Η πανδημία, το εμβόλιο και το νέο μνημόνιο

 

Οι επιδημίες, πολύ περισσότερο οι πανδημίες, προέκυπταν ανέκαθεν από τα περαιτέρω πολιτιστικά επιτεύγματα – όπως από τη δημιουργία οικισμών με υψηλή πυκνότητα υπό τη μορφή πόλεων, καθώς επίσης από τη μεγαλύτερη κινητικότητα των ανθρώπων. Μαζικά θανατηφόρες δε γίνονταν συνήθως όταν η κουλτούρα της διαβίωσης των ανθρώπων, ιδιαίτερα η υγιεινή, δεν συμβάδιζαν με την αύξηση του πληθυσμού – καθώς επίσης με την πρόοδο στην κινητικότητα και στο εμπόριο. Στα πλαίσια αυτά, όταν ακούμε από τους πολιτικούς ότι προέχει η υγεία των ανθρώπων από την οικονομία, απλά απογοητευόμαστε – αφού από την οικονομία, από την ορθολογική διαχείριση των εθνικών πόρων και από τη σωστή αναδιανομή των εισοδημάτων, εξαρτάται η υγεία. Ούτε από τις μάσκες, ούτε από τα εμβόλια – όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Με απλά λόγια, είναι πάντοτε καλύτερα να επιδιώκει κανείς μία υγιεινή διαβίωση που απαιτεί μεταξύ άλλων χρήματα, παρά να αναζητάει συνεχώς θαυματουργά χάπια προστασίας από τις ασθένειες. Εκτός αυτού, όταν ακούμε τον υπουργό οικονομικών να δηλώνει πως υπάρχουν χρήματα για να στηριχθεί ένα νέο κλείδωμα της οικονομίας, ανησυχούμε αφού το προαναγγέλλει – έχοντας προφανώς άγνοια της τεράστιας καταστροφής που προκάλεσε το προηγούμενο (δίδυμα ελλείμματα και δίδυμα υπέρογκα χρέη) στην Ελλάδα. Ακόμη χειρότερα, όταν ο αναπληρωτής υφυπουργός οικονομικών δηλώνει ταυτόχρονα πως τα σημερινά μέτρα θα είναι οι μελλοντικοί φόροι, η ανησυχία μας πολλαπλασιάζεται – επειδή (α) σημαίνει πως τα προηγούμενα δεν απέδωσαν, κάτι που γνωρίζουμε όλοι, οπότε ήταν λανθασμένα ενώ (β) προαναγγέλλει ένα νέο μνημόνιο.  

Άποψη

Όποιος τάσσεται εναντίον της υποχρεωτικότητας της μάσκας ή του εμβολίου για την πανδημία, ακόμη και τεκμηριωμένα, χαρακτηρίζεται αυτόματα ακραίος, περιθωριακός, γραφικός στην Ελλάδα – άρα χαρακτηρίζονται ανάλογα όλοι αυτοί οι Βέλγοι γιατροί και επαγγελματίες του κλάδου της υγείας που υπέγραψαν την ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας, λέγοντας πως η θεραπεία δεν μπορεί να είναι χειρότερη από το πρόβλημα και ζητώντας την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, καθώς επίσης των πολιτικών ελευθεριών στη χώρα τους (πηγή).

Εν τούτοις, όπως προκύπτει από τις αναφορές πλήθους επιστημόνων που δεν έχουν προσωπικό όφελος από την πανδημία, οικονομικής ή άλλης φύσεως, οι προοπτικές για την εξάλειψη του Covid 19 μέσω εμβολιασμού είναι αμελητέες – ενώ ο κίνδυνος πρόκλησης ζημιών στην υγεία των ανθρώπων, το ρίσκο από τις δοκιμές και εγκρίσεις προτύπων εμβολίων υπό την πίεση του χρόνου και της υποχρέωσης επιτυχίας, αυξάνεται ανυπολόγιστα.

Από την άλλη πλευρά, μία πολιτική που βασίζεται κυρίως σε ένα εμβόλιο, δεν διατρέχει μόνο τον κίνδυνο αποτυχίας – αφού κινητοποιούνται δεκάδες δις €, τα ικανότερα επιστημονικά ταλέντα, καθώς επίσης εργαστηριακές και παραγωγικές ικανότητες, για εμβόλια αμφισβητήσιμης αποτελεσματικότητας, εναντίον μίας ασθένειας με σχετικά χαμηλή θνησιμότητα. Το γεγονός αυτό είναι απαράδεκτο, ανήθικο καλύτερα, όταν εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από υποσιτισμό, από φυματίωση και ελονοσία στις μη βιομηχανικές χώρες – τραγωδίες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, εάν βελτιώνονταν οι συνθήκες διαβίωσης τους.

Κάτι ανάλογο ισχύει βέβαια και για τα αδύναμα εισοδηματικά στρώματα των ανεπτυγμένων χωρών, αφού είναι εκτεθειμένα σε ένα ευρύ φάσμα μολυσματικών ασθενειών – ενώ τα κέντρα μόλυνσης από τον Covid 19 τεκμηριώνουν με σαφήνεια πως οι ανθυγιεινές, ανεπαρκείς και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, καθώς επίσης εργασίας, ευθύνονται κυρίως για την εμφάνιση τους. Η φτώχεια πάντως δεν αυξάνει μόνο τον κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό αλλά, επί πλέον, την πιθανότητα θανάτου – γνωρίζοντας πως η θνησιμότητα της νόσου στο κάτω δεκατημόριο της εισοδηματικής κλίμακας, είναι κατά 1,8 μεγαλύτερη από ότι στο ανώτατο δεκατημόριο (πηγή).

Περαιτέρω, η επικέντρωση στα προγράμματα εμβολίων και η ψευδαίσθηση μίας καθολικής ανοσίας που δήθεν θα επιτευχθεί, οφείλεται στο ότι έχει θεωρηθεί, με βάση τις οδηγίες του Bill Gates (η πρώτη σύγχρονη πανδημία, πηγή), ως ο μοναδικός τρόπος άρσης όλων των περιορισμών – ειδικά του καταστροφικού κλειδώματος των οικονομιών για τις φτωχότερες κοινωνικές ομάδες. Εν προκειμένω, μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς ως μία αυτοσχέδια παγίδα – επίσης όμως ως πρόσχημα για μία ατελείωτη διεύρυνση των περιορισμών στα ανθρώπινα δικαιώματα και στη στέρηση των ατομικών ελευθεριών.

Η εμμονή αυτή με τη λύση του εμβολιασμού τρομάζει, όταν εμφανίζονται στα ΜΜΕ αναφορές, όπως η παρακάτω: «Ο παγκόσμιος αγώνας ταχύτητας για τη θεραπεία του Covid 19. Όποιος ανακαλύψει το εμβόλιο πρώτος, θα υπαγορεύει τη νέα τάξη πραγμάτων» (πηγή). Με τον τρόπο αυτό που δεν χρησιμοποιούν τυχαία τα γερμανικά ΜΜΕ, μετατρέπεται ένα ενδεχόμενο δευτερεύουσας σημασίας, όπως το εμβόλιο, σε ένα παγκόσμιο όπλο τεράστιας στρατηγικής σπουδαιότητας – τεκμηριώνοντας πως έχει υιοθετηθεί μία εξαιρετικά αμφισβητήσιμη πολιτική.

Στα πλαίσια αυτά, όποιος συμμετέχει ανεπιφύλακτα σε ένα εγχείρημα που δεν δίνει σημασία στις βασικές κοινωνικές και ιατρικές πτυχές, προς όφελος εξαιρετικά ακριβών βίο-ιατρικών και τεχνοκρατικών πειραμάτων με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, καθώς επίσης με σοβαρές επιπτώσεις για την υγεία και το Κράτος Δικαίου, κάνει μεγάλο λάθος – δίνοντας παράλληλα τροφή στις θεωρίες συνωμοσίας, παρά το ότι πιστεύει ότι τις καταπολεμάει.

Επίλογος

Κλείνοντας, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως οι επιδημίες, πολύ περισσότερο οι πανδημίες, προέκυπταν ανέκαθεν από τα περαιτέρω πολιτιστικά επιτεύγματα – όπως από τη δημιουργία οικισμών με υψηλή πυκνότητα υπό τη μορφή πόλεων, καθώς επίσης από τη μεγαλύτερη κινητικότητα των ανθρώπων. Μαζικά θανατηφόρες δε γίνονταν συνήθως όταν η κουλτούρα της διαβίωσης των ανθρώπων, ιδιαίτερα η υγιεινή, δεν συμβάδιζαν με την αύξηση του πληθυσμού – καθώς επίσης με την πρόοδο στην κινητικότητα και στο εμπόριο.

Στα πλαίσια αυτά, όταν ακούμε από τους πολιτικούς ότι προέχει η υγεία των ανθρώπων από την οικονομία, απλά απογοητευόμαστε – αφού από την οικονομία, από την ορθολογική διαχείριση των εθνικών πόρων και από τη σωστή αναδιανομή των εισοδημάτων, εξαρτάται η υγεία. Ούτε από τις μάσκες, ούτε από τα εμβόλια – όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Με απλά λόγια, είναι πάντοτε καλύτερα να επιδιώκει κανείς μία υγιεινή διαβίωση που απαιτεί μεταξύ άλλων χρήματα, παρά να αναζητάει συνεχώς θαυματουργά χάπια προστασίας από τις ασθένειες.

Εκτός αυτού, όταν ακούμε τον υπουργό οικονομικών να δηλώνει πως υπάρχουν χρήματα για να στηριχθεί ένα νέο κλείδωμα της οικονομίας, ανησυχούμε αφού το προαναγγέλλει – έχοντας προφανώς άγνοια της τεράστιας καταστροφής που προκάλεσε το προηγούμενο (δίδυμα ελλείμματα και δίδυμα υπέρογκα χρέη) στην Ελλάδα.

Ακόμη χειρότερα, όταν ο αναπληρωτής υφυπουργός οικονομικών δηλώνει ταυτόχρονα πως τα σημερινά μέτρα θα είναι οι μελλοντικοί φόροι, η ανησυχία μας πολλαπλασιάζεται – επειδή (α) σημαίνει πως τα προηγούμενα δεν απέδωσαν, κάτι που γνωρίζουμε όλοι, οπότε ήταν λανθασμένα ενώ (β) προαναγγέλλει ένα νέο μνημόνιο.

Οι έρευνες, εδώ και έναν πλέον χρόνο, έχουν στραφεί στην άποψη της «σκευωρίας», με αποκορύφωμα τη δίωξη της Εισαγγελέα Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη, για «κατάχρηση εξουσίας» κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης. Η Εξεταστική Επιτροπή που στήθηκε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχώρησε σε μια σειρά αμφιλεγόμενων, στην καλύτερη, επιλογών, με τη βοήθεια των βουλευτών του ΚΙΝΑΛ, αλλά και σε...

Είναι ξεκάθαρα αυτά που απαιτούνται άμεσα για να αλλάξουμε σελίδα από την πλευρά του κράτους. Πριν από όλα, είναι καλύτερα να ξεχάσουν οι δανειστές τα 95 δις € που έχουν μετατεθεί για μετά το 2032, με αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας – εναλλακτικά να πληρώσει η Γερμανία τα 300 δις € περίπου που μας οφείλει, ενώ οι κυβερνήσεις μας πρέπει να πάψουν να είναι υποχείρια της...

Όταν οι πολιτικοί μετατρέπονται σε φθηνούς μικροπωλητές, προσπαθώντας να εκμεταλλευθούν ψηφοθηρικά τους Πολίτες που αγαπούν την πατρίδα τους, που πιστεύουν στην Ορθοδοξία, που υποφέρουν από τα οικονομικά, από τα εθνικά, από τα υγειονομικά και από τα μεταναστευτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ή από οτιδήποτε άλλο, τότε πραγματικά δεν υπάρχει λύση για τη χώρα μας. Βέβαια, υπάρχει ένας...

από Βασίλης Βιλιάρδος23 Σεπτεμβρίου 2020

https://analyst.gr/2020/09/23/i-pandimia-to-emvolio-kai-to-neo-mnimonio/