Μπορείτε να κατεβάσετε τη μελέτη από εδώ
Στη μελέτη αυτή γίνεται μία προσπάθεια προσέγγισης του σωματιδίου Higgs, βασισμένη στις απόψεις της σύγχρονης Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων. Παράλληλα επιχειρείται η κατανόηση της ύπαρξης του σωματιδίου τόσο από Φιλοσοφικής πλευράς όσο και από Θεολογικής, βασισμένη στην Βιβλική κοσμογένεση και στην ερμηνεία που δίνουν γι’ αυτήν οι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η προσπάθεια των επιστημόνων να κατανοήσουν και να ταξινομήσουν έναν μεγάλο αριθμό στοιχειωδών υποατομικών σωματιδίων, που ανιχνεύονταν είτε στην κοσμική ακτινοβολία, είτε στα εργαστήρια Φυσικής Υψηλών Ενεργειών οδήγησε στην δημιουργία μαθηματικών μοντέλων περιγραφής των σωματιδίων, που αδυνατούσαν ωστόσο να συμπεριλάβουν την μάζα τους. Ο όρος της μάζας στις εξισώσεις ήταν απαγορευτικός διότι οδηγούσε σε απειρισμούς, δηλαδή σε αδυναμία πρόβλεψης. Τα σωματίδια που δημιουργήθηκαν κατά την Μεγάλη Έκρηξη -το επικρατέστερο κοσμολογικό μοντέλο για την Δημιουργία- είχαν μόνο ενεργειακή υφή κατά τα πρώτα μικροκλάσματα του δευτερολέπτου της ζωής του Σύμπαντος. Το μαθηματικό μοντέλο του Peter Higgs ήταν αυτό που αφενός κατέστησε εφικτή την παρουσία του όρου της μάζας μέσα στις εξισώσεις, αφετέρου έδωσε την ευκαιρία να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για το πώς οι αρχικά ενεργειακές οντότητες απέκτησαν ή ορθότερα εμφάνισαν την μάζα τους. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως η μάζα δεν αποκτάται ξαφνικά κατά την αλληλεπίδραση της ενεργειακής οντότητας με το πεδίο ή το σωματίδιο Higgs, αλλά τότε εμφανίζεται, τότε εκδηλώνεται, τότε γίνεται κατανοητή με τον τρόπο που κατανοείται από την ανθρώπινη αντίληψη και τις αισθήσεις. Κατά συνέπεια η μάζα είναι μία από τις ιδιότητες της ύλης, η οποία προϋπήρχε στα ενεργειακά σωματίδια αλλά δεν είχε εκδηλωθεί πριν από την αλληλεπίδρασή τους με το πεδίο Higgs. Η θέση αυτή είναι εκπληκτικής αξίας εφόσον δίνει απάντηση σε ένα διαχρονικό, κυρίως φιλοσοφικό αλλά και επιστημονικό ερώτημα: η ύλη κατά την όποια αρχή του κόσμου είναι χωρίς μορφή και είδος, βρίσκεται στην κατάσταση του απολύτως απροσδιορίστου γίγνεσθαι -όπως καταγράφεται στην Πλατωνική φιλοσοφία- ή εξ αρχής έχει δυνάμει όλες τις ιδιότητες και την κατάλληλη στιγμή τις εκδηλώνει ενεργεία; Κατά την πορεία και εξέλιξη του σύμπαντος γεννώνται εντελώς νέες ιδιότητες ή αναδύεται αυτό, το οποίο ενυπάρχει ως πληροφορία μέσα στην υλική δημιουργία; Για την Βιβλική κοσμολογία –όπως αυτή προσεγγίζεται και ερμηνεύεται από τους Πατέρες της Ορθόδοξης Θεολογίας– δεν υπάρχει άμορφος και ανείδεος ύλη, στην κατάσταση του αδιατύπωτου αίσχους (Μ. Βασίλειος), αλλά τα πάντα (τα μόρια του κόσμου) δημιουργούνται συνολικά (συλλήβδην) και ακαριαία (εν ακαρεί) έχοντας δυνάμει όλες τις ιδιότητές τους, ώστε την κατάλληλη στιγμή να οδηγηθούν στο ενεργεία και να πορευτούν σταδιακά προς την τελείωσή τους (Γρηγόριος Νύσσης). Η Βιβλική προσέγγιση της Δημιουργίας του κόσμου σύμφωνα με τις ερμηνείες των Πατέρων δίνει απολύτως δυναμικό και εξελικτικό χαρακτήρα ακόμα και στην άψυχη ύλη, εφόσον μόνο κατά την πρώτη ημέρα δημιουργεί ο Θεός τα στοιχεία του ουρανού και της γης από το μηδέν (εκ του μη όντος), ενώ κατά τις υπόλοιπες χρησιμοποιούνται τα δομικά συστατικά της πρώτης ημέρας για την σταδιακή ολοκλήρωση του κόσμου. Μέσα από μία απροκατάληπτη προσέγγιση των θέσεων των δύο Επιστημών, της Φυσικής και της Θεολογίας, προκύπτει αβίαστα πως αντίθεση ή σύγκρουση υπάρχει μόνο στη συνείδηση όσων προσεγγίζουν το μυστήριο της φύσης και της αλήθειας με προκατάληψη.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου