ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ - ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ, ΑΦΟΥ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ
Συνέχεια από: Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Περί των κοινών άκτιστων ενεργειών της ανωτάτης Τριάδος, τις oποίες επιχειρεί πολυειδώς ν’ αναιρέσει ο Ακίνδυνος.
4. Ο Παύλος λοιπόν, όταν απέτρεπε τους προσερχόμενους στην πίστη από τα ειδωλόθυτα, είπε ότι δεν είναι για όλους η γνώσις. Πόσο μάλλον περισσότερο επιτρέπεται σ’ εμάς να το λέγουμε τούτο, καθώς προσπαθούμε κατά δύναμιν να απομακρύνουμε τους συμφωνούντες με την νέα δυσσέβεια και αναγκαζόμαστε να υπερασπίζουμε τις όντως υπερκόσμιες και προκόσμιες και εγκόσμιες ενέργειες του Θεού απ’ αυτούς που τις απορρίπτουν; Σε όλους όμως εκείνους που έχουν μυηθεί στα θεία και σε όσους είναι πρόθυμοι να προσφέρουν το αυτί τους πειθήνιο σε τέτοια λόγια, θα είναι ευπρόσδεκτο αυτό που πρόκειται να πω.
5. Ο Θεός κατά την ουσία του, ως αποχωρισμένος και απαλλαγμένος από όλα, είναι εντελώς υπεράνω από κάθε νου και κάθε λόγο, από κάθε είδος ενώσεως και μεθέξεως, άσχετος, ασύλληπτος, αμέθεκτος, αθεώρητος, απερινόητος, τελείως ανώνυμος και ανέκφραστος. Αλλ’ αυτός που είναι τόσο υπερουσίως εδραιωμένος επάνω σε άβατα μέρη, από υπερβολή τής εμφύτου αγαθότητος εφρόντισε και για όλα τα απολύτως κατώτερά του όντα αϊδίως, και πριν ακόμη έλθουν στην ύπαρξη· εννοήσας τα προεγνώρισε όλα στα καθ’ έκαστα και τα προώρισε αχρόνως. Πριν τα προαγάγει εις γένεσιν προνοούσε ο ίδιος για τον καιρό που ήταν κατάλληλος γι’ αυτήν.
6. Και για να εκφραστώ κατά τον μέγα Διονύσιο «από υπερβολή αγαθότητος έρχεται έξω από τον εαυτό του, με τις πρόνοιες προς όλα τα όντα και κατά κάποιον τρόπο θέλγεται από την αγαθότητα, την αγάπη και τον έρωτα· και από το χώρο τής υπερβάσεως τών πάντων και της εξαιρέσεως των πάντων κατέρχεται στο χώρο των πάντων κατά την εκστατικήν υπερούσιον δύναμίν του χωρίς να φεύγει από τον εαυτό του». Αυτήν λοιπόν την πρόνοια που είναι αιτία των πάντων, ή αν θέλεις αυτές τις πρόνοιες και ενέργειες, έχουμε μυηθεί ότι είναι κοινές ενέργειες του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος. Κατά τον σοφό στα θεία Μάξιμο, «της τρισυπόστατης διακεκριμένης ενάδος κοινές είναι οι δημιουργικές πρόνοιες και αγαθότητες»· κι’ αφού τις εχαρακτήρισε ως δημιουργικές, έδειξε ότι είναι άκτιστες.
(Συνεχίζεται)
4. Ο Παύλος λοιπόν, όταν απέτρεπε τους προσερχόμενους στην πίστη από τα ειδωλόθυτα, είπε ότι δεν είναι για όλους η γνώσις. Πόσο μάλλον περισσότερο επιτρέπεται σ’ εμάς να το λέγουμε τούτο, καθώς προσπαθούμε κατά δύναμιν να απομακρύνουμε τους συμφωνούντες με την νέα δυσσέβεια και αναγκαζόμαστε να υπερασπίζουμε τις όντως υπερκόσμιες και προκόσμιες και εγκόσμιες ενέργειες του Θεού απ’ αυτούς που τις απορρίπτουν; Σε όλους όμως εκείνους που έχουν μυηθεί στα θεία και σε όσους είναι πρόθυμοι να προσφέρουν το αυτί τους πειθήνιο σε τέτοια λόγια, θα είναι ευπρόσδεκτο αυτό που πρόκειται να πω.
5. Ο Θεός κατά την ουσία του, ως αποχωρισμένος και απαλλαγμένος από όλα, είναι εντελώς υπεράνω από κάθε νου και κάθε λόγο, από κάθε είδος ενώσεως και μεθέξεως, άσχετος, ασύλληπτος, αμέθεκτος, αθεώρητος, απερινόητος, τελείως ανώνυμος και ανέκφραστος. Αλλ’ αυτός που είναι τόσο υπερουσίως εδραιωμένος επάνω σε άβατα μέρη, από υπερβολή τής εμφύτου αγαθότητος εφρόντισε και για όλα τα απολύτως κατώτερά του όντα αϊδίως, και πριν ακόμη έλθουν στην ύπαρξη· εννοήσας τα προεγνώρισε όλα στα καθ’ έκαστα και τα προώρισε αχρόνως. Πριν τα προαγάγει εις γένεσιν προνοούσε ο ίδιος για τον καιρό που ήταν κατάλληλος γι’ αυτήν.
6. Και για να εκφραστώ κατά τον μέγα Διονύσιο «από υπερβολή αγαθότητος έρχεται έξω από τον εαυτό του, με τις πρόνοιες προς όλα τα όντα και κατά κάποιον τρόπο θέλγεται από την αγαθότητα, την αγάπη και τον έρωτα· και από το χώρο τής υπερβάσεως τών πάντων και της εξαιρέσεως των πάντων κατέρχεται στο χώρο των πάντων κατά την εκστατικήν υπερούσιον δύναμίν του χωρίς να φεύγει από τον εαυτό του». Αυτήν λοιπόν την πρόνοια που είναι αιτία των πάντων, ή αν θέλεις αυτές τις πρόνοιες και ενέργειες, έχουμε μυηθεί ότι είναι κοινές ενέργειες του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος. Κατά τον σοφό στα θεία Μάξιμο, «της τρισυπόστατης διακεκριμένης ενάδος κοινές είναι οι δημιουργικές πρόνοιες και αγαθότητες»· κι’ αφού τις εχαρακτήρισε ως δημιουργικές, έδειξε ότι είναι άκτιστες.
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου