Οι Ελληνες της πρώην ΕΣΣΔ στο «μικροσκόπιο» των Ρώσων επιστημόνων. Καλεσμένη του Δημήτρη Λιάτσου η Ξένια Κλίμοβα, καθηγήτρια στο Τμήμα Βυζαντινής και Νεοκλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου, Λομονόσοφ, της Μόσχας, επιστημονική συνεργάτις του Κέντρου Σλαβικών Σπουδών του Ινστιτούτου Σλαβολογίας της Ακαδημίας Επιστημών της Ρωσίας.
Η Ξένια Κλίμοβα, από φοιτήτρια κιόλας έχει «οργώσει» ολόκληρη την Ελλάδα. Ξεκίνησε από τη Μάνη και συνέχισε στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, τα Δωδεκάνησα, την Κρήτη, την Κεφαλονιά, κ.ο.κ..
Περιγράφει τον «βαθύ επιστημονικό έρωτα» των Ρώσων επιστημόνων για τον Ελληνισμό και την Ελλάδα.
Εκφράζει τη λύπη της διότι, εξαιτίας της ραγδαίας υποτροπής στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις, έχουν επηρεαστεί αρνητικά οι επαφές ανάμεσα στους Ρώσους και τους Ελληνες επιστήμονες.
Αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι το πρόγραμμα «Ελληνική Βιβλιοθήκη», ένα πραγματικό κόσμημα για την Ελλάδα στη Ρωσία, με πλειάδα μεταφρασμένων ελληνικών λογοτεχνικών βιβλίων, σταμάτησε να αποτελεί έδαφος κοινής συνεργασίας με την Ελλάδα, και πλέον χρηματοδοτείται από Ελληνες της Ρωσίας. Είναι κρίμα να γίνονται τέτοιες προσπάθειες και να μην συμμετέχει η Ελλάδα, σχολιάζει ο Δημήτρης Λιάτσος.
Κάνει λόγο για το εντυπωσιακό πρόγραμμα συνεδρίων με θέματα που αφορούν την Ελλάδα (ανάμεσα στα άλλα και για τη Μικρασιατική καταστροφή), κατά τη διάρκεια του «δύσκολου» 2022, αλλά και τα συνέδρια που έπονται το 2023.
Η Ξένια Κλίμοβα μιλάει επίσης για τις - επί σειρά πολλών - ετών επιστημονικές έρευνες που διεξάγονται στο ελληνικό στοιχείο της πρώην ΕΣΣΔ. Κυρίως στη Νότιο Ρωσία, τον ρωσικό - και τον υπόλοιπο - Καύκασο. Ερευνες που γίνονται επί σειρά ετών, συνεχίζονται και θα εξακολουθήσουν να γίνονται.
Μεταφέρει τις εικόνες που η ίδια έχει δει και ζήσει στις περιοχές του Ελληνισμού της πρώην ΕΣΣΔ, αναφέρεται στις διαλέκτους που μιλούν οι Ελληνες και στην ιστορία τους, ενώ παρουσιάζει το έντονο «γαλανόλευκο χρώμα» των εκεί ελληνικών πόλεων και χωριών.
Λέγει ότι οι Ελληνες της πρώην ΕΣΣΔ έχουν διατηρήσει την ελληνική συνείδησή τους και την Ορθόδοξη πίστη τους.
Τονίζει ότι αν και φεύγοντας οι μεγαλύτεροι παίρνουν μαζί τους την γλώσσα, όταν κανείς ακούει να μιλάνε ακόμα και τα παιδιά σε κάποιο χωριό του Καυκάσου ελληνικά - ποντιακά, αυτό δείχνει ότι «υπάρχει ελπίδα».
Παρουσιάζει το μεγάλο έργο των Ρώσων επιστημόνων ως προς την Ελλάδα της αρχαιότητας, αλλά και του σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου