Αββάς Ποιμήν. Σχέδιο Ράλλη Κοψίδη από Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ο αββάς Ποιμήν είπε για τον αββά Ιωάννη τον Κολοβό, ότι παρακάλεσε το Θεό και έφυγαν από πάνω του τα πάθη, κι έτσι ησύχασε. Πήγε λοιπόν σ’ ένα γέροντα και του είπε:
– Βλέπω τον εαυτό μου να αναπαύεται (ψυχικά) και να μην έχει κανένα πόλεμο.
Και ο γέροντας του λέει:
– Πήγαινε και παρακάλεσε το Θεό να σου έρθει πάλι ο πόλεμος, γιατί με τους πολέμους προκόβει η ψυχή.
Παρακάλεσε λοιπόν το Θεό ο αββάς Ιωάννης να ξαναγυρίσει ο πόλεμος, και ποτέ πια δεν προσευχήθηκε να του φύγει, αλλά έλεγε: «Κύριε, δώσε μου υπομονή στους πολέμους».
***
Ο αββάς Ποιμήν είπε:
– Αν ένας άνθρωπος κατηγορεί (σε όλα) τον εαυτό του, τότε θα έχει καρτερικότητα σε κάθε περίσταση.
***
Ο ίδιος αββάς είπε, πως, αν ένας άνθρωπος φτάσει στο μέτρο του αποστολικού ρητού, που λέει «πάντα, καθαρά τοις καθαροίς» (Τίτ. 1:15), βλέπει τον εαυτό του χειρότερο απ’ όλα τα κτίσματα.
***
Τον ρωτάει λοιπόν κάποιος αδελφός:
– Και πως είναι δυνατόν να θεωρήσω τον εαυτό μου χειρότερο κι από έναν φονιά;
– Αν ο άνθρωπος φτάσει στο μέτρο αυτού του ρητού, απάντησε ο γέροντας, κι όταν δει άνθρωπο να σκοτώνει, λέει: «Αυτός μόνο την αμαρτία τούτη έκανε εγώ όμως καθημερινά σκοτώνω».
Ο αδελφός εκείνος έκανε την ίδια ερώτηση και στον αββά Ανούβ, μεταφέροντάς του και αυτό που είπε ο αββάς Ποιμήν.
Και του λέει ο αββάς Ανούβ:
– Καλά σου είπε. Έτσι είναι. Γιατί αν ένας άνθρωπος φτάσει στο μέτρο του ρητού αυτού και δει τα σφάλματα του αδελφού του, κατορθώνει με τη δύναμη της αρετής του να τα καταπιεί.
– Και ποια είναι αυτή η αρετή του; ρώτησε ο αδελφός.
– Η αυτομεψία, απάντησε ο γέροντας. Γιατί όποιος τα βάζει με τον εαυτό του, δικαιώνει τον πλησίον του. Και δει τα ελαττώματα του πλησίον. Και αυτή η αρετή κρύβει τα ελαττώματα του πλησίον.
Από το βιβλίο, «Μικρός Ευεργετινός», έκδοση Ιερά Μονή Παρακλήτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου