Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος μας αφηγείται το ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο για τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή το εμβληματικότερο, ίσως, δράμα της αρχαίας γραμματείας που ανήκει στο Θηβαϊκό κύκλο και σύμφωνα με τις πηγές διδάχθηκε για πρώτη φορά το 425 π.Χ. εν μέσω του Πελοποννησιακού πολέμου και του λοιμού που είχε αποδεκατίσει το λαό της Αθήνας. Μας αποκωδικοποιεί τον μύθο του, την υπόθεση του έργου και αναλύει με τρόπο απλό και μεστό τις μοναδικές και πανανθρώπινες διαστάσεις του ήρωα και των συμπρωταγωνιστών του τονίζοντας ότι στο επίκεντρο της προβληματικής του έργου τίθεται το άτομο σε σχέση με την προσωπική του ελευθερία, την εξουσία, την κοινωνία και τη θεϊκή βούληση.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο εικαστικό εργαστήρι της ARTe τον Ιούνιο του 2019.
3 σχόλια:
"Είδε μονάχα όταν τυφλώθηκε" (ο Οιδίπους)... 'Οταν έπαυσε δηλ. να πιστεύη ότι έβλεπε... (Ο σκοτισμένος νους...) - Νομίζω ότι ο κ. Γεωργουσόπουλος, περιδιαβάζοντας εδώ κι εκεί, αφήνει πολλά πράγματα στο σκοτάδι...
Νομίζω φίλε ότι η επίγνωση έχει σχέση μέ τόν μάντη Κάλχα ο οποίος τυφλώθηκε όταν είδε τό μυστικό τής φύσης, τόν ιερό καί άβατο τόπο τήε θεάς Αρτεμης.Διότι ο Οιδίπους νίκησε τήν φύση, όπως η σημερινή φυσική καί διέλυσε τούς ιερούς θεσμούς οι οποίοι συντρεχουν τόν κατά φύσιν βίο τών ανθρώπων.Ο αιώνιος πειρασμός τής εξουσίας νά υπερβεί τά ανθρώπινα.Οπως σήμερα. Πού παραβιάζονται οι όροι, τά όρια τής φύσεως, όπως τά παραβίασαν οι Αθηναίοι. Καί τό πλήρωσαν. Καί οι πρωτοι έσονται έσχατοι.
Ο νούς είναι ο Πατήρ τόν οποίο σκότωσε καί δημιούργησε τό μητρικό, οιδιπόδειο σύμπλεγμα τό οποίο κυριαρχεί στόν πολιτισμό πού ζούμε, σάν κοινωνία χωρίς πατέρα. Ακόμη καί η εκκλησία βαπτίστηκε μητέρα εκκλησία. Παρατήρησε ότι η τραγωδία είναι γεμάτη γυναικείους χαρακτήρες, παρότι οι γυναίκες δέν λάμβαναν μέρος στήν πολιτική καί ο αρχαίος άνθρωπος ήταν ζώο πολιτικό. Διότι κυριαρχούσε, όπως καί σήμερα, η Μητριαρχία. Ο Κύριος άλλαξε τήν ιστορία τοποθετώντας στά ανθρώπινα τόν πατέρα. Σήμερα καταργήθηκε η επιστροφή καί κυριάρχησε η οπισθοδρομηση. Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός είχε πεί ο Σεφέρης αλλά δέν αποφάσισε νά τό φέρει στήν επιφάνεια. Η ψυχή γεννητή αγέννητος νούς κατά τήν δύναμιν αυτης τήν ορίζει ο Αγιος Μάξιμος, Σήμερα ζούμε χωρίς ψυχή, μέ τά κατώτερα στοιχεία τής ψυχής τά οποία είναι ενωμένα μέ τό σώμα, στοιχειωμένα μέρη φυλακισμένα στήν επιθυμία, τά οποία επηρεάζονται από τό κοινωνικό περιβάλλον, ντυμένα δικαιώματα, τά οποία ονομάστηκαν ανιμους καί άνιμα. Είναι μηχανές προβολής καί στήν κωμικοτραγική σκηνή πού παίζουμε τό θέατρό μας, οι άντρες ντύνονται γυναίκες καί οι γυναίκες άντρες.
Δημοσίευση σχολίου