ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΙΩΣ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ
Συνέχεια από: Τετάρτη, 17 Απριλίου 2019
Ότι o Ακίνδυνος, αθετώντας με όσα λέγει την αξία που προσδόθηκε στο από εμάς δεσποτικό πρόσλημμα, που και από τον ίδιο τον Κύριο αναφέρθηκε και από τον Παύλο και τους μετά από αυτόν θεοειδείς άνδρες διακηρύχθηκε, αποδεικνύεται και πάλι άθεος
10. Πρώτα μεν ποιά λογική υπάρχει στο να συντάσσει κανείς αυτούς που έχουν ειπεί ότι οι άγιοι είναι ουράνιοι και αΐδιοι όχι κατά την ανθρώπινη φύσιν αλλά κατά τη θεία χάριν μ’ εκείνους που είπαν το ανθρώπινον (πρόσλημμα) του Χριστού αΐδιο και ν’ αποδίδει τις ίδιες ευθύνες σ’ αυτούς τους δυο; Πράγματι εσύ δεν θα μας επιτρέψεις να αναγνωρίζουμε ούτε τον Χριστό προαιώνιο κατά τη θεότητα, για να μη συναριθμηθούμε με τους κακώς θεωρούντες προαιώνιο το ανθρώπινον στοιχείο του Χριστού. Έπειτα ποιός είναι αυτός που είπε τούτο περί του ανθρωπίνου στοιχείου του Χριστού, ότι έγινε άναρχο και ουράνιο κατά την αξία του, με τη συνάφεια του Λόγου και την κοινωνία της χάριτος και της ενεργείας του Πνεύματος; Διότι ο Απολινάριος μεν και όσοι εβάστασαν μαζί του φερωνύμως την όμοια απώλεια δεν είπαν ότι η σάρξ έγινε ουράνια από την κοινωνία με το ουράνιο, αλλά δογμάτισαν ότι ο Υιός έχει εξ αϊδίου την σαρκώδη φύσιν και ότι κατέβηκε από τον ουρανό έχοντας κι’ αυτή μαζί του και ότι επέρασε από την Παρθένο ως δια σωλήνος· ο Διόσκορος δε και ο Ευτυχής εδέχθηκαν ότι προσέλαβε μεν ο Υιός από εμάς τη φύσιν μας, αλλά, αφού αυτή υπέστη μετατροπή και συμφυρμό, ώστε να μην είναι πλέον κτιστή, αλλά σ’ ένα και το αυτό με τη θεία συνενωμένη εντελώς.
11. Ο δε Παύλος, που και αυτός έγινε εν Πνεύματι ουράνιος, και γι’ αυτό από εμπειρία άφησε κι εκείνη τη φωνή «όπως είναι ο επουράνιος, τέτοιοι είναι και οι επουράνιοι», αυτός λοιπόν που τέτοιος έγινε λέγει περί του Χριστού, «ο δεύτερος άνθρωπος (είναι) ο Κύριος από τον ουρανό». Τί λοιπόν λέγει; Ότι τέτοιος ήταν πάντοτε ο δεύτερος άνθρωπος; Μακριά τέτοια κακόνοια. Αλλά ότι τέτοιος έγινε ο δεύτερος άνθρωπος, καθ’ όσον το πρόσλημμα που προσέλαβε από εμάς ο του Θεού Υιός έγινε ουράνιο κατά την αξία αλλ’ όχι κατά τη φύσιν και αξιώθηκε αυτού του ονόματος εξ αιτίας της καθ’ υπόστασιν ενώσεως με τον του Θεού Λόγο· και όχι μόνο αυτό αλλά και όλα τα υψηλά ονόματα της θεότητος τα προσδέχεται «και αντιδίδει όλες τις επωνυμίες, της κτιστής και ανθρωπινής φύσεως, καθώς περιχωρούν μεταξύ τους ασυγχύτως και αμεταβλήτως, όπως οι φύσεις, έτσι και τα ονόματα, με βάση το λόγο της συμφυΐας», για να μιλήσουμε σύμφωνα με τον θεολόγο Γρηγόριο. Έτσι ο Υιός του ανθρώπου ήταν επάνω στον ουρανό, αν και ζούσε στην Ιουδαία, και κατέβηκε από τον ουρανό αυτός που σωματικώς δεν είχε ποτέ ανέλθει στον ουρανό. Διότι, λέγει, «κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό, ο Υιός του ανθρώπου που ευρίσκεται στον ουρανό»· έτσι «χθες και σήμερα και στους αιώνες είναι ίδιος»· έτσι «πριν να γίνει ό Αβραάμ» αυτός υπήρχε, αυτός που μιλούσε με τους Ιουδαίους αισθητώς· έτσι άγγελοι του Υιού του ανθρώπου ήσαν οι άγγελοι του Θεού, διότι λέγει «θ’ αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους του». Και τί χρειάζεται ν’ αναφέρω άλλα; Διότι έτσι ο Υιός του ανθρώπου καλείται γνήσιος Υιός του ανωτάτου Πατρός· και ο ίδιος δε ο Πατήρ, όταν εφώναξε από επάνω, δεν είπε, “σε τούτον είναι ο Υιός μου”, αλλά «τούτος είναι o Υιός μου», o βλεπόμενος κατά σάρκα από τους ανθρώπους, αφού πάντως η σάρκα με την κοινωνία έγινε άξια των ονομαστών τούτων· διότι έχει ενωθεί αχωρίστως με την υπόστασιν και τη φύσιν του Υιού του Θεού, μάλλον δε έχει ενωθεί καθ’ υπόστασιν με τον ένα της ανωτάτης Τριάδος, ο οποίος, κατά τον θειο Κύριλλο, «έγινε ένας με αυτήν, οικειοποιούμενος μεν τα δικά της, αλλά μεταδίδοντας δε και αυτός σ’ αυτήν την ενέργεια της δικής του φύσεως. Διότι ο άκτιστος κτίζεται και ο άναρχος άρχεται και ο Λόγος παχύνεται, αφού έγινε σάρξ». Αλλά και κατά τον εκ Δαμασκού θείο υμνωδό, «ο Υιός της Παρθένου είναι ίσος με τον Πατέρα, δημιουργός τού πρωτοπλάστου Αδάμ, όχι δημιούργημα, αν και επήρε σάρκα».
12. Δεν είναι λοιπόν ούτε ο Διόσκορος ούτε ο Απολινάριος αυτός που λέγει ότι το ανθρώπινον (στοιχείο) του Χριστού έγινε κατά την αξία του υπερουράνιο και θείο, και καλεί ο ίδιος και επιτρέπει να καλείται από όλους με όλα τα θεοπρεπή ονόματα το από εμάς προσληφθέν εκείνο φύραμα εξ αιτίας της κοινωνίας με το ουράνιο και προαιώνιο, και εξ αιτίας της προξενημένης μέσα στο πρόσλημμα της του λόγου (θείας) φύσεως ενεργείας· διότι εκείνοι ισχυρίζονται ότι το πρόσλημμα είναι τέτοιο όχι από την κοινωνία ούτε κατά την αξία του, αλλά από τη φύσιν, ο ένας απ’ αυτούς μάλιστα και ότι είναι από την αρχή έτσι.
Ο Παύλος είναι αυτός που απαιτεί να καλούμε τον δεύτερο άνθρωπο επουράνιο λόγω της κοινωνίας με την θεότητα, ο Γρηγόριος και ο Κύριλλος και όλος ο ιερός όμιλος των αγίων και πριν από αυτούς ο ίδιος ο Θεός των αγίων και των αποστόλων.
Ο δε Ακίνδυνος λέγει ότι αποβλήθηκαν από την Εκκλησία αυτοί που βεβαιώνουν αυτά τα πράγματα· άραγε δεν είναι λοιπόν φανερό ότι προσχωρεί στην Εκκλησία των δυσσεβών; Από αυτήν βέβαια την Εκκλησία του όποιος συμφωνεί με τους ιερούς Πατέρες και ορθοτομεί το λόγον της αληθείας έχει αποβληθεί.
Επομένως και από τους λόγους του θα κατακρίνεται, που είναι συνήγοροι της από αυτόν πρεσβευομένης κακοδοξίας.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου