ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - Hans Urs von Balthasar (2)-επανάληψη

Συνέχεια από: Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Hans Urs von Balthasar

ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ;

είμαστε καλά ή τά παίξαμε εντελώς;

Αποδείχτηκε λεπτομερώς πως ο ενσαρκωμένος Υιός αποκάλυψε την θεότητα, όχι μόνον σαν κάποιος που μιλά και λέει, για παράδειγμα, αλλά σε όλες τις φάσεις τής υπάρξεώς του στο σώμα.Έτσι η αλήθεια στο κατά Ιωάννην, είναι η θεία πραγματικότης, η οποία φανερώνεται στον Ιησού. Η αυτό-ταυτοποίηση του Ιησού με την αλήθεια στο 14,6 είναι πολύ σημαντική για την Ιωάννειο έννοια της αλήθειας.  Ενώ η αλήθεια στο 16,6 είναι αυτό που ο Ιησούς είναι, και «όλη η αλήθεια» του 16,13 είναι αυτό που ο Ιησούς έχει. Και οι δύο αλήθειες όμως έχουν το ίδιο νόημα [ευτυχώς, ανακουφιστήκαμε]. Ο Ιησούς είναι ακριβώς αυτό που έχει και φέρει. [Δηλαδή το Άγιο πνεύμα. Το μοναδικό του περιεχόμενο. Το οποίο μπορούμε να έχουμε και εμείς τώρα και να φέρουμε όπως μας το υποσχέθηκε. ΕΓΩ ΧΡΙΣΤΟΣ].

Το πνεύμα δεν θα εκθέσει λοιπόν μόνον ένα δόγμα (ή ακόμα χειρότερα το γράμμα της Αγίας Γραφής), αλλά θα οδηγήσει στα ζωντανά βάθη τού γεγονότος, αυτού που συμβαίνει και υπάρχει, ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό, στον ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΟ ΧΩΡΟ. Αυτή η καθοδήγηση και εισαγωγή του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί βεβαίως να ομοιάσει με εκείνη μιας ομάδας τουριστών μέσω μιας άγνωστης πεδιάδος ή μιας γοητευτικής σπηλιάς με σταλακτίτες, αλλά θα πρέπει να επαληθευθεί και να επαληθεύεται μόνον μέσω της εναρμονίσεώς της με την Χριστολογική πραγματικότητα.

 Μ’ αυτόν τον τρόπο φανερώνεται και η κεντρική άποψη του Παύλου γι’ αυτή την εισαγωγή [στην αγάπη ανάμεσα στον πατέρα και τον Υιό, που είναι η υπόσταση του Αγίου πνεύματος. Διότι το Άγιο πνεύμα δεν υπάρχει σαν υπόσταση, αλλά σαν υποστατικός χώρος, σαν αγάπη. Που υποστασιοποιεί και την σύγχρονη αγαπολογία. Την αγάπη στον άλλον] μέσω του πνεύματος:  Μας καθιστά υιούς μέσα στον αιώνιο Υιό!

Αυτό μπορούμε να το εκφράσουμε επίσης με την παύλεια μορφή «εν Χριστώ» ή «εν πνεύματι» ή με την Ιωάννειο φράση «και θα έλθωμεν σ' αυτόν και θα κατοικήσωμεν μαζί του»(Ιωαν. 14,23). [Δεν είναι λόγος Κυρίου, είναι φράση του Ιωάννη. Ολόκληρη όμως η φράση λέει: Λέει εις Αυτόν ο Ιούδας, όχι ο Ισκαριώτης, Κύριε πώς συμβαίνει ότι θα φανερώσεις τον εαυτό σου σ' εμάς και όχι στον κόσμο; Εάν τις με αγαπά, θα τηρήσει τον λόγον μου και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μόνην παρ' αυτώ ποιήσομεν. Είναι σημαντική αρχή λοιπόν, στον αγώνα εναντίον της αιρέσεως, ο έλεγχος των αποσπασμάτων. Κανείς δεν μπορεί να παίξει με τον Κύριο. Όταν επαναφέρουμε το απόσπασμα στην τάξη του λόγου που ανήκει, αμέσως φωτίζεται η πλάνη και η αλήθεια. Αμέσως. Χωρίς κανένα επιπλέον επιχείρημα].

Έτσι λοιπόν ξεκαθαρίζει και στον περίγυρό του, [στα συνοδευτικά λόγια των προπατόρων], γιατί το πνεύμα έχει σαν δικό του όνομα, το όνομα "Άγιο πνεύμα". Επειδή εμφανίζεται επίσης και στην οικονομία σαν μάρτυρας της αλήθειας και η εισαγωγή σ' αυτή και μ' αυτό το νόημα μπορεί να ονομασθεί «πνεύμα της αληθείας»(Ιωαν. 14,17/15,26/1 Ιωαν. 4,6). Μπορεί δε να ταυτιστεί ακόμη και με την ίδια την αλήθεια «το πνεύμα είναι η αλήθεια»(Ιωαν. 1 5,6)!

Ο χώρος ανάμεσα στον πατέρα και τον Υιό, στον οποίο εισάγει το πνεύμα, είναι κατά μία έννοια αυτό το Ίδιο, διότι αυτό είναι, η αγάπη ανάμεσα στον πατέρα και τον Υιό, αλλά με έναν τρόπο, σύμφωνα με τον οποίο είναι ταυτοχρόνως και ο καρπός της (και γι' αυτό ο μάρτυρας αυτής της αγάπης).

[Αυτή η αγάπη των δύο υποστασιοποιεί, δημιουργεί την υπόσταση του Αγίου πνεύματος. Και αναλόγως και η αγαπολογία δημιουργεί την υπόσταση του ανθρώπου.].

(Συνεχίζεται)

Αμέθυστος