πηγή : Αναγνώστης μας
Δηλώσεις του "Μεγάλου Πατριάρχη" Αθηναγόρα: "Απατώμεθα και αμαρτάνωμεν, εάν νομίζωμεν, ότι η Ορθόδοξος πίστις κατήλθεν εξ ουρανού και ότι τα άλλα δόγματα είναι ανάξια. Τριακόσια εκατομμύρια ανθρώπων διάλεξαν τον Μουσουλμανισμόν διά να φθάσουν εις τον Θεόν των και άλλαι εκατοντάδες εκατομμυρίων είναι Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί, Βουδισταί. Σκοπός κάθε θρησκείας είναι να βελτιώση τον άνθρωπον". Ορθόδοξος Τύπος Φ 94 Δεκέμβριος 1968. "Εις την κίνησιν προς την ένωσιν, δεν πρόκειται η μία Εκκλησία να βαδίση προς την άλλην, αλλ' όλαι ομού να επανιδρύσωμεν την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, εν συνυπάρξει εις την Ανατολήν και την Δύσην, όπως εζώμεν μέχρι του 1054, παρά και τας τότε υφισταμένας Θεολογικές διαφοράς". Από την πορείαν της αγάπης σελ.87. Μήνυμα επί την εορτή των Χριστουγέννων του 1967. "Ο αιών του δόγματος παρήλθε". Δήλωση του, Ακρόπολις 29-6-1963. "Καλούμεθα ν' απαλλαγώμεν του πλέγματος της πολεμικής και της αντιρρήσεως εν τη Θεολογία και να εφοδιάσωμε αυτήν διά του πνεύματος της ζητήσεως και της διατυπώσεως της αληθείας εν τη αγάπη και τη υπομονή. Ο Χριστιανισμός έχει ανάγκη σήμερον μιας Θεολογίας της καταλλαγής". Έθνος 13-10-1967 Στην Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Πορεία Αγάπης σελ.53 "Γιατί δεν επανερχόμεθα αυτομάτως και στην Μυστηριακήν επικοινωνίαν; Διότι είναι ανάγκη να προπαρασκευάσωμεν τους λαούς μας και θεολογικώς και ψυχολογικώς. Κατά τα 900 χρόνια που επέρασαν από το 1054 φθάσαμε οι δύο κόσμοι Ανατολής και Δύσεως να νομίζωμεν, ότι ανήκομε σε διαφορετικές Εκκλησίες και σε διαφορετικές Θρησκείες. Και επομένως, γίνεται πρόδηλος ο σκοπός των Διαλόγων. Να προπαρασκευάσουν ψυχολογικώς τους λαούς μας, ότι πρόκειται για μία Εκκλησία και μία Θρησκεία, ότι πιστεύομαι όλοι τον ίδιον Θεόν-τον Σωτήρα Χριστόν. Εσείς και Ημείς σεβόμεθα όλες τις Θρησκείες και εκτιμούμε τον τόπον και την χώραν εις την οποία ζούμε".Ομιλία στο παρεκκλήσι του Λάμπεθ Λονδίνου την 13-11-1967
Έχοντας αυτά υπόψιν τους οι αγιορείτες Πατέρες και, κυρίως, την συνοδική άρση των αναθεμάτων διέκοψαν την μνημόνευση του ονόματος του Πατριάρχου. Στη διακοπή της μνημονεύσεως προέβησαν οι μισές περίπου μονές του Αγίου Όρους. Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους πήρε κατά τη τακτική συνεδρία της 17-10-1970 την ιστορική για τους καιρούς μας απόφαση κατά την οποία σεβόμενη την ελευθερία και το αυτοδιοίκητο των μονών, άφηνε ελευθερία στο θέμα της μνημόνευσης του Πατριάρχου. Η ίδια απόφαση λήφθηκε και στη διπλή σύναξη της 13-11-1971. Μετά το θάνατο του Αθηναγόρα ο νέος Πατριάρχης Δημήτριος, όσο πράος και αν φαινόταν εξωτερικά, απαίτησε μετά απειλών την μνημόνευση του ονόματός του από τους αγιορείτες Πατέρες. Προς το σκοπό αυτό απέστειλε τον Μητροπολίτη Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου Αλέξανδρο ως Πατριαρχικό Έξαρχο για να επιβάλλει με κάθε τρόπο την επαναφορά της μνημονεύσεως. "Ο πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους προειδοποιεί: Άκυρος η εκλογή ηγουμένου εάν δεν επαναφερθή το μνημόσυνον του Πατριάρχου εις την Μονή...Η τυχόν εκλογή νέου Ηγουμένου, μη συμμορφουμένου εις την απαίτησιν ταύτην, δηλαδή να επαναφέρη την Μονήν εις την οδόν της κανονικής και εκκλησιαστικής τάξεως θα είναι άκυρος και ο νεοεκλεγείς Ηγούμενος θα εκπίπτη του αξιώματός του! Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δηλώνη ο υποψήφιος Ηγούμενος, εκ των προτέρων, ότι θα εφαρμόζη το μνημόσυνον του Πατριάρχου". Ορθόδοξος Τύπος 15 Ιουλίου 1974. Τέτοια μέσα μεταχειρίστηκε και ο πράος και ειρηνικός διάδοχος του Αθηναγόρα, στον Οικουμενικό Θρόνο, Δημήτριος προκειμένου να φιμώσει τα στόματα των Αγιορειτών Πατέρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου