Τρίτη 20 Μαΐου 2025

Νικόλαος Πρίντεζης: «όλα τα χριστιανικά δόγματα συμμετέχουν σε διαφορετικό βαθμό στη Μία Πίστη του Χριστού και διαθέτουν έστω και ίχνη της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας».

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ

ΤΗΣ 1700ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

+Νικόλαος, Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου-’Ανδρου-Μυκόνου

Τον τελευταίο καιρό πολλά ακούγονται για την χιλιοστή επτακοσιοστή επέτειο της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, η οποία πραγματοποιήθηκε το έτος 325 μΧ στη Νίκαια.

Πολλοί Χριστιανοί βλέπουν αυτή την επέτειο, ως μία σημαντική ευκαιρία, για μια ειλικρινή εξέταση της συνείδησης τους, εξετάζοντας την ευθύνη τους, για το αν τήρησαν τις αποφάσεις της και εκφράζοντας την πρόθεση τους να συμβάλλουν αποτελεσματικά στον εορτασμό αυτό με μοναδικό σκοπό το πνευματικό όφελος της Εκκλησίας του Χριστού.

Ήδη υπάρχουν προθέσεις αλλά και αποφάσεις για τον εορτασμό. Μία από τις προθέσεις, που αφορούν την Καθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι η αδελφική συνάντηση των προκαθημένων της Εκκλησίας της Ρώμης και της Κωνσταντινουπόλεως. Επιθυμούν να εορτάσουν μαζί και με τον καλύτερο δυνατό το σημαντικό αυτό ιστορικό γεγονός.

Η Πρώτη Σύνοδος της Νικαίας Βιθυνίας, που ήταν η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος της Εκκλησίας και συνεκλήθη το έτος 325 μΧ από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο Α΄ (Μέγα Κωνσταντίνo), είχε σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης στα εκκλησιαστικά ζητήματα της Αυτοκρατορίας.

Η Σύνοδος καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου, συνέταξε το Σύμβολο της Πίστεως που καθιέρωσε τον όρο ομοούσιος και όρισε την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα. Με τη Σύνοδο αυτή η Εκκλησία εντάχθηκε στις επίσημες δομές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο συνοδικός θεσμός έγινε θεμελιώδους σημασίας για τον Χριστιανισμό.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μία στιγμή που η Εκκλησία του Χριστού δυστυχώς δεν μπορεί να χαρεί την ενότητά της. Χίλια επτακόσια χρόνια μετά ο «άραφος χιτώνας» του Χριστού έγινε από μας τους Χριστιανούς χίλια κομμάτια. Κάτι που ούτε οι σταυρωτές του Χριστού δεν τόλμησαν να κάνουν!


  Ποιος όμως ευθύνεται για την οδυνηρή σημερινή κατάσταση; Η απάντηση είναι τόσο απλή, αλλά όχι από όλους αποδεχτή. Η απάντηση είναι μία και μοναδική όλοι οι Xριστιανοί ευθυνόμαστε, άλλοι πιο πολύ και άλλοι λιγότερο. Το μέγεθος της ευθύνης μας μόνο ο Κύριος το γνωρίζει.

Οφείλουμε λοιπόν να παραδεχτούμε, ανάλογα με την ευαισθησία και την ωριμότητα της πίστης που διαθέτει ο καθένας μας, το μέγεθος της ευθύνης μας. Και αυτό με μοναδικό σκοπό να συμβάλλουμε, ώστε, το συντομότερο δυνατόν, να ενώσουμε και πάλι τον «κομματιασμένο χιτώνα» του Χριστού. Αυτό έκανε και κατάφερε η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος της Εκκλησίας στη Νίκαια.

Είναι εύκολο σήμερα, το έτος 2025μ.Χ, κάθε δόγμα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας να επιρρίπτει την ευθύνη του στα άλλα δόγματα. Να αισθάνεται κάποιο από αυτά αθώο και ταυτόχρονα να κατηγορεί ότι φταίνε όλα τα άλλα.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μία διεθνή κατάσταση που η κοινωνία έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Επηρεασμένη και απορροφημένη από την κάθε λογής εξέλιξη και τελευταία με την τεχνητή νοημοσύνη, άρχισε, δυστυχώς, να πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς Θεό.

Η πίστη δυστυχώς έχει σημαντικά μειωθεί. Και πολλοί Χριστιανοί, που λένε ότι πιστεύουν, την βιώνουν επιδερμικά και συναισθηματικά. Αυτό συμβαίνει, διότι δεν διαβάζουν, δεν ακούνε συχνά το λόγο του Θεού και δε συμμετέχουν στη ζωή της Εκκλησίας. Ούτε συμμετέχουν στην τέλεση της Κυριακάτικης Σύναξης με την τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας.

Συχνά η πίστη μας εκδηλώνεται όχι με τη χριστιανική μας υποδειγματική ζωή της αγάπης και της συμμετοχής μας στην τέλεση των Μυστηρίων της Εκκλησίας, αλλά με τη συμμετοχή στα Μυστήρια ή στη Θεία Λατρεία στις περιπτώσεις που αυτή χρησιμοποιεί φανταχτερά, συναισθηματικά και ελκυστικά περιβλήματα, που όμως επισκιάζουν το πολύτιμο περιεχόμενο που κάνει την πίστη μας ζωντανή και ώριμη.

Μια χλιαρή και ανώριμη πίστης έχει για την Εκκλησία και την ευρύτερη κοινωνία ολέθριες και απογοητευτικές συνέπειες. Τέτοιες συνέπειες, δυστυχώς, διαπιστώνονται καθημερινά με τους τόσους πολέμους και συρράξεις που συμβαίνουν σε τόσα σημεία της Γης. Όλες αυτές φθάνουν καθημερινά στα σπίτια μας με τα κάθε λογής σύγχρονα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Πόσοι άνθρωποι καθημερινά σκοτώνονται σαν μύγες με τις απάνθρωπες αποφάσεις που παίρνουν οι δυνατοί άρχοντες της Γης από τα απαστράπτοντα και αναπαυτικά καθίσματα των γραφείων τους, ενώ ταυτόχρονα δηλώνουν ότι είναι Χριστιανοί!

Που θα πάει αυτή η κατάσταση;

Μπορεί να αλλάξει;

Υπάρχει κάποιος ή κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην ανατροπή αυτής της οδυνηρής κατάστασης;

Βεβαίως και υπάρχει και είναι η χριστιανική Πίστη που ακόμη και στο μέγεθος ενός κόκκου σιναπιού μπορεί να κάνει θαύματα.

Ποιο όμως δόγμα κατέχει μια τέτοια Πίστη; Το κάθε δόγμα απαντά «εγώ». Είναι αλήθεια ότι όλα τα χριστιανικά δόγματα συμμετέχουν σε διαφορετικό βαθμό στη Μία Πίστη του Χριστού και διαθέτουν έστω και ίχνη της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Οι διαφοροποιήσεις μικρές ή μεγάλες σε όπιο βαθμό και αν υπάρχουν δεν είναι μόνο μία αρνητική πραγματικότητα, αλλά και η ανάγκη για τη δημιουργία της ενότητας της Εκκλησίας. Αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και την καλή θέληση όλων των μαθητών του Χριστού, όλων των Χριστιανών. Μια ενότητα που θα δέχεται τη διαφοροποίηση όταν αυτή δεν είναι αντίθετη με την πίστη της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας όπως βιώθηκε στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας και συμπληρώθηκε με τη δεύτερη που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 381 μΧ.

Η Εκκλησία είναι Μία Αγία Καθολική και Αποστολική όταν η ζωή της εναρμονίζεται με το Ευαγγέλιο και δημιουργείται και τρέφεται με το Μυστήριο της Ευχαριστίας.

Τα χριστιανικά δόγματα που στηρίζονται στην τέλεση των Μυστηρίων και ιδιαίτερα του Μυστηρίου της Ευχαριστίας, είναι πολύ πιο κοντά μεταξύ τους. Είναι οι Αδελφές Εκκλησίες που οφείλουν, να μη παραμένουν σε μία ελλιπή μεταξύ τους ενότητα, αλλά να προχωρήσουν στην μεταξύ τους πλήρη ενότητα, κάνοντας θαρραλέα αποφασιστικά βήματα.

Τώρα ο Κύριος μας προσφέρει μια νέα ευκαιρία με την 1700η επέτειο της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας.

Ένας παραδειγματικός και δυνατός τρόπος εορτασμού αυτής της επετείου σίγουρα θα μπορούσε να αποτελέσει και νέο ιστορικό βήμα ενότητας των Χριστιανών, με την πραγματοποίηση μίας Αδελφικής Συνάντησης της τότε Πενταρχίας, δηλαδή των Επισκόπων Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων, Αντιοχείας και Αλεξανδρείας.

Στη σημερινή εποχή όλοι χαιρόμαστε, όταν ακούμε ότι επί κεφαλής των κρατών που εμπλέκονται σε πολεμικές συρράξεις, αποφασίζουν να καθίσουν σε ένα κοινό τραπέζι αναζητώντας λύσεις για την κατάπαυση των πολέμων και των εχθροπραξιών και την επικράτηση της ειρήνης.

Πόσο πράγματι θα χαρεί η πλειονότητα των τριών δισεκατομμυρίων Χριστιανών, αν ακούσουν ότι και οι πέντε Πατριάρχες των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας αποφάσισαν να συναντηθούν, να ασπασθούν αλλήλους και να αναζητήσουν τρόπους μεγαλύτερης προσέγγισης μεταξύ των Αδελφών Εκκλησιών.

Μια τέτοια απόφαση σίγουρα θα είναι ευλογία όχι μόνο για την Εκκλησία, αλλά για και όλη την ανθρώπινη κοινωνία. Θα είναι ο καλύτερος τρόπος εορτασμού της 1700ης επετείου της πρώτης Συνόδου της Νικαίας και του Ιωβηλαίου έτους 2025!

Κουράγιο Άγιοι Πατέρες! Η Εκκλησία απευθύνεται στον Αναστημένο Χριστό και προσεύχεται λέγοντας Του: ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ!

+Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος,

πρώην Νάξου-Τήνου-Άνδρου Μυκόνου

ΑΚΤΙΝΕΣ: Νικόλαος Πρίντεζης: «όλα τα χριστιανικά δόγματα συμμετέχουν σε διαφορετικό βαθμό στη Μία Πίστη του Χριστού και διαθέτουν έστω και ίχνη της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας».

 Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΗΞΕΡΟ. Ποιο όμως δόγμα κατέχει μια ΑΛΗΘΙΝΉ Πίστη;  ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ.

ΠΟΙΟ ΔΟΓΜΑ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ; ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΙΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΣΣΕΙ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΛΗΡΟ, ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΠΟΛΙΑΣΑΝ ΤΟΝ ΣΑΠΙΟ ΚΑΡΠΟ ΤΗΣ Β' ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΡΧΙΣΕ ΗΔΗ ΝΑ ΞΕΡΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΦΑΡΙΣΑΙΚΗ ΝΟΜΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ.

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΩΤΑ ΝΑ ΑΚΟΥΝΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

χαλαρωσε είπε...

ΤΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ αμεθυστε ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΚΕΝΤΡΟ. ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΧΘΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΤΑ ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΑΝΩ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΗΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ. ΜΙΚΡΥΝΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΑΥΤΟ, ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΣΑΝ, ΠΟΛΥΜΕΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΨΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΕΚΔΙΩΞΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΕΡΑΝ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΙΠΑΜΕ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΑΓΑΘΟ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΚΩΝ. ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΟΠΛΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΤΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΥΘΩΡΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΔΙΣΤΑΓΜΟΥ.

3 σχόλια:

χαλαρωσε είπε...

ΤΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ αμεθυστε ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΚΕΝΤΡΟ. ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΧΘΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΤΑ ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΑΝΩ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΗΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ. ΜΙΚΡΥΝΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΑΥΤΟ, ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΣΑΝ, ΠΟΛΥΜΕΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΨΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΕΚΔΙΩΞΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΕΡΑΝ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΙΠΑΜΕ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΑΓΑΘΟ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΚΩΝ. ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΟΠΛΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΤΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΥΘΩΡΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΔΙΣΤΑΓΜΟΥ.

Ανώνυμος είπε...





Η σοφία ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον καὶ ὑπήρεισε στύλους ἑπτά· ἔσφαξε τὰ ἑαυτῆς θύματα, ἐκέρασεν εἰς κρατῆρα τὸν ἑαυτῆς οἶνον καὶ ἡτοιμάσατο τὴν ἑαυτῆς τράπεζαν· ἀπέστειλε τοὺς ἑαυτῆς δούλους συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματος ἐπὶ κρατῆρα λέγουσα· ὅς ἐστιν ἄφρων, ἐκκλινάτω πρός με· καὶ τοῖς ἐνδεέσι φρενῶν εἶπεν· ἔλθετε φάγετε τῶν ἐμῶν ἄρτων κὶ πίετε οἶνον, ὃν ἐκέρασα ὑμῖν· ἀπολείπετε ἀφροσύνην, ἵνα εἰς τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε, καὶ ζητήσατε φρόνησιν, καὶ κατορθώσατε ἐν γνώσει σύνεσιν. ῾Ο παιδεύων κακοὺς λήψεται ἑαυτῷ ἀτιμίαν· ἐλέγχων δὲ τὸν ἀσεβῆ μωμήσεται ἑαυτόν. μὴ ἔλεγχε κακούς, ἵνα μὴ μισήσωσί σε· ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε. δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτερος ἔσται· γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι. ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσις, τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς· τούτῳ γὰρ τῷ τρόπῳ πολὺν ζήσεις χρόνον, καὶ προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωῆς σου.
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Θ´ 1 - 11

amethystos είπε...

Τίς έγραψε πρίν ή μετά τήν βασίλισσα του Σαβά;