Δεν υπήρχαν συνωμοσίες κουκουλοφόρων, αποτέλεσμα παρανοϊκών ψευδαισθήσεων, αλλά ξεκάθαρες πολιτικές, πολιτιστικές και μιντιακές επιχειρήσεις. Το Χόλιγουντ και η κοινωνία του θεάματος μάς διδάσκουν να αντέχουμε τη σκληρή πραγματικότητα (ιερή ανθεκτικότητα…) πείθοντας τους εαυτούς μας ότι είναι σε κάθε περίπτωση λιγότερο σκληρή από τα καταστροφικά σενάρια που εμφανίζονται στις οθόνες, αλλά τα γυμνά γεγονότα φέρουν το βάρος της διάψευσης.
Χάρη στο γεγονός ότι ο Έλον Μασκ επένδυσε 44 δισεκατομμύρια δολάρια από τις σκληρές αποταμιεύσεις του αγοράζοντας το Twitter, έχουμε επιβεβαίωση ότι το κοινωνικό δίκτυο του Twitter ελεγχόταν από φιλελεύθερους δισεκατομμυριούχους (οι ψεύτικοι φιλάνθρωποι συν η Silicon Valley συν τα μεγάλα οικογενειακά ιδρύματα: η κυρίαρχη φυλή των αρχών της χιλιετίας), σε συμφωνία με τους ηγέτες του αμερικανικού βαθέος κράτους και και τον θόλο της κομματικής αυτοκρατορίας, τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ, για να λογοκρίνουν τα tweets και να διαγράφουν ανεπιθύμητους λογαριασμούς, που έθιγαν ενοχλητικά ζητήματα για την ολιγαρχία. Ας σκεφτούμε την ηθική και οικονομική διαφθορά των Μπάιντεν, τους επικίνδυνους δεσμούς με απατεώνες κρυπτονομισμάτων, τις επικρίσεις κατά της διαχείρισης της πανδημίας, ξεκινώντας από τη γένεση του ιού, που πέρασαν εδώ και καιρό ως αστείο με νυχτερίδες.
Δεν επιτρεπόταν να συζητηθούν ο εγκλεισμός, τα λουκέτα και οι μάσκες. Το Βαθύ Κράτος υπάρχει και χρησιμοποιεί τους πράκτορες του για να παρακολουθεί τις δηλώσεις μας στα κοινωνικά δίκτυα. Twitter όχι μόνο: οι αποκαλύψεις εμπλέκουν σε μεγάλο βαθμό το Facebook, ή μάλλον το Meta, το νέο όνομα του πλάσματος του Ζούκερμπεργκ. Δεν θα αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι προοδευτικοί όλων των χωρών θά ενωθούν για να αποδοκιμάσουν την πνοή της ελευθερίας στο Twitter. Ο ιδανικός κόσμος τους ήταν πολύ όμορφος και πολύ ψεύτικος, στον οποίο μια χούφτα νεαροί άνδρες ικανοί να χειριστούν αλγόριθμους διώχνουν τους «εχθρούς», δηλαδή όλους αυτούς που σκέφτονται. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι επινόησαν το «έγκλημα μίσους», το έγκλημα της σκέψης που πρέπει να φορεθεί σε όσους δεν υποκύπτουν σε έναν συγκεκριμένο τρόπο να βλέπουν τον κόσμο. Η λογοκρισία στο Twitter χαλάρωσε και γαβγίζουν στο φεγγάρι, ουρλιάζοντας γιά ρητορική μίσους, δηλαδή για αμφιβολίες σχετικά με την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη, την αποτελεσματικότητα ορισμένων ενέσεων και την προοδευτική μοίρα της ανθρωπότητας μεταμφιεσμένη, με ψηφιακή ταυτότητα και μικροτσίπ.
