ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

To όπλο για την ΜΗ μετατροπή της παιδείας σε εργαλείο των επιχειρήσεων.

Tου ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ
 rvranas@otenet.gr


Οι φοιτητές του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μιντλέσεξ πήραν στα χέρια τους τις τύχες της αρχαιότερης ίσως επιστήμης του κόσμου μόλις έμαθαν πως οι αρχές βάζουν λουκέτο στη φιλοσοφική σχολή. Και κατέλαβαν το πανεπιστήμιο.

Στη Γαλλία αντίθετα, η φιλοσοφία γνωρίζει μεγάλες δόξες. Δεν υπάρχει βιβλιοπωλείο που να μην έχει στα ράφια του εκατοντάδες φιλοσοφικά έργα, από τον Ντεριντά μέχρι τον Καρτέσιο- αν και οι Γάλλοι λένε με κάποια πικρία πως δυστυχώς δεν υπάρχουν πια ηχηρά ονόματα σαν του Σαρτρ ή του Φουκό. Αυτό όμως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στον ξένο επισκέπτη της Γαλλίας, όπου τα παιδιά αρχίζουν να διδάσκονται φιλοσοφία από τα πρώτα σχολικά χρόνια, είναι πως πολλοί απλοί άνθρωποι ξέρουν να χειρίζονται τα βασικά αναλυτικά εργαλεία της και να τα μεταχειρίζονται στις καθημερινές συζητήσεις τους.

Ισως συμβάλλει σε αυτό η αβεβαιότητα της εποχής μας, διαπιστώνει ο δημοσιογράφος των «Τάιμς της Ιρλανδίας» Ριάνταν Μακόρμαϊκ, που επισκέφτηκε τη χώρα. «Τα ζητήματα που θέτουν η παγκοσμιοποίηση, η τεχνολογία και η οικονομική κρίση απασχολούν όλον τον κόσμο, αλλά συζητούνται με ιδιαίτερο πάθος στη Γαλλία», λέει ο Μακόρμαϊκ. «Κι εκεί που άλλοι πολιτισμοί στρέφονται για να φωτιστούν στην ψυχολογία ή στους οικονομολόγους, οι Γάλλοι έχουν για στήριγμά τους τη μακραίωνη και περήφανη φιλοσοφική τους παράδοση».

Στο «Καφέ ντε Φαρ», στο Παρίσι, στην Πλατεία Βαστίλλης, αυτό ακριβώς συμβαίνει κάθε Κυριακή πρωί. Καμιά εκατοστή θαμώνες στριμώχνονται εκεί και συζητούν τα μεγάλα φιλοσοφικά ζητήματα του καιρού μας, με υπόκρουση τους μεταλλικούς ήχους της καφετιέρας και το κροτάλισμα των φλιτζανιών. Ο συντονιστής Ζεράρ Τισιέ παίρνει το μικρόφωνο και βάζει το θέμα της ημερήσιας διάταξης. Οι πιο πολλοί θαμώνες του «Καφέ ντε Φαρ», μιας από τις πολλές φιλοσοφικές καφετέριες της γαλλικής πρωτεύουσας, είναι τακτικοί από τότε που έγινε πασίγνωστη όταν άρχισαν οι φιλοσοφικές συζητήσεις το 1992.

«Στο τέλος της κουβέντας πάντα καταλήγουμε στην αλήθεια», λέει ένας από τους πιο παλιούς θαμώνες (σίγουρα θα τον ζήλευαν οι περισσότεροι φιλόσοφοι που μάταια την αναζητούν ακόμη). Η κλίση των Γάλλων στη φιλοσοφία είναι αξιοζήλευτη. Το περιοδικό «Ρhilosophie Μagazine» αύξησε 19% τις πωλήσεις του όταν δημοσίευσε συνέντευξη της ηθοποιού Ιζαμπέλ Ιπέρ με τον σλοβένο φιλόσοφο και σινεφίλ Σλαβόι Ζίζεκ (φωτ.).

Ο Ζίζεκ όμως, έχει αυτόν τον καιρό άλλες ασχολίες. Προσπαθεί να σώσει τη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου του Μιντλέσεξ. «Για το καλό του πανεπιστημίου και της πνευματικής ζωής της Βρετανίας», γράφει σε κοινή επιστολή με τουλάχιστον 60 πανεπιστημιακούς, μεταξύ των οποίων ο Αλέν Μπαντιού και ο Νόαμ Τσόμσκι, προς τον πρύτανη του πανεπιστημίου. Ο πρύτανης επικαλείται οικονομικούς λόγους για την απόφασή του να κλείσει τη σχολή. Το ρεύμα σήμερα είναι προσηλωμένο στη μετατροπή της παιδείας σε εργαλείο των επιχειρήσεων. Αποθαρρύνει κάθε γνώση θεωρητική και ενθαρρύνει μονάχα την τεχνική παιδεία, μολονότι ούτε έτσι τα πανεπιστήμια παύουν να είναι μαγαζιά μαζικής παραγωγής ανεργίας.
 http:radar

ΠΗΓΉ : Δίολκος

Αμέθυστος