ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ [1]

ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ [1] «οἱ ἀρχιτέκτονες τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν ἔχουν κατὰ νοῦ νὰ ἀποδοκιμάσουν ὅ,τι δὲν πρόλαβαν νὰ γκρεμίσουν οἱ Βαυαροὶ τῆς Ἀντιβασιλείας τοῦ Ὄθωνος».

ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

[Α´]

Τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους
Ἀρχιμ. Γεωργίου

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

. Ἡ πολιτικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν κατὰ τὸ σχολικὸ ἔτος 2011-2012 δημιουργεῖ δικαιολογημένα ἀντιδράσεις. Τὸ νέο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν ἔχει πιὰ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ χαρακτήρα, δὲν βοηθεῖ τοὺς μαθητὰς νὰ γνωρίσουν τὴν Χριστιανική τους Πίστι, δὲν οἰκοδομεῖ τὴν θρησκευτική, τὴν ἐθνικὴ καὶ τὴν πολιτισμικὴ ταυτότητα τῶν ἑλληνοπαίδων.
. Θεολόγοι καὶ ἄλλοι ἐπιστήμονες, ποὺ ἐκπροσωποῦν θεολογικοὺς καὶ ἐκπαιδευτικοὺς φορεῖς, ἀγωνιοῦν καὶ διαμαρτύρονται ἐπὶ δεκαετίες τόσο γιὰ τὴν ἐνδεχόμενη κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὴν δημόσια ἐκπαίδευση ὅσο καὶ γιὰ τὴν μετατροπή του σὲ θρησκειολογικό. Ὑπάρχουν θαυμάσιες καὶ ἐμπεριστατωμένες ἀναλύσεις. Γιὰ τὸ ἴδιο θέμα καὶ ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐκφράζουσα τὴν διαχρονικὴ αὐτοσυνειδησία τοῦ ἑλληνορθοδόξου Γένους μας, διαμαρτυρήθηκε μὲ ἐπιστολή της (28/12/2010-10/1/2011) πρὸς τὴν τότε Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ ἐτόνισε ὅτι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν πρέπει νὰ ἀποκτήση χαρακτήρα διαθρησκευτικό, ἀλλὰ νὰ ἔχη χαρακτήρα Ὀρθόδοξο.
. Προσφάτως (μὲ ἡμερομηνία 4 Ἰουλίου 2012) τὸ «Ὑπόμνημα» τοῦ κ. Ἡρακλῆ Ρεράκη, καθηγητοῦ τῆς Παιδαγωγικῆς – Χριστολογικῆς Παιδαγωγικῆς στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μᾶς πληροφορεῖ μὲ ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένα θεολογικὰ καὶ παιδαγωγικὰ ἐπιχειρήματα ὅτι:

α) Ἡ διδασκαλία τοῦ νέου μαθήματος Θρησκευτικῶν προϋποθέτει τὴν παραδοχὴ ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἤδη μία πολυπολιτισμικὴ χώρα. Ἡ παρουσία ὡστόσο οἰκογενειακῶν μεταναστῶν δὲν ἔχει δημιουργήσει ἰδιαίτερες πολιτισμικὲς ὀντότητες καὶ ἑπομένως τέτοια προϋπόθεσις δὲν ὑφίσταται στὸν ἑλληνικὸ χῶρο.

β) Τὸ γνωσιακὸ (πολυθρησκευτικὸ) περιεχόμενο τοῦ νέου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καθιστᾶ τὴν διδασκαλία τοῦ μαθήματος ἀπολύτως ἀντιπαιδαγωγική. Εἶναι παιδαγωγικῶς ἀνεπίτρεπτη ἡ στόχευσις τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν, ποὺ προβλέπει νὰ βομβαρδίζωνται τὰ παιδιὰ τῆς σχολικῆς ἡλικίας μὲ γνωστικὸ ὑλικό, τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦν νὰ ἀφομοιώσουν οὔτε πολλῷ μᾶλλον νὰ ἀξιοποιήσουν δημιουργικά. Ἀντιθέτως ἡ διδασκαλία περὶ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, περὶ τῆς λατρευτικῆς καὶ μυστηριακῆς ζωῆς περὶ τῆς ἐμπειρίας τῶν Ἁγίων μας, περὶ τῆς μοναδικότητος τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, ἀφορᾶ σὲ θέματα, γιὰ τὰ ὁποία οἱ μαθηταὶ αὐτῆς τῆς ἡλικίας ἔχουν τόσο τὶς ἐμπειρικὲς ὅσο καὶ τὶς γνωστικὲς προϋποθέσεις νὰ ἀκούσουν, νὰ συζητήσουν, νὰ προβληματισθοῦν καὶ συνεπῶς νὰ ἀναπτύξουν κριτικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ ὅλες τὶς ἄλλες θρησκεῖες.

γ) Σύμφωνα μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν οἱ μικροὶ μαθηταὶ διδάσκονται νὰ εἶναι χειραφετημένοι ἀπὸ «ὅ,τι ὀνομάζεται “πρόσδεση στὸ παρελθόν”», δηλαδὴ τὴν πίστι τῶν γονέων τους, οἱ δὲ διδάσκοντες τὰ Θρησκευτικὰ προτρέπονται νὰ «ἀποστασιοποιοῦνται, κατὰ τὸ δυνατόν, ἀπὸ τὴν θρησκεία στὴν ὁποία ἐνδεχομένως ἀνήκουν εἴτε πατροπαράδοτα εἴτε ἀπὸ ἐπιλογή».

δ) Ἡ προσφερομένη θρησκευτικὴ ἀγωγὴ δὲν ἔχει ἀναφορὰ στὸν Χριστὸ ὡς Θεό, Σωτήρα καὶ Λυτρωτή, ὅπως τὸν γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστι μας, ἀλλὰ κατὰ τρόπο πανθρησκειακὸ «καλεῖται νὰ ἑστιάσει τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ μαθητῆ στὴν ἀνθρώπινη διάσταση τῶν θρησκειῶν… ὡς διαχρονικὴ πηγὴ ἔμπνευσης γιὰ τὸν πολιτισμὸ καὶ ἄντλησης προσωπικοῦ ἀλλὰ καὶ συλλογικοῦ ὑπαρξιακοῦ νοήματος».

. Εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ ἀρχιτέκτονες τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν ἔχουν κατὰ νοῦ νὰ ἀποδοκιμάσουν ὅ,τι δὲν πρόλαβαν νὰ γκρεμίσουν οἱ Βαυαροὶ τῆς Ἀντιβασιλείας τοῦ Ὄθωνος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΗΓΗ: scribd.com/doc/100911384/Μονή-Γρηγορίου-για-το-ΠΣ-για-τα-Θρησκευτικά
πηγή christianvivliografia