ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ (31)

Συνέχεια από Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Η ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ όπως αναπτύχθηκε από τον C.G.Jung.
Της Barbara Hannah
Κεφάλαιο 7^ο (συνέχεια)
ANNA MARJULA : Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΕΠΊΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑΝ ΕΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΕΥΡΩΣΗΣ
{S.O. S. Το κεφάλαιο πού ακολουθεί περιέχει ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της γυναικείας ψυχής και ταυτόχρονα και τη μεγαλύτερη ασθένειά της.} 
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΗΣ BARBARA HANNAH –
ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΠΝΈΥΜΑ

Στην επόμενη συζήτηση, η Anna λέει στο Μεγάλο Πνεύμα πόσο ποθούσε τη μεγαλωσύνη από παιδί ακόμη, επειδή ήθελε να γίνη ένα παιδί-θαύμα. Αυτός παραδέχεται ότι η Anna ήταν ένα προικισμένο παιδί, και επειδή αυτός δεν ήξερε τί να κάνη σχετικά μ’ αυτό, το ταλέντο άρχισε να μεγαλώνη στραβά, απ’ τη μικρή αυτή ηλικία. Αλλά τώρα η Anna είναι αρκετά μεγάλη για να καταλάβη ότι κάθε είδους μεγαλωσύνη ανήκει στο Ταυτό, και ότι αυτός, σαν μέρος του Ταυτού, είναι το χάρισμά της.

Αυτό την εκπλήττει, και έχει την ιδέα ότι αφού έχει μοιραστή την ζωή της μαζί του, θα πρέπη να είναι παντρεμένη μ’ αυτόν, πράγμα με το οποίο αυτός συμφωνεί. Βλέπουμε πόσο επικίνδυνο είναι το να μη διακρίνουμε την ατομική από την παγκόσμια πλευρά του Ταυτού. Η Anna ήταν πραγματικά παντρεμένη με το ατομικό δημιουργικό της πνεύμα – όπως πρέπει να είναι όλες οι δημιουργικές γυναίκες – αλλά το να βλέπη τον εαυτό της σαν τη νύμφη της αρχετυπικής εικόνας του Μεγάλου Πνεύματος οδηγούσε φυσικά σε μια διόγκωση και σε μεγάλες δυσκολίες στις επόμενες συζητήσεις.

Το να βλέπη τον εαυτό της σαν νύμφη είχε, πάντως, ένα μεγάλο πλεονέκτημα· τη δίδαξε να έχη συνείδηση του εαυτού ως ενός θηλυκού πλάσματος. Μέχρι τότε, όταν το δημιουργικό της πνεύμα την καταλάμβανε για να την εμπνεύση, μεταμόρφωνε τον εαυτό της σε έναν κατώτερο άνδρα, πράγμα που την προειδοποεί τώρα το Μεγάλο Πνεύμα  να μην το κάνη. Αλλά καταλαβαίνει τώρα ότι, όπως όλες οι πραγματικά θηλυκές γυναίκες, λαχταράει κι αυτή να κυριευθή από το αρσενικό στοιχείο. Με το πάθος της να γίνη μεγάλη η ίδια, είναι αμφίβολο αν θα το δεχόταν αυτό από τα χέρια του ατομικού της δημιουργικού πνεύματος. Το να είναι όμως η νύμφη του Μεγάλου Πνεύματος ήταν κάτι στο οποίο μπορούσε να πιστέψη ολοκληρωτικά και πρόθυμα, και του επέτρεψε να την κυριεύση όσο ήθελε. Αλλά αυτό οδήγησε σε μεγαλύτερη σεξουαλική διέγερση από όση μπορούσε να αντέξη το γέρικο σώμα της, και οι δύο προειδοποιήσεις, ότι ένα ανθρώπινο ον δεν θα μπορούσε να παντρευτή ένα Μεγάλο Πνεύμα, και ότι μόνο μια θεά θα μπορούσε να γίνη η shakti του shiva, έπεσαν στο κενό.

Η Anna κάνει το ίδιο λάθος που έκανε και ο Faust όταν έκανε τον εαυτό του γαμπρό της ωραίας Ελένης, αντί να την αφήση στον Πάρι, στον οποίον και ανήκε πραγματικά. Ο Jung το ανέφερε αυτό πολλές φορές, και απέδωσε τον πρόωρο, τραγικό θάνατο του Ευφορίωνα – γιου του Faust και της Ελένης – σ’ αυτό το λάθος (Goethe: Faust, μέρος 2). Αλλά η Anna καταλήφθηκε πολύ έντονα από την ιδέα τού να είναι η νύφη του Μεγάλου Πνεύματος. Και άρχισε να θέλη να την εγκαταλείψη όταν, όχι μόνον η υγεία της υπονομεύθηκε, αλλά άρχισε να νοιώθη και κατάθλιψη και να καταλαβαίνη ότι είχε χάσει όλα όσα είχε κερδίσει στην μακρά εργασία της στον τομέα της ενεργητικής φαντασίας. Όλη η προηγούμενη ειρήνη και αίσθηση υγείας που ένοιωθε, είχαν εντελώς εξαφανισθή.

Σ’ αυτό το δίλημμα, βοηθήθηκε πολύ από ένα όνειρο: Περπατάει σε έναν απότομο, κατηφορικό δρόμο μέσα στο δάσος. Στην άκρη του δάσους φθάνει σε ένα αγρόκτημα, αλλά το μονοπάτι συνεχίζει να κατεβαίνη προς μια λίμνη, με ένα μικρό σπιτάκι για τους λουόμενους. Παίρνει το κλειδί για το σπιτάκι από τη γυναίκα του χωρικού και κατεβαίνει για να κολυμπήση στη λίμνη, αλλά βλέπει ότι είναι πολύ κουρασμένη και αποφασίζει να γυρίση στο σπίτι. Επιστρέφει στο αγρόκτημα, και ανακαλύπτει ότι έχει αφήσει την τσάντα της με όλα της τα χρήματα και μερικά από τα ρούχα της στο σπιτάκι. Παρά την κούρασή της, αποφασίζει ότι πρέπει να κατεβή και να τα πάρη. Ένα τεράστιο ταχυδρομικό όχημα την προσπερνάει, και βλέπει πως το σπιτάκι έχει γίνει ταχυδρομείο. Φωνάζει στους άνδρες στο φορτηγό να την πάρουν, αλλά αυτοί λένε πως το φορτηγό δεν μπορεί να προχωρήση άλλο, επειδή ο δρόμος γίνεται πολύ στενός. Το φορτηγό έχει μπλοκάρει τον δρόμο, και αυτή δεν μπορεί να περάση. Ξυπνάει πολύ στενοχωρημένη.

Η Anna είδε από μόνη της ότι η αρχή του ονείρου ήταν πολύ θετική, και ότι ένα μπάνιο στη λίμνη σήμαινε τη βουτιά στο ασυνείδητο, που το Μεγάλο Πνεύμα τη βοηθούσε να κάνη. Επίσης είδε ότι όλα πήγαν στραβά από τη στιγμή που εγκατέλειψε αυτήν τη βουτιά, πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνη εγκατάλειψη της εμπιστοσύνης της στο Μεγάλο Πνεύμα.

Οι συσχετισμοί της Anna δίνουν περισσότερο φως στο όνειρο. Ειδικά το κλειδί, που η Anna το συνέδεσε με το κλειδί που έδωσε ο Κυανοπώγωνας στη νεαρή γυναίκα του, και το οποίο ανήκε στην απαγορευμένη κάμαρα, μέσα στην οποία αυτή βρήκε τους σκελετούς όλων των προκατόχων της. Η Anna είδε από μόνη της ότι ο Κυανοπώγωνας ήταν η σκοτεινή, κακή πλευρά του Μεγάλου Πνεύματος, κι ότι είχε την ίδια δυσκολία να σχετισθή με τη σκοτεινή πλευρά του, όπως είχε για να σχετισθή με τη σκοτεινή πλευρά του Θεού ή τη δική της. Αλλά είναι σαφές ότι η σκοτεινή πλευρά κατέχει το κλειδί για όλη της την προσπάθεια, έτσι που με το να μην την εμπιστεύεται (μη τολμώντας το μπάνιο στην λίμνη), κάνει τα πάντα να πάνε στραβά. Η Anna αποδίδει τα πάντα σ’ αυτήν την αιτία, και παρατηρεί ότι το ασυνείδητο συμπεριφέρεται πάντα σαν τον Κυανοπώγωνα: μας δίνει το κλειδί, που θα μπορούσε θαυμάσια να το κρατήση, και μας τιμωρεί έπειτα, επειδή το χρησιμοποιήσαμε. Ένα παράδειγμα που το δείχνει αυτό πολύ καθαρά είναι ο «Χημικός Γάμος» του Rosenkreuz. Ο ίδιος ο Έρωτας οδήγησε τον Rosenkreuz στο δωμάτιο της Αφροδίτης και του επέτρεψε να κοιτάξη την κοιμισμένη θεά. Αλλά ο Έρωτας τιμώρησε επίσης τον Rosenkreuz για την εισβολή του, χτυπώντας τον με ένα από τα βέλη του (Christian Rosenkreuz [ψευδώνυμο του Johann Valenti Andreae]: «Chymishe Hochzeit». Στρασβούργο, 1616. Για μετάφραση, δες: « Το Ερμητικό ρομαντικό μυθιστόρημα ή ο Χημικός Γάμος», μετάφραση C. Foxcroft, Λονδίνο 1960).

Στο τέλος της ερμηνείας της, η Anna αναφέρει τους δύο αδελφούς που έσωσαν την αδελφή τους στην ιστορία του Κυανοπώγωνα, και υποθέτει ότι δεν πρέπει να μείνουν έξω από την ερμηνεία. Τους συνδέει απρόθυμα με τους δύο ταχυδρόμους, «παρά το γεγονός ότι οι δύο ταχυδρόμοι δεν κάνουν τίποτε για να βοηθήσουν την ονειρευόμενη». Υποθέτει αόριστα ότι θα πρέπη να συμβολίζουν το Μεγάλο Πνεύμα και τον μικρό αδελφό του! Η Anna παραβλέπει εντελώς το γεγονός ότι οι δύο αδελφοί, σαν κοντινοί συγγενείς της κοπέλλας, αντιπροσωπεύουν σίγουρα δύο  α τ ο μ ι κ έ ς  μορφές του animus, πράγμα που επιβεβαιώνεται στο όνειρο από τους ταχυδρόμους, που ανήκουν στην εξωτερική καθημερινή ζωή, ενώ η ίδια η Anna έχει συσχετίσει τη βουτιά στη λίμνη με το να έχη εμπιστοσύνη στο Μεγάλο Πνεύμα. Η εικόνα που παρουσιάσθηκε επομένως σαν λύση του ονείρου είναι καθαρά η διάκριση ανάμεσα στο ατομικό και το αρχετυπικό στοιχείο. Δεν θυμάμαι  εάν το είδα αυτό τότε τόσο καθαρά όσο το βλέπω τώρα, αλλά αυτή η ερμηνεία θα είχε σίγουρα πέσει στο κενό, όπως είχε ήδη γίνει με τις προειδοποιήσεις του Μεγάλου Πνεύματος.

Ακολούθησε μια περίοδος μερικών εβδομάδων, με μερικές μόνο, μάλλον ασήμαντες, όπως τις χαρακτήρισε η Anna, συζητήσεις με το Μεγάλο Πνεύμα. Θυμάμαι ότι συμφώνησα μαζί της σ’ αυτόν τον χαρακτηρισμό, κι αυτές οι συζητήσεις δεν επαναλαμβάνονται στη γραπτή αναφορά που μου έδωσε. Η Anna ήταν κάθε άλλο παρά σε ειρήνη με τον εαυτό της εκείνες τις εβδομάδες. Θυμήθηκα ευτυχώς, πως η Emma Jung είχε αντιμετωπίσει προηγουμένως μιαν παρόμοια κατάσταση, όταν σύστησε στην Anna να μιλήση σε μια θηλυκή μορφή, που την ονόμασε αργότερα Μεγάλη Μητέρα. Της σύστησα να σταματήση προς το παρόν τις συζητήσεις με το Μεγάλο Πνεύμα, και πρότεινα να μιλήση για την όλη κατάσταση με τη Μεγάλη Μητέρα. Η Anna ήταν πολύ πρόθυμη να το κάνη αυτό, και δέχθηκε αμέσως την πρότασή μου.

Προς ανακούφισή μου, η Μεγάλη Μητέρα τής πρότεινε να χαλαρώση τις σχέσεις της με το Μεγάλο Πνεύμα, και ιδιαίτερα όσον αφορά στις στιγμές της σεξουαλικής διέγερσης, που είναι κάτι πολύ «σωματικό» για την ηλικία της. Η Μεγάλη Μητέρα παρατήρησε ότι το Μεγάλο Πνεύμα είχε κάνει πολλά γι’ αυτήν: είχε αποκαταστήσει μέσα της τη θηλυκότητά της. Αυτό θα έπρεπε να είχε συμβή κανονικά όταν ήταν περίπου είκοσι ετών, κι αυτό ήταν που είχε προσπαθήσει να κάνη το «Μεγάλο της Όραμα», αλλά παρανοήθηκε δυστυχώς. Η Anna θα πρέπη να θυμάται, λέει η Μεγάλη Μητέρα, ότι σχεδόν πενήντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε, αλλά ότι η θηλυκότητά της αναπτύχθηκε μόνον ως το στάδιο μιας νέας γυναίκας είκοσι χρόνων. Επειδή αυτό είναι εντελώς αταίριαστο για την ηλικία της, πρέπει να συνειδητοποιήση ότι δεν είναι η νεαρή ακριβώς νύφη η ίδια, αλλ’ ότι έχει εμφανισθή μέσα της τελικά η  α ρ χ ε τ υ π ι κ ή  μ ο ρ φ ή  της νεαρής νύφης. Η οποία είναι, σαν μια αρχετυπική μορφή, βασιλικής καταγωγής, είναι δηλ. μια πριγκίπισσα. Αυτή η αρχετυπική μορφή είναι μια νέα νύφη, στην οποία και ανήκουν δικαιωματικά όλα τα συναισθήματα, που είχε σφετερισθή για τον εαυτό του το εγώ της Anna. Και πρέπει να βρη τώρα έναν τρόπο, ώστε να σχετισθή μ’ αυτήν την αρχετυπική μορφή.

Η Anna ρωτάει, πώς μπορεί να το κάνη αυτό. Η Μεγάλη Μητέρα απαντάει, ότι πρέπει να δη τον εαυτό της σαν τη μητέρα ή τη γιαγιά της νεαρής νύφης. Η Anna θα πρέπη να της πη για τα χρόνια που προφανώς έχει χάσει η ίδια. Η νέα πριγκίπισσα μπορεί να τη βοηθήση στο να κάνη  να φαίνονται εκπληρωμένα και ολοκληρωμένα αυτά τα χρόνια, γεμίζοντας τα χάσματα και διορθώνοντας τις αποτυχίες, αφού η Anna την έχει καταπιέσει σε τέτοιον βαθμό, ώστε να της είναι εντελώς ασυνείδητη. Θα πρέπη να προσπαθήση να την καταλάβη τώρα με μητρική αγάπη, και να τη διδάξη να δέχεται τα αισθήματα και τις συγκινήσεις της, καθώς και να τα ελέγχη «μέσω της συνείδησης της βασιλικής καταγωγής της». Γιατί ανήκει και η Anna επίσης στη «βασιλική οικογένεια των χαρισματικών γυναικών»· και δεν επιτρέπεται επομένως να παραβή κανέναν «άβολο νόμο» η παθιασμένη θηλυκή θυγατέρα της.

Η Anna ήταν μέχρι τώρα πάρα πολύ σκληρή μ’ αυτήν την εσωτερική βασιλική κόρη και την είχε τελείως καταπατήσει. Έχει όμως τώρα δει την αρχετυπική της καταγωγή και πρέπει να την αποκαταστήση στη θέση που της ταιριάζει. Το Μεγάλο Πνεύμα έχει ξυπνήσει μέσα στην Anna μια γνήσια θηλυκή αντίδραση απέναντι στη δική του αρρενωπότητα, αλλ’  αυτό σημαίνει γι’ αυτήν τη γέννηση – δηλαδή τη συνειδητοποίηση – της βασιλικής της κόρης. Όπως ακριβώς την είχε καταπιέσει όμως αυτή τα προηγούμενα χρόνια, έτσι θέλει τώρα να κυριαρχήση με τη σειρά του και το κορίτσι επάνω στην Anna, η οποία δεν πρέπει να επιτρέψη να γίνη όμως αυτό. Η Anna έχει την ηλικία της σαν μια φυσική προστασία και αντιστάθμισμα απέναντι στο αχαλίνωτο πάθος της κόρης. «Φώναζέ την Irène, που σημαίνει ειρήνη», λέει η Μεγάλη Μητέρα. «Κάνε ειρήνη μαζί της· ζήσε μαζί της ειρηνικά, δίνοντάς της τη χαρά να σου γνωρίση τα θηλυκά αισθήματα, που είναι το φυσικό δικαίωμα που έχει εκ γενετής. Αναγνώρισέ την σαν μιαν αρχετυπική εικόνα. Μπορεί να σου φέρη μ’ αυτόν τον τρόπο την ειρήνη».

Η Anna ρωτάει εάν της επιτρέπεται να κάνη μια τελευταία ερώτηση: Μπορεί να συνεχίση τη σχέση της με το Μεγάλο Πνεύμα; Η Μεγάλη Μητέρα τής λέει να του συστήση την κόρη της. Ακολουθεί άμεση διαμαρτυρία εκ μέρους του εγώ: «Θα τον παντρετή όμως α υ τ ή;». Η Μεγάλη Μητέρα απαντάει ότι έτσι είναι πράγματι, κι ότι θα είναι τότε η Anna η μητέρα της νύφης. Η Anna ρωτάει αγανακτισμένη, αν θα πρέπη να αρκεσθή στο να κοιτάζη την ευχαρίστησή τους, ενώ θα της λείπη εκείνης αυτή η ευχαρίστηση. Η Μεγάλη Μητέρα απαντάει:

« Είσαι σε μια ηλικία κατάλληλη γι’ αυτήν τη στάση. Πρόσφερε τη θυσία σου σαν εξιλέωση για την αδικία που έκανες στα νεανικά σου χρόνια, την αδικία της καταπίεσης της μικρής νύφης μέσα σου, της αρχετυπικής πριγκίπισσας. Πρόκειται να παντρευτούν σήμερα, μέσα σου και πέρα από σένα, το Αρσενικό Πνεύμα και η Θηλυκή Αγάπη (Ι ε ρ ό ς  Γ ά μ ο ς). Η προσωπική σου παραίτηση είναι ο δ ι κ ό ς  σ ο υ  ρ ό λ ο ς  σ’ αυτό. Μπορείς να συμμετάσχης ικανοποιητικά σ’ αυτήν την ένωση, αλλ’ αυτό θα είναι δυνατόν παρά μόνον εάν θα είσαι σε θέση να έχης μιαν εμπειρία απλής συμμετοχής. Ετοίμασε λοιπόν τον εαυτό σου για τον γάμο τους».

Η Anna βρίσκεται στην ίδια θέση με τον Rosenkreuz στον «Χημικό Γάμο». Θα ήθελε να παντρευτή την Αφροδίτη, που ο Έρωτας τού επέτρεψε να κοιτάξη με τη γυμνή ομορφιά της ενώ κοιμόταν, αλλά θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένος τελικά με πολύ λιγώτερα από ό,τι η Anna, αφού είναι ένας καλεσμένος μόνο στον  Ι ε ρ ό  Γ ά μ ο.

Με μια συζήτηση οδήγησε η Μεγάλη Μητέρα την Anna να δη τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ανθρώπινη και την αρχετυπική περιοχή. Το Μεγάλο Πνεύμα είχε προσπαθήσει μάταια να το κάνη αυτό, ενώ και οι δικές μου προσπάθειες προς την ίδια κατεύθυνση ήταν κάτι παραπάνω από ανωφελείς. Κατάλαβα  για μιαν ακόμη φορά, πόσο πιο πειστικό είναι, όταν το ίδιο το ασυνείδητο διδάσκει τον ή την αναλυόμενη, και πόσο ανώτερη είναι η γνώση και η ενόραση του ασυνειδήτου από αυτήν της συνείδησης. Το ασυνείδητο επιβεβαίωσε ακόμη περισσότερο αυτά που είχε πει η Μεγάλη Μητέρα, με δύο αποσπάσματα ενός ονείρου. Η Anna γράφει:

«Είμαι μαζί με την πριγκίπισσά μου, την Ειρήνη, και με μιαν άλλη κυρία, που φαίνεται να είναι η πριγκίπισσα-διάδοχος του θρόνου. Η τελευταία γράφει το ‘Συμπλήρωμα στο δοκίμιο της Anna Marjula’».

Και: «Βρίσκομαι σ’ ένα τραίνο, που μόλις έχει σταματήσει στον τελευταίο σταθμό. Δεν υπάρχει κανείς μέσα στο βαγόνι, το οποίο είναι γεμάτο με αποσκευές που ανήκουν στον πατέρα μου. Δεν υπάρχει αχθοφόρος για να βοηθήση. Θα πρέπει να κουβαλήσω όλα τα κιβώτια του πατέρα μου στο σπίτι η ίδια. Παρόλο που ξέρω ότι δεν μπορώ να το κάνω, αποφασίζω πάντως να προσπαθήσω».

Μ’ αυτό το όνειρο, η Anna καταλαβαίνει τελικά πλήρως αυτό που τη δίδαξε η Μεγάλη Μητέρα: ότι η αρχετυπική της κόρη, η Ειρήνη, προορίζεται να παντρευτή το Μεγάλο Πνεύμα σ’ έναν αληθινό  Ι ε ρ ό  Γ ά μ ο. Η Anna δέχεται αυτήν τη λύση στο ισόβιο σεξουαλικό της πρόβλημα. Έχει πραγματικά αμαρτήσει καταπιέζοντας την πριγκίπισσα Ειρήνη, αν είχε όμως ταυτισθή με τη νεανική ζωή της και είχε ζήσει πολύ ελεύθερα, θα είχε καταπιέσει την εστεμμένη πριγκίπισσα, τη χαρισματική γυναίκα μέσα της. Δεν μπορούσε να αποφύγη την αμαρτία, αλλά και το χρέος τής κάθε αμαρτίας πρέπει οπωσδήποτε να πληρωθή.

Τα κουτιά θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν στο δεύτερο όνειρο την τεράστια φιλοδοξία του πατέρα της, όσον αφορά στην προικισμένη κόρη του. Το όνειρο υπονοεί σ’ αυτήν την περίπτωση, ότι αφού έχει συνειδητοποιήσει την αρχετυπική προέλευση (ή έμπνευση) της γυναίκας που γράφει το «Anna Marjula» μέσα της, και η οποία έχει αποδεχθή την αρχετυπική νεαρή νύφη του Μεγάλου Πνεύματος, την Ειρήνη, θα μπορέση και να μεταφέρη το χάρισμά της στο σπίτι. ‘Όπως και να έχη, τα κουτιά φαίνεται να είναι ελαφρύτερα και πιο εύκολα στη μεταφορά στο τέλος αυτών των δύο ονείρων.

Όταν εγκατέλειψε η Anna την ταύτιση με την αρχετυπική νύφη του Μεγάλου Πνεύματος, υπήρχε, φυσικά, ο κίνδυνος της εναντιοδρομίας – το να περιφρονήση δηλ. η Anna τον εαυτό της σαν κάτι το άχρηστο. Το όνειρο αντιμετωπίζει αυτόν τον κίνδυνο με τη γνωστή ευφυία του ασυνειδήτου. Στηρίζεται στην παρατήρηση της Μεγάλης Μητέρας, ότι και η ίδια η Anna ανήκει στη βασιλική οικογένεια των χαρισματικών γυναικών, και την παριστάνει ακόμη και σαν μιαν εστεμμένη πριγκίπισσα. Εκείνον τον καιρό διοχετευόταν όλη η δημιουργική ικανότητα της Anna στον επίλογό της στο «Anna Marjula», σ’ αυτές δηλ. ακριβώς τις συζητήσεις με το Μεγάλο Πνεύμα, έτσι ώστε να είναι φανερό, πως το όνειρο εννοούσε τη δημιουργική γυναίκα μέσα της. Αν και είχε κρατήσει αυτήν την προσπάθεια εντελώς ανώνυμη – και χρειάσθηκε να υποσχεθώ κι εγώ, ότι δεν θα αποκάλυπτα ποτέ το αληθινό της όνομα, έστω και μετά τον θάνατό της – η επιτυχία του μικρού βιβλίου με τον τίτλο «Anna Marjula», καθώς και το γεγονός ότι βοηθήθηκαν πολλοί άνθρωποι απ’ αυτό στις προσπάθειές τους σχετικά με τη δική τους ενεργητική φαντασία, ήταν μια αρκετά μεγάλη ικανοποίηση για την Anna. Μετά απ’ αυτά τα όνειρα, ήταν πάντα απόλυτα πρόθυμη να αφήση την αρχετυπική πριγκίπισσα Ειρήνη να παντρευτή το Μεγάλο Πνεύμα, και δεν έκανε πια άλλη προσπάθεια να σπρώξη το εγώ της στη θέση της νύφης στον  Ι ε ρ ό  Γ ά μ ο.

(συνεχίζεται)

Αμέθυστος