Δύναμη επιδρομέα!!

Marco Travaglio

Πηγή: Il Fatto Quotidiano

Οι πομπώδεις φράσεις των ηγετών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στις 24.2.2022 σχετικά με την επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας είναι συγκινητικές, σε σύγκριση με τήν σημερινή τους τσιγκουνιά και τό τραύλισμα για την επιθετικότητα του Ισραήλ και των ΗΠΑ κατά του Ιράν. Και το γεγονός ότι η ρωσική επέμβαση είχε προκληθεί εδώ και 15 χρόνια και ότι το ΝΑΤΟ είχε στην πραγματικότητα τα πυρηνικά όπλα για να τα τοποθετήσει κάτω από τα παράθυρα του Πούτιν, ενώ το Ιράν δεν τα έχει για να απειλήσει το Ισραήλ (το οποίο τα έχει εδώ και σχεδόν μισό αιώνα), προσθέτει μια πινελιά σουρεαλιστικού χαρακτήρα στις περίφημες «αξίες» της Δύσης. Ιδού ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ στις 24.2.22: «Καταδικάζω έντονα την απερίσκεπτη επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αποτελεί σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και σοβαρή απειλή για την ευρωατλαντική ασφάλεια. Καλώ τη Ρωσία να σταματήσει αμέσως τη στρατιωτική της δράση και να σεβαστεί την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Είμαστε με τον ουκρανικό λαό σε αυτή την τρομερή στιγμή». Και ιδού ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε χθες: «Δεν συμφωνώ με όσους πιστεύουν ότι η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν αντίκειται στο διεθνές δίκαιο. Ο κύριος φόβος μου είναι ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να έχει την ατομική βόμβα». Έπειτα, υπάρχει ο θρυλικός Καγκελάριος Μερτς: «Δεν υπάρχει λόγος να επικρίνουμε τις αμερικανικές επιθέσεις στο Ιράν», πάντα στο πλαίσιο της «βρώμικης δουλειάς για όλους μας». Εν τω μεταξύ, η φον ντερ Λάιεν δεν ζητά από τους επιτιθέμενους Ισραήλ και ΗΠΑ, αλλά από το Ιράν που δέχτηκε την επίθεση, να «σταματήσουν» και να «προσπαθήσουν να βρουν μια αξιόπιστη διπλωματική λύση» επειδή «το τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι το μόνο μέρος για να τερματιστεί αυτή η κρίση»: το τραπέζι όπου κάθονταν τακτικά οι Ιρανοί, στο Ομάν και τη Γενεύη, όταν πρώτα ο Νετανιάχου και μετά ο Τραμπ την ανατίναξαν με βόμβες. Όλοι οι άλλοι συμφωνούν σιωπηλά, επαναλαμβάνοντας όμως ότι «το Ιράν δεν πρέπει να έχει την ατομική βόμβα», ξεκινώντας από τον Μακρόν και τον Στάρμερ που την έχουν. Κανείς δεν καταδικάζει την παραβίαση του διεθνούς δικαίου ή/και δεν προτείνει κυρώσεις (το μόνο που έχει υποστεί κυρώσεις είναι το Ιράν, από το 1979), πόσο μάλλον την αποστολή όπλων και βοήθειας στην Τεχεράνη. Το μότο «επιτιθέμενος και αμυνόμενος», που επαναλαμβάνεται ασταμάτητα για τη Ρωσία και την Ουκρανία, έχει εξατμιστεί. Οι «αξίες» μας είναι αυτές του Μαρκησίου ντελ Γκρίλο: Εγώ είμαι εγώ και εσύ δεν είσαι τίποτα· εμείς και οι φίλοι μας μπορούμε, όλοι οι άλλοι δεν μπορούν.
Μια ειδική μνεία για τους ψεύτικους αντι-Τραμπιστές που μέχρι προχθές, όταν ο Τραμπ ζητούσε και οργάνωνε διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, τον λιθοβολούσαν ως προδότη της Δύσης: τώρα που βομβαρδίζει τις διαπραγματεύσεις, όλοι είναι πιο Τραμπιστές από αυτόν. Μας διατάζει να ρίξουμε το 5% του ΑΕΠ σε όπλα; Ναι, καλά. Μετά όλοι αρχίζουν να επιτίθενται στον Κόντε και τους «ψεύτικους» υποστηρικτές που «θέλουν να μας βγάλουν από το ΝΑΤΟ». Μετά αποδεικνύεται ότι απλώς λέγοντας όχι αρκεί για να αποκτήσει κανείς ευελιξία, όπως η Ισπανία του Σάντσεθ, η οποία θέλει να σταματήσει στο 2,1% και να παραμείνει στο ΝΑΤΟ. Ας ντρεπόμαστε γι' αυτούς.

Forza aggressore