Στις αρχές του Δεκέμβρη, του μήνα των μισητών Χριστουγέννων, ιδού, προς όφελος των Ευρωπαίων, άλλο ένα δώρο της Αλήθειας, μια θεά που κοιμάται πολύ καιρό. Ένα ισχυρό δίκτυο δωροδοκίας και διαφθοράς ανακαλύφθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ένα καταφύγιο τών λόμπι μιας ηπείρου που παραπαίει. Το εμιράτο του Κατάρ έχει πληρώσει εκατομμύρια σε μια συμμορία πολιτικών για να αγοράσει επιρροή, επαίνους και χειροκροτήματα. Μια αντιπρόεδρος του άχρηστου συνδικάτου του Στρασβούργου και των Βρυξελλών, η Ελληνίδα σοσιαλίστρια Εύα Καϊλή, ήταν στην πρώτη σειρά για να διασφαλίσει ότι το Κατάρ είναι ένας παράδεισος ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ο έπαινος άξιζε το βάρος της σε χρυσό, μάλιστα σε χαρτονομίσματα. Εχθροί των μετρητών για το λαό των βοδιών, αλλά κάτοχοι ολόκληρων βαλιτσών σκληρού πολύτιμου νομίσματος. Υποστηρικτές της λιτότητας, ενώ απολαμβάνουν μια ζωή πολυτέλειας, μεταξύ "αποκλειστικών" πληρωμένων διακοπών (η ένταξη είναι μια απάτη για τη χρήση των κορόιδων, πολυάριθμων μεταξύ των ψηφοφόρων τους) και ανθρωπιστικών ΜΚΟ που αποδείχθηκαν συλλέκτες χρημάτων, εξουσίας και καριέρας στη σκιά του βρώμικου χρήματος των δισεκατομμυριούχων, των κακοποιών κρατών και ποιος ξέρει ποιών άλλων. Οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί είναι προοδευτικοί, αλλά σύντομα θα αποκαλυφθεί η πλήρης διασταύρωση των ατασθαλιών. Μια πλοκή, προφανώς, που είχε στηθεί εδώ και πολύ καιρό από το Μαρόκο και ανατέθηκε στο Κατάρ κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ξεσπά η υπόθεση τής γοητευτικής Έλληνίδας βουλευτού, του Ιταλού toy boy της – σύνδεσμου ανάμεσα σε όμορους κόσμους που τους ενώνει όχι η πρόοδος, αλλά το χρήμα – και ντροπιάζεται και ο πρώην κομμουνιστής και συνδικαλιστής Panzeri. Προδότες του λαού, αλλά βασικά απλώς πιόνια σε ένα σύστημα σάπιο μέχρι το μεδούλι. Ο ρόλος των μαροκινών «υπηρεσιών» φαίνεται ξεκάθαρα. Είναι πολύ εύκολο να διεισδύσουν στην Ευρώπη, κρυμμένοι ανάμεσα σε εκατομμύρια λιγότερο ή περισσότερο νόμιμους μετανάστες. Ακόμη και οι «εθνοτικές» ταραχές που ξεσπούν με ανησυχητική συχνότητα στις ευρωπαϊκές πόλεις εμφανίζονται με διαφορετικό πρίσμα από τους συνωμοσιολόγους.
Από το 2022 γνωρίζουμε ότι η ανεξήγητη συμπεριφορά της Ευρώπης σε θέματα μετανάστευσης, οικονομικών, της οικονομίας, των πολιτικών επιλογών και των αξιών, είχε ένα κίνητρο τόσο παλιό όσο ο κόσμος: τη διαφθορά, το χρήμα ως ισχυρός ιππότης και παγκόσμιο κίνητρο. Η διακίνηση δώρων και δωροδοκιών γινόταν μέσω ΜΚΟ με τα κατάλληλα ονόματα για καλούς, ανεκτικούς και χωρίς αποκλεισμούς πολεμιστές: Καμία ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη και Αγώνας κατά της ατιμωρησίας (No Peace Without Justice και Fight Against Impunity). Αυτό που έχουν γίνει οι ΜΚΟ, έρχεται στο φως της δημοσιότητας, το no man's land και οι περιστρεφόμενες πόρτες της παγκόσμιας κυβέρνησης, μαζί με τον ρόλο των δισεκατομμυριούχων «φιλάνθρωπων» και των ιδρυμάτων τους. Ο συγγραφέας αυτών των σημειώσεων το εξήγησε σε ένα βιβλίο –Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοικτή Κοινωνία– κάποιας επιτυχίας, που αγνοήθηκε από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Τώρα έχουμε την εξήγηση πολλών κανονισμών και οδηγιών της ΕΕ, το κίνητρο ορισμένων κοινοβουλευτικών ψηφοφοριών, τον κρυφό λόγο και τα κρυφά κίνητρα για τις αποφάσεις και τις ψήφους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τελικά αποκαλύπτεται ο πραγματικός ρόλος των επιτρόπων και των αξιωματούχων (μια κάστα που κανείς δεν αναλαμβάνει να αποκαλύψει) ενάντια στα συμφέροντα του εκλογικού σώματος, των εθνών και της ίδιας της Ένωσης. Ανοιχτά σύνορα, ανεξήγητες εμπορικές συμφωνίες, εμμονή με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, παροπλισμός πυρηνικών σταθμών, εμπόδια στην απέλαση λαθρομεταναστών. Και στη συνέχεια κανονισμοί που γίνονται αμέσως νόμοι στα κράτη μέλη και εκδίδονται σε κλειστές αίθουσες προς το συμφέρον των εντολέων, των λόμπι και των ξένων κρατών - "τρίτων χωρών", όπως λένε στην ξύλινη γλώσσα της ΕΕ. Τώρα ξέρουμε γιατί, τουλάχιστον εν μέρει.
Ίσως θα έπρεπε να απαιτήσουμε τις αυστηρότερες ποινές για το έγκλημα της κατάχρησης της λαϊκής ευπιστίας, σε βάρος μελών, διευθυντών και στελεχών επιβολής του νόμου ενός συνεργού, συνωμότη πληροφοριακού συστήματος. Μερικές φορές, η αλήθεια ξεσπάει, παρόλο που πολλοί θα παραμείνουν τυφλοί και κουφοί. Σύμφωνα με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο Τύπος είναι ο εχθρός του λαού. Προφανώς: τον κατέχουν οι συνήθεις υπόπτοι και τα «μεγάλα» ΜΜΕ λένε ελάχιστα για τις αποκαλύψεις περί λογοκρισίας στο Twitter και την παρουσία πολιτικών κομισάριων του ολιγαρχικού συστήματος στις διευθυντικές τάξεις των κοινωνικών δικτύων.
Ομοίως, προσπαθούν να υποβαθμίσουν το χάσμα της διαφθοράς στην Ευρώπη, η κορυφή της οποίας αποκαλύφθηκε τις τελευταίες εβδομάδες. Ωστόσο, ο Αβραάμ Λίνκολν είχε δίκιο: μπορείς να λες ψέματα σε όλους για λίγο, σε κάποιους για πάντα (ειδικά σε εκείνους που τους αρέσει να μπερδεύουν τα όνειρα με την πραγματικότητα), αλλά δεν μπορείς να εξαπατάς τους πάντες για πάντα. Υπό αυτή την έννοια, η χρονιά που πεθαίνει ήταν σημαντική. Δεν είναι πλέον δυνατό να λέμε ψέματα για την προέλευση του ιού: τά fake news των νυχτερίδων δίνουν τη θέση τους σε αμφιβολίες σχετικά με τα ταξινομημένα εργαστήρια «κερδοφορίας» που εργάζονται για την ενίσχυση του ιού. Το κάνουν, διαβεβαιώνει το σύστημα, για να βρουν αντίδοτα. Είναι όλα για το καλό μας, λένε, αλλά ο τοίχος της ευπιστίας έχει τουλάχιστον ραγίσει. Δεν μπορούν πλέον να κρύψουν τις παρενέργειες των ενέσεων και το γεγονός ότι πρόκειται για γονιδιακούς ορούς και όχι για εμβόλια.
Αγωνίζονται όλο και περισσότερο να κρύψουν τη δικτατορική φύση του συστήματος (ήπια εξουσία με κατάχρηση της λαϊκής ευπιστίας) και τις γιγαντιαίες επιχειρήσεις της κοινωνικής και πολιτιστικής μηχανικής. Η κουλτούρα της ακύρωσης εκτίθεται στα μάτια εκείνων που έχουν αφαιρέσει τα μάτια. Σε ελεύθερες και προοδευτικές αγγλοσαξονικές χώρες, μπορεί κανείς να συλληφθεί, όπως συνέβη με έναν Ιρλανδό δάσκαλο, επειδή δεν ήθελε να προσφωνήσει έναν μαθητή «σε μετάβαση φύλου» ως άνδρα. Πέρασε περισσότερες από εκατό ημέρες στη φυλακή και αποφυλακίστηκε όχι επειδή οι κατηγορίες ήταν προφανώς ανύπαρκτες, αλλά επειδή η επανεκπαίδευση στη φυλακή απέτυχε. Ο θαρραλέος δάσκαλος στάθηκε στη θέση του, αρνούμενος να υποκύψει στο νέο ηθικό κράτος με τη μάσκα του φιλελεύθερου ελευθεριακού ή φιλελεύθερου μηδενιστή. Στην Αγγλία μια νεαρή γυναίκα καταγγέλθηκε επειδή τόλμησε να προσευχηθεί σιωπηλά (έτσι «εξομολογήθηκε») μπροστά σε μια κλινική εκτρώσεων. Η νέα ανεστραμμένη θρησκεία δεν ανέχεται τους άπιστους. Οι ενοχλητικοί φτωχοί έχουν κερδίσει ένα οριστικό δικαίωμα στον Καναδά: την ευθανασία. Οι προοδευτικοί και τα συνταξιοδοτικά ταμεία χαίρονται.
Η πολιτιστική διαγραφή είναι πλέον εμφανής και περνά λιγότερο απαρατήρητη. Είναι άλλο πράγμα να οργανώνεις την αντεπίθεση, αλλά το 2022 μας επέτρεψε να δούμε πιο καθαρά. Οι τοποθετήσεις προσωπικοτήτων όπως ο Carlo Freccero, ο Massimo Cacciari, ο Giorgio Agamben, ο Flavio Cuniberto έσκισαν το πέπλο της συνενοχής: αληθινοί διανοούμενοι, πολύ διαφορετικοί από τη μίζερη «ημι-καλλιεργημένη τάξη» για την οποία μίλησε ένας μεγάλος παραμελημένος, ο Costanzo Preve.
Κάποιοι αμφισβητούν το ατλαντικό και «δυτικό» δόγμα, την απαίσια γλυκανάλατη αφήγηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Λίγοι σκύβουν στην τραγωδία των πληθυσμών που εμπλέκονται: είναι σημαντικό να διαδοθεί το αντιρωσικό μίσος, ένα μεταμοντέρνο βερνίκι της παλιάς αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής για τη χρήση όσων ξεχνούν. Οι κατ' επάγγελμα ειρηνιστές έχουν βάλει τις μουχλιασμένες κουρτίνες του ουράνιου τόξου στο κελάρι. Κανείς δεν εργάζεται για τον τερματισμό των εχθροπραξιών: περισσότερα όπλα, όλο και περισσότερα, για να παρατείνει μια αγωνία που εξυπηρετεί μόνο τους κυρίους μας. Οι κυρώσεις βλάπτουν την Ευρώπη και όχι τη Μόσχα, το φυσικό αέριο κοστίζει περισσότερο λόγω στρατηγικών ενεργειακών επιλογών δυτικών ολιγαρχιών γνωστών εδώ και χρόνια, όχι επειδή ο μαζοχιστής (και τρελός, και σαδιστής και σκληρός) Πούτιν βομβαρδίζει τον αγωγό του και θέλει να κατακτήσει την Ευρώπη.
Η χρονιά που πεθαίνει μας δίνει μια άλλη αλήθεια: η Άνγκελα Μέρκελ, ειλικρινής επειδή ήταν εκτός παιχνιδιού, παραδέχτηκε ότι ο μοναδικός σκοπός των συμφωνιών του Μινσκ που επέβαλαν την ανακωχή (εκεχειρία) που δεν τηρήθηκε ποτέ στον πρώτο πόλεμο στο Ντονμπάς είχε μόνο σκοπό να επιτρέψει στό ουκρανικό καθεστώς να αναδιοργανωθεί. Μια κυβέρνηση που απαγορεύει τη ρωσική γλώσσα, τη μητρική γλώσσα εκατομμυρίων πολιτών της, διαλύει τα κόμματα της αντιπολίτευσης, φυλακίζει τους ηγέτες τους και διώκει την αδέσμευτη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.
Ο μόνος κερδισμένος είναι η Αμερική, η οποία ενισχύει τον σιδερένιο έλεγχο των ευρωπαϊκών αποικιών και μπορεί να πουλήσει το αέριο από σχιστόλιθο, καταστροφικό για το περιβάλλον, σε υψηλό τίμημα, προς μεγάλη απογοήτευση της Γκρέτα και των οπαδών της. Άλλα ψέματα καταρρέουν μετά από δεκαετίες. Κάποιος βάζει φωτιά ακόμα και στα Βαλκάνια: το καζάνι στο Κοσσυφοπέδιο βράζει. Θυμάστε τη γενοκτονία κατά των Αλβανών για την οποία μιλούσε η δυτική προπαγάνδα πριν από είκοσι χρόνια; Αντεστραμμένη αλήθεια: τελείωσε με την εκδίωξη μεγάλου μέρους της σερβικής μειονότητας από το Κοσσυφοπέδιο και την ίδρυση ενός de facto αλβανικού κράτους ουσιαστικά κατεχόμενου (ή «προστατευόμενου») από το ΝΑΤΟ, ένα σταυροδρόμιγια κάθε είδους λαθρεμπόριο, σήμερα ιδανικό εφαλτήριο για να ανοίξει ένα άλλο μέτωπο στην Ευρώπη.
Μια άλλη μάσκα πέφτει, πέφτει πάνω από τα μάτια των Ευρωπαίων που θέλουν να φύγουν από την ιστορία μετά τις τραγωδίες του εικοστού αιώνα (και του δέκατου ένατου αιώνα, που διέλυσε αυτοκρατορίες και εξύψωσε τους εθνικισμούς). Η ιστορία, αφού βγήκε από την πόρτα, επιστρέφει από το παράθυρο με έναν πόλεμο που δεν θέλουν οι λαοί, αλλά οι ελίτ. Οι κατηγορίες γπερί συνωμοσίας και παράνοιας πέφτουν στη γελοιότητα. Δυστυχώς, θα ήθελε κανείς να πει. Θα ήταν καλύτερα να κάναμε λάθος και να μην ζούσαμε στην κόλαση του «ήπιου» ολοκληρωτισμού, στον οποίο λαοί που δεν γνωρίζουν και ανυποψίαστοι –ως άλλοι Candlewick– οδηγούνται από τον Coachman –το επίσημο ψέμα– στη χώρα των παιχνιδιών. Το αποτέλεσμα είναι αυτό των περιπετειών του Πινόκιο: ένα σύντομο γλέντι, μετά το οποίο τα θύματα, μεταμορφωμένα σε γαϊδούρια, πωλούνται σε πανηγύρια.
Το 2022 μας έφερε μερικές δυσάρεστες αλήθειες. Θα δούμε αν οι λαοί θα μπορέσουν να τις υποδεχθούν ή αν θα επιμείνουν στο ρόλο των παθητικών και κυρίως χειροκροτητών θεατών. Για εμάς τους απαίσιους αντιφρονούντες, ισχύει το τέλος του έργου του Λούτσιο Ντάλα "Η χρονιά που έρχεται": «η χρονιά που έρχεται θα περάσει σε ένα χρόνο. Ετοιμάζομαι, αυτά είναι τα νέα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου