ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ - ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ, ΑΦΟΥ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ
Συνέχεια από: Σάββατο, 18 Αυγούστου 2018
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 (συνέχεια)
Ότι με βάση όσα εδογμάτισαν περί θείας ουσίας και ενεργείας ο Ακίνδυνος και όσοι κατ’ αυτόν συνάγεται ότι περιπίπτουν σε περισσότερες από πενήντα κακοδοξίες και ότι ανοίξαντες τη θύρα παρέχουν είσοδο σε όλες γενικώς τις απ’ αιώνος πονηρές αιρέσεις.
Ότι με βάση όσα εδογμάτισαν περί θείας ουσίας και ενεργείας ο Ακίνδυνος και όσοι κατ’ αυτόν συνάγεται ότι περιπίπτουν σε περισσότερες από πενήντα κακοδοξίες και ότι ανοίξαντες τη θύρα παρέχουν είσοδο σε όλες γενικώς τις απ’ αιώνος πονηρές αιρέσεις.
λβ'. Αν όμως ισχυρίζονται ότι ούτε άναρχες δεν είναι οι δυνάμεις του Θεού, τότε υπερακοντίζουν κατά πολύ τη μανία του Μάνεντος. Διότι κατ’ αυτούς θα συμβεί ώστε ο Θεός να μη είναι παντοδύναμος, όχι μόνο προ της κτήσεως (πριν από τη δημιουργία), αλλά ούτε τώρα∙ εφ’ όσον αν άρχισε να είναι παντοδύναμος μαζί με τη δημιουργία, έπαυσε να είναι μετά τη δημιουργία.
32 λγ'. Ο Μάνης λοιπόν αφαιρούσε από τον Θεό τη δύναμιν τού κακού, δηλαδή τη δύναμιν του μη όντος. Καλά κάμει σ’ αυτό∙ διότι ο Θεός δεν μπορεί να είναι ποιητής κακών, αφού δεν είναι ούτε κακός. Κάκιστη όμως είναι εκείνη η δοξασία του Μάνεντος, ότι απέδωσε το κακό αφρόνως σε άλλη αρχή, μη κατορθώσας ν’ αντιληφθεί ότι και τούτο προκαλείται από δικαία παραχώρηση του αγαθού και όχι από δική του αρχή. Ο Μάνης λοιπόν αφαιρούσε από τον Θεό μόνο τη δύναμιν του κακού, ενώ τούτοι αναιρούν την παντοδυναμία του Θεού. Αν όμως οι δυνάμεις και ενέργειες του Θεού δεν έχουν κατ’ αυτούς καμμιά διαφορά μεταξύ τους και με την ουσία, τότε ούτε η θεία θέλησις δεν θα διαφέρει από την πρόγνωση. Θα είναι λοιπόν και των κακών θελητής κατά τον Ακίνδυνο, αφού είναι αληθινά όλων των πραγμάτων προγνώστης ο Θεός, κάτι πού δεν έφθασε ούτε ο Μάνης να ισχυρισθεί. Αφού δε έτσι έδειξαν ότι αίτιος τού κακού είναι η αυτοαγαθότης εκείνη και αναίρεσαν την παντοδυναμία του Θεού, για να μην είναι, λέγουν, πολλά τα άκτιστα και γίνουν με αυτά πολλοί θεοί -διότι η λέξις «πας» χρησιμοποιείται επί πολλών που διαφέρουν κατά τι μεταξύ τους-, πάλι, από το γεγονός ότι νομίζουν ότι το καθένα από τα αναφερόμενα για τον Θεό σημαίνει την ουσία και ότι όλα τα φυσικώς προσόντα του δεν διαφέρουν κατά τίποτε από τη φύσιν, καθιστούν τον Θεό όχι μόνο σύνθετο αλλά και πολυσύνθετο και πολυούσιο∙ όπως και ο θείος Κύριλλος λέγει, «αν καθένα από τα φυσικώς προσόντα στο Θεό σημαίνει ουσία, ο Θεός σύγκειται από τόσες ουσίες όσα φαίνονται τα φυσικώς προσόντα σ’ αυτόν»∙ ο δε μέγας Βασίλειος γράφει, «αν φέρουμε όλα τα θεία ονόματα και τα καταθέσουμε στην ουσία, θ’ αποδείξουμε όχι μόνο ότι ο Θεός είναι σύνθετος αλλά και ότι αποτελείται από ανομοιομερή στοιχεία, για τον λόγο ότι, από κάθε όνομα σημαίνεται άλλο και άλλο».
λδ'. Επαρκώς λοιπόν αποδεικνύεται με αυτά ότι η απλότης του Θεού διατηρείται σ’ εμάς ασφαλής από τη σκέψη ότι τα φυσικώς προσόντα στο Θεό διαφέρουν από τη φύσιν του.
33 λε'. Επίσης, αφού μόνο η θεία φύσις είναι άκτιστη, για να μην γίνουν πολλά τα άκτιστα και πολλοί θεοί κατά τον βαρλααμίτη Ακίνδυνο και όσους κατ’ αυτόν, επειδή κατά τον θεολόγο Γρηγόριο «δεν είναι θεία φύσις η απλότης η θεία», κτιστή είναι αυτή (η θεία απλότης) κατά τη γνώμη τους.
λς'. Αν λοιπόν λέγουν ότι η θεία απλότης προσυπάρχει αϊδίως στο Θεό, τον καθιστούν σύνθετο από κτιστόν και άκτιστον∙ αν δε όχι αϊδίως, αφού είναι κτιστή, δεν είναι κατ’ αυτούς από την αρχή απλός ο Θεός ούτε προσυπάρχει εκ φύσεως η απλότης στο Θεό. Επομένως δεν δέχονται ότι ο Θεός είναι ούτε κατά φύσιν απλός. Έτσι με την δήθεν υποστήριξη του ενιαίου (της ενότητος) του Θεού επιτίθενται μανιωδώς κατά της απλότητος του Θεού.
(Συνεχίζεται)
Αμέθυστος
32 λγ'. Ο Μάνης λοιπόν αφαιρούσε από τον Θεό τη δύναμιν τού κακού, δηλαδή τη δύναμιν του μη όντος. Καλά κάμει σ’ αυτό∙ διότι ο Θεός δεν μπορεί να είναι ποιητής κακών, αφού δεν είναι ούτε κακός. Κάκιστη όμως είναι εκείνη η δοξασία του Μάνεντος, ότι απέδωσε το κακό αφρόνως σε άλλη αρχή, μη κατορθώσας ν’ αντιληφθεί ότι και τούτο προκαλείται από δικαία παραχώρηση του αγαθού και όχι από δική του αρχή. Ο Μάνης λοιπόν αφαιρούσε από τον Θεό μόνο τη δύναμιν του κακού, ενώ τούτοι αναιρούν την παντοδυναμία του Θεού. Αν όμως οι δυνάμεις και ενέργειες του Θεού δεν έχουν κατ’ αυτούς καμμιά διαφορά μεταξύ τους και με την ουσία, τότε ούτε η θεία θέλησις δεν θα διαφέρει από την πρόγνωση. Θα είναι λοιπόν και των κακών θελητής κατά τον Ακίνδυνο, αφού είναι αληθινά όλων των πραγμάτων προγνώστης ο Θεός, κάτι πού δεν έφθασε ούτε ο Μάνης να ισχυρισθεί. Αφού δε έτσι έδειξαν ότι αίτιος τού κακού είναι η αυτοαγαθότης εκείνη και αναίρεσαν την παντοδυναμία του Θεού, για να μην είναι, λέγουν, πολλά τα άκτιστα και γίνουν με αυτά πολλοί θεοί -διότι η λέξις «πας» χρησιμοποιείται επί πολλών που διαφέρουν κατά τι μεταξύ τους-, πάλι, από το γεγονός ότι νομίζουν ότι το καθένα από τα αναφερόμενα για τον Θεό σημαίνει την ουσία και ότι όλα τα φυσικώς προσόντα του δεν διαφέρουν κατά τίποτε από τη φύσιν, καθιστούν τον Θεό όχι μόνο σύνθετο αλλά και πολυσύνθετο και πολυούσιο∙ όπως και ο θείος Κύριλλος λέγει, «αν καθένα από τα φυσικώς προσόντα στο Θεό σημαίνει ουσία, ο Θεός σύγκειται από τόσες ουσίες όσα φαίνονται τα φυσικώς προσόντα σ’ αυτόν»∙ ο δε μέγας Βασίλειος γράφει, «αν φέρουμε όλα τα θεία ονόματα και τα καταθέσουμε στην ουσία, θ’ αποδείξουμε όχι μόνο ότι ο Θεός είναι σύνθετος αλλά και ότι αποτελείται από ανομοιομερή στοιχεία, για τον λόγο ότι, από κάθε όνομα σημαίνεται άλλο και άλλο».
λδ'. Επαρκώς λοιπόν αποδεικνύεται με αυτά ότι η απλότης του Θεού διατηρείται σ’ εμάς ασφαλής από τη σκέψη ότι τα φυσικώς προσόντα στο Θεό διαφέρουν από τη φύσιν του.
33 λε'. Επίσης, αφού μόνο η θεία φύσις είναι άκτιστη, για να μην γίνουν πολλά τα άκτιστα και πολλοί θεοί κατά τον βαρλααμίτη Ακίνδυνο και όσους κατ’ αυτόν, επειδή κατά τον θεολόγο Γρηγόριο «δεν είναι θεία φύσις η απλότης η θεία», κτιστή είναι αυτή (η θεία απλότης) κατά τη γνώμη τους.
λς'. Αν λοιπόν λέγουν ότι η θεία απλότης προσυπάρχει αϊδίως στο Θεό, τον καθιστούν σύνθετο από κτιστόν και άκτιστον∙ αν δε όχι αϊδίως, αφού είναι κτιστή, δεν είναι κατ’ αυτούς από την αρχή απλός ο Θεός ούτε προσυπάρχει εκ φύσεως η απλότης στο Θεό. Επομένως δεν δέχονται ότι ο Θεός είναι ούτε κατά φύσιν απλός. Έτσι με την δήθεν υποστήριξη του ενιαίου (της ενότητος) του Θεού επιτίθενται μανιωδώς κατά της απλότητος του Θεού.
(Συνεχίζεται)
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου