Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Ο κ. Βασιλειάδης προορίζεται να αντικαταστήσει τον Απόστολο των Εθνών, στην νέα εκκλησία που ετοιμάζεται! Όπως και στην κινηματογραφική ταινία «το πέταγμα του Φοίνικος», ένα μικρό ευκίνητο εκκλησιαστικό όχημα θα προκύψει απο το ναυαγισμένο όχημα της παραδοσιακής εκκλησίας, για να ανταποκριθεί καλύτερα στην νεωτερική εποχη! «Όπου το ζήτημα της ατομικότητος αναδεικνύεται επιτακτικά και το αίτημα ηθικής και κοινωνικής ευαισθησίας υπερκαλύπτει την υπαρξιακή αναγκαιότητα σωτηρίας».
Σε σημαντική του συνέντευξη στο αποκρυφιστικό περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ ο κ. Βασιλειάδης καταγγέλλει πως ο Απόστολος Παύλος διέστρεψε το μήνυμα του πρώτου Χριστιανισμού, το οποίο ήταν ηθικό και εσχατολογικό, όπως ακριβώς ξαναγεννιέται στην ευχαριστιακή εσχατολογία του κ. Ζηζιούλα, και επέβαλε την σωτηριολογική ερμηνεία της Οικονομίας. Καιρός να επανορθώσουμε το βαρύ λάθος για να συμβαδίσουμε με την εποχή μας!
Το περιοδικό διείδε την φιλοδοξία του Βασιλειάδη αλλά ο αξιότιμος καθηγητής δεν κατόρθωσε να δει τις σκοτεινές προθέσεις του περιοδικού, διότι στο ίδιο τεύχος του περιοδικού μαζί με την καταγγελία του Βασιλειάδη εναντίον του Αποστόλου Παύλου ανακοινώνεται, τυχαία, και η κατάρρευση των Ελλήνων από τον κ. Ζιάκα και η κατάρρευση της Ορθοδόξου εκκλησίας από τον Μέσκο!
κ. Βασιλειάδη καταλαβαίνετε σε τί μπελάδες βάζετε την εκκλησία;
Και τί θα κάνουν κ. Βασιλειάδη τόσα νέφη αγίων που σώθηκαν με την λανθασμένη διδασκαλία του Απ. Παύλου;
Θα πρέπει να επιστρέψουν όλοι τους σιγά - σιγά, με μετεμψυχώσεις και μετενσαρκώσεις για να πετύχουν την ηθική πρόοδο με την ευχαριστιακή εσχατολογία;
Θα αδειάσετε κυριολεκτικά την Βασιλεία των Ουρανών κ. Βασιλειάδη!
Είμαστε σοβαροί;
Γιατί δεν ρωτάτε τους αποκρυφιστές φίλους σας του ΑΒΑΤΟΝ, γιατί και πώς η διάσημη Μπλαβάτσκυ, χωρίς νάχει διαβάσει καν τα «Λόγια», κ. Βασιλειάδη, κατηγορούσε τον Απ. Παύλο ότι διέστρεψε το αρχικό μήνυμα του Χριστιανισμού και τον κατέστρεψε!; Πώς εξηγείται η συμφωνία απόψεων;
Ο σκοπός τών μεταρρυθμιστών όμως είναι ξεκάθαρος. Θέλουν να απαλλάξουν τον άνθρωπο από την αμαρτία, να αφαιρέσουν από την Εκκλησία την Ικεσία για την άφεση των αμαρτιών και σαν σωσμένοι, εφόσον ο Κύριος τελείωσε το έργο του, να βοηθήσουν να βυθιστούμε στην εκκοσμίκευση και να επιταχύνουνε την ένωσή μας με τον πάπα!
Πρέπει κατεπειγόντως να εγκαταλείψουμε το πρωτείο του Παύλου, υπέρ του πρωτείου του Πέτρου. Γιατί και οι Ορθόδοξοι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Και αυτοί πιστεύουν σε ένα πρωτείο (του Απ. Παύλου).
