Διδασκαλία για την προσευχή του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

ἡγ.Ταϊσία: Πάτερ, δίδαξε μὲ πῶς νὰ προσεύχωμαι.

π. Ἰωάννης: Ἡ προσευχὴ εἶναι τὸ πιὸ ἁπλὸ καὶ ταυτόχρονα τὸ πιὸ δύσκολο πρᾶγμα. Τὸ παιδὶ παρακαλεῖ μὲ τὸν δικό του τρόπο. Ζητᾶ ὅ,τι θέλει ἀπὸ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του. Εἴμαστε κι ἐμεῖς παιδιὰ τοῦ οὐρανίου Πατρός, γιατί λοιπὸν θὰ πρέπει νὰ κάνωμε διαφορετικά; Πρέπει νὰ τοῦ ποῦμε τὶς ἀνάγκες μας, ὅπως τὶς νοιώθομε καὶ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο νὰ τοῦ ἀνοίξωμε τὴν καρδιά μας. "Ἐγγὺς Κύριος πᾶσι τοὶς ἐπικαλουμένοις αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ… καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν εἰσακούσεται (Ψαλμ. 144:19, 20). Καὶ πάλι σᾶς λέγω "ἐλεύσομαι" (11 Σαμ. 17:2).

Ὤ, πόσο μεγάλο εἶναι τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς! Ἀλλὰ ταυτόχρονα πρέπει νὰ εἴμαστε φρόνιμοι καὶ προσεκτικοί, νὰ τηροῦμε τὸν νοῦ μας μακριὰ ἀπὸ περισπασμούς, μετεωρισμοῦ καὶ μάταιες σκέψεις.


ἡγ.Ταϊσία: Μερικὲς φορὲς Μπάτουσκα προσεύχομαι πραγματικὰ μὲ ὅλο μου τὸ εἶναι σὰν νὰ στέκωμαι μπροστὰ στὸν ἴδιο τὸν Θεό. Τότε ἐξαφανίζεται ὁ ἑαυτός μου καὶ ἡ προσευχή μου γίνεται γλυκειὰ καὶ θερμή. Αὐτὸ ὅμως δὲν συμβαίνει συχνά. Μερικὲς φορὲς πάλι δὲν ἐπιτρέπω στὸν ἑαυτό μου νὰ ἔλθη σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση, γιατί φοβοῦμαι τὸν ἐχθρό, μήπως δηλαδὴ μὲ κολακεύει καὶ μὲ κάνει νὰ νοιώθω ὑπερηφάνεια, ποὺ κάνω τέτοια προσευχή, γιατί ἀκόμη εἶμαι ἄπειρη καὶ δὲν μπορῶ νὰ σταθῶ σ’ αὐτὸ τὸ ὕψος ἀνεπηρέαστη. Αὐτὴ ἡ ἐργασία εἶναι γιὰ κείνους, ποὺ εἶναι πιὸ προοδευμένοι πνευματικὰ ἀπὸ μένα.

Ἔχω διαβάσει φυσικὰ ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀσκητικὰ συγγράμματα, πού μᾶς λένε νὰ εἴμαστε προσεχτικοί, ὅσον ἀφορᾶ τὴν καθαρὴ προσευχὴ - ἰδιαίτερα οἱ ἀρχάριοι, ὅπως εἶμαι ἐγὼ – καὶ μᾶς προειδοποιοῦν ὅτι ὅσοι καταπιάνονται μ’ αὐτὴν πρόωρα, πρέπει νὰ παίρνουν πολλὲς προφυλάξεις, ἐπειδὴ ἡ προσευχὴ αὐτὴ εἶναι ἕνα μεγάλο χάρισμα, ποὺ τὸ δίνει ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

π. Ἰωάννης: Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς σοῦ λέγω νὰ εἶσαι φρόνιμη καὶ προσεχτική. Δὲν εἶναι ὅμως σωστὸ νὰ ἀποφεύγης τὴν καθαρὰ προσευχή. Αὐτὴ ἡ προσευχὴ εἶναι ἐπίσκεψη τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ τὴν ἐπιζητῆ κανεὶς ἐπίμονα καὶ ἐντατικὰ καὶ νὰ τὴν φυλάττη σὰν κόρη ὀφθαλμοῦ. Δὲν πρέπει κατὰ κανένα τρόπο νὰ τὴν ἀποφεύγη. Ὁ ἐχθρὸς μισεῖ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν προσευχὴ καὶ προσπαθεῖ νὰ μᾶς φοβίσει καὶ νὰ μᾶς ἀπατήση. Αὐτὴ ἡ προσευχὴ εἰρηνεύει τὴν ψυχὴ καὶ φέρνει τὴν σιωπὴ καὶ τὴν ἠρεμία.

ἡγ.Ταϊσία: Ἀπὸ τότε, ποὺ ἔγινα ἡγουμένη δὲν προσεύχομαι πολύ. Οἱ καθημερινὲς ἐργασίες καὶ φροντίδες, μὲ τὶς ὁποῖες ἀσχολοῦμαι συνεχῶς, μὲ ἐξαντλοῦν τόσο, ποὺ μόλις καταφέρνω νὰ συρθῶ τὸ βράδυ στὸ κρεββάτι μου καὶ πρὶν προλάβω καλά-καλὰ νὰ ξυπνήσω τὸ πρωὶ ξαναρχίζουν πάλι τὰ ἴδια. Μόλις ἀνοίξω τὴν πόρτα τοῦ κελλιοῦ μου κυριολεκτικὰ καταπτοοῦμαι ἀπὸ τὶς ἔγνοιες καὶ δυσκολεύομαι νὰ ξαναγυρίσω στὴν προσευχή.

π. Ἰωάννης: Ἡ σωτηρία καὶ ἡ προσευχὴ δὲν βρίσκονται στὰ πολλὰ λόγια, ἀλλὰ στὴν κατανόηση καὶ στὴν θέρμη τῆς καρδιᾶς.

Τὸ σπουδαιότερο πρᾶγμα, ποὺ πρέπει νὰ θυμᾶσαι κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας εἶναι ὅτι πρέπει νὰ ἔχεις συνεχῆ μνήμη Θεοῦ, νὰ κάνης δηλαδὴ μυστικὴ νοερὰ προσευχή. Κι ἐγὼ ὁ ἴδιος δὲν ἔχω καιρὸ νὰ παρευρίσκoμαι σὲ μακρὲς μοναστηριακὲς ἀκολουθίες, ἀλλὰ ὅπου κι ἂν πάω, εἴτε μὲ τὰ πόδια εἴτε μὲ τὸ πλοῖο, εἴτε μὲ τὴν ἅμαξα καθιστὸς ἤ ξαπλωμένος δὲν μ’ ἐγκαταλείπει ποτὲ ἡ σκέψη τοῦ Θεοῦ. "Προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διὰ παντός… ἵνα μὴ σαλευθῶ." (Ψαλμ. 15:8). Ἡ σκέψη ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι κοντά μου δὲν μ’ ἐγκαταλείπει ποτέ. Πρέπει καὶ σὺ νὰ προσπαθήσης νὰ κάνης τὸ ἴδιο.
 
Πηγή: serafeimtousarof.blogspot.
 
Αμέθυστος
.