Κατάρ. Ποδόσφαιρο, χρήματα, διαφθορά, υποταγή – Roberto Pecchioli

Το σύμβολο του χειμερινού παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου του Κατάρ είναι η χειρονομία εκείνων που, την ώρα της απονομής, έντυσαν τον αρχηγό της νικήτριας εθνικής ομάδας της Αργεντινής Lionel Messi με τον αραβικό χιτώνα που ονομάζεται bisht για προβολή σε όλο τον κόσμο. Αυτή η στιγμή παραμένει ως εικόνα και μεταφορά όχι ενός αθλητικού γεγονότος, αλλά ενός κόσμου και μιας εποχής. Εξάλλου, ο αστέρας της Αργεντινής, δύσκολα θα μπορούσε να γλιτώσει τη επιβολή, αφού είναι υπάλληλος του Εμίρη του Κατάρ, ιδιοκτήτη της Παρί Σεν Ζερμέν, της γαλλικής ομάδας στην οποία αγωνίζεται, που τον πληρώνει πάνω κάτω σαράντα εκατομμύρια τον χρόνο.

Ο ηττημένος Γάλλος πρωταθλητής, Mbappé, επίσης από την PSG, στο μισθολόγιο του Κατάρ, θα ένιωθε εξίσου άβολα αρνούμενος να φορέσει το πανωφόρι - μια ανοιχτή πράξη υποταγής. Και στη μισθοδοσία ήταν σημαίνοντα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου –μια από τις πιο άχρηστες, επιβλαβείς και ακριβές οντότητες στον πλανήτη– όπως η ελκυστική Ελληνίδα αντιπρόεδρος Εύα Καϊλή, ο Ιταλός Panzeri και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι. Η ανακάλυψη μεγάλων χρηματικών ποσών με πολιτικούς εκπροσώπους, που αποδείχθηκαν διεφθαρμένοι, καλοπληρωμένοι σερβιτόροι (υπηρέτες) όσων πραγματικά κάνουν κουμάντο, καθιστά σαφές σε ποιο βαθμό ο υπόκοσμος βρίσκεται στην κορυφή των πολιτικών θεσμών και πάνω από όλα δείχνει ποιος πραγματικά διευθύνει την παράσταση. Ένας μεγάλος διανοούμενος, ο Giano Accame, είπε ότι την εξουσία κατέχουν εκείνοι για τους οποίους δεν μπορεί κανείς να πει άσχημα λόγια. Πρόκειται για μια άσκηση που θα μπορούσε να συστηθεί στο κοινό, αν δεν ήταν εντελώς άχρηστη: μεταξύ του «άρτον και θεάματα» και της εθελοντική δουλεία, η Εξουσία κερδίζει εν μέσω χειροκροτημάτων.

Αν θέλαμε να κάνουμε ένα αστείο για τον Panzeri και τους συντρόφους του, και για την ευγενική, προοδευτική κυρία Καϊλή, που δυσκολεύτηκε περισσότερο από τις εξομολογήσεις του νεαρού Ιταλού εραστή της (ένας από τους πολλούς κοινοβουλευτικούς αχθοφόρους που πληρώνονται από εμάς) θα μπορούσαμε να πούμε ότι το πολιτικό κόμμα που εκπροσωπούν κατάφερε να επιβάλει ένα ανώτατο όριο στα μετρητά: αυτό του σπιτιού τους. Παραδόξως συμπτωματικές είναι οι δηλώσεις της Ελληνίδας πολιτικού και του προέδρου της διεθνούς ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Τζιάνι Ινφαντίνο, για το Κατάρ:  αμφότεροι ορίζουν τη χώρα του Περσικού Κόλπου «πρωταθλήτρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», στην οποία δεν μπορούμε να δώσουμε ηθικά διδάγματα, κάτι που, δυστυχώς, είναι αλήθεια, έχοντας υπόψη τους δυτικούς άμβωνες. Ο Ινφαντίνο, ο οποίος τις ημέρες του παγκοσμίου πρωταθλήματος έκανε διάφορες «πολιτικές» δηλώσεις σύμφωνα με την παγκοσμιοποιητική και προοδευτική ατζέντα, δήλωσε ότι δεν μπορεί να κατανοήσει την κριτική στο Κατάρ, που για τον ίδιο αποτελεί πρότυπο αρετής και ενσωμάτωσης των μεταναστών εργαζομένων.  Poderoso caballero es Don Dinero, ο ισχυρός ιππότης είναι τα λεφτά («Το χρήμα μιλάει»), έγραψε ο Quevedo πριν από τέσσερις αιώνες.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να καταλάβουμε ποια είναι πραγματικά η τεράστια δύναμη των μοναρχιών του πετρελαίου του Κόλπου, ιδιαίτερα του Κατάρ, που στη μέση της ερήμου διοργάνωσε το πιο σημαντικό και ακριβό αθλητικό γεγονός στον κόσμο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εν τω μεταξύ, τα στάδια και οι υποδομές: σύμφωνα με μια από τις εφημερίδες σύμβολο του φιλελεύθερου προοδευτισμού, τη βρετανική Guardian, η κατασκευή της τεράστιας παραγκούπολης που συνδέεται με το ποδοσφαιρικό γεγονός κόστισε τη ζωή σε έξι χιλιάδες πεντακόσιους εργάτες, σχεδόν όλους Αφρικανούς και Ασιάτες μετανάστες. Εντυπωσιακό, αλλά ελάχιστα έχουν διαρρεύσει στον «ελεύθερο» Τύπο και την πολιτική της Δύσης. Τώρα ξέρουμε γιατί: Don Dinero (το χρήμα).

Ο μεγάλος νικητής του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι ο ίδιος που κρατά στα χέρια του σημαντικό μέρος των ευρωπαϊκών πολιτικών και οικονομικών θεσμών, ο Σεΐχης Ταμίμ Μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι, κυρίαρχος του ταμείου QIA (Qatar Investments Authority) και όχι μόνο επειδή, η Qatar Sports Investment (QSI) κατέχει την Παρί Σεν Ζερμέν, αξίας τεσσάρων δισεκατομμυρίων ευρώ. Το κρατικό επενδυτικό ταμείο του Κατάρ, που ελέγχεται προσωπικά από τον εμίρη, έχει κύκλο εργασιών τετρακοσίων πενήντα δισεκατομμυρίων δολαρίων και τραπεζικές, χρηματοοικονομικές, ενεργειακές, κτηματομεσιτικές, επικοινωνιακές, αθλητικές και επενδύσεις μόδας σε όλο τον κόσμο.

Ο αθλητισμός και η πολιτική ταξιδεύουν σε μονοπάτια που προορίζονται να διασταυρωθούν. Όχι μόνο ο αθλητισμός έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι αθλητισμός, αλλά δεν είναι απλώς μια επικερδής επιχείρηση. Είναι πάνω απ' όλα ένα πολιτικό εργαλείο που χρησιμοποιείται από κράτη και κυβερνήσεις για να προωθήσουν τον εαυτό τους, να αναγεννήσουν και να καθαρίσουν τη διεθνή τους εικόνα. Το Κατάρ έχει πληθυσμό 2,7 εκατομμυρίων κατοίκων, το εβδομήντα τοις εκατό των οποίων είναι μετανάστες χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, που έχουν ενσωματωθεί σε ένα εργασιακό σύστημα, το kafala, που τους κάνει σκλάβους. Καμία αγανάκτηση από την πλευρά των ενάρετων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο δικό μας μέρος του κόσμου. Στην κορυφή, είναι απασχολημένοι με το μέτρημα των χρημάτων που ρίχνουν οι σεΐχηδες, στη βάση είμαστε ευτυχείς να παρακολουθούμε εκδηλώσεις όπως το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το γκραν πρι που ανοίγει τη σεζόν των μοτοσικλετών, το πρωτάθλημα padel (το άθλημα που μοιάζει με το τένις και αρέσει στον κόσμο), το πρωτάθλημα χάντμπολ και, για να ακολουθήσουν, το 2023 το τζούντο και το 2024 η κολύμβηση.

Στο χαρτοφυλάκιο του Κατάρ, εκτός από τις πλούσιες χορηγίες ομάδων όπως η υπερχρεωμένη Μπαρτσελόνα, υπάρχουν και πολλές άλλες ευρωπαϊκές αθλητικές οντότητες. Ψιλοπράγματα, σε σύγκριση με την επιχείρηση που μετράει: με καλή μεταχείριση των κανονισμών της ισλαμικής χρηματοδότησης, η QIA κατέχει το 15 τοις εκατό των μετοχών του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου και έχει ενταχθεί στον χρηματοοικονομικό όμιλο Barclay. Στη Γερμανία ξεχωρίζει το 17% του κεφαλαίου της Volkswagen, ενώ μερικές από τις πιο γνωστές μάρκες της Μεγάλης Βρετανίας έχουν γίνει Καταριανές, όπως το πολυκατάστημα Harrod's, ο εμβληματικός ουρανοξύστης The Shard - ο ψηλότερος στο Ηνωμένο Βασίλειο, το διάσημο Hotel Ritz. Το αμοιβαίο κεφάλαιο είναι μέτοχος του μετρό του Λονδίνου και της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Sainsbury's. Φαίνεται ότι οι σεΐχηδες έχουν περισσότερη περιουσία στο Ηνωμένο Βασίλειο από το ίδιο το βρετανικό στέμμα.

Στις ΗΠΑ, το κέντρο της αυτοκρατορίας του Don Dinero (του χρήματος), εκτός από πολλά σημαντικά ακίνητα και διασταυρώσεις μετοχών, τα πλοκάμια της QIA εκτείνονται πάνω από τον ουρανοξύστη Empire State Building, στον οποίο κατέχει μετοχές για 622 εκατομμύρια δολάρια. Χρήματα, κέρδος και σύμβολα που φαίνεται να σηματοδοτούν την περιοχή ως κυρίαρχη, όχι μόνο για το κέρδος. Στην Ισπανία, το Ταμείο του Κατάρ είναι παρόν στην Iberdola (γίγαντας της ενέργειας), στον τουρισμό και στον εμπορικό κολοσσό El Corte Inglés. Αφού συγκέντρωσε τις δραστηριότητές της στη Γαλλία (όπου απέκτησε μετοχές της Vivendi, της Air Liquide, της Engie,της Vinci,της Orange,της Veolia και φυσικά της Paris Saint Germain) και στο Ηνωμένο Βασίλειο, η QΙΑ επέκτεινε τις δραστηριότητές της και στην Ιταλία. Το 2015, με επένδυση δύο δισ. ευρώ, απέκτησε την κυριότητα των ουρανοξυστών της νέας μιλανέζικης συνοικίας Porta Nuova, σώζοντάς το από μια συγκλονιστική αποτυχία πωλήσεων που συνέτριψε και το αριστερό δημοτικό συμβούλιο. Σημαντικές επενδύσεις στον ελίτ τουρισμό κάνουν την Costa Smeralda άλλη μια αποικία της QIA, εκτός από άλλους  πολυτελείς κόμβους και το αεροναυτικό έργο της Air Italy.

Το κόστος του «δικού τους» πρωταθλήματος ποδοσφαίρου ήταν στρατοσφαιρικό: διακόσια είκοσι δισεκατομμύρια δολάρια, δέκα φορές πάνω από αυτό των προηγούμενων εκδόσεων, που φιλοξενήθηκαν σε Βραζιλία και Ρωσία. Για να προσφέρει ποδοσφαιρικά θεάματα στο ιταλικό κοινό, η RAI έχει πληρώσει τουλάχιστον διακόσια εκατομμύρια ευρώ. Πίσω από τη λάμψη και την επίδειξη πλούτου, νεκρή σιωπή για το καθεστώς των σκλάβων που επιβλήθηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες φτωχούς ανθρώπους και και σε όσους σκοτώθηκαν (τουλάχιστον δώδεκα την εβδομάδα για χρόνια) τραυματίστηκαν και έμειναν ανάπηροι λόγω της απουσίας κανόνων και προστασίας, γεγονός που μας επέτρεψε να απολαύσουμε το θέαμα στις πολυθρόνες μας.

Μια ΜΚΟ, η Fair/Square, έδωσε όνομα και επίθετο σε κάθε μία από τις περιπτώσεις που εξετάστηκαν. Εντυπωσιακή είναι η ιστορία ενός νεαρού Νεπαλέζου που είχε πληρώσει ένα μεγάλο ποσό για να μεταναστεύσει στον Κόλπο, όπου εργάστηκε για λίγους μήνες στις σκαλωσιές του Education City Stadium, με έναν πολύ μέτριο μισθό. Πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών, αφού δούλευε δώδεκα ώρες, επτά ημέρες την εβδομάδα, σε θερμοκρασίες που πλησίαζαν τους πενήντα βαθμούς. Σύμφωνα με τοπικές στατιστικές, ο θάνατός του δεν έχει καμία σχέση με το έργο που είχε επιτελέσει. Η χήρα έλαβε λιγότερα από δύο χιλιάδες δολάρια ως διακανονισμό. Ακόμη και η Διεθνής Αμνηστία, αν και συνδέεται με τον κόσμο των ΜΚΟ και των ιδρυμάτων που χρηματοδοτούνται από δισεκατομμυριούχους «φιλάνθρωπους», έχει καταγγείλει τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών, οι οποίοι είναι όλοι νόμιμοι υπό την έννοια ότι διαχειρίζονται με το σύστημα "καφάλα". Ποταμοί χρημάτων στην κορυφή - συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού ξένων πολιτικών υπηρεσιών - αλλά μη βιώσιμες συνθήκες, ουσιαστικά καταναγκαστική εργασία, συχνά χαμένες πληρωμές, ατελείωτες ώρες χωρίς ρεπό. Με άλλα λόγια, νομιμοποιήθηκε η δουλεία, αφού καφάλα σημαίνει πατρωνία, μηχανισμός διαδεδομένος σε διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής.

Το σύστημα,  καταγωγή του οποίου είναι από την παραδοσιακή αλιεία μαργαριταριών, εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους τοποθετώντας τους σε έναν λαβύρινθο από τον οποίο είναι δύσκολο να ξεφύγεις. Επιτρέπει την παράκαμψη της γραφειοκρατίας των αδειών εργασίας και των θεωρήσεων, την παροχή ειδικού καθεστώτος σε μετανάστες, που πατρονάρουν οι σωματοφύλακες-πατρόνες (kafeel), οι οποίοι διαθέτουν τα νομικά μέσα για να υποδουλώσουν τους ξένους εργάτες. Ο προστάτης μπορεί να ακυρώσει την άδεια παραμονής ανά πάσα στιγμή, καταδικάζοντας το θύμα σε απέλαση, συχνά χωρίς να λάβει τα οφειλόμενα. Δεν επιτρέπεται η αλλαγή δραστηριοτήτων χωρίς την άδεια του Πάτρονα. Οι μεσάζοντες μπορούν να κερδίζουν μέχρι και το ένα τρίτο του μισθού. Οι μισθοί διαφέρουν ανάλογα με την εθνική καταγωγή. Στον Λίβανο, ο μισθός ενός Φιλιππινέζου είναι κατά μέσο όρο τριπλάσιος από αυτόν ενός συναδέλφου από το Μπαγκλαντές.

Στο Κατάρ, οι ξένοι εργαζόμενοι (η πλειοψηφία του πληθυσμού) στερούνται επίσης συνδικαλιστικής προστασίας, δεδομένης της ισχύουσας απαγόρευσης της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Το 2017, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας να εξαλείψει το σύστημα "καφάλα" και να αναγνωρίσει έναν κατώτατο μισθό 275 $ το μήνα μέχρι φέτος. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, οι μεταρρυθμίσεις δεν εφαρμόζονται και η δουλεία παραμένει θεσμοθετημένη, όπως και σε αρκετές άλλες χώρες της περιοχής. Κάποιος, εν τω μεταξύ, συνεχίζει να γεμίζει τις τσέπες του χωρίς ντροπή. Μερικές φορές, όπως είδαμε, υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη φιλοξενία.

Στη γενική σιωπή, χωρίς την παραμικρή κίνηση απόρριψης από την αναισθητοποιημένη κοινή γνώμη, αυτό είναι το φόντο των φώτων, των γηπέδων, της αχαλίνωτης πολυτέλειας που εκτίθεται ζωντανά στους θεατές  που είναι πεπεισμένοι ότι βλέπουν τον θρίαμβο της μιας ή της άλλης ποδοσφαιρικής επιλογής. Οι βαλίτσες με τα χρήματα που βρέθηκαν με τους ευρωβουλευτές και τους συνεργάτες τους δεν είναι τίποτα άλλο από τις δεκάρες (τα ψιλά) ενός συστήματος που – πέρα ​​από τη συγκεκριμένη δράση του Κατάρ και άλλων – καταδεικνύει ένα εντυπωσιακό σχέδιο υποταγής της Ευρώπης σε ξένα συμφέροντα και αξίες, στο οποίο οι άρχουσες τάξεις – οικονομικές και χρηματοπιστωτικές – και οι πολιτικοί μπάτλερς των εξουσιών συνεργάζονται ενεργά.

Κανένας σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα που λέμε ότι αγαπάμε τόσο πολύ, για την "ένταξη", μια άλλη μαγική λέξη της Δύσης, για το έργο των μαζών των καταραμένων της γης που δεν βρίσκουν – περιέργως – υπερασπιστές ή τουλάχιστον θαρραλέους διακινητές της αλήθειας. Μόνο χυδαία δουλοπρέπεια, πολύ καλά αμειβόμενη. Ούτε είναι πιο εντυπωσιακή η αδιαφορία των ευρωπαϊκών λαών, που εδώ και καιρό στερούνται ταυτότητας, αυτοσεβασμού και οποιασδήποτε άλλης αξίας εκτός από το χρήμα, την κατανάλωση, την πάση θυσία υπεράσπιση μιας ατομικής ευημερίας που παρακμάζει. Κλειδωμένοι στο σπίτι μπροστά στην οθόνη, χειροκροτούμε τον Μέσι και τον Μπαπέ, αγνοώντας το αίμα πάνω στο οποίο χτίστηκε το Κολοσσαίο των ΜΜΕ, του οποίου είμαστε παθητικοί θεατές.

Γιατί, στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη, στη Ντόχα ή αλλού, να μην μας συμπεριφέρονται σαν ανόητους υπηρέτες; Για το λαό, γιορτές, αλεύρι και αγχόνη, όπως απόκρυφο απόφθεγμα των βασιλιάδων των Βουρβόνων. Ζήτω η εθελοντική δουλεία που έγινε υποταγή, ζήτω οι βαλίτσες γεμάτες πετροδολάρια. Χαρούμενος, ο Τιτανικός πλησιάζει το παγόβουνο υπό τον ήχο της ορχήστρας και των ταμειακών μηχανών.

https://www-ereticamente-net.translate.goog/2022/12/qatar-calcio-soldi-corruzione-sottomissione-roberto-pecchioli.html?_x_tr_sl=it&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=wapp