Όσον αφορά τη Ρωσία οι προσπάθειες της για την προώθηση των περιφερειακών και παγκόσμιων συμφερόντων της, είναι σαφείς, και η πολιτική που εφαρμόζει στη Μέση Ανατολή λειτουργεί ανταγωνιστικά έναντι των ΗΠΑ, και αντανακλά τη φιλοδοξία της Ρωσίας να διατηρήσει την ανακτηθείσα της ισχύ και γιατί όχι να αναπτύξει έτι περεταίρω τις λεγόμενες σφαίρες επιρροής της. Μπορούμε να πούμε ότι η Ρωσία ακολουθεί μια ανεξάρτητη στρατηγική που ανταγωνίζεται τη Δύση για να διαμορφώσει το μέλλον στην περιοχή. Επίσης πιστεύει ότι η αναταραχή στη Μέση Ανατολή αποδυνάμωσε γεωπολιτικά τις Ηνωμένες Πολιτείες, όμως παράλληλα και η ρωσική δραστηριότητα στη Μέση Ανατολή επηρεάζεται άμεσα από τις νέες απρόβλεπτες πραγματικότητες στην περιοχή.
Επειδή η Ρωσία βρίσκεται με δραματικά μειωμένη περιφερειακή επιρροή, αναγκάζεται να αλλάξει στάση και τακτική και να αναζητά νέες ευκαιρίες. Η Ρωσία πιστεύει ότι, στη σημερινή απρόβλεπτη και ασταθή κατάσταση, παραμένει ένας επίκαιρος και ισχυρός περιφερειακός και παγκόσμιος πολιτικός παράγοντας. Ως εκ τούτου, όχι μόνο προσπαθεί να συμπεριληφθεί στις πολιτικές διαδικασίες στη Μέση Ανατολή, προσπαθεί επίσης να διαμορφώσει και να ηγηθεί ενός συνασπισμού υποστήριξης των κρατών της περιοχής, με βάση τα ριζοσπαστικά κόμματα.
Από την άλλη πλευρά, η Ρωσική στρατηγική είναι, θα έλεγα μεταφορικά, ταραγμένη αφού έχει βρεθεί σε μια νέα και δυσάρεστη κατάσταση, παγιδευμένη σε μια σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ των συνασπισμών των Σουνιτών και των Σιϊτών. Μετά από ένα και μισό περίπου χρόνο, όπου η διπλωματία της έστελνε αντιφατικά μηνύματα, και ενώ γύριζε την πλάτη της στην κατάρρευση των διαφόρων καθεστώτων της περιοχής, άρχισε πλέον να υπερασπίζεται το καθεστώς της Συρίας. Έτσι βρέθηκε στη θέση να καλύπτει τα κενά από την κατάρρευση του Σιϊτικού στρατοπέδου του Ιράν, της Συρίας και της Χεζμπολάχ, διότι σύμφωνα με την δική της αντίληψη και υπολογισμούς, το στρατόπεδο των Σουνιτών υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον αγώνα τους εναντίον των Σιϊτών. Ωστόσο, αυτή η θέση θα μπορούσε να δημιουργήσει αρνητικές επιπτώσεις για τη Ρωσία, εάν οι Σουνίτες λάβουν κάποια στιγμή δραστικά μέτρα κατά της Ρωσίας.
Εν ολίγοις, φαίνεται ότι τα “επιτεύγματα” της φερόμενης Αραβικής άνοιξης δημιουργούν νέες προκλήσεις για τη διεθνή κοινότητα, λόγω της ανόδου των ισλαμιστών, ιδιαιτέρως του πολιτικού Ισλάμ, και της συνεχούς πάλης για την περιφερειακή ηγεμονία. Υπό τις συνθήκες αυτές, ο ανταγωνισμός μεταξύ των ισχυρών δυνάμεων για την περιφερειακή επιρροή έχει ήδη γίνει ωμή πραγματικότητα.
Δεν θα ήθελα να επικαλεστώ το όνομα του Θεού σε γεωπολιτικές αναλύσεις, αλλά πιστεύω ότι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και ήρθε πλέον η ώρα να προσευχηθούμε στο Θεό να ενισχύει τη ρωσική διαλεκτική ώστε να υπάρξουν πραγματικές δράσεις αποτροπής, για να αποφευχθεί μια μαζική καταστροφή ενός περιφερειακού πολέμου στον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους και στη Δύση θα έχουμε ακόμη μεγαλύτερη βάθυνση σε μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις. Την περιγραφόμενη βία δεν θα την έχει προκαλέσει το Ισλάμ από μόνο του, αλλά και η Δυτική απληστία, με τις ιμπεριαλιστικές και ρατσιστικές διαθέσεις των λαών της.
Εν προκειμένω, εάν και εφόσον το αντι-Δυτικό στρατόπεδο είναι αποσυναρμολογημένο, η Ρωσία πρέπει και οφείλει να επεξεργαστεί μια στρατηγική που θα της επιτρέψει να ανοίξει ένα διάλογο με το στρατόπεδο των Σουνιτών, δεν έχει σημασία πόσο δύσκολο μπορεί να είναι. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να συσσωρεύσει την αύξηση του ανταγωνισμού με τη Δύση, βρίσκοντας έναν κοινό παρονομαστή για τις μελλοντικές δραστηριότητες στην Μέση Ανατολή που αλλάζει. Διαφορετικά, μαζί με τις νέες ευκαιρίες, υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθούν νέες επικίνδυνες συνέπειες για την παγκόσμια σταθερότητα.
Αρχιπλοίαρχος (ε.α.) Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς ΠΝ
Γενικός Διευθυντής του Strategy International
Πηγή // Άς Μιλήσουμε Επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου