Βρίσκεται στα έργα του Ι. Δαμασκηνού, συγκεκριμένα στον 8ο τόμο των εκδόσεων Μερετάκη.
Ο Άγιος προσπαθεί να απαντήσει στην ερώτηση που του υπεβλήθη, εάν άραγε επιτρέπεται σε μερικούς μοναχούς να εξομολογούν αμαρτίες, αν και δεν έχουν ιερωσύνη «επειδή ακούμε ότι η εξουσία να λύνουν και να δένουν δόθηκε μόνο στους ιερείς».
Η εξομολόγηση, εξηγεί ο Άγιος Συμεών, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ομολογία χρεών, δηλαδή αναγνώριση των σφαλμάτων και της αφροσύνης, δηλαδή αποδοκιμασία της φτώχειας. Διότι κάθε πιστός βαρύνεται με χρέη προς τον Κύριο και Θεό του και αυτά πού πήρε από Αυτόν πρόκειται να του ζητηθούν μπροστά στο φοβερό και τρομερό δικαστήριο Του. Ποια χρέη; Είναι αναρίθμητα αλλά φτάνει να γνωρίζουμε το ότι με το θείο βάπτισμα γίναμε υιοί και κληρονόμοι Του, το ότι ενδυθήκαμε τον ίδιο τον Θεό, το ότι γίναμε μέλη του σώματος Του και ελάβαμε το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας. Όποιος φυλάει τις εντολές του Κυρίου, φυλάγεται από αυτές και δεν χάνει τον πλούτο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός.
Που λοιπόν θα μπορέσουν αυτοί που τα πήραν και τα έχασαν να τα ξαναβρούν; Πραγματικά πουθενά, ουράνια γαρ εισί.
Από εκείνο που κάποιος νικιέται, σ' αυτό και υποδουλώνεται.
Αυτός που υποδουλώθηκε στον διάβολο και εξόργισε τον Κύριο και Θεό, δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με άλλο τρόπο, παρά μόνο με τη μεσιτεία κάποιου αγίου άνδρα και φίλου και δούλου του Χριστού και με την αποφυγή του κακού.
Γι' αυτό πρώτα ας αποφύγουμε την αμαρτία.
Το αξίωμα και η εξουσία του δεσμείν και λύειν, δόθηκε από τον Κύριο, στους 11 αποστόλους και οι άγιοι απόστολοι διαδοχικά μεταβίβασαν την εξουσία αυτή στους επισκόπους και μάλιστα μόνο σ' εκείνους οι οποίοι κατείχαν τους θρόνους τους .
Αφότου όμως αυτοί που κατείχαν τους θρόνους των αποστόλων αποδείχτηκαν σαρκικοί και φιλήδονοι και φιλόδοξοι και εξώκειλαν σε αιρέσεις, τους εγκατέλειψε η θεία χάρη και αφαιρέθηκε από αυτούς η εξουσία αυτή, και όλα τα άλλα που οφείλουν να έχουν όσοι ιερουργούν. Ούτε το να είναι κάποιος ορθόδοξος αρκούσε! Διότι ορθόδοξος δεν είναι εκείνος που δεν εισάγει στην εκκλησία του θεού κάποια καινούρια διδασκαλία, αλλά εκείνος που έχει ζωή σύμφωνη με τον ορθό λόγο.
«Ώστε και απλώς ούτω τή χειροτονία και τή ταύτης αξία το αφιέναι αμαρτίας από θεού δέδοται; Άπαγε! Ιερουργοίς γαρ και μόνοις αυτό συγκεχώρηται».
Η εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες δεν δόθηκε από τον Θεό έτσι γενικά στους χειροτονημένους και στην τάξη αυτών, αλλά παραχωρείται μόνο στους ιερουργούς. Και δεν δίνεται ούτε σε όλους αυτούς, γιατί σαν χορτάρι που είναι θα καούν, αλλά δίνεται μόνο σ' εκείνους οι οποίοι συγκαταλέγονται στη χορεία των μαθητών του Χριστού.
Δίνεται σε όλους όσους τήρησαν τις εντολές του Θεού μέχρι το θάνατό τους. Έχασαν τα υπάρχοντά τους και τα μοίρασαν στους φτωχούς, ακολούθησαν τον Χριστό δείχνοντας υπομονή στις δοκιμασίες, έχασαν τις ψυχές τους στον κόσμο εξαιτίας της αγάπης του Θεού και τις βρήκαν στην αιώνια ζωή.
«Ευρόντες δε τας εαυτών ψυχάς εν φωτί νοητώ εύρον αυτάς και ούτως εν τω φωτί τούτω είδον το απρόσιτον φώς, αυτόν τον θεόν, κατά το γεγραμμένον “εν τω φωτί σου οψώμεθα φώς”».
Ο Χριστός το όντως φώς, ελθών και τους ζητούντας αυτόν συναντών με τρόπο που μόνο αυτός γνωρίζει, εαυτόν αυτοίς εχαρίσατο!
[Αυτό είναι το ορθόδοξο πρόσωπο!]
Αυτό σημαίνει να βρούμε την ψυχή μας, να δούμε τον Θεό και μέσα στο φώς Του να γίνουμε ανώτεροι της ορατής κτίσεως!
Ας αναζητήσουμε άνδρες τέτοιους, μαθητές του Χριστού, και αν συμβεί να βρεθεί μπροστά μας, με πόνο καρδιάς και πολλά δάκρυα, ας παρακαλέσουμε τον Θεό για ορισμένες μέρες ν' ανοίξει τα μάτια της καρδιάς μας ώστε να τον αναγνωρίσουμε και να πάρουμε μέσω αυτού άφεση των αμαρτιών μας!
Αμέθυστος
OΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ : 8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
9 σχόλια:
"Αυτός που υποδουλώθηκε στον διάβολο και εξόργισε τον Κύριο και Θεό, δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με άλλο τρόπο, παρά μόνο με τη μεσιτεία κάποιου αγίου άνδρα και φίλου και δούλου του Χριστού και με την αποφυγή του κακού."
Λες, αυτός που υποδουλώθηκε στο διάολο.
Άραγε με τη θέλησή του υποδουλώθηκε; Καταλαβαίνει δηλ. ο κάθε άνθρωπος πού υποδουλώνεται;
Είναι ψυχές που ούτε καν περνάει από το μυαλό τους η ύπαρξη του Αντίχριστου. Λες να πράττουν την αμαρτία όλοι εσκεμμένα; Ή μήπως ρέπουν ασυναίσθητα από τις ορμές τους, όπως παρασύρει ορμητικά ένα ποτάμι τα πάντα στο πέρασμά του;
Πρέπει νομίζω να αρχίσεις και δημόσια να διαχωρίζεις τους ανθρώπους σε προ Χριστόν και μετά Χριστόν.
Η συνείδηση του καθενός είναι διαφορετική και δεν μπαίνει σε καλούπια.
Άλλωστε, αυτός είναι νομίζω και ο πονοκέφαλος εντός εισαγωγικών των πνευματικών.
Και των θεολόγων Αμέθυστε.
Θα το πιστέψεις; Ήθελα να διαβάσω κάτι πατερικό σήμερα περί εξομολογήσεως, έχω και μια μεγάλη αγάπη στον Άγιο Συμεών το Θεολόγο, και να το το κείμενο που γύρευα!
Ευχαριστώ!
Αγαπητέ Αναγνώστη, μας παρεξήγησες! Δεν παίζουμε με τον πόνο κανενός!
Τα αποσπάσματα της επιστολής που παραθέσαμε ανήκουν στον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο και λένε χοντρικά τα εξής: Θυμηθείτε την παραβολή του Ασώτου, στην οποία υπάρχει και ο πρεσβύτερος! O Άσωτος ήταν τυχερός και επέστρεψε στον Κύριο! Προσοχή μήπως από ατυχία επιστρέψετε στoν πρεσβύτερο και ζητήσετε από αυτόν άφεση αμαρτιών! Απλώς την βάψατε!
@ Σαλογραια
Αγαπητή μας φίλη, αυτά είναι μικρά δώρα της ζωής που μας γεμίζουν χαρά παρότι πρέπει να έχουμε και τα μάτια μας δεκατέσσερα για κάθε ενδεχόμενο.
Αμέθυστάκο μου
δεκατέσσερα μόνο μάτια είναι πολύ λίγο, χρυσούλι μου, για τις σημερινές ημέρες τις παμπόνηρες!
Η Εκκλησία λέει ότι πρέπει να έχουμε πάμπολλα μάτια, αφού μας παρομοιάζει με τα πολυόμματα Χερουβίμ, στο χερουβικό ύμνο της...
Αγαπητή μας Σαλογραία, δεν θέλουμε να γίνουμε “σπαστικοί” και να 'χουμε συνεχώς τις αντιρρήσεις μας, αλλά νά, εικονίζουμε μυστικώς τα Χερουβείμ, τα εξαπτέρυγα, για να κρύβουμε τον Κύριό μας από βέβηλα μάτια, εικονίζουμε τα πολυόμματα για να βλέπουμε με χίλια μάτια την δόξα του Κυρίου μας. Για να την χορταίνουμε. Για τον πονηρό τα 14 φτάνουν. Πώς λέει η Εκκλησία; Είναι σκυλί ξεδοντιασμένο.
Παρακαλούμε, θα μιλήσετε λίγο παρσπάνω σχετικά με το σχολιό σας" Αυτο είναι το ορθόδοξο πρόσωπο"; χαιρετισμούς απο τήν Μύκονο. Βασίλης
Ο Χριστός το όντως φώς, ελθών και τους ζητούντας αυτόν συναντών με τρόπο που μόνο αυτός γνωρίζει, εαυτόν αυτοίς εχαρίσατο!
«Ευρόντες δε τας εαυτών ψυχάς εν φωτί νοητώ εύρον αυτάς και ούτως εν τω φωτί τούτω είδον το απρόσιτον φώς, αυτόν τον θεόν, κατά το γεγραμμένον “εν τω φωτί σου οψώμεθα φώς”».
Νομίζουμε αδελφέ ότι από ορθοδόξου απόψεως είναι απλό. Μάς μπερδεύει ίσως η σύγχρονη ανθρωπολογική άποψη περί προσώπου, η οποία διατείνεται ότι πρόσωπο είναι τό κατ' εικόνα καί καθ΄ομοίωσιν, ερμηνεύοντας τό καθ' ομοίωσιν σάν θέωση καί καταργώντας μ΄αυτόν τόν τρόπο τήν ενανθρώπηση τού Κυρίου. Γιά τούς Πατέρες τό καθ΄ομοίωσιν είναι η βουλή. Η κοινή ανθρώπινη φύση. Η ζωή κατά μόνας, η ατομικότης, δέν ανήκει στήν κατασκευή μας. Δέν είναι σωστό νά ζεί ο άνθρωπος μόνος, είπε ο Κύριος. Βουλή είναι ο κοινός σκοπός τού ανθρώπου. Ομοφωνία. Υπακοή.... Ολος ο δρόμος τών αρετών.
"Ο γέροντας Διονυσιος έλεγε πως ο Χριστος θα ερχόταν ακομα και αν δεν έπεφτε ο πρωτόπλαστος, και πως ο Αδάμ δεν έπεσε επειδη έφαγε τον καρπο, ούτε επειδη παράκουσε τον Θεό, αλλα επειδη δεν πήρε την ευθύνη του λαθους του. Αν ζητουσε συγνωμη θα τελειωνε εκει το θέμα, αλλά εκεινος το έριξε στην Ευα, που ηταν σκάρτη κ ο Θεος Του την έδωσε άρα σκαρτος κ ο Θεος που την έφτιαξε αρα θεος ήταν ο ίδιος. Θεοποίησε δλδ τον εαυτό του κ έριξε το φταιξιμο στον Θεο. Επίσης δεν τον έριξε ο Θεος, ο ιδιος έπεσε επειδη κινήθηκε εγωιστικά γινόμενος έτσι μη συμβατός με την κτίση του Θεου. Να προσθέσω πως ο καρπος της Γνωσης του καλού κ του κακού δεν ήταν απογορευσιμος απο το θέο, απλα δεν ηταν ετοιμος ο πρωτοπλαστος να το λαβει σε εκείνον το χρόνο. Ελεγε ο γέροντας Δ.Β. πως ειναι ανελεύθερος ο ανθρωπος όταν έχει να επιλεξει αναμεσα στο καλό και στο κακό. Ο Θεός ειναι απο τη φυση του αγαθος (υπεραγαθος) οπότε η ελευθερια του ανθρώπου ειναι να κινηται μέσα στο αγαθο του Θεου, κ δεν εχει διαλείμματα τύπου καλο-κακο."
Σχόλιο από άλλο blog.
Δημοσίευση σχολίου