Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΡΙΟΥ

Η ΦΙΛΟΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΡΑΜΦΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ο κ. Ράμφος παρέδωσε στους ακροατές του την δεύτερη διάλεξή του, σχετική με το νόημα της Φιλοκαλίας σ’ έναν σύγχρονο κόσμο. Γίνεται ξεκάθαρο πως ο κ. Ράμφος αγνοεί την Εκκλησιαστική παράδοση, οι λίγες γνώσεις που διαθέτει προέρχονται από διαβάσματα Δυτικής Βιβλιογραφίας, και επίσης πως, βασικώς, δεν πιστεύει! Οι πεποιθήσεις του στηρίζονται στον Διαφωτισμό του Kant και του Κασσίρερ. Φαίνεται επίσης ξεκάθαρο πως ο σκοπός του, όπως και στο Μυστικό του Ιησού, είναι να αμφισβητήσει και να διαγράψει την θεότητα του Κυρίου. Φιλοσοφικά ανήκει στην μεγάλη ομάδα των μοντέρνων διανοουμένων οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν τον νόμο τής μή-αντιφάσεως της αρχαίας Διαλεκτικής και στην θέση της εργάζονται με την εσωτερική (τους) λογική. Φυσικά παρουσιάζουν τεράστια Χάσματα, τα οποία είτε δεν καταλαβαίνουν, είτε προσπαθούν να τα καλύψουν με το νέο φάρμακο αθανασίας που έχει κατασκευάσει η Δύση, την Ιστορία!

Ένα παράδειγμα μας φτάνει: Η θέωση, λέει, είναι ο συντονισμός της θελήσεως του ανθρώπου με το θέλημα του θεού! Ένα ρεαλιστικό αίτημα! Για τον σκοπό αυτό εξοβελίζεται η Φαντασία.

Στην Αναγέννηση αντιθέτως ισχυρίζεται ο κ. Ράμφος η Φαντασία είναι η κυρίαρχη λειτουργία του ανθρώπου διότι έχει να κάνει με την επιβεβαίωση της ανθρώπινης θεογνωστικής δυνατότητος! Δηλαδή με «Βυζαντινούς» όρους, αναζητάται ο συντονισμός του θελήματος του θεού με την θέληση του ανθρώπου.

Αυτή είναι η εξέλιξη του Δυτικού πολιτισμού, η οποία ονομάζεται στην Εκκλησιαστική γλώσσα, Αντίχριστος.

Η πρόθεσίς του, η προαίρεσίς του όπως λέγεται επίσης, φαίνεται και από την ερμηνεία των λόγων των όντων. Λέει λοιπόν πως το δεύτερο επίπεδο της οδού προς την θέωση είναι η Γνώση των όντων, σύμφωνα με τον Ευάγριο. Δηλαδή η Γνώση της θέσεώς τους στην οικονομία της Δημιουργίας. Αυτή η Γνώση είναι η γνώση των λόγων των όντων. Εκτός του ότι αυτή η Γνώση είναι η Μεταφυσική απορροή των όντων του Πλωτίνου από το Ένα, ο κ. Ράμφος καταργεί την οικονομία της Σωτηρίας, χάριν μιας αρμονίας, λόγω Γνώσεως, με την Δημιουργία! Θέωση όμως τώρα είναι η Γνώση του θεού, με την οποία επιτυγχάνει τον συντονισμό του θελήματος του ανθρώπου με του θεού. Και την Γνώση επομένως της θέσεώς του στην οικονομία της Δημιουργίας; Το πρωτείο του;

Σημασία έχει να σωθεί ο κόσμος τούτος, λοιπόν, στον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να κερδίσει την αξιοπρέπειά του.

Από τα ασκητικά του Ευάγριου χάνεται η υπερηφάνεια! Διότι δεν μπορεί να δεχθεί ο κ. Ράμφος την ύπαρξη, την πραγματικότητα του Εωσφόρου και των δαιμόνων. «Οι λογισμοί πηγάζουν μόνον από την αιχμαλωσία στα αισθητήρια». Ο Νόμος του Μωϋσέως όμως που δίδαξε στους ανθρώπους την αιτία της δουλειάς τους, λέει να μην επιθυμήσεις τα αγαθά του άλλου, την γυναίκα του άλλου! Δεν λέει να αρνηθείς το ωραίο ή το μερικό, την αυτοβεβαίωση! Λέει του άλλου! Εξηγώντας την ύπαρξη των δαιμόνων στην Ασκητική γραμματεία, μας πληροφορεί ο κ. Ράμφος πως στην Αρχαιότητα οι δαίμονες ήταν αγαθοί και βοηθοί του ανθρώπου, ενώ οι Ασκητές επηρεάστηκαν από την δαιμονολογία της Βίβλου και τους είδαν σαν εχθρούς. Η αλήθεια όμως είναι πως προσπαθώντας να εφαρμόσουν τον ΝΟΜΟ οι Εβραίοι, άρχισαν να ξεφεύγουν από τις επιρροές αυτές και προκάλεσαν την αντίδρασή τους. Ενώ μετά την Ανάσταση του Κυρίου οι δαίμονες νικημένοι μίσησαν τον άνθρωπο, έγιναν ανθρωποκτόνοι.

Όλη η σπουδή του Ευάγριου και επομένως όλης της Χριστιανικής Ασκητικής η οποία ακολούθησε τα βήματά του (στην φαντασίωση του Ράμφου ο Ευάγριος υπήρξε ο Δάσκαλος όλων, παίρνοντας την θέση και του αληθινού Διδασκάλου. Φυσικό και επόμενο για έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει στον Θεό και επομένως στο Άγιο Πνεύμα), όλη η σπουδή λοιπόν είναι να αποκοπεί ο Νους από το σώμα! Να νεκρωθεί το σώμα με την άσκηση και να προσφέρει στον Νου την απάθεια. Με την βοήθεια της οποίας ο Νους κατορθώνει την καθαρότητά του, την κένωσή του! Ο Νους ελευθερώνεται όταν αδειάζει από τις σκέψεις. Σ’ αυτό το σημείο μπορούμε να αναρωτηθούμε! Εφόσον το άδειασμα του σώματος από τα πάθη το ονομάζουμε νέκρωση του σώματος, γιατί το άδειασμα του Νου από τις σκέψεις δεν το ονομάζουμε με την σειρά του νέκρωση του Νου;

Κατά τα άλλα είναι μια ευχάριστη διάλεξη η οποία φωτίζει πολλές πλευρές του μοντέρνου πνεύματος της εποχής μας, διότι από τον Ευάγριο υπάρχουν ελάχιστα πράγματα. Γίνεται όμως ξεκάθαρο σ’ αυτό το σημείο πως το μοντέρνο πνεύμα της ανθρωπότητος είναι Ινδουιστικό, και γι’ αυτό όλες οι ερμηνείες οδηγούν προς το Νιρβάνα.

Εδώ θα σταματήσουμε το σχόλιό μας διότι ο κ. Ράμφος υποσχέθηκε να μιλήσει στην συνέχεια για το Φως. Και θα τον περιμένουμε! Πιστοί πάντοτε στην εναντίωσή μας σε όσους αρνούνται κάτι που αγνοούν παντελώς.

Γιάννης Πατρῶζος
 
Αμέθυστος