Ο ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ … Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ … Ο ΠΑΪΣΙΟΣ …
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Αποφεύγω τον εντυπωσιακό Αντί-τίτλο: «Όταν ο Όσιος Παϊσιος δεν διέκοψε το μνημόσυνο του Αθηναγόρα»! Όμως περί αυτού ο λόγος, και το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Επανέρχομαι, λοιπόν, με αφορμή κάποια ατυχή σχόλια ανώνυμων για τη στάση του που διάβασα στο πρόσφατο γραπτό μου: «Το γαρ γράμμα αποκτείνει, το δε Πνεύμα ζωοποιεί»- Αναστάσιος, 3.8.2017-σχόλια κατάλοιπα των επί έτη γραπτών με τον ίδιο τίτλο, αλλά χωρίς το αρνητικό «δεν» πρόσημο στον αόριστο «διέκοψε» !
Α. Ο Α θ η ν α γ ό ρ α ς.
1923. Ιταλικά πολεμικά κανονιοβολούν την Κέρκυρα … ο Μητροπολίτης της -Αθηναγόρας- είναι μέσα σε μια βάρκα, και σπεύδει «υπό την σκιάν των οβίδων» στον Ιταλό ναύαρχο … Γενναιοψυχία … αυτοθυσία … προμήνυμα αυριανού ηγέτη …
1930-1948. Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Ειρηνεύει τις εκεί διχασμένες από πάθη πολιτικής μωρίας ελληνικές κοινότητες … προμήνυμα ηγέτη αδελφικού μηνύματος …
1948-1972. «Άγγελος της λυχνίας» της Κωνσταντινούπολης-Νέας Ρώμης». Οικουμενικός Πατριάρχης. Σε διαρκή Γολγοθά! Ο θάνατος στην πόρτα του! Τουρκική μισαλλοδοξία, και αίμα σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη- 1955 !
1964. Παραμονή Θεοφανείων! Στα Ιεροσόλυμα, του Σταυρού, του Τάφου, της Ανάστασης του Χριστού! Τι θαύμα! Τι ευλογία Θεού! Το πιο μεγάλο γεγονός της χριστιανοσύνης εννιά αιώνες μετά! Όχι στη Ρώμη, ούτε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, παρά την εντολή του Χριστού, «ουχ ούτως έσται εν υμίν», κρατεί ακόμα καλά «η απαίτηση» των δυο Ζεβεδαίων!
Ψηλός σαν κυπαρίσσι, επιβλητικός με την κάτασπρη μακριά γενειάδα, και χέρια ανοιχτή αγκαλιά, να κλείνουν με αγάπη τον ισότιμο της μεγάλης πίκρας δυτικό αδελφό, τον Πάπα Παύλο Στ΄! Αλήθεια, τι διαφορετικό θα ήθελε ή θα έκανε Αυτός που υπέμενε και επέμενε να παρακαλεί πάνω από το Σταυρό: «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»; Αυτός που λίγες ώρες πριν επίσης παρακαλούσε θερμά «ίνα πάντες εν ώσιν, και εγένετο ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος»;
Αλλά! «Ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας», στην Ελλάδα το πράγμα περνάει αλλιώς! Η περιβόητη «στροφή στην Ορθοδοξία», υπαγορεύει πλεύση Αντί-Δυτική! Και η κίνηση Αθηναγόρα έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων, που έπρεπε ανάλογα να αντισταθμιστεί. Ο Αθηναγόρας, λοιπόν, «μήδισε»! Ο Πατριάρχης, «πούλησε» την Ορθοδοξία στον Πάπα … Ένας Μητροπολίτης διακόπτει το Λειτουργικό του μνημόσυνο, παύει να εκφωνεί στη Λειτουργία, «του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών Αθηναγόρα, και Οικουμενικού Πατριάρχου»! Δηλαδή, αρνείται κοινωνία με τον κατά τους Κανόνες της Εκκλησίας, «εις τύπον και τόπον «Χριστού» στα όρια αυτού. Δεν επαναλαμβάνω τα παρεπόμενά της, απλώς σημειώνω ότι το αυτό αποτολμούν ένας ή δυο Μητροπολίτες ακόμα, και, οι Ηγούμενοι και Αντιπρόσωποι των Μονών του Αγίου Όρους, πλην του Ηγούμενου της Μονής Σταυρονικήτα Αρχιμανδρίτη π. Βασίλειου Γοντικάκη, νέου τότε θεολόγου, δόκιμου ορθόδοξου στοχαστή!
Β. Ο Β α σ ί λ ε ι ο ς.
21.11.1968. Ο Αρχιμανδρίτης, Ηγούμενος της Μονής Σταυρονικήτα π. Βασίλειος Γοντικάκης, ρέκτης της κίνησης, «στροφή στην Ορθοδοξία», καταθέτει Επιστολή, στην οποία με υψιπετή θεολογικά άλματα στοχάζεται, «είναι δεν είναι σχίσμα η διακοπή του μνημόσυνου αυτού»; Ωστόσο! Δεν προβαίνει σε διακοπή του Λειτουργικού μνημόσυνου του Αθηναγόρα! Εμμένει στη μη διακοπή του! Όταν Λειτουργεί συνεχίζει να εκφωνεί, «του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών Αθηναγόρα, και Οικουμενικού Πατριάρχου»,
Αυτή την Επιστολή, επαναλαμβάνω, της εμμονής στη μη διακοπή του μνημόσυνου του Αθηναγόρα, υπογράφουν, ο ίδιος, ο Ιερομόναχος Γρηγόριος Χατζηεμμανουήλ -αν δεν κάνω λάθος παλιός συμφοιτητής του- και, ο τότε ονομαστός ήδη Αγιορείτης -και όχι μόνο- μοναχός, νυν Όσιος Παϊσιος». Βάζω πάλι στο πλάι το ότι, ως μοναχός δεν είχε καμιά σχέση με το Λειτουργικό μνημόσυνο του Πατριάρχη -δεν είναι Λειτουργός, άρα δεν εκφωνεί, «του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών Αθηναγόρα….», τουτέστιν δε διακόπτει αυτό που δεν εκφωνεί- δεν παύω όμως να επισημαίνω ότι, η Επιστολή που υπογράφει είναι κείμενο που επέμενε στη μη διακοπή του Λειτουργικού μνημόσυνου του Αθηναγόρα, και όχι στη διακοπή. Που σημαίνει ότι η υπογραφή Παϊσίου, είναι υπογραφή που μπαίνει σε γραπτό, όχι διακοπής του μνημόσυνου του Πατριάρχη, αλλά συνέχισης της μη διακοπής!
7.10.1970. Περίπου δυο χρόνια μετά, ο Ηγούμενος της Σταυρονικήτα π. Βασίλειος Γοντικάκης, αρπάζεται από ατυχή, ως θεωρεί, διατύπωση του Πατριάρχη για το Άγιο Πνεύμα, γράφει και υπογράφει αυτός μόνος «εκ μέρους της Αδελφότητος» την Επιστολή διακοπής του Λειτουργικού μνημόσυνου του Αθηναγόρα! Κατά ένα τρόπο, μπορεί να πει κανείς, βρίσκει «έξοδο διαφυγής» από τον ασφυκτικό κλοιό που του είχαν δημιουργήσει οι άλλοι διακόψαντες Αγιορείτες Ηγούμενοι. Πράγμα που, συγκρίνοντας κανείς αυτά τα δυο γραπτά με τα τελευταία του Προ-Συνοδικά και Μετά-Συνοδικά, υψιπετή στο θεολογικό στοχασμό τους, όμως κάθε άλλο παρά αρνητικά για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, μπορεί να είναι άκομψο να γράφει κανείς για «κουτουράδα» του τριαντάχρονου που αναθεωρεί εμφανώς ο ογδοντάχρονος, δεν είναι όμως ελλειπτικό σεβασμού. Όταν μάλιστα αυτός συν την εκτίμηση στο Γέροντα έχουν κατατεθεί από το 1974 στην κριτική παρουσίαση του θαυμάσιου βιβλίου του «Εισοδικόν» - «Ανάπλασις», τ.227/1974 !
Ως προς το μοναχό Εφραίμ Κατουνακιώτη, άλλο η εξαίρετη και αξιοθαύμαστη μακρόχρονη ασκητική του ζωή, που χωρίς να με απολείπει, κάθε άλλο παρά έχει ανάγκη τον από μέρους μου σεβασμό, και εντελώς άλλο, η τουλάχιστον αφελής επίκληση «αποκάλυψης του Θεού», ήγουν μεταβίβασης εν προσευχή στο Θεό σεβαστού προσωπικού καημού του περί … «δαιμονισμού» της Οικουμενικής Κίνησης ως επιχειρήματος κατά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, που υποτίθεται δεν την υιοθετεί, όταν απανθίσματα και μόνο από τον κορυφαίο Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Φλορόφσκυ βάζουν τα πράγματα στη θέση τους ορθόδοξα, λίαν ορθόδοξα με την απλή αναφορά στο χρέος της οικουμενικής μαρτυρίας που βαρύνει την Ορθοδοξία ως την ατόφια συνέχεια της «Μίας, Αγίας, Καθολικής, και Αποστολικής Εκκλησίας» !!
Γ. Ο Π α ϊ σ ι ο ς.
«Όταν ο άγιος Παΐσιος διέκοψε το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα»! Αυτός ο εντυπωσιακός τίτλος μπορεί να «κοσμεί» χρόνια τώρα γραπτά κάποιων σε πολλές ιστοσελίδες, αλλά δε στηρίζεται στα ανωτέρω κείμενα του Ηγούμενου της Μονής Σταυρονικήτα Αρχιμανδρίτη π. Βασίλειου Γοντικάκη. Για να μην πει κανείς ότι μετέρχονται τη σοφιστεία, «τον ήττονα λόγον κρείτω ποιείν», κοινώς, «να βγάζουν το μαύρο, άσπρο». Βασικό γραπτό για τη στάση του τότε «Αγιορείτη -και όχι μόνο- μοναχού, ερημίτη, Γέροντα», ως υπογράφεται ο νυν Όσιος Παϊσιος, στο θέμα του μνημόσυνου του Πατριάρχη Αθηναγόρα, πρέπει να θεωρηθεί η δημοσιευμένη, στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 1.3.1969, μόλις τρεις μήνες και κάτι μετά την από 21.11.1968 σχετική του π. Βασιλείου τη διαλαμβάνουσα την εμμονή στη μη διακοπή του, Επιστολή του προς Αρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.
Μια Επιστολή ισχυρό σήμα χριστιανικής αδελφοσύνης! Καθώς: 1. Αποπνέει, «ευωδία ασκητικής ταπείνωσης» -«… Εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μοναχός… Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ' όλους, που τολμώ να γράψω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε άγιος ούτε θεολόγος…. Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμην από όλους, διότι ετόλμησα να γράψω. Εγώ είμαι ένας απλός Μοναχός…» 2. Εκπέμπει «πνεύμα
****** **** ******
Την περασμένη Κυριακή, 6 Αυγούστου 2017-γιορτάσαμε τη «Μεταμόρφωση του Κυρίου», και χθες, Τρίτη, 15 Αυγούστου 2017, «Την Κοίμηση της Θεοτόκου», το λεγόμενο «Πάσχα του Καλοκαιριού». Η Λειτουργία Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου ήταν στη θέση της. Και το «Πιστεύω» στη θέση του, και απαραχάρακτο! Και, στο «εις μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», οι περισσότεροι εκκλησιαζόμενοι έκαναν το σημείο του Σταυρού, υπογράμμισαν ότι ανήκουν στην Ορθόδοξη συνέχεια της Ενωμένης Εκκλησίας των δέκα πρώτων αιώνων, στην Εκκλησία !
Πενήντα και τρία χρόνια από την μεγαλειώδη πρωτοβουλία του Αθηναγόρα, και η Εκκλησία-Ορθοδοξία δεν έχει … ξεπουληθεί! Οι Κασσάνδρες, βέβαια, έκαναν όση ζημιά έκαναν και επιμένουν ακόμα ! Υποθέτω όμως ότι ο Όσιος Παϊσιος στη γιορτή της Παναγίας, θα επιστράτευσε την παρρησία του στην Υπέρ-Υπέρ Μεσίτρια Θεοτόκο Μαρία να στείλει σε όλους σύνεση, φωτισμό, ιδιαίτερα αγάπη, πολλή αγάπη, που «έξω βάλλει τον φόβον» -1Ιωαν.4,18- και λαμβάνει υπόψη της ότι, «η «κρίσις» έχει δοθή στον Υιόν! Και κανείς δε διορίστηκε να προλαμβάνει την κρίσι του»- Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Φλορόφσκυ*.
Με την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Την πρώτη επιστολή ο Γέροντας Παΐσιος την έγραψε μαζί με άλλους δύο ιερομονάχους στην Ι.Μ.Σταυρονικήτα στις 21-11-1968. Ανάμεσα στα άλλα λέγονται και τα εξής:
«‘Το νόμισμα της αγάπης’ που κυκλοφορεί μετά από το ‘κλείσιμο των δογμάτων’, η ‘επανίδρυσις της Μιάς... Εκκλησίας’ και τόσα άλλα είναι ακατανόητα και κυριολεκτικώς βλάσφημα διά την Ορθόδοξο Εκκλησία...
Η άρνησις προς τον Πατριάρχη (Αθηναγόρα) δεν είναι άρνησι προς την αγάπη ούτε προς την ενότητα. Είναι «όχι» προς το ψευδές και «ναι» προς την Αλήθεια, που κρύβει μέσα της η Εκκλησία.
Όταν οι πιστοί διακρίνουν διαφορές, που υπάρχουν μεταξύ Ορθοδόξων και Ετεροδόξων, δεν σημαίνει ότι επιθυμούν το σχίσμα και τη διαιώνισί του, αλλά ζητούν την αληθινή ενότητα, τη μόνη σωτήριο για όλους. Είναι άρα αυτό ένας σταυρός, που υποφέρουν από αγάπη για τους αδελφούς...
Οι Πατέρες της Εκκλησίας, που φάνηκαν «σκληροί» στη διατήρηση του Δόγματος, είναι εκείνοι που αγάπησαν περισσότερο από κάθε άλλον τον άνθρωπο. Γιατί γνώρισαν τα απύθμενα βάθη του και δεν θέλησαν ποτέ να τον κοροϊδέψουν με τις συνθηματολογίες εφήμερης και ανύπαρκτης αγάπης, αλλά τον σεβάστηκαν προσφέροντάς του το Ευαγγέλιο της Αληθείας, που χαρίζει τη μακαρία εν Αγίω Πνεύματι ζωή.
Δεν είναι λοιπόν η πιστότης στο Δόγμα στενοκεφαλιά ούτε ο αγώνας για την Ορθοδοξία μισαλλοδοξία, αλλά ο μοναδικός τρόπος αληθινής αγάπης»[1].
Τελικά, όμως, ο Γέροντας Παΐσιος απαίτησε και επέβαλε τη διακοπή του πατριαρχικού «μνημοσύνου» και στην Ι.Μ.Σταυρονικήτα. Αυτή τη θέση και στάση τήρησε ο Γέρων, μολονότι στην ανωτέρω επιστολή του δεν συνιστούσε στις αρχές του 1969, την διακοπή του «μνημοσύνου», αλλά τον ορθόδοξο αγώνα εντός της Εκκλησίας, για να μην επεκτείνονται τα ήδη ζηλωτικά σχίσματα.
ΤΡΕ ΜΠΕΛ κ. ΚΟΤΤΑΔΑΚΗ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΕΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ. ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ Η ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ ΔΙΕΚΟΨΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΣΘΕΝΑΡΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΟΥ ΓΟΝΤΙΚΑΚΗ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ.
Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΤΑΚΤΑΤΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΊ ΔΩΡΙΖΕΤΑΙ. ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου