Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΥ

+                                   
Σε αυτά τα μοναδικά video του BBC, μπορούμε να δούμε με ενάργεια τις συνέπειες για τον άνθρωπο και τον τρόπο ζωής του, τον πολιτισμό, της αποδοχής των λογισμών σαν περιέχομενα του ΕΓΩ μας, σαν την ταυτότητα μας. Θα βρούμε τον σύγχρονο άνθρωπο, έναν θλιβερό μαζάνθρωπο, χάριν του οποίου οι σύγχρονοι διανοούμενοι θυσιάζουν κάτι που αγνοούν, την παραδοσή μας. H οποία απέβαλλε τούς λογισμούς.

Τα video υπάρχουν στο blog sapfiros η διεύθυνση του οποίου υπάρχει πιο κάτω.


Ο ανιψιός του Φρόιντ Έντουαρντ Μπερνέζ, αν και είναι σχεδόν άγνωστος σήμερα, η επιρροή του στην ιστορία του 20 αιώνα υπήρξε τόσο μεγάλη όσο και του διάσημου θείου του. Ο Μπερνέζ χρησιμοποίησε πρώτος τις ιδέες του Φρόιντ σχετικά με τον ανθρώπινο νου για την χειραγώγηση της μάζας. Έμαθε στις αμερικανικές εταιρείες για πρώτη φορά πώς να πείσουν τους ανθρώπους να επιθυμούν πράγματα που δεν χρειάζονται, συνδέοντας τα προϊόντα μαζικής παραγωγής με τις υποσυνείδητες επιθυμίες. Έτσι γεννήθηκε μια νέα πολιτική ιδέα για τον έλεγχο των μαζών. Όταν ικανοποιούνται οι υποσυνείδητες επιθυμίες τους οι άνθρωποι γίνονται ευτυχισμένοι και πειθήνιοι.

http://sapfiros.blogspot.com/2010/05/video_02.html#more
 
Καλή υπομονή.       

Αμέθυστος

Σχολιο αναγνώστου :

Αν δούμε την λέξη άτομο στην αρχική της σημασία, είναι αυτό που δεν τέμνεται άλλο. Δεν κόβεται, δεν μοιράζεται.

Και αν δούμε τον λογισμό σαν την ουσία του σύγχρονου ανθρώπου, τότε η λέξη άτομο μας περιγράφει κυριολεκτικά αυτό που προέκυψε. Κόψε τον νου, κόψε την καρδιά, κόψε την ψυχή, τι άλλο έμεινε να κόψεις;! Τίποτα, και έτσι έμεινε το άτομο με τον λογισμό του(7 ή 8 είναι οι κύριοι, διαλέγεις και παιρνεις).

Επειδή αυτό το άτομο έχει ως πυξίδα την ηδονή(αφού όλα τα άλλα λείπουν) είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως.

Και έτσι, ενώ οι Πατέρες έλεγαν: και γυναίκα ου γινώσκω και παρθένος ουκ ειμί, τα σημερινά άτομα το παίζουν παρθένες. Δεν θέλουν να ξέρουν. Γνωρίζουν όμως πολύ καλά πως δεν είναι. Αλλά τι να κάνουμε, η λογοκρισία της κοινωνίας μας επιβάλλει να το παίζουμε παρθένες. Και έτσι (σήμερα, αν ζούσε) η γυναίκα του Καίσσαρος, δεν πρέπει απλά να φαίνεται τίμια, αλλά και να το πιστεύει η ίδια ακράδαντα. Αν είναι ή αν δεν είναι, ποιος νοιάζεται;


                                                                                  

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αν δούμε την λέξη άτομο στην αρχική της σημασία, είναι αυτό που δεν τέμνεται άλλο. Δεν κόβεται, δεν μοιράζεται.
Και αν δούμε τον λογισμό σαν την ουσία του σύγχρονου ανθρώπου, τότε η λέξη άτομο μας περιγράφει κυριολεκτικά αυτό που προέκυψε. Κόψε τον νου, κόψε την καρδιά, κόψε την ψυχή, τι άλλο έμεινε να κόψεις;! Τίποτα, και έτσι έμεινε το άτομο με τον λογισμό του(7 ή 8 είναι οι κύριοι, διαλέγεις και παιρνεις).
Επειδή αυτό το άτομο έχει ως πυξίδα την ηδονή(αφού όλα τα άλλα λείπουν) είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως.
Και έτσι, ενώ οι Πατέρες έλεγαν: και γυναίκα ου γινώσκω και παρθένος ουκ ειμί, τα σημερινά άτομα το παίζουν παρθένες. Δεν θέλουν να ξέρουν. Γνωρίζουν όμως πολύ καλά πως δεν είναι. Αλλά τι να κάνουμε, η λογοκρισία της κοινωνίας μας επιβάλλει να το παίζουμε παρθένες. Και έτσι (σήμερα, αν ζούσε)η γυναίκα του Καίσσαρος, δεν πρέπει απλά να φαίνεται τίμια, αλλά και να το πιστεύει η ίδια ακράδαντα. Αν είναι ή αν δεν είναι, ποιος νοιάζεται;