O Xριστός αντιπρόσωπος τού παπά στούς ουρανούς !

Ο οικουμενισμός ξεθαρρεύει. Ξετρυπώνει, είναι σίγουρος γιά τή νίκη του. Οι αντιοικουμενιστές μέ αποτυχημένους αρχηγούς όπως τόν Ζήση, τόν Μεταλληνό και τόν Σαράντο, οι οποίοι ξαναγύρισαν στίς φωλιές τους, δηλ. στούς θρόνους τους, παρέδωσαν τά όπλα. Έτσι κι αλλοιώς ο οικουμενισμός είναι τό παιδί τους.

Άς δούμε τό τελευταίο φρούτο:

Η Ορθοδοξία δεν είναι εθνική ιδεολογία

π. Βασίλειος Καλλιακμάνης

ε) Η σάρκωσή Του, ο σταυρός και η ανάστασή του έχουν οικουμενικές διαστάσεις και έγιναν για όλους τους ανθρώπους, από τον Αδάμ ώς τον τελευταίο που θα γεννηθεί από γυναίκα. Οπότε, και η Εκκλησία είναι οικουμενική και εύχεται «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου». Ο άσκητικός και ήσυχαστικός χαρακτήρας της πνευματικής ζωής δεν αναιρεί τον έκκλησιολογικό και οικουμενικό της χαρακτήρα, αλλά τον προϋποθέτει. Με κέντρο της πνευματικής ζωής την Ευχαριστία, οι χριστιανοί δεν ενώνονται για να διεγείρουν το μίσος τους εναντίον κάποιων «άλλων», άλλά για να ανανεώσουν την πίστη τους στον Χριστό και την αγάπη τους προς τους «άλλους». Γι’ αυτό στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να έχουν θέση τα «ορθόδοξα τόξα», που υπηρετούν άλλους σκοπούς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μάλλον τοξεύεται και η δύναμή της «εν ασθενεία τελειούται» (Β’ Κορ. 12, 9).

στ) Ο περιορισμός τού προσώπου του Χριστού στο επίπεδο των εθνοτήτων αποτελεί μεγάλη έκπτωση, διδάσκει ο μακαριστός Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Με τον τρόπο αυτόν ανοίγει ο δρόμος προς το μίσος ανάμεσα στα έθνη, προς την έχθρα των κοινωνικών ομάδων. Γράφει: «Δεν γνωρίζω Χριστό Έλληνα, Ρώσο, Άγγλο, Άραβα, ο Χριστός είναι για μένα το πάν, το ύπερκόσμιο είναι». Όποιος μιμείται τον Χριστό, σημαίνει ότι πάσχει για να θεραπευτεί και να σωθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η άσκητική ζωή πλατύνει τη συνείδηση του χριστιανού και επιτρέπει να κατανοηθεί η ψυχολογία των άλλων ανθρώπων. Όταν μάθουμε να ζούμε με ένα πρόσωπο, μαθαίνουμε να ζούμε με εκατομμύρια άλλα που του μοιάζουν. Έτσι σταδιακά εισχωρούμε σε βαθύ πόνο για δλη την ανθρωπότητα. Με τη μετάνοιά μας δε ζούμε μόνο το άτομικό μας δράμα• ζούμε μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας την τραγωδία όλου του κόσμου.

ζ) Έτσι βρίσκει νόημα και η ορθόδοξη ιεραποστολή. Οι ανιδιοτελείς ιεραπόστολοι, που μεταφέρουν την αλήθεια της ορθόδοξης ευαγγελικής πίστης σε όλα τα μέρη του κόσμου δε στηρίζονται στην κοσμική δύναμη, αλλά στη δύναμη της σταυρικής αγάπης. Εκεί η Εκκλησία προσλαμβάνει τα πράγματα του κόσμου, τα αγιάζει, τα άποκαθαίρει και δημιουργεί αυθεντικές χριστιανικές κοινότητες. Και ίσως από εκεί να προέλθει η αναγέννηση της χριστιανικής ζωής, που συμβατικοποιήθηκε στη δική μας κοινωνία. «Ισως οι χριστιανοί του Τρίτου Κόσμου ζήσουν πιο άδολα την πίστη στον Χριστό, χωρίς να τη μετατρέψουν σε εθνική ιδεολογία, και σε λίγα χρόνια να μας καλέσουν λέγοντας: «Έρχεσθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος.
πηγή : Σερμύλη
 

ΣΧΟΛΙΟ
Τί μάς λέει : ότι κέντρο τής εκκλησιαστικής ζωής είναι η ευχαριστία (Ζηζιούλας), ότι ο Ησυχασμός είναι προετοιμασία γιά τήν ευχαριστία. Κάτι σάν τούς κανόνες. Ότι η ευχαριστιακή εκκλησία έχει οικουμενικό χαρακτήρα, όπως η καθολική εκκλησία, η οποία έχει ετοιμάσει τήν οικουμενικότητα  προσαρμόζοντας τήν λειτουργία στά τοπικά περιβάλλοντα καί κουλτούρες. Ότι η λειτουργία καί μόνο η λειτουργία έχει εθνικό χαρακτήρα λόγω τής γλώσσας καί γι αυτό είναι απαραίτητο νά αποελληνικοποιηθεί. Ανακαλύπτει τήν χριστιανική συνείδηση καί θέτει τήν άσκηση στήν υπηρεσία τής συνειδήσεως δηλ τού ΕΓΩ. Ξεχνώντας ότι η άσκηση υπηρέτησε ακριβώς τό αντίθετο. Ξεχνώντας ότι οι καλόγηροι ασκητές τού Αγίου Όρους κράτησαν τόν Αποστολικό καί οικουμενικό χαρακτήρα τής εκκλησίας. Η εκκλησία τήν οποία προσπαθεί νά επιβάλλει είναι ταυτισμένη μέ τήν ιεραρχία, μέ τον κληρο. Γι' αυτό καί μιλάει γιά ιεραποστολή. Μιά αποστολή ταυτισμένη μέ τούς ιερείς. Αγνοώντας ότι μέ την χειροτονία δέν πήρε τίποτε καί όπως τονίζει  ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος είναι ένας κλέφτης τής Βασιλείας.
"Έρχεσθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος". Όπως καί ο δάσκαλος τού οικουμενισμού Τσαρούχης, αισθάνεται τό δικαίωμα νά αλλάξει τούς λόγους τής πίστης μας διότι ο κληρικαλισμός καί ο οικουμενισμός είναι πρόδρομοι τού αντιχρίστου.

Αμέθυστος