα «Summum bonum», δηλ. απλώς ως την «κορυφή της πυραμίδας του Είναι» (ενώ ο Θεός είναι κάτι Άλλο, και δεν έχει καμία σχέση το κτιστό με το άκτιστο). Οι παπικοί έχουν την «analogia entis», και οι προτεστάντες την «analogia fidei».
Η «αναλογία του όντος» σημαίνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να ανακαλύψει τον Θεό, μέσω της Φύσης, μέσω του κτιστού, εφόσον υποτίθεται ότι ο Θεός είναι ανάλογος με την Δημιουργία Του.
Και η «αναλογία της πίστης» (των προτεσταντών), σημαίνει ότι ο άνθρωπος μέσω της πίστης και της πρόσληψης της ακρίβειας του «γράμματος» της Αγίας Γραφής (sola scriptura), θα προσλάβει τα «ΝΟΗΜΑΤΑ» προς Σωτηρία, [όχι τον Χριστό στον Οποίο οδηγούν αυτά τα νοήματα], και αυτά τα προσλαμβάνει και τα επεξεργάζεται με τον εγκέφαλο, με την ανθρώπινη λογική, σε όσο βάθος και αν υποτίθεται ότι φτάνει (γι αυτό βλέπουμε να ονομάζονται οι ευαγγελικοί ακόμα και οι μ.του Ιεχωβά ως «μελετητές της Αγίας Γραφής»).
Ο Νους (η ουσία του ανθρώπου) δεν λαμβάνει μέρος σε αυτή την διαδικασία εφόσον παραμένει εγκεφαλική (εκ του κόσμου τούτου). Όπως και στους ορθολογιστές παπικούς.
Δεν υπάρχει θεωμένος άνθρωπος σε αυτά, δεν υπάρχουν Άγιοι, δεν υπάρχει η «γέννηση άνωθεν εξ ύδατος και πνεύματος», ο Νους παραμένει πεσμένος (στην μεταπτωτική κατάσταση), και δεν ανεβαίνει προς την καρδιά ώστε να ενωθεί μαζί της.
Αγαπητέ Γιάννη όταν γνωρίζουμε όλα αυτά, με την διαμυστηριακή κοινωνία τους ωφελούμε και τους ίδιους;
Είναι σαν να τους λέμε ότι βρίσκονται στη σωστή κατάσταση, ενώ δεν βρίσκονται, ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ πλέον, και όχι μόνο σε επίπεδο ενός λανθασμένου «πιστεύω».
Υπάρχει η «Ακριβής Έκδοση της Ορθοδόξου Πίστεως», του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, υπάρχουν οι Λόγοι του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που είναι καταλυτικοί ως προς το Φιλιόκβε, και τα θέματα της διάκρισης Ουσίας και Ενέργειας. Τι να πρωτοπούμε;
Δεν μιλάμε απλώς για χάσμα αλλά για άλλη Πίστη.

amethystos είπε...

Aς ακούσουμε τα κριτήρια της παραδόσεώς μας, όπως τα εκθέτει ο ίδιος ο Συμεών ο Νέος θεολόγος. “Θεολογικός ΙΙ, 2–3”: «Μεταβήναι δει πρώτον ημάς εκ του θανάτου εις την ζωήν, ειθ’ ούτω δέξασθαι σπέρμα εν εαυτοίς άνωθεν του ζώντος Θεού και γεννηθήναι υπ’ αυτού ως χρηματίσαι τέκνα αυτού, και ελκύσαι Πνεύμα εν τοις εγκάτοις και ούτως ελλαμπομένους τα περί Θεού φθέγγεσθαι, καθόσον οίον τε και από Θεού ελλαμπόμεθα!» Αυτή είναι η εμπειρία και η θεολογία που διατρέχουν την Ιστορία της Εκκλησίας διαχρονικά με πλήρη πιστότητα στην παράδοση. Δεν αφορούν την Εκκλησία το παρελθόν και οι ανάγκες της σαρκός και του αίματος.

Άγιος Συμεών ο Ν. Θεολόγος: «Θα σας φανερώσω τώρα, όσο είναι δυνατόν, και με ποιον τρόπο ενώνονται με τον Χριστό όλοι οι Άγιοι και γίνονται ένα με αυτόν. Όλοι οι Άγιοι είναι κατά αλήθειαν μέλη Χριστού του Θεού, και ως μέλη πρέπει να είναι κολλημένοι με αυτόν και ενωμένοι με το σώμα του Χριστού, δια να είναι ο Χριστός κεφαλή, και όλοι οι Άγιοι ένας άνθρωπος. Και άλλοι από αυτούς απο­πληρούσι τάξιν χειρών εργαζόμενοι έως άρτι και κάνοντας το πανάγιόν του Θέλημα αναπλάττοντες εξ’ αναξίων αξίους και φέροντες αυτούς πάλιν εις αυτόν. άλλοι δε είναι εις τάξιν ώμων του σώματος του Χριστού, και βαστάζουν ο ένας του άλλου τα βάρη ή σηκώνουν επάνω τους το χαμένο πρόβατο όταν βρεθεί, το οποίον περιτριγύριζε εδώ κι εκεί, εις όρη και βουνά και σε τόπους που δεν τους επισκέπτεται ο Κύριος, και με τούτον τον τρόπον εκπληρώνουν τον νόμον του Χρι­στού. και άλλοι είναι εις τάξιν στήθους και αναβρύουν εις τους διψώντας και πεινώντας την δικαιοσύνην του Θεού, το καθαρώτατον ύδωρ του λόγου της απορρήτου σοφίας και γνώσεως, ήγουν τους διδάσκουν τον λόγον του Θεού και τους δίδουν τον άρτον τον νοητόν που τρώγουν οι Άγιοι οι Αγγέλοι, δηλ. την Θεολογία, καθώς είναι επιστήθιοι και αγαπημένοι του. και άλλοι είναι εις τόπον κοιλίας και βά­ζουν μέσα εις τον κόλπον τους όλους τους ανθρώπους δια της αγάπης και δέχονται μέσα στα σπλάχνα τους πνεύμα σωτηρίας και έχουν διάθεσιν χωρητικήν των απορρήτων και κεκρυμμένων μυστηρίων αυτού. άλλοι είναι ωσάν μηρία και έχουν μέσα εις τον εαυτόν τους το γεννητικόν των θείων νοημάτων της μυστικής θεολογίας και γεννούν πάνω στη γη πνεύμα σωτηρίας δηλ. τον καρπόν του Αγίου Πνεύματος και σπέρνουν τον σπόρο της ευσεβείας εις τας καρδίας των αν­θρώπων με τον λόγον της διδασκαλίας των. και άλλοι είναι ωσάν σκέλη και πόδια και δείχνουν ανδρείαν και υπομονήν εις τους πειρασμούς, σαν τον Ιώβ, και δεν σαλεύουν τελείως από την στάσιν που έχουν στα καλά, ούτε αποκάμουν αλλά βαστάζουν τα βάρη των χαρισμάτων αυτών, δηλ. των πει­ρασμών. Και τοιουτοτρόπως συναρμόζεται το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού με τους απ’ αιώνος Αγίους του.»

Μαρία Π. είπε...

Γ.3. Στους διαλόγους έχουν σταματήσει να ασχολούνται με δογματικά θέματα, και ασχολούνται πια, κυρίως με το «Πρωτείο». Εκεί έχει κολλήσει το πράγμα, γιατί οι παπικοί έχουν βάλει βέτο ως προς αυτό. Είναι αυτό που κυρίως τους ενδιαφέρει. Αν αυτό βρεθεί, πάμε για ένωση, με το δικό του δόγμα ο καθένας.
Γι αυτό βλέπουμε την «Τριαδολογία» του μητροπολίτη Ζηζιούλα, που υποβιβάζει τον Υιό σε σχέση με τον Πατέρα, και «ανακαλύπτει» ένα «Πρωτείο» μέσα στην Αγία Τριάδα, λέγοντας ότι «αν υπάρχει αυτό στην πιο αυθεντική μορφή του Είναι, πόσο μάλλον πρέπει να υπάρχει στην Εκκλησία».
Μιλάει με βάση την παπική αντίληψη της «εξουσιστικότητας» και του «αντιπροσώπου του Θεού επί της γης».
[Στην Ορθοδοξία όμως δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Υπάρχει «η υπακοή» και «ο σεβασμός και η τιμή», του Υιού προς τον Πατέρα, του ασκητή της ερήμου προς τον γέροντά του (όπως διαβάζουμε στο Γεροντικό), του Μοναχού προς τον Ηγούμενο, του πιστού προς τον πνευματικό (εφόσον πρόκειται όντως για πνευματικό, γιατί δεν μπορεί οποιοσδήποτε κληρικός να είναι πνευματικός, αν δεν είναι σε κάποια στάδια πνευματικής κατάστασης, διαφορετικά μπορεί να κάνει κακό είτε στην εξομολόγηση είτε στην λάθος καθοδήγηση)].

Επίσης βλέπουμε την «ευχαριστιακή Εκκλησιολογία» του Μ. Ζηζιούλα, σύμφωνα με την οποία ισχυρίζεται ότι «δια του Επισκόπου, μέσω της Θείας Ευχαριστίας δημιουργείται η Εκκλησία», δηλαδή ότι λόγω του εκκλησιασμού και της συμμετοχής στην Θεία Κοινωνία κάποιων ανθρώπων, δημιουργείται η «Εκκλησία-Σώμα Χριστού», (ακόμα δηλ. και από τυπικούς, χλιαρούς, νομικιστές, αμετανόητους, που απλώς συμμετέχουν τυπικά σαν κοινωνική εκδήλωση ή γιατί «έτσι το βρήκαν» όπως λένε).
Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι αντίστροφα. Η Εκκλησία κάνει την Θεία Κοινωνία να είναι Θεία Κοινωνία. Δηλ. αφ΄ενός η πραγματική Εκκλησία το Σώμα των μετανοημένων και διαρκώς μετανοούντων πιστών με τον ιερέα «κάνει» την «κλάση του άρτου» την Θεία Κοινωνία, να είναι πραγματικά Θεία Κοινωνία, και αφ΄ετέρου, το πραγματικό μέλος του Σώματος του Χριστού, θα πάρει Σώμα και Αίμα Χριστού, θα πάρει αγιασμό, ενώ στην άλλη περίπτωση του αμετανόητου θα λάβει κατάκριση.
Αντιγράφω ένα τμήμα από αυτό το άρθρο του Μ.Ναυπάκτου, παρά το γεγονός ότι περιέχει και πολλές «τυποποιημένες θέσεις» του π. Ρωμανίδη, για να μπούμε στο πνεύμα της «ευχαριστιακής Εκκλησιολογίας»:
https://www.impantokratoros.gr/7E585848.el.aspx
«Ὁ δεύτερος κίνδυνος πού γίνεται «ψευδομόρφωση» στήν σύγχρονη Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ «εὐχαριστιακή ἐκκλησιολογία»... μιά παρανόηση τῆς θεολογίας τῶν Μυστηρίων, μιά ἐκκλησιολογία πού ταυτίζει τήν Ἐκκλησία μέ τήν τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ὁ Νικόλαος Ἀφανάσιεφ θεμελίωσε τήν Ἐκκλησία στήν θεία Εὐχαριστία καί ἄφησε ἔξω τήν θεραπευτική ἀγωγή τῆς κάθαρσης... πράγμα πού ἔγινε ἀποδεκτό ἀπό πολλούς θεολόγους (Ζηζιούλας).
...ἡ εὐχαριστιακή ἐκκλησιολογία», (είναι) ἡ ἄποψη, δηλαδή, ὅτι ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι αὐτό πού «κάνει τήν Ἐκκλησία» νά εἶναι Ἐκκλησία, ἐνῶ ἰσχύει τό ἀντίθετο, δηλαδή ἡ Ἐκκλησία εἶναι αὐτή πού κάνει τήν Εὐχαριστία νά εἶναι πραγματικά Εὐχαριστία•
...πρέπει νά τονισθοῦν καί ἄλλες πλευρές τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ὅπως τό προφητικό κήρυγμα, ἡ τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας καί οἱ μή εὐχαριστιακές συνάξεις τῶν πιστῶν μέ σκοπό τήν προσευχή. Ὁπότε, «ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀπαρτίζεται ἀπό μιά ἑνότητα τέλεσης Μυστηρίων, Γραφῆς καί προσευχῆς» καί δέν πρέπει νά ὑπερτονίζεται ἡ μία ἀπό αὐτές σέ βάρος τῶν ἄλλων.
...«ἡ θεία Εὐχαριστία δέν εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά ἡ ἐπιβεβαίωση αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ», «ἡ δέ τοποθέτηση τῆς θείας Εὐχαριστίας πρίν καί πάνω ἀπό ὅλα τά ἄλλα στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σέ μιά μορφή εὐχαριστιακῆς εἰδωλολατρείας»...»

Αυτές οι θεωρίες του Μ.Ζηζιούλα, αυτά τα τυπικά πράγματα, μας πάνε ένα βήμα πιο κοντά στον παπισμό, τον κατεξοχήν τύπο, την κατεξοχήν έλλειψη ουσίας, την εκκοσμίκευση εννοούμενη ως νοοτροπία εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου.

Μαρία Π. είπε...

Να συμπληρώσω στην πρώτη παράγραφο το αυτονόητο, την απόλυτη Ισότητα των 3 Προσώπων της Αγίας Τριάδας, εφόσον έχουν Κοινή Ουσία. Ο Υιός γεννιέται αχρόνως, και δεν νοείται ο Πατήρ, χωρίς Υιό. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ξεκαθαρίζει αυτά τα πράγματα. Είναι απορίας άξιο, πως ο μ. Περγάμου τολμάει να μιλά με ανθωπομορφικές έννοιες για τον Θεό, λέγοντας ότι δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την έννοια της αιτιότητας, επομένως ο Υιός δεν μπορεί να μπει δίπλα στον Πατέρα αφού «η αιτία Του είναι ο Πατήρ» αλλά κάτω απ΄Αυτόν (!!).
Επίσης να συμπληρώσω στην πρόταση:«...η πραγματική Εκκλησία το Σώμα των μετανοημένων και διαρκώς μετανοούντων πιστών με τον ιερέα «κάνει» την «κλάση του άρτου» την Θεία Κοινωνία, να είναι πραγματικά Θεία Κοινωνία...», το σημαντικότερο όλων το «εκ των ουκ άνευ», που δεν έγραψα θεωρώντας το αυτονόητο εφόσον μιλάμε για το Σώμα της Εκκλησίας.
Το Σώμα αυτό έχει Μία και Μόνη Κεφαλή όπως μας λέει ο Απ.Παύλος. Είναι ο Κύριος που συγκροτεί το Σώμα και το κάνει να είναι όντως Σώμα. Και Εκείνος κάνει και την Θεία Κοινωνία να είναι Σώμα και Αίμα Του. «Συ είσαι ο προσφέρων και προσφερόμενος, ο Θύτης και το Θύμα...». Ο Κύριος.Και μόνο όποιος τον έχει εντός του, είναι πραγματικό μέλος του Σώματος.

Μαρία Π. είπε...

Επειδή το θέμα είναι πολύ σημαντικό αντιγράφω τις λεπτομέρειες για όποιον θέλει υπεισέλθει περισσότερο, από εδώ: https://amethystosbooks.blogspot.com/2016/05/h-16.html

[Λέει ο μ. Ζηζιούλας:]«Φθάνοντας στον Μεσαίωνα, η ευχαριστιακή εκκλησιολoγία στην ορθόδοξη παράδοση, βρίσκεται αντιμέτωπη με δυο ‘εχθρούς’ ταυτόχρονα. Με τον σχολαστικισμό και με τον ησυχασμό όπου φαίνεται να δίνεται έμφαση περισσότερο στην άσκηση και στην νοερά προσευχή από την συμμετοχή στην κοινωνία τής κοινότητος τής Εκκλησίας.Και η απάντηση δόθηκε από τον Καβάσιλα: Σημαίνεται δε η Εκκλησία εν τοίς Μυστηρίοις ουχ ως εν συμβόλοις. Ου γαρ ονόματος ενταύθα κοινωνία μόνον η αναλογίας ομοιότης, αλλά πράγματος ταυτότης. Την Του Χριστού Εκκλησίαν ει τίς ιδείν δυνηθείη ουδέν έτερον ή αυτο μόνον το Κυριακον όψεται Σωμα.»

ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
Τα Μυστήρια δεν συμβολίζουν Τον Κύριο, δεν έχουμε κοινωνία μαζί Του με κάποια αναλογική ομοιότητα, αλλά έχουμε Αυτόν Τον Ίδιο Τον Κύριο. Τον Οποίο προσπαθεί να εκπαραθυρώσει ο Ζηζιούλας για να μείνει ο επίσκοπος στη θέση Του σαν εικόνα Του. Γι’ αυτο το λόγο, για να παίξει τον ρόλο της η εκκλησιολογία τού Ζηζιούλα είναι υποχρεωμένη να αφαιρέσει από την Λειτουργία την Θυσία, την ανάμνηση Τού Κυρίου και την ικετευτική πλευρά της Κοινωνίας η οποία ζητά την άφεση των αμαρτιών. Στην εκκλησιολογία τού Ζηζιούλα όλα είναι τετελεσμένα. Τετέλεσται είπε ο Κυριος. Το έργο Του ολοκληρώθηκε. Εάν ταυτιστούμε με Τον Κύριο τότε δεν έχουμε και εμείς να κάνουμε κάτι παραπάνω, να περπατήσουμε τον δρόμο Του. Είμαστε σωσμένοι. Σε αυτήν την περίπτωση όμως στην θέση που υπήρχε στην πατερική Θεολογία ο Κύριος πρέπει να μπεί ο Πατήρ. Όπως καί γίνεται. Και γι’ αυτό το μόνο που μας απομένει είναι να ευχαριστούμε Τον Πατέρα που έστειλε Τον Υιό Του να κάνει τα πάντα για την σωτηρία μας, χωρίς να μας κουράσει εμάς τα αδέλφια Του. ΤΙ ΑΓΑΠΗ!!! Η συνέργεια δεν υπάρχει. Γι’ αυτό και ο ησυχασμός, η συνέργεια, είναι εχθρός τής εκκλησίας τού Ζηζιούλα. Και η Λειτουργία είναι απλώς μια ευχαριστία για τα συντελεσμένα και η σύναξη εικών της Αγίας Τριάδος και ο επίσκοπος εικών της δόξης του εσχατολογικού Χριστού.
Και όμως ο Καβάσιλας, στο τέλος του Βυζαντίου, ορθώνεται σα γίγαντας και μας προστατεύει από τις κακοδοξίες του οικουμενισμού και την προδοσία τής Αλήθειας.

Κεφ. 2,4. Για τον λόγο αυτό τα προσφερόμενα τώρα στοιχεία δια των οποίων σημαίνεται το σώμα εκείνο, πριν την Θυσία, αφιερώνονται στο Θεό και γίνονται και καλούνται Τίμια Δώρα. Έτσι έκαμε και ο Χριστός τον άρτο και τον οίνο και τα παρουσίαζε στον Θεό και Πατέρα προσφέροντάς τα σαν δώρα, διότι ο Χριστός εθυσιάσθη για την δόξα Του Πατρός (δηλ. Του Θεού, δηλ. της Θεοτητός Του).

Στο κεφ. 3,1 εξηγεί καθαρά τι εννοεί με τον όρο ‘σημαίνεται’.
«Η ζωή δεν συντηρείται μόνο με την τροφή αλλά και δηλώνεται, σημαίνεται (σχεδόν ταυτίζεται) δια αυτής (της τροφής)».

Μαρία Π. είπε...

Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΙΚΕΣΙΑ.

10,6: Ποια λέγονται στη προσκομιδή μετά την ανάμνηση και δηλώνουν πως η παρουσίαση των δώρων είναι συγχρόνως ευχαριστήριος και ικετευτική (ικεσιος); Ποια είναι τα αγαθά που μας εδόθηκαν ήδη; Ποια δε τα ζητούμενα; Οπωσδήποτε τα ίδια: Άφεσις αμαρτιών, κληρονομία Βασιλείας. Αυτά είναι εκείνα που παρέλαβε ήδη η Εκκλησία, αυτά είναι και εκείνα για τα οποία ικετεύει. Γι’ αυτό το λόγο μνημονεύει τον θάνατο Του Κυρίου, αλλά μνημονεύει και τους τελειωμενους Αγίους, μνημονεύει δε επίσης και τους μη τέλειους ακόμα, ευχαριστώντας για τους πρώτους, ικετεύοντας για τους δεύτερους.
17,1: Η σημασία της ιερουργίας είναι το Μυστήριο της οικονομίας Του Χριστού. Σημαίνεται μεν δια της Θυσίας, σημαίνεται δε και δια των προ της Θυσιας, και των μετα την Θυσιαν τελουμένων και λεγομένων.
35,4. Η Χάρις λεγεται ότι ενεργεί διπλά στα Τιμια Δωρα. Πρωτα με το τροπο που τα αγιάζει, επειτα με τον τροπο που αγιαζει εμας δια αυτών.

Και τώρα το σημαντικότερο σημείο. Αυτό που έκλεψε για να οικοδομήσει την κακοδοξία του και να παρουσιάσει την Εκκλησία σαν ίδρυμα με θεσμούς και ιερούς κανόνες οι οποίοι ταυτίζονται με το δόγμα. Έτσι ακριβώς όπως η σύγχρονη επιστημη δεν μπορεί να συμπεριλαβει τον άνθρωπο και ο επίσκοπος και η εκκλησία του Ζηζιούλα δεν μπορούν να συμπεριλάβουν τον πιστό.

39,1. Σημαίνεται δε η Εκκλησια στα Μυστήρια οχι σαν σε σύμβολα, αλλα σαν τα μέλη απεναντι στη καρδιά και σαν τους κλαδους απεναντι στη ριζα του φυτού, σαν τα κληματα στην άμπελο. Για την Εκκλησια τα αγιασμένα Τίμια Δώρα είναι τροφή αληθινή και ποτό αληθινό, και μετέχοντας σε αυτά δεν τα μεταβάλλει σε ανθρώπινο σωμα, σαν οποιαδήποτε άλλη τροφή, αλλά αυτή (η Εκκλησια) μεταβάλλεται σε Εκείνα καθώς τα ανώτερα νικούν τα κατώτερα.

Αυτή είναι η Εκκλησία. Οι πιστοί. Ανάμεσά τους και ο επισκοπος και ο ιερεύς, διότι και αυτοί ικετεύουν για την άφεση των αμαρτιών τους και κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων.

Διότι, 13,5, ο ιερεύς είναι του λαού ο προβεβλημένος ως πρεσβευτής αυτών και μεσίτης.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Ο ΜΕΤΑΦΟΡΕΑΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ.

44,1: Ου γαρ παντες οίς διδωσιν ο ιερευς αληθώς μεταλαμβάνουσιν, αλλ’ εκεινος μονος παντως οίς αυτός διδωσιν ο Χριστός. Ο ιερευς διδει γενικα σε ολους τους προσερχομένους, ο δε Χριστός στους αξίους να μετασχουν.

ΔΙΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ.

50,13: Το εργον της Μυσταγωγιας και το τελος, δηλ. τον αγιασμο των Δωρων και την αγιαση των πιστών, Αυτος μονος τα τελεί. Οι δε ευχες και οι δεησεις και οι ικεσιες που συνοδευουν την τελετή ειναι του ιερεως. Εκείνα ειναι έργα Κυρίου, αυτα δουλου, αυτός ευχεται, Εκείνος τελειώνει τις ευχες, ο Σωτηρ διδει, ο ιερεύς ευχαριστεί για τα δοθέντα.

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

Μαρία Π, παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον τις αναπτύξεις σου και δεν θα διακόψω τον ειρμό των σκέψεών σου έως την ολοκλήρωσή τους!

Μαρία Π. είπε...

Να μου επιτρέψετε πριν συνεχίσω να πω κάτι πάνω στα προηγούμενα. Το γεγονός ότι σήμερα θεμελιώνεται αυτού του είδους η θεολογία, από την οποία έχει εξαφανιστεί επί της ουσίας η λέξη Μετάνοια [εφόσον όλα είναι τετελεσμένα,(διαβάζονται αυτά και σε Εγκυκλίους, ακόμα και αποσπάσματα απ΄τους Πατέρες αλλά διακεκομμένα, περί γενικής σωτηρίας λόγω του Έργου του Κυρίου στον Σταυρό, (η σωτηρία όμως είναι «εν δυνάμει», και χρειάζεται η συνέργεια)], δεν υπάρχει η λέξη αφιέρωση, η λέξη θυσία, και αν καμιά φορά ακούμε για μετάνοια, η έννοιά της είναι απλώς η αλλαγή της συμπεριφοράς, οι καλοί τρόποι και η καλή συμβίωση με τους άλλους, ότι δηλ. μας λέει και η Ψυχολογία, ή το ότι κατέληξαν κάποιοι κληρικοί να κάνουν ψυχολογική στήριξη στους ανθρώπους και έχουμε πλέον και φαινόμενα απενοχοποίησης [π.χ. της ομοφυλοφιλίας από (ευτυχώς λίγους προς το παρόν) κληρικούς] και όχι πνευματική βοήθεια, και επί της ουσίας ώθηση προς Σωτηρία, οφείλεται κυρίως/και στην αποστασία μας. Θέλουμε σήμερα «διδασκάλους κατά τις επιθυμίες μας», διδασκάλους που μας χαϊδεύουν τ΄αυτιά.
Και αν βρεθούν πνευματικοί διδάσκαλοι δεν τους δεχόμαστε γιατί «επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν»..
Όπως μας προείπε ο Απ. Παύλος για τους έσχατους καιρούς, ότι οι άνθρωποι «δεν θα υποφέρουν την υγιή διδασκαλία», αλλά «κατά τις επιθυμίες τους εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενους την ακοήν» γιατί θα είναι «φίλαυτοι, αλαζόνες, φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, έχοντας μορφήν ευσεβείας, αρνημένοι δε την δύναμιν αυτής».
Ο μ. Ζηζιούλας ουσιαστικά γίνεται ο εκφραστής της υπάρχουσας κατάστασης [ανεξάρτητα αν είναι «ένα βήμα πίσω» ή «ένα βήμα μπροστά»], μιας εικονικής θρησκευτικής ταυτότητας. Αυτής των συνάξεων και των πανηγυριών.Είναι αυτός που αναλαμβάνει να γίνει ο «θεωρητικός» της νέας «εκκλησιολογίας», της επιφάνειας και του τύπου (εκ του κόσμου τούτου), με αντικατάσταση του γεγονότος της μετάνοιας, της συντριβής του είναι, και της ακολουθούμενης γλυκιάς Παρουσίας του Κυρίου, της αίσθησης της Θείας Χάρης και των δακρύων, από μια «ψυχολογική προβολή» στο εκκλησιαστικό περιβάλλον και μόνο, που ο ρόλος του είναι να μας βοηθήσει στην πορεία προς τον Χριστό αλλά εμείς κάνουμε αυτοσκοπό κάποιους τύπους και εκλαμβάνουμε τα Μυστήρια ως «μαγικές τελετουργίες» που λειτουργούν έτσι αυτόνομα πάνω μας.
Σήμερα έχουμε 2 παράλληλες καταστάσεις.Αυτούς που δεν γνώρισαν ποτέ προσωπικά τον Χριστό, δεν γνωρίζουν το Ταμείο, δεν έχουν «το θυσιαστήριο της καρδιάς αναμένο» και ζουν μέσα στα πάθη και τις επιθυμίες τους, συμμετέχοντας εθιμοτυπικά σε εκκλησιασμούς αλλά όπως πηγαίνουν έτσι και φεύγουν, νομίζοντας μάλιστα ότι είναι εντάξει και ότι ευλογήθηκαν, και τους πιστούς που έχουν πίστη πραγματική, προσκόλληση στον Κύριο, πνεύμα και καρδία συντετριμένη και τεταπεινωμένη, και θυσία. Θυσία προσευχής και δακρύων γιατί έχουν Φιλότιμο όπως έλεγε ο Άγιος Παϊσιος και η καρδιά τους «αλλοιώνεται» από την Θεία Χάρη.
Σε αυτές τις δύο κατηγορίες ανήκουν και κληρικοί και λαϊκοί.Μπορώ να βεβαιώσω για χάρη της αλήθειας, ότι ανεξάρτητα απ΄την θεολογία του μ. Ζηζιούλα, πολλοί ιερείς και γέροντες προσπαθούν αληθινά και με πόνο να ωθήσουν τους ανθρώπους σε μετάνοια, «εάν τε ακούσωσιν εάν τε απειθήσωσιν».

Μαρία Π. είπε...

Συνεχίζω αγαπητέ Γιάννη.
Γ.4.Συμμετοχή ετερόδοξων ως παρατηρητών, έχουμε π.χ. κάθε χρόνο στην Πρωτοχρονιάτικη Δοξολογία στην Μητρόπολη. Αν και δεν μπορώ να χαρακτηρίσω μια Θεία Λειτουργία «άκυρη ή ανίερη» μόνο απ΄αυτό (γιατί και ο Απ. Παύλος γράφει πως πρέπει να συμπεριφέρονται στις συνάξεις τους όταν εισέρχονται άπιστοι), εν τούτοις δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου, ενός συνόλου δηλ. πραγμάτων, και επιπλέον ότι συντείνει στον λεγόμενο «λαϊκό οικουμενισμό», στην συνήθεια του συγχρωτισμού. Επομένως δεν είναι σε καμιά περίπτωση θετικό.Για την περίπτωση της λειτουργικής συμμετοχής ισχύουν όσα και για τις συμπροσευχές.

Γ.5.Η αβροφροσύνη χρησιμοποιήθηκε και από τον Απ. Παύλο απέναντι στους ειδωλολάτρες Αθηναίους, και απέναντι σε αμαρτάνοντες και πεσμένους που ήθελε να συνετίσει. Μόνος του έλεγε ο μεγάλος Απόστολος ότι μεταχειρίστηκε κολακείες, και έγινε «τα πάντα τοις πάσι» ώστε «να σώσει τινάς». Με τους Ιουδαίους ως Ιουδαίος, με τους εθνικούς ως εθνικός, με σκοπό όμως να τους οδηγήσει στον Χριστό και να τους σώσει.
Όμως σήμερα, οι ίδιοι οι άνθρωποι που συμμετέχουν στους διαλόγους, λένε ότι δεν υπάρχει τέτοιο πνεύμα (κατήχησης), αλλά απλώς να βρεθεί μια φόρμουλα ένωσης.
Για λόγους προστασίας απ΄την παγκόσμια συρρίκνωση του χριστιανισμού και ραγδαίας εξάπλωσης άλλων εχθρικών θρησκειών όπως το Ισλάμ λόγω και της πληθυσμιακής τους έκρηξης, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Κυρίως ευθύνεται το γεγονός ότι εφόσον χάνουμε το περιεχόμενο της Πίστης μας και μας μένουν οι τύποι, εύκολα θα ενωθούμε με τους άλλους τύπους. Η έλλειψη δηλ. ορθόδοξων κριτηρίων και αντανακλαστικών δείχνει τη χαμηλή πνευματική μας κατάσταση.
Υπ΄όψιν, ότι και οι «ποαραδοσιακοί« Καθολικοί, δεν θέλουν την ένωση, και θεωρούν την Β΄Βατικάνεια σύνοδο, ως «προδοσία της πίστης τους».
Είναι πολύ διαφωτιστικό αυτό το κείμενο, γενικότερα για το πως έχουν τα πράγματα:
Πῶς βλέπει τή Β΄Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965) καί τή «νέα ἐποχή» τοῦ Παπισμοῦ ἕνας πρώην Παπικός («ρωμαιοκαθολικός»):  
https://www.impantokratoros.gr/142EEDDE.el.aspx.

Μαρία Π. είπε...

Δ.1.Εμπλέκονται πολλά στο να φτάσουμε στην ένωση. Όπως είπα και πριν και οι ίδιοι οι παπικοί δεν θέλουν αλλά και όσοι θέλουν, απαιτούν να διατηρηθεί το Πρωτείο του Πάπα.
Πως θα το παρουσιάσουν αυτό στον κόσμο οι φιλενωτικοί;
Υπάρχει η «θεολογία του μ. Ζηζιούλα», αλλά δεν είναι εύκολο, όσο υπάρχουν ακόμα οι τελευταίοι «πέντε» (σε κλήρο και λαό) όπως είπε ο Θεός στον Αβραάμ λίγο πριν την καταστροφή των Σοδόμων. Όλα τα πράγματα έχουν ένα πνευματικό παρασκήνιο. Οι δαιμονικές δυνάμεις αγωνίζονται να φέρουν τον αντίχριστο. Αυτό δεν είναι συνομωσιολογία εφόσον το λέει ο Μέγας Απ. Παύλος, εφόσον και ο Ίδιος ο Κύριος το είπε («εμένα δεν με δέχεσθε, όταν έρθει ο άλλος εκείνον θα τον δεχτείτε», πότε; μετά την συγκέντρωσή τους και πάλι στην πατρίδα τους και την ανέγερση του Ναού τους). Αυτά είναι πραγματικά, και επιταχύνονται όσο περνάει ο καιρός ανεξάρτητα πότε θα συμβούν (δεν είμαστε ψευδοπροφήτες να ορίζουμε ημερομηνίες).
Ως προς τα πρόσωπα που εμπλέκονται στο θέμα της προσπάθειας ένωσης, προσωπικά δεν μπορώ να πω εφόσον δεν γνωρίζω, τι είναι και τι δεν είναι ο καθένας. Ούτε να μιλώ περί Μασονίας και Μασόνων, παρόλο που υπήρξαν και τέτοιες περιπτώσεις όπως λένε τουλάχιστον οι ίδιοι οι Μασόνοι.Λέω συνεχώς ότι πρέπει να κρίνουμε ΠΡΑΞΕΙΣ, και όχι υποτιθέμενα «κρυφά δολερά κίνητρα», όπως κάνουν για όλους οι αποτειχισμένοι (δηλαδή ακόμα και για ένα σχόλιο στο ίντερνετ θα σε κατηγορήσουν ως «οικουμενιστή»).Υπάρχει περίπτωση να νομίζει κάποιος ότι δρα με βάση το συμφέρον της Ορθοδοξίας, και να προσπαθεί με κοσμικούς τρόπους να την διασώσει.
Όμως αγαπητέ Γιάννη, ο άνθρωπος του Θεού, ειδικά όταν είναι σε τέτοιες κρίσιμες θέσεις, σε τέτοιες όντως «ηλεκτρικές καρέκλες» όπως και οι ίδιοι λένε, πόσο πολύ πρέπει να προσέχει, πόσο πολύ πρέπει να ζητάει να λειτουργεί η Συνοδικότητα, ώστε να επιμερίζεται η ευθύνη των κινήσεων; Και να ζητάει ο ένας την βοήθεια του άλλου όπως έκαναν και οι Απόστολοι.
Στο θέμα του Ουκρανικού βλέπουμε δυστυχώς αυταρχισμό. Δες τις επιστολές του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας. Γιατί να μην ενημερώσει το Πατριαρχείο και τους υπόλοιπους αν το πίεζαν οι Αμερικανοί (για την κοινή μας Πίστη πρόκειται, για το μέλλον της Ορθοδοξίας μας), ώστε να ζητήσουν όλοι μαζί την Φώτιση του Θεού, και να αποφασίσουν πραγματικά «εν Αγίω Πνεύματι».
Πως είναι δυνατόν να γίνονται βεβιασμένες και αυταρχικά, παρά τόσες αντιδράσεις, τέτοιες ενέργειες, που άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου;
Ακόμα και αν ευθύνονται οι Ρώσοι, έχουν προηγηθεί και άλλα γεγονότα, που κάνουν το Ουκρανικό να φαίνεται ως η συνέχειά τους.

Μαρία Π. είπε...

Σχετικά με τους διαλόγους και το Πρωτείο, έχω ένα βιβλίο του Μοναχού Αββακούμ αγιορείτου, «Ο παπισμός ως εξουσία και ως σκάνδαλο», που γράφει ανάμεσα στα άλλα για το παπικό «Πρωτείο», πως έχει μπει ως πρώτο (και σχεδόν μοναδικό) θέμα στους διαλόγους υπερσκελίζοντας τα δογματικά, και πως έχει διεισδύσει σαν έννοια και στους Ορθόδοξους.
Γράφει ότι «..Οι Παπικοί περιφέροντας από συνάντηση σε συνάντηση το «Πρωτείο» ως θέμα συζήτησης, αισθάνονται ως κατηχητές προς κατηχούμενους! Και αισθάνονται ότι καρποφορούν οι προσπάθειές τους, καθώς διαπιστώνουν ότι οι Ορθόδοξοι γίνονται όλο και περισσότερο πρόσφοροι.. Θεωρούν τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ως «ελλειμματικές» εκκλησιολογικώς.
Ο παπισμός είναι το παρατεινόμενο σκάνδαλο, που απεργάζεται την ολοκληρωτική αλλοίωση του πολιτεύματος και του σωτηριολογικού έργου της Εκκλησίας, καθώς η εκκλησιαστικότητα διαπλέκεται με την πολιτική θεσμικότητα, και αυτό χρησιμοποιείται για την εννοιολογική μετατροπή του όρου «καθολικότητα» σε «παγκοσμιότητα». Πρόκειται για μετατροπή που εξυπηρετεί τους απώτερους σκοπούς του παπικού «πρωτείου», και είναι σκάνδαλο κατά του Μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου..».
Όταν λέμε ότι μας κατακλύζει το «δυτικό πνεύμα», αυτό περιλαμβάνει και το ιεραρχικό πνεύμα με την κοσμική έννοια (όχι το πνεύμα της υπακοής με την πνευματική έννοια), όπως και το «πρωτείο».


Δ.3. Η σύνοδος της Κρήτης, ξεκίνησε με έτοιμα κείμενα που δόθηκαν την τελευταία στιγμή στην δημοσιότητα, φέρνοντας τις άλλες Εκκλησίες προ τετελεσμένων. Η Ρωσική Εκκλησία όταν τα είδε εισηγήθηκε μετάθεση της ημερομηνίας ώστε να γίνουν αλλαγές και να καταλήξουν σε μια συμφωνία. Το Οικ. Πατριαρχείο δεν το δέχτηκε. Επιπλέον έγινε κάτι πρωτοφανές που κατάργησε την συνοδικότητα. Δόθηκε το δικαίωμα μίας ψήφου ανά Εκκλησία σε κάθε Προκαθήμενο, ανεξάρτητα αν οι υπόλοιποι Μητροπολίτες συμφωνούσαν ή διαφωνούσαν. Προφανώς για να ελέγξουν την κατάσταση.
Το πνεύμα των κειμένων ήταν σε κοσμικά επίπεδα, δεν υπήρχε πουθενά η λέξη «αίρεση», και αναγνώρισε ως «Εκκλησίες» τον παπισμό και τον προτεσταντισμό.
Περισσότερες λεπτομέρειες υπάρχουν εδώ:
https://www.pentapostagma.gr/arheio/4410724_im-peiraios-i-synodos-tis-kritis-den-itan-gnisia-orthodoxi-alla-oikoymenistiki

Δ.3. Ως προς την διακοπή μνημόνευσης σε παραπέμπω σε κάποια δικά μου σχόλια (ανώνυμα) σε αυτή την ανάρτηση https://amethystosbooks.blogspot.com/2019/07/blog-post_247.html
Είναι με ημερομηνία 16/7/19 τα σχόλια 3.21 μ.μ., 3.42 μ.μ., 8.36 μ.μ.
και στις 17/7/19 τα σχόλιο 12.39 π.μ., 9.33 π.μ., 9.34 π.μ.

Ως προς τα Μυστήρια δεν υπάρχει φυσικά τέτοιο θέμα εφόσον είναι του Κυρίου και κανενός ανθρώπου. Είναι βλασφημία του Αγίου Πνεύματος να ακούγονται αυτά.



Μαρία Π. είπε...

Συνεχίζω για να ολοκληρώσω. Η διακοπή μνημόνευσης δεν αναφέρεται σε «διάπραξη λάθους» αλλά σε «κήρυξη αίρεσης γυμνή τη κεφαλή». Γίνεται από τον ιερέα (προφανώς γιατί εκείνος έχει σχέση με μνημόνευση), και δεν σχετίζεται με την διακοπή κοινωνίας με ολόκληρη την Εκκλησία, όπως κάνουν οι αποτειχισμένοι.Υπάρχει αυτό το 2λεπτο βίντεο με τον π. Σάββα Αγιορείτη που ξεκαθαρίζει τα πράγματα (με κάποια σχόλια που έχουμε κάνει): http://trelogiannis.blogspot.com/2017/03/blog-post_330.html
Εκτός αυτών των τύπων όμως, ο Χριστιανός πρέπει να έχει Νου Χριστού.Να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του σε πνευματικό επίπεδο.Και όχι να ψάχνει εγκεφαλικά με το μικροσκόπιο κάποιους Κανόνες, και υπό-Κανόνες. Γνωρίζω κάποιον που έχει αναλώσει τουλάχιστον 10 χρόνια απ΄τη ζωή του με αυτά, πέρασε από ομάδες αποτειχισμένων και 2-3 παλαιοημερολογιτών αλλά παντού έβλεπε «μολυσμούς» και «παραβάσεις Κανόνων». Κυρίως αυτό που τον σκανδάλιζε ήταν η (έμμεση) «επαφή με τον οικουμενισμό» όπως έλεγε. Τελικά κατέληξε σε μία ομάδα, που την θεωρεί ως «ΤΗΝ Εκκλησία», που θα τον σώσει, (ενώ οι υπόλοιποι θα απωλεστούν). Αυτά παθαίνει όποιος θεωρεί ότι η Σωτηρία είναι να μπορέσεις να βρεις την «ερμηνεία των Κανόνων».
Αυτό είναι το αιρετικό πνεύμα του προτεσταντισμού. Τα «νοήματα» προς σωτηρία, ότι αντλαμβάνεται το κεφάλι μας, το γράμμα, ο νομικισμός και ο ηθικισμός. Ένας «χαμηλός» ψευδοχριστιανισμός.
Ο Άγιος Σιλουανός όπως και ο Άγιος Παϊσιος, έλεγε ότι πρέπει να έχουμε ΕΝΟΙΚΟΥΣΑ την Θεία Χάρη (όχι μόνο περιστασιακές επισκέψεις). Αυτό χρειάζεται πολλή μετάνοια πολλή ταπείνωση πολλή προσευχή με μελέτη του Λόγου (ησυχασμός) που είναι η πνευματική τροφή για την κατά Χριστόν αύξηση.Έρχεται η πνευματική αίσθηση στην καρδιά της κοινωνίας με τον Θεό, ο άνθρωπος αποκτά Νου Χριστού, και δεν χρειάζεται Κανόνες. Ωριμάζει πνευματικά, και διακρίνει τις καταστάσεις.Όταν κάτι δεν πάει καλά, αισθάνεται εσωτερική «ειδοποίηση». Υπάρχουν σημάδια, της παρουσίας «άλλου πνεύματος» σε ένα περιβάλλον. Χάνεις την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου, την αίσθηση της Θείας Χάρης. Έτσι προχωράει ο Χριστιανός και όχι με Κανόνες που αναφέρονται στον εγκέφαλο και όχι στο πνεύμα του ανθρώπου.

Δ.4.Δεν γνωρίζω τα συγκεκριμένα παλαιότερα γεγονότα αλλά η ερώτηση αναφέρεται στα Μυστήρια, που όπως ξέρουμε δεν είναι άκυρα όταν κάποιος δεν είναι καθηρημένος. Αυτό ισχύει και για τις περιπτώσεις των αποτειχισμένων που δεν έχουν κάνει σχίσμα (όπως λέει και ο π. Σάββας στο βίντεο), και για όσους κάνουν οικουμενιστικές «παρασπονδίες».
Ωστόσο πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν 2 κριτήρια ως προς τους επισκόπους και ιερείς. Η «συνέχεια» ως προς την χειροτονία (αυτό που ονομάζουμε «αποστολική διαδοχή» άσχετα με το πόσοι υπήρξαν πραγματικοί συνεχιστές των Αποστόλων), αλλά και η ορθή Πίστη.
Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος δεν έχει ορθή πίστη, αν κάνει πράγματα αντίθετα με το θέλημα του Θεού, προφανώς δεν θα κοιτάξουμε μόνο τους τύπους (άσχετα αν τα Μυστήρια είναι του Κυρίου και δεν επηρεάζονται), δηλ. αν δεν έχει ακόμα καθαιρεθεί από Σύνοδο, αλλά οφείλουμε προς διόρθωση (είτε διορθωθεί είτε όχι), προς παραδειγματισμό, αλλά και για την προστασία όσων δεν αντιλαμβάνονται, και να τον ελέγχουμε, και να τον αποφεύγουμε. Δεν ωφελούμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους, ούτε και αυτόν τον ίδιο, αν συμπεριφερόμαστε σαν να μην τρέχει τίποτα.
Λοιπόν αυτά μπόρεσα να πω αγαπητέ Γιάννη. Ελπίζω να ήταν σε γενικές γραμμές σε σωστή βάση.

Καλό απόγευμα σε όλους.


Μαρία Π. είπε...

Να μου επιτρέψετε να μεταφέρω και εδώ μια απάντηση σε ένα σχόλιο από την ανάρτηση σχετικά με τον π. Σάββα Αγιορείτη, που εκλαμβάνει την διαφωνία, (έστω και αν λόγω συγκεκριμένων έκτακτων γεγονότων, και ανάλογου κλίματος που είχε επικρατήσει τότε για ένα διάστημα από ακραία πράγματα που ακούστηκαν γενικά στα ιστολόγια, αυτή μπορεί να εκλαμβάνεται ακόμα και ως αντιδικία), με την κακοβουλία.
Είναι γεγονός ότι εκείνη την περίοδο, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ φορτισμένη, λόγω της 'εκκωφαντικής' αποτείχισης των π.Ν.Μανώλη, και π. Θ.Ζήση, [και λέω εκκωφαντικής γιατί είχε γίνει ένας σχετικός 'χαμός' τότε στα ιστολόγια, με δεκάδες σχολίων κάτω από τις σχετικές αναρτήσεις, τα οποία ήταν ως επί το πλείστον από τον χώρο της αποτείχισης και του παλαιού ημερολογίου, και δυστυχώς περιλάμβαναν και πολύ ακραία πράγματα], ως η κατάληξη μάλιστα μιας περιόδου από την σύνοδο της Κρήτης, μετά και των πολλών αντιδράσεων που αυτή προκάλεσε. Λόγω λοιπόν όλου αυτού του κλίματος (και όσων ακραίων ακουγόταν) και λόγω των προηγούμενων καταστάσεων που είχαν δημιουργηθεί με άλλες ομάδες αποτειχισμένων (Ε. Τρικαμηνά), που έλεγαν τα Μυστήρια 'μολυσμένα', η πνευματική αγωνία για το μέλλον της Ορθοδοξίας, αποτυπώθηκε ως ένταση, ως διαφωνία, και ως προσπάθεια απόκρουσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάτι κακόβουλο. Γιατί να υπάρχει δόλος σε κάτι τέτοιο; Δεν έχει κανείς 'προηγούμενα' με κανένα. Διαφωνία ναι υπάρχει. Ακόμα μπορεί να θεωρούν οι μεν τους δε, ως πνευματικά 'επικίνδυνους' με την έννοια ότι πιστεύουν ότι λένε κακόδοξα πράγματα. Αυτό όμως απέχει πολύ από την κακοβουλία και την κακή προαίρεση απέναντι σε τόσους ανθρώπους που τυχαίνει να ανήκουν σε κάποιους χώρους. Αλίμονο αν καταλήγουμε σε τέτοια συμπεράσματα.Τότε καλύτερα να μην ξαναμιλήσουμε.Επειδή όμως δεν είναι έτσι, Θέλω να το ξεκαθαρίσω, ώστε να μην γίνω αιτία να σκανδαλιστεί οποιοσδήποτε απ΄ότι έχω πει.
Από την άλλη είναι υποχρέωση μας ενώπιον του Θεού να λέμε την αλήθεια.Σε μια εποχή μάλιστα μεγάλης πνευματικής σύγχυσης, που ακόμα και οι Άγιοι είναι 'ύποπτοι'.



amethystos είπε...

Είναι εμετικοί οπωσδήποτε. Οπως καί ο Βαρθολομαίος καί οι σύν αυτώ. Η μεγαλομανία τους τούς ταυτίζει μέ τόν Χριστό. Ή μέ μένα ή εναντίον μου. Εκμεταλλεύονται τήν άγνοια τού λαού αλλά δέν κατανοούν ότι εκμεταλλευόμενοι τήν άγνοια τών πολλών, οι οποίοι τρέφονται μέ ευχαρίστηση μέ συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις όπως μαγαρισμός, έφυγε η χάρις, χάνεται η σωτηρία, αυξάνουν απλώς τήν δική τους άγνοια. Εξ άλλου έφυγαν από τό όρος καί όμως δέν τούς προβληματίζει τό γεγονός ότι διεκδικούν τήν αναγνώριση μέ τόν όρο αγιορείτης.Πόση αξία έχει ώστε νά χρησιμοποιείται σάν τίτλος σπουδών, ισάξιος τού τίτλου τού Ζήση. Πόσοι αγιασμένοι γεροντάδες έδωσαν τό αίμα τους γιά νά λάβουν τήν χάρι τού Κυρίου, τούς οποίους αρέσκονται νά υποτιμούν σήμερα κάνοντας τόν έξυπνο. Θλιβερά υποκείμενα.

Μαρία Π. είπε...

Αδελφέ Αμέθυστε, ειλικρινά μερικές φορές στενοχωριέμαι τόσο απ΄όσα συμβαίνουν, ώστε να εύχομαι μέσα μου να μην είχα έρθει ποτέ σε επαφή με όλα αυτά, να μην τα γνώριζα, παρόλο που ξέρω ότι μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό ως «ευθυνοφοβία» ή ως «πνευματική νιρβάνα». Πριν από 5-6 χρόνια δεν γνώριζα καν την λέξη «αποτείχιση». Γνώριζα τα εσχατολογικά, και τις προσπάθειες ένωσης, ακούγαμε π.χ. για τα «σημεία των καιρών», είχα και κάποια βιβλία, αλλά μέχρι εκεί. Αυτή η βουτιά στα «βαθιά» όλων αυτών των καταστάσεων, και στα δύο μέρη, είναι δύσκολη, μάλιστα πολλές φορές δεν αντέχει ο ανθρώπινος ψυχισμός να την διαχειριστεί σε συνεχόμενη βάση, γιατί δεν πρόκειται απλώς για θέσεις και αντιθέσεις, όπως σε άλλη περίπτωση π.χ. πολιτικών ή κοινωνικών γεγονότων, ή θεμάτων «γενικού ενδιαφέροντος» (που γίνονται εύκολα αντιληπτά), αλλά πρόκειται για πράγματα που είναι το κατεξοχήν αντικείμενο ενδιαφέροντος του διαβόλου, και είναι φυσικό να έχει ρίξει όλες τις δυνάμεις του στην προσπάθεια να καταστρέψει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, και «αν είναι δυνατόν και τους εκλεκτούς», όπως λέει ο Κύριος. Αυτό δείχνει την δυσκολία των καταστάσεων που υπάρχουν και που θα έρθουν. Τα πνεύματα πλάνης μας λένε οι Πατέρες ότι είναι τα ιεραρχικώς ανώτερα, Ε
είναι δυσδιάκριτα, και μεταμφιέζονται σε αγγέλους φωτός. Χρειάζεται τόση προσοχή και διάκριση.Δεν ξέρω που θα καταλήξουν όλα αυτά σε ορατό επίπεδο..Ποια θα είναι η ορατή μορφή των πραγμάτων σε λίγα χρόνια. Αυτό που ξέρω είναι η διαβεβαίωση του Κυρίου ότι η Εκκλησία αν και θα είναι (και πάντα ήταν) στην νοητή «έρημο», έχει «τις δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου» και «πύλες Άδου δεν θα κατισχύσουν πάνω της». Αν δεν κρατηθούμε απ΄αυτή την πίστη, δεν πρόκειται να αντέξουμε όσα έρχονται.Τα γεγονότα θα είναι όπως «οι ωδίνες στην εγκυμονούσα», δηλ. καθένα χειρότερο απ΄το προηγούμενο, δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλό, εκτός αν ο Θεός κάνει μια επέμβαση και αλλάξει την ροή. Υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο. Αλλά το θέμα είναι πως όλοι δοκιμαζόμαστε από τις καταστάσεις.Πως στέκεται και πως θα σταθεί καθένας. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να φωτιστούμε οι πάντες, σε οποιονδήποτε χώρο και αν λέμε ότι «ανήκουμε». Η πίστη μας είναι ο Χριστός.
Παρατηρώ επίσης μια μεγάλη δυσκολία σε ανθρώπους που είναι σε κρίσιμες θέσεις επειδή μάλιστα καθοδηγούν ανθρώπους. Όπως και με τον συγκεκριμένο Μοναχό, τον π. Σάββα Αγιορείτη. Ενώ είναι διδάσκει τα πατερικά κείμενα, ιδιαίτερα τα ασκητικά, έχει μία «σύγχυση» ως προς τα υπόλοιπα. Το βλέπεις και στις αναρτήσεις του πολλές φορές. Κάποτε το είχε επισημάνει εδώ και ένας σχολιαστής ότι δεν είναι ξεκάθαρος ως προς τα θέματα της εκκλησιαστικής «συμπεριφοράς», δηλ. τι θα πρέπει να γίνει σε εκκλησιαστικό επίπεδο, παρόλο που είναι αντίθετος όπως λέει με τον χώρο της αποτείχισης. Λοιπόν η δυσκολία είναι μεγάλη γιατί τα γεγονότα είναι μεγάλα, και το «στώμεν καλώς» αναφέρεται στην απόλυτη προσκόλληση στον Κύριο, ανεξάρτητα αν όλα ισοπεδωθούν τελικά, παρά τις καλές ή κακές προσπάθειες..

amethystos είπε...

Αγαπητή Μαρία κατά κάποιο τρόπο καί εμείς "υποχρεωθήκαμε" νά μπλεχτούμε στόν σημερινό εκκλησιαστικό βούρκο, σχεδόν παγιδευθήκαμε, από τήν στιγμή πού ανοιχθήκαμε στό διαδίκτυο. Μάς πλησίασαν αμέσως οι αποτειχισμένοι καί ειλικρινά δοκιμαστήκαμε.Πολύ σκληρά.Πήραμε μιά γεύση τής κολάσεως, αντιμετωπίσαμε τούς ζωντανούς νεκρούς τού Χόλλυγουντ εντελώς ανέτοιμοι. Παίξαμε ξύλο σχεδόν, κυριολεκτικά. Καί δυστυχώς τά ουρλιαχτά τού άδη ακόμη ακούγονται στά προαύλια τών ναών μας. Ελπίζουμε τουλάχιστον νά λυπηθεί ο Κύριος τήν προαίρεσή μας καί νά συνεχίσει νά μάς στηρίζει. Αλλά τό έργο μας όλοι εμείς πού υποπτευόμαστε τό παιχνίδι πού παίζεται, θά τό συνεχίσουμε. Αυτό τό απλό ΟΧΙ στά έργα τών δαιμόνων πού καταληστεύουν τή πίστη μας. Καί ο Θεός βοηθός.

Μαρία Π. είπε...

Θυμάμαι όταν είχα πρωτοδεί το ιστολόγιο (τέλος του 2014), τα σχόλια που ερχόταν από ανώνυμους. Θυμάμαι ιδιαίτερα κάποιες δεκάδες αριθμημένων «διατάξεων» (ήταν απ΄το πηδάλιο;) που ερχόταν σε καθημερινή βάση.Τότε ήταν μία η ομάδα, και το κυρίως θέμα της και περιεχόμενό της ήταν ο «μολυσμός» λόγω μνημόνευσης, που είχε γίνει ένα είδος εμμονής.
'Ολα αυτά έχουν μια αρχή, και θα έχουν μια κατάληξη, με υπεύθυνους και από τις δύο πλευρές. Ας μας λυπηθεί όλους ο Θεός, και ας μας φωτίσει πως να αντιμετωπίζουμε ότι συνεχώς θα προκύπτει. Δεν το λέμε σαν σχήμα λόγου αλλά πραγματικά.
Θέλω να ζητήσω συγγνώμη, αν κάποιες φορές φάνηκα «απόλυτη» σε όσα έλεγα (και χωρίς κάποια ελαστικότητα), αλλά θέλω να πω ειλικρινά και ενώπιον του Θεού, ότι αυτό ήταν κυρίως λόγω του σκανδαλισμού και της αναστάτωσης που προκαλούσαν σε κάποιους από μας, οι «βλασφημίες» (είναι έτσι δυστυχώς, βλασφημίες) που ακουγόταν, το ισοπέδωμα και η «αποϊεροποίηση» πραγμάτων που και οι Άγιοί μας τα θεωρούσαν έτσι, με το πρόσχημα πάντα του «οικουμενισμού». Αισθανόμασταν ότι κατεδαφίζονται τα ιερά και τα όσιά μας «εκ δεξιών» αυτή τη φορά, όταν ήδη είχαμε την κατεδάφιση «εξ αριστερών». Εύχομαι να μπορέσει κάθε άνθρωπος να δει τα πράγματα σωστά, καθώς μάλιστα εξελίσσονται. Το εύχομαι για όλους, και πρώτα για μένα. Καλό βράδυ.

amethystos είπε...

O Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει: βεβαίως καί θά σπάσω τό μπράτσο αυτού πού συκοφαντεί τόν Αγιο Γέροντά μου. Καί ίσως ο Χριστός μέ τιμωρήσει. Αλλά η τιμωρία δέν είναι τίποτε μπροστά στόν στέφανο τής δόξης πού θά μού δώσει στή Βασιλεία επειδή υπερασπίστηκα τήν δύναμή Του, τόν Αγιό Του.

Μαρία Π. είπε...

Συμφωνώ πάρα πολύ αδελφέ, αλλά μάλλον δεν χρησιμοποίησα τις κατάλληλες λέξεις (το είδα κι εγώ μετά).Πρέπει να είσαι και απόλυτος και χωρίς κανενός είδους «ελαστικότητα» όταν πρόκειται για την αλήθεια. Φυσικά και «δεν το συζητάς» όταν πρόκειται για βλασφημία, για αγιομαχία, για συκοφάντηση για ψεύδος. Και αυτό κάνουμε και θα το κάνουμε.
Ούτε πρέπει με την στάση μας να «θολώνουμε» περισσότερο τα πράγματα.Το ναι ΝΑΙ, και το όχι, ΟΧΙ.. Πως είναι δυνατόν π.χ. να διασύρονται οι Άγιοι [και όχι μόνο ο Άγιος Σωφρόνιος, που βρήκαν τώρα πρόφαση με τις δήθεν «σκοπιμότητες» του Πατριάρχη, έχουν διασύρει στον ευρύτερο αυτό χώρο και τους Αγίους Παϊσιο, Πορφύριο, και τον Άγιο Λουκά. Έχουμε δώσει και τα σχετικά βίντεο.Το ίδιο πνεύμα έχουν όλοι τους.Του νομικισμού, και της ακατανοησίας του ησυχασμού της Πίστης μας].Απλά είχα στενοχωρηθεί απ΄αυτό το σχόλιο που έγραφε:
«...αυτο που βλεπω στους πιο πολλους ειναι υπερβολικη αυτοπεποιθηση οχι τοσο στην Πιστη σας αλλα στον ιδιο σας τον εαυτο και στην δικη σας τη περηφανεια να νομιζετε οτι ο,τι λετε εσεις ειναι σωστο και ο,τι λεει ο αλλος σχολιαστης ειναι λαθος και πλανημμενο.
Ποιοι ειστε εσεις στην τελικη που νομιζετε οτι ξερετε 100% ποιος ειναι πλανημμενος ή οχι? Ουτε Αγιοι ειστε, ουτε Πατερες, ουτε καν θεολογοι...»
Και επιπλέον το χειρότερο ήταν ότι κατηγορούσε «κάποιους» (χωρίς να διευκρινίζει) για κακόβουλο τρόπο, λες και έχει κανείς προηγούμενα με κανέναν. Δεν ξέρω φυσικά σε ποιους αναφερόταν, αλλά εδώ έχουμε υποστεί σοβαρά πράγματα από ανθρώπους, (είτε σε οικονομικό είτε σε άλλο επίπεδο), και προσπαθούμε να εφαρμόσουμε το θέλημα του Θεού, και δεν θα προσπαθούσαμε ιδιαίτερα σε αυτά τα θέματα; Πάντως εγώ θέλω να διορθώσω τις λέξεις (είχα σκοπό δηλ. να το κάνω), για να φανεί τι εννοούσα. Εννοούσα ότι κάποιες φορές μπορεί να μην φάνηκε η «υπομονή» ή η «διάθεση περισσότερης επεξήγησης», αλλά αν έδωσε την εντύπωση της «αδιαλαξίας», θέλω να πω ότι και η επεξήγηση έχει γίνει χρόνια τώρα. Όλα τα έχουμε εξηγήσει, επομένως όταν μιλάμε με «απολυτότητα» ήδη έχει προηγηθεί και η επεξήγηση.
Κάποιος που θα διαβάσει έτσι ξεκομμένα έναν διάλογο δεν ξέρει πόσα άλλα έχουν ειπωθεί πριν απ΄αυτόν, (πολλές φορές μάλιστα με υπομονή ας μου επιτραπεί να πω, «γαϊδουριού») και ότι είναι η συνέχειά τους.Πιθανόν βέβαια κάποια πράγματα (όπως αυτό το σχόλιο) να γράφονται και εσκεμμένα για να θολώσουν την κατάσταση περισσότερο.
Καλημέρα σε όλους.

amethystos είπε...

Ποιός είσαι εσύ;;;....πού θά μού πείς εμένα;;;; Από τήν εποχή τού Μωυσή αντηχεί αυτή η κραυγή τής ανομίας καί τής ειδωλολατρείας. Δίπλα στόν χρυσό μόσχο.

Νίκος Κ. είπε...

Χαιρετίζω τους φίλους Αμέθυστο και Μαρία.Νομίζω ότι υπάρχει και μια μεγάλη κατηγορία σχολιαστών που έχουν τα προσωπικά τους θέματα (ψυχολογικά,οικονομικά,κοινωνικά) και τα ξεφορτώνουν σε άλλους σχολιαστές με την πρόφαση ότι υποστηρίζουν θέματα πίστεως.Σου λέει,αντί να τα σπάω σε κανένα γήπεδο, κηρύττω Χριστό όπως Εγώ το αντιλαμβάνομαι,βρίσκω και εχθρό απέναντι μου (καλή περίπτωση το Φανάρι),βρίσκω και μερικούς σαν εμένα,και τα σπάμε στο διαδίκτυο και έχουμε και την καβάτζα της μισθαποδοσίας. Επίσης μέσα απ'την ανωνυμία στα σχόλια τους ξεχειλίζει η αγένεια.Ειλικρινά,ένας καλοπροαίρετος πιστός που διαβάζει σχόλια αυτής της κατηγορίας ανθρώπων,αδυνατεί να μπει και να σχολιάσει σε κάποιο θέμα,θέλοντας να αποφύγει την πιθανή ταραχή που θα του δημιουργήσουν κάτι τέτοιοι τύποι,που έχουν πιάσει τις διαδικτυακές γωνίες και παρακολουθούν.Στο παρόν ιστολόγιο βέβαια,δυσκολεύονται να τα κάνουν αυτά,εφόσον η γνώσεις τους σε θέματα πίστεως δεν είναι επαρκείς,αλλά και το θράσος τους βρίσκει τοίχο με τον τρόπο που τους χειρίζεται ο admin του παρόντος ιστολογίου.

Ανώνυμος είπε...


@Νικος Κ. ναι..ναι...ολο το παν σε αυτό το ιστολόγιο η ευγένεια του admin!!!!

Νίκος Κ. είπε...

Ανώνυμε 3:32μ.μ συμφωνώ με όσα γράφεις:"ναι..ναι...το παν σε αυτό το ιστολόγιο η ευγένεια του admin!!!!". Επίσης ας δούμε ένα πολύ ωραίο άρθρο γι'αυτά που προανέφερα:
https://kostasxan.blogspot.com/2010/12/blog-post_701.html

Μαρία Π. είπε...

Χαιρετώ κι εγώ το Νίκο.Μια που μιλήσαμε σε αυτή την ανάρτηση περί παπισμού, δίνω ένα βίντεο σε στυλ ταινίας εποχής για την περίοδο της Ιταλικής Αναγέννησης για όποιον ενδιαφέρεται να το δει. Διαβάζουμε συνήθως τα ιστορικά γεγονότα της εποχής (ήταν τότε που έγινε και η ψευδοένωση Φερράρας-Φλωρεντίας) με ένα τρόπο συγκαλυμμένο, χωρίς τις λεπτομέρειες (που δείχνουν περί τίνος πρόκειται). Μαθαίνουμε ότι «άνθισαν οι τέχνες και τα γράμματα», μαθαίνουμε για τα πιο γνωστά ονόματα της Αναγέννησης, ίσως κάποιοι έχουμε πάει στην Φλωρεντία και στο Βατικανό, και θαυμάσαμε όσα βλέπαμε, τα έργα τέχνης, χωρίς να γνωρίζουμε το πνευματικό υπόβαθρο. Στο βίντεο [εκτός από την απληστία και μεγαλομανία των Μεδίκων που χρησιμοποίησαν την τέχνη για να ανελιχθούν κοινωνικά και να πλουτίσουν, και με τα λεφτά τους έκαναν αρχικά Πάπα έναν πειρατή (στο 7.40 λεπτό) το 1410, ήταν ο Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄, για να έχουν πρόσβαση στο Βατικανό, και στη συνέχεια έγιναν οι ίδιοι ο ένας απόγονος πίσω απ΄τον άλλο, με έναν έκφυλο και χυδαίο τρόπο ζωής], βλέπουμε στην ζωγραφική και γλυπτική (με τα μεγαλύτερα ονόματα όπως ο Μιχαήλ Άγγελος), στην Φλωρεντία και το Βατικανό, ανεξάρτητα απ΄ την υψηλή τέχνη, να κυριαρχεί η λαγνεία (με ομοφυλοφιλικές μάλιστα τάσεις), και γενικά η σαρκικότητα, ακόμα και στις θρησκευτικές απεικονίσεις που δεν έχουν καμία σχέση με πνευματικότητα. Σε αυτό το περιβάλλον ήρθε η βυζαντινή αντιπροσωπεία για να κάνει την ψευδοένωση. Ο Πατριάρχης δέχτηκε τόσες πιέσεις που στο τέλος υποχώρησε, αλλά πέθανε ξαφνικά, δείτε εδώ κάποια στοιχεία [http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/01/blog-post_873.html],και μόνο ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός δεν υπέγραψε.
https://www.youtube.com/watch?v=6nxDudFTtN4

Μαρία Π. είπε...

Πολύ ωραίο το άρθρο του αγαπητού φίλου Νίκου.