Ο άνθρωπος πλέον θα εργάζεται και θα σώζεται στην Ιστορία, κτίζοντας πετραδάκι - πετραδάκι τον δρόμο προς τα έσχατα, με την αξιοπρέπειά του και την κενοδοξία του! Θα πραγματοποιήσει αυτός ο ίδιος και το μεγάλο σχέδιο του εωσφόρου!
Εφόσον έχει ήδη πραγματοποιήσει το μεγάλο σχέδιο του Θεού!
Ακόμη και σε μια ηθική εκκλησία εσείς και οι όμοιοί σας κ. Βασιλειάδη πάλι θάσαστε έξω από την εκκλησία!
Ο διάδοχος του αείμνηστου Αγουρίδη. Άνθρωποι που μισούν τους Αγίους μας.
Μας είναι αδύνατον να συλλάβουμε κάποιον έστω λόγο που θα δικαιολογούσε τον κ. Βασιλειάδη σαν θεολόγο!
Αμέθυστος
3 σχόλια:
κλωνοποίηση
http://www.blogger.com/profile/18327173501537155942
'Βρήκα το κάτωθι γεγονός-εκδήλωση από το www.imd.gr και το καταθέτω τμηματικά προς γνώση των αδελφών συγχριστιανών:
3-6-2010
Νεο-πατερική σύνθεση ή «Μετα-πατερική» Θεολογία:
Το αίτημα της θεολογίας της συνάφειας στην Ορθοδοξία
Διεθνές Συνέδριο (με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά / αγγλικά)
στο Συνεδριακό Θεσσαλίας, Βόλος, 3-6 Ιουνίου 2010
με την παρουσία κορυφαίων Ορθοδόξων Θεολόγων απ' όλο τον κόσμο
Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών σε συνεργασία με το Πρόγραμμα Ορθοδόξων Σπουδών του Fordham University (Νέα Υόρκη), την Έδρα Ορθοδόξου Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Münster (Γερμανία) και το Ρουμανικό Ινστιτούτο Διορθοδόξου, Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Διαλόγου (INTER) Cluj-Napoca οργανώνει διεθνές συνέδριο με θέμα: Νεο-πατερική σύνθεση ή «Μετα-πατερική» Θεολογία: Το αίτημα της θεολογίας της συνάφειας στην Ορθοδοξία. Το συνέδριο αυτό εντάσσεται στο πλαίσιο του φετινού προγράμματος της Ακαδημίας με γενικό θέμα: Η Ορθοδοξία στον 21ο αιώνα.
Ο 20ος αιώνας υπήρξε για την Ορθοδοξία μια περίοδος σημαντικών αλλαγών και ανακατατάξεων. Για πρώτη φορά, έπειτα από πολλούς αιώνες, με την αφορμή της οικουμενικής κίνησης και στο πλαίσιο κυρίως της ορθόδοξης διασποράς, η ορθόδοξη θεολογία βγήκε από την εσωστρέφεια και την ομολογιακή της περιχαράκωση ερχόμενη σε διάλογο με τις άλλες μεγάλες χριστιανικές παραδόσεις και με τις προκλήσεις του μοντέρνου κόσμου. Αυτή η ελπιδοφόρα πορεία ανανέωσης της Ορθοδοξίας συνδέθηκε στενά με τη λεγόμενη «νεο-πατερική σύνθεση» και με μεγάλα θεολογικά αναστήματα όπως ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, ο Βλαδίμηρος Λόσκι, και τη συμβολή Ελλήνων θεολόγων όπως ο Νίκος Νησιώτης, ο Σάββας Αγουρίδης, ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, ο Σεβ. Μητρπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, ο Χρήστος Γιανναράς, κ. ά.
Η ορθόδοξη θεολογία έχει συχνά χαρακτηρισθεί ως παραδοσιακή, παραπέμποντας έτσι στη βασική πηγή εμπνευσής της και το πλαίσιο διαμόρφωσής της. Πρόκειται για την πλούσια πατερική της παράδοση, η οποία συχνά τείνει να απολυτοποιείται σε ένα είδος μοναδικού, αν όχι και αλάθητου, κριτηρίου αλήθειας και «ορθοδοξίας». Παρατηρείται έτσι στις μέρες μας το φαινόμενο η ορθόδοξη θεολογία να θεολογεί προσκολλημένη σε μεθόδους και αρχές που προϋποθέτουν ένα τελείως διαφορετικό κοσμοείδωλο, όπως αυτό λ.χ. της βυζαντινής εποχής, ενώ η γλώσσα και ο λόγος της συνδέεται σε μεγάλο βαθμό, αν όχι και αποκλειστικά, με τις κατηγορίες σκέψης της ελληνικής φιλοσοφίας και οντολογίας.
Σήμερα δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η σπουδαία σε σημασία πατερική παράδοση, δεν υπήρξε ποτέ ένα μονολιθικό, ανιστορικό και αμετάβλητο κατασκέυασμα, αλλά ότι διαρκώς ανακαινιζόταν με τη χάρη του Πνεύματος, προσλάμβάνοντας και αγιάζοντας τα εκάστοτε και εκασταχού νέα πολιτισμικά, κοινωνικά και ιστορικά δεδομένα. Αυτή η δυναμική φαίνεται σήμερα να έχει μάλλον ατονήσει ή και συσκοτισθεί, με αποτέλεσμα η θεολογία να προβάλλει συνήθως ως ένα απηρτισμένο κλειστό σύστημα, έξωθεν ερχόμενο, αν όχι και επιβαλλόμενο, που με τη μεθοδολογία, τη γλώσσα και το λόγο οριστικά και αμετάκλητα ξεπερασμένων εποχών επιχειρεί τάχα να προσφέρει στο σήμερα την «καλή αγγελία» για τη σωτηρία της κτίσης και του ανθρώπου.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις εισάγουν το κεντρικής σημασίας ερώτημα, για το εάν και κατά πόσο μπορεί η Ορθοδοξία παραμένοντας πιστή στην πλούσια πατερική της παράδοση να διαλεχθεί ή, μάλλον, να σαρκωθεί στον μετανεωτερικό κόσμο του 21ου αιώνα, κατά το πρότυπο του σαρκωνθέντος Κυρίου της, αναλαμβάνοντας έτσι στην πράξη τις θεολογικές, ανθρωπολογικές αλλά και ιστορικές/πολιτισμικές συνέπειες που απορρέουν από το γεγονός της Σάρκωσης. Με άλλα λόγια, το κεντρικό ζήτημα που τίθεται είναι εάν υπάρχει ενδογενώς η δυνατότητα για την ορθόδοξη θεολογία να λειτουργήσει όχι μόνο ως παραδοσιακή αλλά και ως συναφειακή. Το ερώτημα, όμως, αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί ούτε εύκολα αλλά ούτε και μονοδιάστατα. Απαιτεί σοβαρή και κυρίως ειλικρινή, χωρίς προκαταλήψεις, εργασία μέσα στους κόλπους της ορθόδοξης θεολογίας, προκειμένου να αναδειχθούν εκ νέου τα στοιχεία εκείνα που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της πατερικής παράδοσης που για την εποχή της λειτούργησε περισσότερο ως συναφειακή παρά ως παραδοσιακή μορφή θεολογίας. Θα τολμήσει η Εκκλησία να σαρκώσει στο μετανεωτερικό μας κόσμο την αιώνια αλήθεια του Ευαγγελίου, προσλαμβάνοντας κριτικά και δημιουργικά τη σάρκα ακριβώς του μετανεωτερικού κόσμου, και όχι κάποιας μακρινής ή και χιμαιρικής «χριστιανικής» κοινωνίας;
Στο Διεθνές Συνέδριο από τις 3 έως τις 6 Ιουνίου στο Βόλο με θέμα: «Νεο-πατερική σύνθεση ή “μετα-πατερική” θεολογία», σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα. Στο συνέδριο θα λάβουν μέρος κορυφαίοι ορθόδοξοι θεολόγοι, επίσκοποι, κληρικοί και λαϊκοί, κοσμήτορες και καθηγητέςς ορθοδόξων θεολογικών σχολών απ΄όλο τον κόσμο, που θα λαμπρύνουν με την παρουσία τους την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, την Μητρόπολη Δημητριάδος και την πόλη του Βόλου.
Δημοσίευση σχολίου