Σχόλια στην επικαιρότητα

Το “πνευματικό” μέρος της επικαιρότητος αρχίζει σιγά-σιγά να ενοποιείται! Το θέμα του Οικουμενισμού παίρνει την θέση που του ανήκει! Ο Βόσπορος βροντά κι αστράφτει σαν άλλος Όλυμπος. Οι κατακερματισμένες δυνάμεις των “πιστών” που αντιδρούν, του παλαιού και του νέου, του κληρου και του λαού, αρχίζουν κι' αυτές σιγά-σιγά να συνεργάζονται. Κοινές έννοιες εμφανίζονται στα χείλη όλων των “πιστών”! Ο αντίπαλος είναι πλέον γνωστός! Η Διοίκηση της Εκκλησίας και η Διοίκηση της θεολογίας! Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η σύγχρονη ειδωλολατρεία. Η υποδούλωση του λαού στον κληρο και η υποδούλωση του μορφωμένου λαού στους “ΟΡΟΥΣ” που χρησιμοποιούν με επιτηδειότητα οι “θεολόγοι” της εποχής μας! Κανείς δεν έθεσε ακόμη το ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να κατηγορούμε τον Γεροντισμό και τον κληρικαλισμό όταν επιθυμούμε με κάθε μέσο το δικό μας θεολογικό φιλοσοφικό σύστημα να επικρατήσει όλων των άλλων; Όταν φτιάχνουμε οπαδούς παπαγαλάκια; Όταν την πίστη την “ντροπιάζουμε” καθημερινώς με την λογική;

Όπως μας πληροφορεί η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, ο κ. Γιέφτιτς κατηγορεί τους διαφωνούντας σαν παιδιά του Ζήση και αρνείται τον διάλογο, τον οποίο προσφέρει με τόση αγάπη στους ετερόδοξους! Εκτός της αμετροέπειας του κ. Ζήση, ο οποίος “κατόρθωσε” με το τίποτα να τεθεί επικεφαλής της διαφωνίας, σαν άλλος πρώτος, εκτός της “άπιστης” δήλωσης του κ. Μεταλληνού πως αν δεν αντιδράσουμε εμείς θα αντιδράσουν οι πέτρες, “άπιστης” διότι ο Κύριος είπε πως μπορεί να φτιάξει πιστούς από τις πέτρες όποτε το θελήσει, εκτός από το αδιευκρίνιστο «εμείς» (ποιοι είναι άραγε αυτοί οι «εμείς»;), φανερώνεται πλέον ξεκάθαρα πως η σύγχρονη θεολογία της σχέσεως ανακάλυψε ένα πιο επικίνδυνο ΕΓΩ από αυτό του Γερμανικού Ιδεαλισμού το οποίο ενσαρκώθηκε στον Χίτλερ, που συγκεντρώνει σήμερα όλες τις απαιτήσεις θεότητος που 'χει ο άπιστος άνθρωπος: το ΕΣΥ!

Γι' αυτό τον λόγο ο διάλογος είναι υποχρεωτικός με την ετερότητα, με την ετεροδοξία, αλλά όχι με την ομοιότητα, με τους ομόδοξους! Η Εκκλησία, πιστή στην παράδοση του Φαναρίου, έγινε ένα ικανώτατο υπουργείο εξωτερικών!

Όμως επιτέλους εμφανίστηκε στην πρώτη σελίδα του τελευταίου Ορθόδοξου Τύπου ένα ωραίο κείμενο του κ. Χριστοδουλίδη το οποίο αποκαθιστά την πραγματικότητα της πίστεώς μας: ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ!

Και ο σεβαστός πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης στην ίδια σελίδα μας εξηγεί άθελά του το πρόβλημα του κληρικαλισμού!

Γράφει: «Στη φωτογραφία της σελ. 20 του περιοδικού “Εν συνειδήσει” ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Γ. Γραμματέας του Π.Σ.Ε. και στο μέσον μία “αιδεσιμώτατη” συμπροσεύχονται. Η Ιέρεια γνωστή υπέρμαχος του γάμου ομοφυλοφίλων».

Στα σχόλια διαβάζουμε: «Οι δικοί μας Οικουμενιστές καύχωνται για την συμμετοχή τους στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών αντί να θλίβονται για το κατάντημά τους»!

Το ράσο του “τιμημένου” κλήρου υποχρεωνεί τους πάντες να συνεχίζουν να ονομάζουν τους ανθρώπους αυτούς δικούς μας και μας εμποδίζει να δούμε το αυτονόητο. Πως η σεξουαλική απελευθέρωση είναι το μεγαλύτερο δέλεαρ του Οικουμενισμού, με όλες τις διαστροφές που “κανονικά” εμφανίζονται στις επαναστάσεις. Εξάλλου είναι ευκόλως κατανοητό και αρκετά γνωστό πως οι Ιέρειες προσθέτουν άφθονη ανθρώπινη αγάπη στα συμπόσια!

Μάλιστα δε ο πολύς κ. Βασιλειάδης, μας διδάσκει εδώ και καιρό μια νέα Ιεροποίηση! Το σεξ είναι ο διάλογος των σωμάτων! Αγαπητέ μας κ. Βασιλειάδη, φίλτατε, να σε κεράσουμε μπυρούλες, μας αρέσει και μας αυτός ο διάλογος!

Αυτή η σεξουαλική απελευθέρωση είναι εξάλλου το πνεύμα της εποχής μας και η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σε διάλογο με την εποχή της και ακόμη βαθύτερα, όπως το εκφράζει ο κ. Ζηζιούλας, η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να λύνει τα προβλήματα της εποχής της!

Και τω Θεώ δόξα!

Αμέθυστος