Στον «υβριδικό» πόλεμο εναντίον μας, «μόνη και γυμνή» η χώρα...

Η κατάσταση ήδη έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις ενός ακήρυκτου πολέμου εναντίον της χώρας μας εκ μέρους της Τουρκίας.

Ζέζα Ζήκου
Όταν η Ευρώπη κρατά δολίως έξω πρόσφυγες και μετανάστες και κρύβεται πίσω από την Ελλάδα... Οταν τα νησιά μας, η Σάμος, η Χίος, η Λέσβος, η Κως, η Λέρος και πλέον ολόκληρη η χώρα θυσιάζονται φιλοξενώντας αυτούς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες... Οταν η Ελλάδα, παρά την οικονομική, την προσφυγική, τη μεταναστευτική και εν γένει την κοινωνική κρίση, υπερασπίζεται μόνη της το δικαίωμα στη ζωή των μεταναστών και προσφύγων, πώς άραγε προστατεύεται και προωθείται η ίδια η Δημοκρατία στο εσωτερικό των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Τραγωδία. Καθώς ο τεράστιος, για το πληθυσμιακό μας μέγεθος, όγκος μεταναστών εγκυμονεί κινδύνους για την ελληνική κοινωνία.

Στην επιθετική εισβολή παράνομων μεταναστών, η σπασμωδικότητα των πολιτικών αντιδράσεων και η εξόφθαλμη απουσία αμυντικής λογικής φοβίζουν, αν δεν γεννάνε πανικό. Η λεγόμενη δημοκρατική Ευρώπη, η Ευρώπη της αλληλεγγύης κ.λπ. προτιμά να μας στέλνει κάποια χρήματα παρά να συμμετέχει ενεργά, όπως οφείλει, σε αυτό το τεράστιο ευρωπαϊκό πρόβλημα. Εχουμε καθήκον να σώζουμε ζωές και να υποδεχόμαστε τους ανθρώπους με τρόπο πολιτισμένο, όμως έχουμε επίσης καθήκον να εκβιάσουμε με όλα τα μέσα συμμετοχή στο πρόβλημα αυτό. Επειδή, όταν ζητούμε χείρα βοηθείας ώστε να εμποδίσουμε αυτή την εισβολή -επειδή για εισβολή πρόκειται-, η Ευρώπη παραμένει αδιάφορη.

Η κατάσταση ήδη έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις ενός ακήρυκτου πολέμου εναντίον της χώρας μας εκ μέρους της Τουρκίας. Επειδή νομικά είναι ακήρυκτος, αποκαλείται υβριδικός. Στη θεωρία του πολέμου, οι μορφές του υβριδικού πολέμου δεν είναι κάτι το καινούργιο. Ο μεγάλος Κινέζος θεωρητικός του πολέμου Σουν Τζου συμβούλευε πάντα τους μαθητές του να επιδιώκουν πολέμους που δεν θα χρειαστεί καν... να κηρύξουν: αυτούς που κερδίζονται χωρίς μάχη.

Στο φόντο των δραματικών εξελίξεων διακρίνουμε ήδη κοινωνική έκρηξη, διαρκή εξασθένηση της Δημοκρατίας και διαρκή παράκαμψη της λαϊκής βούλησης.

Η κραυγή αγωνίας του κ. Μητσοτάκη στo Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία. Ενώ αυτό που προκαλεί είναι η ερμηνεία των ορθών συστάσεων του Ελληνα πρωθυπουργού προς την Τουρκία ως ενός «πυροτεχνήματος».

Αλήθεια, κύριε πρωθυπουργέ, μήπως η Ν.Δ. πρέπει να αποχωρήσει από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, καθώς μέχρι σήμερα οι Ευρωπαίοι σύντροφοί σας παραμένουν διχασμένοι για οτιδήποτε, ενώ ευθύνονται σχεδόν ολοκληρωτικά; Δυστυχώς, απογοήτευση προκαλούν οι λεκτικές αντιδράσεις τους.

Οι συγκρούσεις στο εσωτερικό της Ε.Ε. αναφορικά με το μείζον ζήτημα της αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης και τον τρόπο διαχείρισής του καταδεικνύουν πως η Ευρωπαϊκή Ενωση κινδυνεύει να πάψει να είναι ευρωπαϊκή και να αυτοκαταργηθεί, όσο χτίζεται πάνω σε συσχετισμούς συμφεροντολογικών γερμανοεθνικών δυνάμεων. Και πως μόνο αν διατηρήσει, μεταξύ άλλων, τον κοσμοπολιτισμό του αιώνα του Διαφωτισμού, τον αυστηρό ορθολογισμό των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα, τη φιλοδοξία χειραφέτησης των πρώτων δεκαετιών του 19ου αιώνα και αν, την ίδια στιγμή, απαλλαγεί από τον δογματισμό και τον φαταλισμό του 20ού αιώνα, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα προσφέρει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Τα τελευταία χρόνια ζούμε -με τις δικές μας κυρίως πολιτικές και κομματικές επιλογές- τους εφιάλτες της μνημονιακής χρεοκοπίας. Οι πολιτικοί μας, χθεσινοί και σημερινοί, είναι επιλογή δική μας. Η διαφορά των σημερινών από τους χθεσινούς έγκειται στην ορολογία. Στις λέξεις. Τρανό παράδειγμα το μεταναστευτικό πρόβλημα, που δείχνει την αιώνια και ακατάλυτη συνέχεια του «κράτους». Ποια ήταν η πολιτική των χθεσινών; Η παντελής έλλειψη ενός λογικού και εφαρμόσιμου εθνικού σχεδίου για την υποδοχή, την προστασία αυτών των εξαθλιωμένων ανθρώπων, αρχικά, και, στη συνέχεια, την προώθησή τους στις χώρες του προορισμού τους. Ποια η διαφορά ανάμεσα στους προηγούμενους αρμοδίους για τους πρόσφυγες και τους σημερινούς; Σχεδόν καμία. Το σχέδιο κατασκευής κλειστών κέντρων κράτησης και υποδοχής με τεράστια χωρητικότητα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ενδεχομένως να προκαλέσει συνθήκες δυστυχίας και χάους γι’ αυτούς που ζητούν άσυλο, αλλά και για τις τοπικές κοινωνίες.

Πηγή