Οι Γερμανοί ηγέτες επαναλαμβάνουν διαρκώς στους Ευρωπαίους: «Να κάνετε όπως εμείς και τα προβλήματά σας θα εξαφανιστούν». Οι Γερμανοί δεν ήσαν αυτοί που από το 2002 εφάρμοσαν τις δομικές μεταρρυθμίσεις που, επώδυνες βραχυπρόθεσμα, αποφέρουν σήμερα καρπούς; Τα πράγματα ίσως να μην είναι τόσο απλά, όπως φανερώνει μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 12/06 από ένα think tank των Βρυξελλών, το European Council για τις Ευρωπαϊκές Σχέσεις.
Ο συντάκτης αυτού του σημειώματος, ο Sebastian Dallian, συνέκρινε τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων στη Γερμανία(μεταξύ του 2002 και του 2007) με εκείνες που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία μεταξύ 2009 και 2011.
Για να μάθει πραγματικά τις προσπάθειες που κάνουν οι χώρες, ο συντάκτης της μελέτης χρησιμοποίησε τα δημοσιονομικά ελλείμματα διορθωμένα στη βάση των εποχικών αλλαγών: ένα δεδομένο που χρησιμοποιεί ο ΟΟΣΑ, που εξαλείφει τις συνέπειες που συνδέονται με τη συγκυρία.
Σε περίοδο ισχυρής ανάπτυξης, μια μείωση των ελλειμμάτων μπορεί πράγματι να κρύψει την εμμονή των δομικών προβλημάτων. Με τον δείκτη αυτόν η Γερμανία επανέφερε το δομικό της έλλειμμα από 3,5% του ΑΕΠ το 2002 στο 0,6% το 2007. Δηλ. μείωση κατά 2,9 ποσοστιαίες μονάδες, δηλ. περίπου 0,6 ποσοστιαίας μονάδας ετησίως. Δεν υπάρχει λοιπόν πεδίο για να δίνονται μαθήματα στους Έλληνες, των οποίων το δομικό έλλειμμα πήγε από το 12,8% του ΑΕΠ το 2009 στο 1,8% το 2011.
«Μέσα σε έναν χρόνο η Ελλάδα έκανε περίπου 2 φορές μεγαλύτερη προσπάθεια από ό,τι η Γερμανία σε πάνω από 5 χρόνια», παρατηρεί ο συντάκτης της μελέτης. Το ίδιο ισχύει και για την Ισπανία, της οποίας το δομικό έλλειμμα πέρασε από το 9,5% του ΑΕΠ ΤΟ 2010 στο 2.2% το 2012.
«Μόνο το 2012 και το 2011 κάθε μία από αυτές τις χώρες έκανε περισσότερες προσπάθειες σταθεροποίησης από ό,τι η Γερμανία μέσα σε 5 χρόνια» παρατηρεί το European Council για τις Ευρωπαϊκές Σχέσεις.
Η εξέλιξη είναι συγκρίσιμη σε ό,τι αφορά τις μειώσεις των μισθών. Σύμφωνα με την Commission, ο πραγματικός μισθός ανά μισθωτό μειώθηκε κατά 3,3% στη Γερμανία μεταξύ 2002 και 2007, δηλ. μια μείωση της τάξης του 0,7% ετησίως. Στην Ελλάδα, η μείωση ήταν της τάξης του 13% μεταξύ 2009 και 2011, στην Πορτογαλία ήταν 10% σε διάρκεια δύο ετών και στην Ισπανία 7% σε τρία χρόνια.
Σύμφωνα με τον συντάκτη της έκθεσης οι Ευρωπαίοι έκαναν 2 λάθη: υπερεκτίμησαν σε πολύ μεγάλο βαθμό τις προβλέψεις για ανάπτυξη των χωρών στις οποίες επέβαλαν μέτρα λιτότητας και υποτίμησαν επίσης σε μεγάλο βαθμό τον αντίκτυπο των μέτρων αυτών στην ανάπτυξη, ξεχνώντας ότι από ένα ορισμένο επίπεδο οι δημοσιονομικές περικοπές δεν μειώνουν το χρέος, αλλά επιδεινώνουν την ύφεση.
Στο κάτω-κάτω της γραφής οι Γερμανοί είχαν, παρ' όλα αυτά, δίκιο: τα μέτρα που ελήφθησαν στο παρελθόν από το Βερολίνο συνιστούν πράγματι ένα μοντέλο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν επιβάλλεται αυτό το μοντέλο, που εντέλει είναι αρκετά μετριοπαθές, στις χώρες που αντιμετωπίζουν σήμερα δυσκολίες.
πηγή : Άς Μιλήσουμε Επιτέλους
Ο συντάκτης αυτού του σημειώματος, ο Sebastian Dallian, συνέκρινε τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων στη Γερμανία(μεταξύ του 2002 και του 2007) με εκείνες που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία μεταξύ 2009 και 2011.
Για να μάθει πραγματικά τις προσπάθειες που κάνουν οι χώρες, ο συντάκτης της μελέτης χρησιμοποίησε τα δημοσιονομικά ελλείμματα διορθωμένα στη βάση των εποχικών αλλαγών: ένα δεδομένο που χρησιμοποιεί ο ΟΟΣΑ, που εξαλείφει τις συνέπειες που συνδέονται με τη συγκυρία.
Σε περίοδο ισχυρής ανάπτυξης, μια μείωση των ελλειμμάτων μπορεί πράγματι να κρύψει την εμμονή των δομικών προβλημάτων. Με τον δείκτη αυτόν η Γερμανία επανέφερε το δομικό της έλλειμμα από 3,5% του ΑΕΠ το 2002 στο 0,6% το 2007. Δηλ. μείωση κατά 2,9 ποσοστιαίες μονάδες, δηλ. περίπου 0,6 ποσοστιαίας μονάδας ετησίως. Δεν υπάρχει λοιπόν πεδίο για να δίνονται μαθήματα στους Έλληνες, των οποίων το δομικό έλλειμμα πήγε από το 12,8% του ΑΕΠ το 2009 στο 1,8% το 2011.
«Μέσα σε έναν χρόνο η Ελλάδα έκανε περίπου 2 φορές μεγαλύτερη προσπάθεια από ό,τι η Γερμανία σε πάνω από 5 χρόνια», παρατηρεί ο συντάκτης της μελέτης. Το ίδιο ισχύει και για την Ισπανία, της οποίας το δομικό έλλειμμα πέρασε από το 9,5% του ΑΕΠ ΤΟ 2010 στο 2.2% το 2012.
«Μόνο το 2012 και το 2011 κάθε μία από αυτές τις χώρες έκανε περισσότερες προσπάθειες σταθεροποίησης από ό,τι η Γερμανία μέσα σε 5 χρόνια» παρατηρεί το European Council για τις Ευρωπαϊκές Σχέσεις.
Η εξέλιξη είναι συγκρίσιμη σε ό,τι αφορά τις μειώσεις των μισθών. Σύμφωνα με την Commission, ο πραγματικός μισθός ανά μισθωτό μειώθηκε κατά 3,3% στη Γερμανία μεταξύ 2002 και 2007, δηλ. μια μείωση της τάξης του 0,7% ετησίως. Στην Ελλάδα, η μείωση ήταν της τάξης του 13% μεταξύ 2009 και 2011, στην Πορτογαλία ήταν 10% σε διάρκεια δύο ετών και στην Ισπανία 7% σε τρία χρόνια.
Σύμφωνα με τον συντάκτη της έκθεσης οι Ευρωπαίοι έκαναν 2 λάθη: υπερεκτίμησαν σε πολύ μεγάλο βαθμό τις προβλέψεις για ανάπτυξη των χωρών στις οποίες επέβαλαν μέτρα λιτότητας και υποτίμησαν επίσης σε μεγάλο βαθμό τον αντίκτυπο των μέτρων αυτών στην ανάπτυξη, ξεχνώντας ότι από ένα ορισμένο επίπεδο οι δημοσιονομικές περικοπές δεν μειώνουν το χρέος, αλλά επιδεινώνουν την ύφεση.
Στο κάτω-κάτω της γραφής οι Γερμανοί είχαν, παρ' όλα αυτά, δίκιο: τα μέτρα που ελήφθησαν στο παρελθόν από το Βερολίνο συνιστούν πράγματι ένα μοντέλο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν επιβάλλεται αυτό το μοντέλο, που εντέλει είναι αρκετά μετριοπαθές, στις χώρες που αντιμετωπίζουν σήμερα δυσκολίες.
πηγή : Άς Μιλήσουμε Επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου