Η επιρροή του Αυγουστίνου σε Δύση και Ανατολή

Δια-Χριστιανικό Συμπόσιο Ρώμης

Ο φτωχούλης του Θεού, ο πάπας, έστειλε Μήνυμα στο διαχριστιανικό Συμπόσιο της Ρώμης, γύρω από την επίδραση και παρουσία του Αυγουστίνου στις Χριστιανικές παραδόσεις.


Το Μήνυμα ομολογουμένως περιέχει μερικά πολύ σημαντικά σημεία:

Εύχομαι, λέει ο πάπας, απευθυνόμενος στον γνωστό μας Walter Kasper, το Συμπόσιό σας, τιμημένε αδελφέ Kasper, να αποδώσει καρπούς, ανακαλύπτοντας δογματικές και πνευματικές συμφωνίες, χρήσιμες στην από κοινού κατασκευή της Πόλης του Θεού, όπου τα παιδιά του, θα μπορούν να ζουν στην ειρήνη και στην αδελφική αγάπη, βασισμένες στην αλήθεια της κοινής πίστης!

Σου εξασφαλίζω γι' αυτόν τον σκοπό την προσευχή μου, αδελφέ Kasper.

Παρακαλώ γι' αυτόν τον Ιερό σκοπό τον Κύριο να ευλογήσει τους οργανωτάς και τους θεσμούς που αντιπροσωπεύουν, τους Καθολικούς και τους Ορθόδοξους ομιλητάς.

Είθε η Χάρις και η Ειρήνη του Κυρίου να βρίσκεται στις καρδιές σας (στους συνεργάτες σας) και στο μυαλό σας.

Ο Αυγουστίνος είναι κυρίαρχη μορφή της θεολογίας της Δύσεως, ενώ η σκέψη του δεν έγινε ακόμη αποδεκτή από την Ανατολή.

Αυτό είναι εν ολίγοις το σημαντικότατο πολιτικό Μήνυμα!

Κατά την γνώμη μας δεν θα πρέπει να ανησυχεί πλέον, ο τρυφερός πάπας, για την δυσκολία που συνάντησε η σκέψη του Μεγάλου – Αυγουστίνου στην Εκκλησία των Πατέρων, διότι σήμερα στο Συμπόσιο συμμετέχουν ορθόδοξα “σκεπτόμενα άτομα”, όπως οι “Βασιλειάδης & ΣΙΑ”, μαθητές και κληρονόμοι του μεγάλου Μεσσία της ορθοδόξου θεολογικής σχολής Θεσσαλονίκης, Σάββα Αγουρίδη. Τώρα επιτέλους και μόνον τώρα, η θεολογική σκέψη του Αυγουστίνου, έχει πολλές ελπίδες κυριαρχίας!

Ανακοινώνεται επίσημα λοιπόν η Οικουμένη της Εκκλησίας, η Εκκλησία της Κοινής πίστης!

Αυτή η κοινή πίστις, η τόσο ανθρώπινη, έπνιξε πλέον κυριολεκτικά, με τα χέρια του πολιτισμού την αληθινή πίστη που μας προσέφερε ο Κύριος. Όπως ακριβώς η κοινή πίστις του όχλου των Εβραίων, ο οποίος είχε τόσο ευεργετηθεί από τον Κύριο, Τον σταύρωσε!

Η διοίκηση της Εκκλησίας και οι απανταχού πνευματικοί της οι οποίοι την στηρίζουν, αυτή την κοινή πίστη υπερασπίζονται και προκρίνουν. Εμφανίζεται και στα Ευαγγέλια και γι' αυτό η σύγχυση θεσμοποιήθηκε. Εκεί όπου ο Κύριος απευθυνόμενος στον Εκατόνταρχο ή στην αιμορροούσα λέει: «Η πίστις σου σέσωκέ σε».

Ισχυρίζονται πονηρώς πως αυτή η κοινή πίστις, χωρίς την οποία δεν μπορούμε ούτε να ανασάνουμε, με την οποία σχετιζόμαστε με τη ζωή και απορρίπτουμε τον θάνατο, είναι ακριβώς η πίστη την οποία ζητά ο Κύριος και το Ευαγγέλιο και η Εκκλησία Του από εμάς!

Η διαφορά που σώζει ή καταδικάζει εκφράζεται με τον πληρέστερο τρόπο στο ημερολόγιο του Σμέμαν.

Τετάρτη, 10 Σεπτεμβρίου 1980.

«Γενικά, νιώθω όλο και πιο αποξενωμένος, απομακρυσμέ­νος απ’ όσα έχω να κάνω. Παίζω όλους μου τους ρόλους –Σεμινάριο, θεολογία, Εκκλησία– αλλά δεν ξέρω πώς να τους αποτιμήσω. Δεν ξέρω τί είναι. Ίσως είναι απλή τεμπελιά. Το μόνο που ξέρω είναι πως αυτή η αποξένωση δεν με κάνει δυστυχισμένο.

Έχω μια εσωτερική ζωή, αλλά η πνευματική μου κρα­τιέται χαμηλά! Ναι, έχω πίστη, αλλά με ολοκληρωτική απουσία ενός προσωπικού μαξιμαλισμού, τον όποιο τόσο προφανώς απαιτεί το Ευαγγέλιο.

Απλά ερωτήματα για μια απλή επίγεια ανθρώπινη ευτυχία! Για τη χαρά που ξεπερνά τον φόβο του θανάτου· για τη ζωή στην οποία μας έχει καλέσει ο Θεός [όχι ο Κύριος]· για το γιατί και το πώς λάμπει ο ήλιος· για το ποιοι είναι οι ορίζοντες της πατρίδος μου, ο απέραν­τος ουρανός της και οι λαμπρές ακτίνες του ήλιου. Απλά ερωτήματα». Σχεδόν ολόκληρη η σύγχρονη Οντολογία!

Γιατί το μυαλό μας και η σκέψη μας να καθηλώνονται στην άρνηση αυτής της απλής κοινής πίστης; Γιατί να επιθυμούμε την πίστη του Κυρίου από την στιγμή που μπορούμε να αγαπούμε; Think Positive, διδάσκει ο μοντερνισμός. Αγκάλιασε με αγάπη την διαφορετικότητα και όχι για να την αλλάξεις, να την σώσεις, όπως δίδασκε το παρελθόν, αλλά για να την δεχθείς όπως είναι, στην έτεροτητά της, έτσι ώστε και η διαφορετικότης να σε δεχθεί έτσι όπως είσαι, φανατισμένε “Χομεϊνί” της Ορθοδοξίας. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΩΤΗΡΙΑ. Η εξέλιξη του δόγματος!

Για να πετύχουμε αυτή την πολιτισμένη σωτηρία, αρκεί στις κρίσιμες ώρες των διαλόγων, η Χάρις του θεού να βρίσκεται στους συνεργάτες μας, στις καρδιές μας, δηλαδή στις σχέσεις μας και στο μυαλό μας. Από κει και πέρα δεν χρειάζεται πλέον. Δεν χρειάζεται να κουράζουμε τον θεό επί ματαίω. Ας ζήσουμε δημιουργικά την ζωή μας και ας κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Αυτή είναι η κοινή μας πίστη στην ευτυχία του ανθρώπου, η οποία εξασφαλίζεται εύκολα σχετικά, αρκεί να διαχειριστούμε υπεύθυνα, με “οικονομία”, οικολογικά τρόπον τινά, την Φύση που μας έδωσε ο θεός για να είμαστε χορτάτοι και χαρούμενοι, για να εξασφαλίζουμε ποιότητα ζωής, μέχρι το τέλος των αιώνων, μετά την έλευση του οποίου θα είμαστε χορτάτοι χωρίς οικονομία και φόβο, χωρίς ευθύνη, ελεύθεροι για πάντα!

Αγάπα τον πλησίον σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου, λοιπόν, και μην ετεροπροσδιορίζεσαι, η εσωτερικότης είναι ήδη μισή σωτηρία!

Για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν λίγα ψήγματα της θεολογικής σκέψης του Αυγουστίνου και του ιδίου του πάπα, που τον ερμηνεύει, ξαναπροτείνουμε ένα παληότερό μας κείμενο (Being as Communion) που φωτίζει εξαιρετικά τα θέματά μας.

Είθε ο θεός να φωτίζει την σκέψη μας!

Τα υπόλοιπα τα καταφέρνουμε μόνοι μας!
 
Αμέθυστος