Χρειάζεται αλήθεια γνώση οικονομικών για να καταλάβει κανείς ότι, η Ελλάδα που οδηγήθηκε στο ΔΝΤ και στα μνημόνια με δημόσιο χρέος στο 125% του ΑΕΠ της, με ιδιωτικό κόκκινο στο 10%, με υγιείς τράπεζες, με ιδιωτικά εισοδήματα κατά πολύ υψηλότερα κοκ., είναι σήμερα σε τρισχειρότερη θέση; Με δημόσιο χρέος στο 205% του ΑΕΠ, με κρατικά δάνεια στο 230% του ΑΕΠ της, με εξωτερικό χρέος πάνω από 500 δις $, με ιδιωτικό κόκκινο άνω του 150% του ΑΕΠ, με αφελληνισμένες τράπεζες, με ιδιωτικά εισοδήματα 50% χαμηλότερα, με κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό κοκ.; Από την άλλη πλευρά, δεν είναι εξοργιστικό να διαπιστώνει κανείς πως η ΝΔ, στηριζόμενη από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, κάνει ξανά τα ίδια σήμερα; Ότι μόλις στα δύο χρόνια που κυβερνάει σπατάλησε 41 δις € με δανεικά, μεταξύ άλλων λόγω της απίστευτης κακοδιαχείρισης της πανδημίας; Ότι διογκώνει το κράτος όπως τότε, με τους ΔΥ να έχουν αυξηθεί κατά 100.000 από το 2014, ενώ σχεδιάζει ακόμη 35.000 προσλήψεις; Ότι χαρίζει χρήματα που δεν έχει στους Γερμανούς, όπως τα 177 εκ. € στη Fraport και τα έως 130 εκ. στο ΔΑΑ; Με ποιο δικαίωμα τα κάνει όλα αυτά;
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα περιορισθούμε, σε σχέση με τις αρμοδιότητες του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ) στο άρθρο 2 του παρόντος και σύμφωνα με το άρθρο 98 του Συντάγματος, στις εργασίες που έχουμε συναντήσει και αναλύσει – οι οποίες αφορούσαν τα εξής:
(α) Τη σύνταξη έκθεσης για τον Ισολογισμό και Απολογισμό του κράτους, έως τώρα για τα έτη 2017 και 2018 – ενώ έχει μεν προσκομισθεί το 2019, αλλά δεν κυρώθηκε ακόμη. Γιατί αλήθεια;
(β) Τις εκθέσεις όσον αφορά τα νομοσχέδια για το συνταξιοδοτικό σύστημα – ειδικότερα για την αναλογιστική μελέτη του ασφαλιστικού και
(γ) Τις διάφορες συμβάσεις που έχουν υπογραφεί – είτε έχουμε δει τις ίδιες τις εκθέσεις, είτε τις αναφορές στο τύπο.
Ξεκινώντας από το πρώτο, στο παράδειγμα των εκθέσεων του Απολογισμού έχουμε εκτιμήσει την εργασία του ΕΣ – κάτι που φαίνεται πως δεν ισχύει για την κυβέρνηση.
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από το ότι, το ΕΣ είχε μόνο στον τελευταίο Απολογισμό και Ισολογισμό του κράτους που κυρώθηκε 18 παρατηρήσεις – οι οποίες καθιστούσαν και τα δύο διάτρητα, χωρίς όμως να εμποδισθεί η κυβέρνηση να τα επικυρώσει.
Εάν συνέβαινε πάντως κάτι τέτοιο σε μία εταιρεία, εάν παρουσίαζε δηλαδή έναν διάτρητο Απολογισμό και Ισολογισμό, εγκρίνοντας τον παρά τις παρατηρήσεις, οι υπεύθυνοι θα είχαν απολυθεί – εάν δεν οδηγούνταν στη φυλακή.
Βέβαια, καμία εταιρεία δεν θα μπορούσε να εμφανίσει και να εγκρίνει αρνητική καθαρή θέση 217 δις € – κάτι που σημαίνει πως εάν πουλήσει η Ελλάδα ότι έχει και δεν έχει, το στρατιωτικό της εξοπλισμό, τους δρόμους, τα λιμάνια, τα κτίρια κοκ., στο τέλος θα χρωστάει ακόμη 217 δις €.
Ευτυχώς όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο – αλλά απλά ο Ισολογισμός του κράτους που ενέκρινε η κυβέρνηση είναι για τα σκουπίδια.
Σε σχέση τώρα με το δεύτερο, με τις συντάξεις, είναι αρκετό να διαβάσει κανείς την έκθεση του ΕΣ και τη γνωμοδότηση του επιτρόπου επικρατείας κ. Νικητάκη – όσον αφορά την αναλογιστική μελέτη που υποστήριζε το πλέον πρόσφατο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το 4670/2020, με την εν μέρει αναμόρφωση του αντισυνταγματικού ασφαλιστικού του ΣΥΡΙΖΑ.
Εν προκειμένω, χωρίς να έχει λήξει το θέμα και για τα δύο, αναφέρονται σημαντικές αιρέσεις αντισυνταγματικότητας – οπότε και εδώ το ΕΣ έκανε σωστά τη δουλειά του, επίσης όμως χωρίς να του δοθεί σημασία.
Τέλος, σε σχέση με τον έλεγχο των συμβάσεων, με το άρθρο 341 του Ν 4700/2020 ψηφίσθηκε ο μη έλεγχος της σκοπιμότητας των συμβάσεων, αλλά μόνο της νομιμότητας – κάτι που είναι εντελώς απαράδεκτο.
Εύλογο όμως για μία αποικία χρέους που ξεπουλάει τα πάντα – θυμίζοντας τη σκανδαλώδη σύμβαση παραχώρησης των 14 αεροδρομίων στη Fraport, την πρόσφατη επιδότηση της κερδοφορίας της με 177 εκ. €, την παραχώρηση του ΟΛΠ και του ΟΛΘ όπου οι εργαζόμενοι κατέθεσαν ένσταση στο ΕΣ, το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς για 45 εκ. με προίκα 50 εκ. επιδοτήσεις ετησίως για 15 χρόνια, τις αποικιοκρατικές συμβάσεις των δρόμων κοκ.
Από τα παραπάνω συμπεραίνεται πάντως πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του ΕΣ – επίσης όμως γιατί έχει εξουδετερωθεί στην ουσία από τις ξένες δυνάμεις ληστείας και οικονομικής κατοχής της χώρας μας, χωρίς να υποτιμούμε την εγχώρια Ολιγαρχία που δεν παίρνει μόνο τα ψίχουλα.
Όσον αφορά δε τις μεταρρυθμίσεις του σημερινού σχεδίου νόμου, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου δικαιοσύνης που θα καταθέσουμε στα πρακτικά, ο σκοπός τους είναι ο καλύτερος καταμερισμός ευθύνης – ενώ στην ουσία το θέμα είναι η διάχυση της ευθύνης, αφού δεν είναι εύκολο να θεσμοθετηθεί το ακαταδίωκτο για τα μέλη του ΕΣ, όπως για τις τράπεζες που έχουν ειδική προστασία για μη αυτεπάγγελτη παρέμβαση του εισαγγελέα.
Προσλήψεις πάντως στο ΕΣ δεν βλέπουμε στον παρόντα νόμο, ούτε στην έκθεση του ΓΛΚ – παρά το ότι, έως πρόσφατα τουλάχιστον, ακούγαμε ότι υπήρχαν και εκκρεμούν πολλές δίκες συντάξεων.
Επομένως δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με τη μεταρρύθμιση περί ψηφιοποίησης που προβάλλεται παντού από την κυβέρνηση – αλλά όχι στην απονομή των εκκρεμών συντάξεων.
Ούτε με τις αναφορές περί χρησιμοποίησης λογισμικών τεχνητής νοημοσύνης, στο άρθρο 107 – αφού δεν φαίνεται να είναι καθοριστική η συμβολή του.
Θα συνεχίσουμε τώρα με τη δήλωση του υπουργού ανάπτυξης, γνωστού για το λαϊκισμό και για τις μεγαλοπρεπείς κυβιστήσεις του, με πιο πρόσφατη την ψήφιση του επαίσχυντου νόμου για την κάνναβη – όπου δεν δίστασε καν να αυτοεξευτελισθεί, με τη γνωστή συγνώμη.
Ο υπουργός, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, σύγκρινε τους αρνητές των εμβολίων, με αυτούς που ήταν εναντίον των μνημονίων, καθώς επίσης με το 62% των Πολιτών που ψήφισαν υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015 – το οποίο αντέστρεψε αντισυνταγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, δολοφονώντας την τελευταία ελπίδα των Ελλήνων.
Αλήθεια, δεν έχει ακόμη καταλάβει αυτή η κυβέρνηση τις ζημίες που έχει προκαλέσει στην πατρίδα μας; Τα εγκλήματα της υπερχρέωσης, των μνημονίων και του PSI; Δεν ντρέπεται να κάνει τέτοιου είδους συγκρίσεις;
Είναι δυνατόν να υπάρχει έστω και ένας Έλληνας σήμερα που να υποστηρίζει πως τα μνημόνια ήταν θετικά; Δεν είναι αρκετά αυτά που τεκμηριώσαμε προχθές, απλά και μόνο συγκρίνοντας την εξέλιξη του ΑΕΠ του Ισραήλ, με αυτήν της Ελλάδας;
Ότι δηλαδή το ΑΕΠ του Ισραήλ που δεν είναι μέλος της ΕΕ, ενώ ευρίσκεται σε μία πολύ πιο δύσκολη γεωπολιτική θέση, το 2008 ήταν 216 δις $ και της Ελλάδας τότε 356 δις $ – ενώ το 2020 του Ισραήλ 402 δις $ και της Ελλάδας μόλις 189 δις;
Ότι ενώ εμείς χάσαμε 167 δις $ ΑΕΠ, το Ισραήλ κέρδισε 186 δις $ την ίδια χρονική περίοδο; Πως μας έχει ξεπεράσει ακόμη και στον πρωτογενή τομέα, όταν το 50% σχεδόν της έκτασης του είναι εντελώς άγονο;
Κάνοντας τώρα μία μικρή ιστορική αναδρομή, ειδικά όσον αφορά το δημόσιο χρέος, πριν το 2009 υπάρχουν δύο σημεία που οφείλουν να μας ενδιαφέρουν:
(α) Το 1988 το ποσοστό του σε σχέση με το ΑΕΠ ήταν στο 60% από περίπου 30% στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αυξήθηκε κατά την περίοδο των κυβερνήσεων εθνικής ενότητας 1988-1989 στο 80%, ενώ εκτοξεύθηκε στο 100% από το 1989 έως το 1993 σε όρους δολαρίου και
(β) Η μικρή μείωση του ως προς το ΑΕΠ μετά το 2006, οφειλόταν στην αναθεώρηση των στοιχείων με τη μέθοδο της δημιουργικής λογιστικής – μέσω της οποίας αυξήθηκε το ΑΕΠ κατά 9,6%.
Με τον τρόπο αυτό το δημόσιο χρέος μειώθηκε ως προς το ΑΕΠ τεχνητά, όπως επίσης το έλλειμμα του προϋπολογισμού – με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα στην αύξηση των δημοσίων δαπανών, καθώς επίσης σε έναν επί πλέον δανεισμό περίπου 70 δις €.
Η βασική ευθύνη για το συγκεκριμένο γεγονός, ανήκει φυσικά στη ΝΔ και στο τότε υπουργό οικονομικών της – ο οποίος, αντί να διαχειρισθεί συνετά την οικονομία, το 2006 προσπάθησε να αυξήσει τεχνητά το ΑΕΠ κατά 25%, συμπεριλαμβάνοντας την παραοικονομία (Ιερόδουλες κλπ.).
Τελικά όμως, η ΕΕ το απέρριψε σε κάποιο βαθμό – επιτρέποντας του την αύξηση κατά 9,6%.
Περαιτέρω, οι παραπάνω ενέργειες της ΝΔ, ήταν αυτές που επέτρεψαν την αλματώδη άνοδο των προσλήψεων στο δημόσιο – όπου την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή, από το 2004 έως το 2009, ανήλθαν στα 186.443 άτομα, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Επρόκειτο λοιπόν για έναν τεράστιο αριθμό που, σε συνδυασμό με τη σπατάλη δημοσίων πόρων και με την πολιτική διαφθορά, είχε ως αποτέλεσμα την εκτόξευση των ετησίων ελλειμμάτων του προϋπολογισμού – οπότε του χρέους.
Ειδικότερα, το δημόσιο χρέος από 215,4 δις € το 2005 ή στο 108,5% του ΑΕΠ, αυξήθηκε μεν στα 226,2 δις € το 2006, αλλά σε όρους ΑΕΠ μειώθηκε στο 105,7% όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – αφού το ΑΕΠ αυξήθηκε από 198 δις € στα 214 δις € με το τέχνασμα Αλογοσκούφη, ενώ το έλλειμμα μειώθηκε πλασματικά από 5,7% το 2005 στα 3,8% το 2006.
Με τον τρόπο αυτό διευκολύνθηκε η αύξηση των προσλήψεων στα πλαίσια του πελατειακού κράτους, καθώς επίσης η ραγδαία άνοδος των κρατικών δαπανών από 48,6 δις € το 2005 στα 60 δις € το 2008 – οπότε ακολούθησε η εκρηκτική αύξηση των ελλειμμάτων και η υπερχρέωση της Ελλάδας.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την εκτόξευση των ελλειμμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που επίσης διευκολύνθηκε από την τεχνητή άνοδο του ΑΕΠ, οδήγησαν τη χώρα μας στα όρια των δυνατοτήτων της το 2009 – όπου δυστυχώς εξελέγη η κυβέρνηση του «λεφτά υπάρχουν» που, είτε από ανοησία, είτε από ενδοτισμό, έδωσε τη χαριστική βολή στην Ελλάδα.
Αμέσως μετά, παρά το ότι η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα να λύσει το πρόβλημα
(α) είτε με τη μονομερή αθέτηση των πληρωμών απέναντι στους ξένους κατόχους των ομολόγων της που ήταν σε εθνικό δίκαιο κατά 90%,
(β) είτε με την εξυπηρέτηση του χρέους με δικά της μέσα, για να μην κινδυνεύσει γεωπολιτικά, ακολούθησε το έγκλημα του PSI από τη συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Εδώ δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς οικονομικά για να καταλάβει πως δεν υπήρχε κανένας λόγος για μόλις 51,3 δις €, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, να αποδεχθεί το αγγλικό δίκαιο, να υποθηκεύσει ολόκληρη τη δημόσια περιουσία της, καθώς επίσης να θυσιάσει την εθνική της κυριαρχία.
Σαν να μην έφταναν δε όλα αυτά, το έγκλημα ολοκληρώθηκε από την κυβέρνηση του 2015 που, όχι μόνο αρνήθηκε παράνομα να εφαρμόσει το δημοψήφισμα, προδίδοντας τόσο την ιδεολογία της, όσο και αυτούς που την ψήφισαν αλλά, πολύ χειρότερα, υπέγραψε μαζί με τα άλλα δύο κόμματα της Τρόικα Εσωτερικού το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο.
Χρειάζεται αλήθεια γνώση οικονομικών για να καταλάβει κανείς ότι, η Ελλάδα που οδηγήθηκε στο ΔΝΤ και στα μνημόνια με δημόσιο χρέος στο 125% του ΑΕΠ της, με ιδιωτικό κόκκινο στο 10%, με υγιείς τράπεζες, με ιδιωτικά εισοδήματα κατά πολύ υψηλότερα κοκ., είναι σήμερα σε τρισχειρότερη θέση;
Με δημόσιο χρέος στο 205% του ΑΕΠ, με κρατικά δάνεια στο 230% του ΑΕΠ της, με εξωτερικό χρέος πάνω από 500 δις $, με ιδιωτικό κόκκινο άνω του 150% του ΑΕΠ, με αφελληνισμένες τράπεζες, με ιδιωτικά εισοδήματα 50% χαμηλότερα, με κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό κοκ.;
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι εξοργιστικό να διαπιστώνει κανείς πως η ΝΔ, στηριζόμενη από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, κάνει ξανά τα ίδια σήμερα; Ότι μόλις στα δύο χρόνια που κυβερνάει σπατάλησε 41 δις € με δανεικά, μεταξύ άλλων λόγω της απίστευτης κακοδιαχείρισης της πανδημίας;
Ότι διογκώνει το κράτος όπως τότε, με τους ΔΥ να έχουν αυξηθεί κατά 100.000 από το 2014, ενώ σχεδιάζει ακόμη 35.000 προσλήψεις; Ότι χαρίζει χρήματα που δεν έχει στους Γερμανούς, όπως τα 177 εκ. € στη Fraport και τα έως 130 εκ. στο ΔΑΑ; Με ποιο δικαίωμα τα κάνει όλα αυτά;
Ειλικρινά λυπάμαι που το λέω και με στενοχωρεί ιδιαίτερα, αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια: αυτή η κυβέρνηση, εκτός του ότι προωθεί ανεύθυνα τον εθνικό διχασμό, δεν θα ξεπουλήσει μόνο τη δημόσια περιουσία και δεν θα πλειστηριάσει μόνο την ιδιωτική, διώχνοντας τους Έλληνες από τα σπίτια τους – όπως τους 700.000 νέους μας στο παρελθόν από την πατρίδα τους.
Δεν θα μετατρέψει μόνο τους Έλληνες σε φτηνούς, εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους της Γερμανίας και δεν θα ολοκληρώσει μόνο την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ελλάδας – αλλά θα καταστρέψει τα πάντα και μάλιστα ανερυθρίαστα, παραδίδοντας ακόμη και εθνική κυριαρχία στους Τούρκους.
Είναι άλλωστε η μοναδική κυβέρνηση που ενώ οδηγεί τη χώρα από το κακό στο χειρότερο, στην Υγεία σε σχέση με την πανδημία, στην Οικονομία και στα Εθνικά, θριαμβολογεί με εντυπωσιακό θράσος – παρουσιάζοντας τις απίστευτες αποτυχίες της ως δήθεν επιτυχίες, με την επιδοτούμενη υποστήριξη των ΜΜΕ φυσικά.
Προφανώς επειδή θεωρεί ανόητους όλους εμάς τους Έλληνες – πιστεύοντας πως δεν πρόκειται να αντιδράσει κανείς στη ληστεία, στον ενδοτισμό, στο φασισμό που επιβάλει σταδιακά με το πρόσχημα του εμβολιασμού, στο φακέλωμα των πάντων και στον αυταρχισμό της.
Κλείνοντας, προειδοποιούμε την κυβέρνηση να μη διανοηθεί ένα νέο lockdown το Σεπτέμβρη, να πάψει να διχάζει τους Έλληνες και να σταματήσει να απαιτεί πιστοποιητικά εμβολιαστικών φρονημάτων – είναι ντροπή να χρησιμοποιεί με τέτοιον ασύδοτο τρόπο τις 158 έδρες που της έδωσαν οι Πολίτες στις εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου