Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ: ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ


Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου 


Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Σέ κύριο ἄρθρο Κυριακάτικης Ἐφημερίδας (Τό Βῆμα, 24 Μαΐου 2020) μέ τίτλο «ἀνάξιοι ἡγέτες» τονίζεται ὅτι «ἄν κάτι ἀνέδειξε ἡ τρέχουσα ὑγειονομική κρίση εἶναι τό ἔλλειμμα ἡγεσίας σχεδόν παντοῦ στόν κόσμο».
Ἀναφέρει μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Μεταξύ αὐτῶν γράφει ὅτι ἀκριβῶς τήν ἑπομένη ἡμέρα (25 Μαΐου) στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς «θά μετροῦν πάνω ἀπό 100.000 νεκρούς ἐξαιτίας τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ».
Ἐπίσης ἡ Βραζιλία «ξεπέρασε σέ ἐλάχιστο χρόνο τά 20.000 θύματα καί πλέον ἐξελίσσεται στό ἑπόμενο μεγάλο κέντρο τῆς πανδημίας».
Ἐπί πλέον στό ἄρθρο αὐτό γίνεται ἀναφορά στήν Βρετανία, τήν Ἱσπανία, τήν Σουηδία, τήν Τουρκία. Ἐπίσης, ὑπενθυμίζει τό βιβλίο τοῦ Λόρδου Ντέϊβιντ Ὄουεν, πού ἦταν ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Βρετανίας, πού τό ἔγραψε πρίν δύο χρόνια, μέ τίτλο «Διεθνεῖς Ἡγέτες στήν Ἐξουσία», στό ὁποῖο ἀναγράφει «τούς κινδύνους πού ἀπορρέουν ἀπό τούς λαούς καί τίς κοινωνίες ἀπό πραγματικά ἀσθενοῦσες ἡγεσίες». Καί γράφει: «Ὅλο τό προηγούμενο κῦμα ἀνάδειξης ὑπερφίαλων, ἀνορθολογικῶν καί ἀνάξιων ἐν τέλει ἡγετῶν πού περιφρονοῦν τήν γνώση, ἀρνοῦνται τήν ἐπιστήμη καί θεωροῦν ὅτι μποροῦν νά κάνουν ὅ,τι περνάει ἀπό τό κεφάλι τους, ἀποκαλύφθηκε στήν κυριολεξία μέ τόν τραγικότερο τρόπο».
Βέβαια, στήν Ἑλλάδα ἡ Κυβέρνηση μέ τήν συμπαράσταση τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καί σέ συνεργασία μέ τούς ἐπιστήμονες ἀπέδειξαν ὅτι κινήθηκαν μέ ὑπευθυνότητα καί σοβαρότητα καί δέν εἴχαμε πολλά κρούσματα καί θανάτους.
Αὐτή εἶναι ἡ μία ὄψη τοῦ νομίσματος. Ἡ ἄλλη εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει στόν κόσμο μόνον ἔλλειμμα ἀληθινῶν ἡγετῶν, ἀλλά καί ἔλλειμμα εὐαισθησίας πολιτῶν, ὅταν δηλαδή οἱ πολίτες δέν ἀναγνωρίζουν τούς καλούς ἡγέτες πού διαχειρίσθηκαν τήν ὑγειονομική κρίση μέ σοβαρό τρόπο, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐμποδίσουν τήν διασπορά τοῦ ἰοῦ καί νά κρατήσουν χαμηλό τό ποσοστό τῶν θανάτων.
Παρατηρῶ, τίς ἡμέρες μετά τήν ἄρση τῶν αὐστηρῶν μέτρων αὐτοπεριορισμοῦ, ὅτι ἄρχισαν νά κυκλοφοροῦν πολλά σενάρια φαντασίας, ὅτι ἡ λήψη δραστικῶν μέτρων ἔγινε γιά κάποιον ἀπώτερο σκοπό, γιά νά φαλκιδεύσουν καί νά στραγγαλίσουν τίς ἐλευθερίες τοῦ λαοῦ, γιά νά ἐκφοβίσουν τόν λαό, ἐνῶ κατ’ αὐτούς, δέν ὑπῆρχε κανένα πρόβλημα οὐσιαστικό.
Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού διακινοῦν τέτοιες συνωμοσιολογίες φαντάζονται ὅτι κάποια ἡμέρα οἱ Ἡγέτες μας ξύπνησαν μέ σκοπό νά κλείσουν τά πάντα, νά βλάψουν τήν οἰκονομία τοῦ τόπου, τόν τουρισμό, τήν παιδεία, τήν Ἐκκλησία, τίς Χριστιανικές ὁμολογίες καί τίς ἄλλες θρησκεῖες, γιά νά ἐπιτύχουν κάποια δική τους φιλοδοξία!!
Δέν μπορῶ νά καταλάβω μιά τέτοια νοοτροπία, δέν μπορῶ νά συμβιβαστῶ μέ τέτοια συνωμοσιολογικά σενάρια πού εἶναι ἀναμεμειγμένα μέ φαντασιώδη νοοτροπία καί ἔντονη θρησκοληψία.



Ἔτσι, ὅταν μιά κοινωνία δέν διευθύνεται σωστά, δέν εὐθύνεται γι’ αὐτό μόνο τό «ἔλλειμμα ἡγετῶν», ἀλλά καί τό «ἔλλειμμα ὑγιῶν πολιτῶν».
Αὐτά ἐπισημαίνονται στό ἴδιο φύλλο τῆς ἐφημερίδας σέ συνέντευξη πού ἔδωσε ὁ πρώην Πρύτανις τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς κ. Χρῆστος Κίττας, μέ τίτλο «Εἶναι χρέος τῶν ἐπιστημόνων νά πολεμοῦν τήν ψευδοεπιστήμη».
Σέ μιά ἀπό τίς ἐρωτήσεις τῆς Ἰωάννας Σουφλέρη γιά τό ποῦ ἀποδίδει τήν ἐπιτυχία τῶν μέτρων στήν Ἑλλάδα, ἀπάντησε:
«Τά μέτρα ἦταν περισσότερο ἀπό ἀναγκαῖα καί καλῶς οἱ ἐπιστήμονες τά εἰσηγήθηκαν καί ἡ Κυβέρνηση τά υἱοθέτησε». Καί συνέχισε: «Ἐκτιμῶ ὅτι ἡ ἐπιτυχία τους ὀφείλεται καί στό γεγονός ὅτι ἡ οἰκογένεια παραμένει ἕνας ἰσχυρός θεσμός στήν Ἑλλάδα: ὅλοι μας δείξαμε ἔμπρακτα τό ἐνδιαφέρον μας γιά τίς εὐπαθεῖς ὁμάδες, γιά τόν παπποῦ καί τήν γιαγιά πού ἀγαπᾶμε. Ρόλο βεβαίως ἔπαιξε καί ὁ φόβος τοῦ θανάτου, ὁ ὁποῖος εἶναι μεγάλος. Πολύ περισσότερο δέ ὅταν πρόκειται γιά ἕναν θάνατο μακριά ἀπό τά ἀγαπημένα μας πρόσωπα. Δέν τόν θέλουμε αὐτόν τόν θάνατο οὔτε γιά τόν ἐχθρό μας! Τό κακό εἶναι ὅτι συνήθως ἔχουμε "κοντή μνήμη". Ἐλπίζω νά μήν πληρώσουμε αὐτό μας τό μειονέκτημα».
Ὅταν ἐρωτήθηκε ἄν εἶναι ἀκόμη θυμωμένος, ἐπειδή σέ «κάποιες ἀπό τίς ἀναρτήσεις του στά κοινωνικά δίκτυα ἦταν μᾶλλον θυμωμένoς», ἀπάντησε:
«Ἔχω σίγουρα λόγους νά εἶμαι, ἄν ὄχι θυμωμένος, πάντως ἀπογοητευμένος. Στήν Εὐρώπη, εἴχαμε τήν τύχη νά μή χτυπήσει πρῶτα ἐμᾶς ἡ πανδημία. Εἴδαμε τήν τραγική τύχη τῆς Ἰταλίας, ἡ ὁποία μᾶς συγκλόνισε καί μᾶς παραδειγμάτισε. Ἐλάβαμε λοιπόν μέτρα πού ἦταν περισσότερο ἀπό ἀναγκαῖα καί τά ὁποῖα μᾶς διαφύλαξαν. Ὅλοι, μά ὅλοι ἀνεξαιρέτως δόξαζαν στήν διάρκεια τῆς καραντίνας ἐκείνους πού διαχειρίστηκαν τήν κρίση ἀλλά καί τούς ἥρωες τῆς Ὑγείας. Νά ἐπισημάνω ὅτι οἱ δεύτεροι δέν ζήτησαν ποτέ νά τούς ἀποκαλοῦμε ἥρωες. Ἐκεῖνο πού ἐπιθυμοῦν εἶναι νά μήν τούς λησμονοῦμε. Φοβᾶμαι ὅμως ὅτι ἤδη τούς ξεχάσαμε».
Καί σέ ἐρώτηση γιατί τό λέγει αὐτό καί ποιοί τούς ξέχασαν, εἶπε:
«Κατ’ ἀρχάς τούς ξέχασαν αὐτοί πού ἀμφισβητοῦν τούς ἀριθμούς καί ἐν τέλει τήν ἴδια τήν ὕπαρξη τῆς πανδημίας. Θά ἔπρεπε νά ντρέπονται! Παρακολουθεῖ κανείς τηλεοπτικές ἐκπομπές, διαβάζει κείμενα σέ ἐφημερίδες ἤ στά κοινωνικά δίκτυα μέ ἀπόψεις ὅπως "Ποιός κορωνοϊός; Δέν ὑπάρχει! Μιά ἁπλή γρίπη εἶναι πού μεγαλοποιεῖται γιά νά πλουτίσουν οἱ φαρμακευτικές ἑταιρεῖες", ἤ, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, "ἕνα ἀνθρώπινο δημιούργημα εἶναι γιά νά μειωθεῖ ὁ ἀριθμός τῶν συνταξιούχων". Εἶναι τρομερά ὅλα αὐτά! Ἄς ρωτήσουν ἄν ὑπάρχει πανδημία τούς συγγενεῖς τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀνθρώπων πού πέθαναν χωρίς νά μπορέσουν νά τούς ἀποχαιρετήσουν».
Καί συνέχισε:
«Μέ ἀπογοητεύει ἡ καχυποψία καί ἀμφισβήτηση», καί ἀκόμη εἶπε: «Εἶναι ἄλλο τοῦτο πού θέλω νά θίξω τοῦτες τίς κρίσιμες ὧρες πού διανύουμε (γιατί μή γελιέστε, ὁ κίνδυνος παραμένει) εἶναι χρέος ὅλων τῶν ἐντίμων ἐπιστημόνων νά πολεμήσουν τούς ψευδοεπιστήμονες καί νά ἐνημερώνουν σωστά τήν κοινή γνώμη διαλύοντας τήν ὅποια σύγχυση δημιουργοῦν οἱ αὐτοθαυμαζόμενοι ψευτομάγοι».
Ὅπως ὑπάρχει ἀληθινή ἐπιστήμη καί ψευδοεπιστήμη, ἔτσι ὑπάρχει ἀληθινή πίστη καί ψευδοπίστη. Συνήθως στίς κοινωνίες μας ἀναμειγνύονται τά ἀληθινά μέ τά ψεύτικα.

Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά τονίσω ὅτι σήμερα χρειαζόμαστε σοβαρούς ἡγέτες καί ὑγιεῖς πολίτες, ἀλλά ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας χρειαζόμαστε καί μιά στιβαρή καί ὑπεύθυνη θεολογία πού ἀντιμετωπίζει τούς «ψευδοπροφῆτες», πού ἐμφανίζονται κάθε φορά ὅταν ὑπάρχη μιά κρίση καί δημιουργοῦν σύγχυση στόν λαό. Καί αὐτό γίνεται, γιατί ὑπάρχει σοβαρό ἔλλειμμα θεολογίας καί ἐκκλησιολογίας, γι' αὐτό ἀκούγονται τόσα παράδοξα καί τόσες ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες καί μάλιστα ἀκραῖες ἀπόψεις γιά ἐκκλησιαστικά καί θεολογικά θέματα.–

ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΕΣ, ΣΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ,ΣΤΑ ΔΕΟΝΤΑ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΗΓΕΤΕΣ.
ΑΦΗΣΑΜΕ ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΛΑΒΙΔΑ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ Θ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ.
ΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΕΛΕΣΟΥΝ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ; ΤΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ; 
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΝΑ ΓΛΕΙΦΟΥΝ ΚΟΚΚΑΛΟ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΙΕΡΑΤΕΙΟ. 
ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΣΙΩΠΗΛΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΘΛΙΒΕΡΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.

7 σχόλια:

Νίκος Κ. είπε...

Ο Αναστάσιος Αλβανίας δίνει το πρόταγμα των καιρών:”σήμερα τα δύο άλλα ονόματα της ειρήνης είναι δικαιοσύνη και ανάπτυξη” στο βιβλίο του ”Ισλάμ, Θρησκειολογική προσέγγιση” που διανέμουν ΤΑ ΝΕΑ.
"Οι πλούσιες κοινωνίες της Δύσης, που ξεκίνησαν από μια χριστιανική παράδοση ­χωρίς να μείνουν συνεπείς προς αυτή ­πρέπει να φροντίσουν να γίνουν ουσιαστικά δίκαιες στο παγκόσμιο χρέος τους. Πιστεύω ότι σήμερα τα δύο άλλα ονόματα της ειρήνης είναι δικαιοσύνη και ανάπτυξη. Ενδεχομένως κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως άθεος να είναι πολύ πιο κοντά στον Θεό από εμένα που φαίνομαι και είμαι εκπρόσωπός Του."
(πηγή:https://dimpenews.com/2020/06/06)
Τι να εννοεί άραγε ;

amethystos είπε...

Ο Αναστάσιος δέν είναι θεολόγος, δυστυχώς. Οπως λέει ο Αγιος Χρυσόστομος σήμερα η αγάπη καί η ειρήνη είναι καρποί τού Αγίου Πνεύματος. Κατέχεται από τό μοντέρνο πνεύμα τής ανθρωπολογίας πού είναι η εκκοσμίκευση καί διδάσκει κτιστό τό Αγιο Πνεύμα, χωρίς τήν απαραίτητη διάκριση τών κοινών ακτίστων ενεργειών από τήν υπόσταση τού Αγίου Πνεύματος. Στά ίχνη τής έκφρασης τού Γιανναρά ότι τό κτιστά μπορεί νά ζήσει μέ τόν τρόπο τού ακτίστου.

Νίκος Κ. είπε...

Ο Αναστάσιος Αλβανίας είναι ιδιαίτερα συμπαθής και εκτιμώ τον αγώνα του στην Αλβανία.
Με παραξένεψαν αυτά που διάβασα ιδιαίτερα η τελευταία φράση:"ενδεχομένως κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως άθεος να είναι πολύ πιο κοντά στον Θεό από εμένα που φαίνομαι και είμαι εκπρόσωπός Του." Πήρα μια πρώτη απάντηση πριν τη δική σου από ένα πολύ πολύ καλό άρθρο του κ.Μ.Γ.Βαρδή:
Όταν η θεολογία ακολουθεί «λαχανιασμένη»:
"...Πολλοί ομνύουν στο όνομα του Ντίτριχ Μπονχέφερ (1906-1945) και της «θεολογίας του κοσμικού κόσμου». Πιστός, πλέον, σήμερα δεν μπορεί παρά να σημαίνει να υπάρχεις «για τους άλλους», όπου η ηθική υπερέχει κάθε θεολογίας της «αλήθειας». Ο Θεός μιλά «κοσμικά» και ο κόσμος επαναλαμβάνει. Ζούμε εποχές που η Εκκλησία τρέχει ασθμαίνουσα να προλάβει τον κόσμο, υιοθετώντας όλες του τις ευαισθησίες. Είναι χαρακτηριστικό το σκίτσο του Plantu στη Le Monde της δεκαετίας του 1980, το οποίο απεικονίζει μία παραδοσιακή οικογένεια μπροστά στην τηλεόραση: τη στιγμή που ανακοινώνεται μια παρέμβαση του πάπα, η μητέρα λέει στον σύζυγο «Τρέχα γρήγορα να βάλεις τα παιδιά για ύπνο, πάλι για σεξ θα μιλήσει».
Αυτό το θεολογικό- ίσως και εκκλησιαστικό «λαχάνιασμα»- επιτείνεται ακόμη περισσότερο, καθώς η «άλλη πλευρά»,αυτή των κοσμικών χριστιανών,δηλαδή των κατ’ όνομα μόνο χριστιανών, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών, φεύγει τρέχοντας ιλιγγιωδώς προς νέες ανθρωπολογικές και κοινωνικές θεωρήσεις (απόλυτη βιολογικοποίηση της ζωής, my body is my business, δικαίωμα στην ευθανασία). Η αδιαφορία και η έλλειψη στοιχειώδους θρησκευτικής μόρφωσης αυτών των μαζών- ακόμα και ο Πολ Ποτ θα ήξερε περισσότερη θεολογία, δεν σημαίνει ηρεμία ούτε πολιτισμό. Μόλις οι μάζες αυτές στα όρια της καθημερινής υστερίας εντοπίσουν τον εχθρό τους, επιτίθενται λυσσαλέα. Και ο εχθρός δεν είναι οι mainstream χριστιανοί, δηλαδή αυτοί οι αδιάφοροι και «έχω με άλλα να ασχολούμαι», αλλά όσοι πιστοί της Εκκλησίας επιμένουν, σε πείσμα της κουλτούρας της εποχής, να θέλουν να δομήσουν την ζωή τους στα πλαίσια της δογματικής πίστης. Αυτοί οι κατ’ αυτούς «ζηλωτές» είναι στόχος, διότι δεν θέλουν να αποδεχτούν την αυτό- εκκοσμίκευση της θεολογίας και της Εκκλησίας. Τους αντιμετωπίζουν ως ευθεία αμφισβήτηση της κυρίαρχης τους ιδεολογίας, στην οποία έχουν ήδη αφομοιωθεί οι «προοδευτικοί» και «χαλαροί» χριστιανοί."
https://antifono.gr/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC/

amethystos είπε...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.Εχουμε αφιερώσει αρκετές σελίδες στόν Μπονχέφερ, ο οποίος καθόλου τυχαίο έχει επηρεάσει τόν Γιανναρά. Ο Βαρδής ξεκίνησε από τήν ακαδημία Βόλου άν δέν κάνω λάθος. Θά δώ καλύτερα. Είναι οι οπαδοί τού spiritus creator, τού Μπαλτάσαρ καί τής 2ας Βατικάνειας συωόδου, τουτέστιν τής εποχής τής οικονομίας τού Αγίου Πνεύματος η οποία θά αντικαταστήσει τήν οικονομία τού Υιού η οποία απέτυχε. Αυτού πού λέμε οικουμενισμό.

amethystos είπε...

Δέν είναι αυτός πού νόμισα. Είναι χριστιανικός. Οπως οι περισσότεροι διανοούμενοι θεολογούντες σήμερα. Καλλιεργούν τήν πολιτική θεολογία. Πήραν διαζύγιο από τό Γιατί καί εργάζονται μόνον μέ τό Πώς, χάριν ευκολίας καί γρήγορης καρριέρας.

amethystos είπε...

Τήν Υιοθεσία τήν δωρίζει καί τήν καθορίζει ο Κύριος. Τό Αγιο Πνεύμα κατέρχεται κάνοντας τό σώμα μας ναό Του, σέ όσους μέ τήν τήρηση τών εντολών πάλεψαν μέ τόν κόσμο καί τό κοσμικό φρόνημα καί έφτασαν εις ηλικίαν Χριστού, είς ηλικίαν Σταυρού. Οι Λόγοι τού Κυρίου πού μάς ανακοινώνουν τήν Σωτηρία τής Υιοθεσίας βρίσκονται στόν Λόγο τής Θεοτόκου, Ιδού δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά τό ρήμα Σου καί στόν Σταυρό,Γύναι ιδού ο Υιός Σου.

amethystos είπε...

Κάλλιστος Αγγελικούδης: Περί της ενώσεως με το Θεό και του θεωρητικού βίου - μέρος 2ο (κεφ. 51-70)

69. Το κορυφαιότατο και, για να πω έτσι, το ακρότατο ή μάλλον ύψιστο καλό και αγαθό είναι ο Θεός μεταξύ όλων των όντων και των νοουμένων. Από όλα τώρα τα ορατά, με μεγάλη απόσταση, καλύτερο ως προς τη φύση είναι ο άνθρωπος, και χωρίς αμφιβολία ανώτερος ασύγκριτα· με τη χάρη δε, είναι υπέρτερος και των Αγγέλων. Καθώς λοιπόν ο θεωρητικός νους προσεγγίζει τον υπέρ έννοιαν Θεό μέσα από τα πάμπολλα όντα, τα μεταξύ Θεού και ανθρώπων, πλημμυρίζει έκπληξη, όταν δεν έχει ακόμη δοκιμάσει άφθονα τη φωτιστική χάρη· όταν όμως τη γευθεί μέσα στην καρδιά του με δραστική πνευματική δύναμη, θα έλεγα σίγουρα ότι ανεβαίνει στο ακρότατο καλό και αγαθό, το Θεό, και εισέρχεται σ' Αυτόν από μιά θεϊκότερη δωρεά. Και βλέπει με τρόπο ενοειδή και έρχεται σε έκπληξη, ζώντας μέσα στον υπέρ νουν βυθό με σιωπή. Η κατάσταση αυτή είναι πράγματι η εγγύηση, όπως θα την ονόμαζε κανείς, του πρώτου σαββατισμού, που τύπος του είναι ο σαββατισμός του Θεού μετά τη δημιουργία του κόσμου(Γεν. 2, 2-3). Άλλη ανάπαυση, της οποίας αψευδές παράδειγμα είναι ο σαββατισμός που αναμένει το λαό του Θεού(Εβρ. 4, 9), μεγαλύτερη και πιο διαφορετική, απολαμβάνει ολοφάνερα όταν από το Θεό στραφεί στον εαυτό του και γνωρίσει τον εαυτό του ως εικόνα του Πρωτοτύπου και όλα γενικώς τα μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Οπότε δεν διαβαίνει μόνο στα πάνω από το νου και τη διάνοια με τον πρέποντα τρόπο, μέσα σε μια θαυμαστή έκπληξη, αλλά γεμίζει και από πολύ μεγάλη χαρά και πνευματική αγαλλίαση και αστράφτει πραγματικά μέσα σε σιωπή, από τις θεοπτικές ελλάμψεις και θεουργίες που γίνονται σ' αυτόν και που είναι ανώτερές του. Και ενώνεται έτσι με τη Μονάδα της θείας και υπερφυσικής θεότητας, στο όνομα του Ιησού Χριστού.

http://paterikakeimena.blogspot.com/2012/11/2-51-70.html